Στις υποθέσεις αυτές η δικαστική διερεύνηση για την απόδοση ευθυνών είναι ασφαλώς εξαιρετικά δύσκολη και η νομολογία έχει προβληματιστεί πολλάκις, σε αποζημιωτικές κυρίως αγωγές. Κι αν μεν το ζώο έχει αφεντικό, μπορεί και να βρεθεί κάποια άκρη, αφού ο
απρόσεκτος οδηγός που το χτυπά το πληρώνει, ενώ αν ευθύνεται το ζώο για πρόκληση ζημιάς (υλικής ή σωματικής) σε τροχαίο που προκάλεσε εκείνο, τότε πληρώνει το αφεντικό του. Αν όμως το ζώο είναι αδέσποτο, τότε τα πράγματα περιπλέκονται και η συνηθισμένη «απάντηση» της Δικαιοσύνης προς τον οδηγό-θύμα του τροχαίου ακολουθεί περίπου τη λογική του «ας πρόσεχες». Πρόσφατα, μάλιστα, ανατράπηκε από τα διοικητικά δικαστήρια και μία από τις ελάχιστες υποθέσεις όπου είχε αναγνωριστεί αποζημιωτική ευθύνη για τροχαίο που προκάλεσε αδέσποτο ζώο και όπου «τα σπασμένα» είχε κληθεί να πληρώσει το Δημόσιο.
Το τροχαίο συνέβη προ 15ετίας στην κατασκευαζόμενη τότε Εγνατία Οδό, όπου είναι γνωστό πλέον ότι από κάποια σημεία της διέρχονται διάφορα ζώα, ακόμα και αρκούδες.
Κάπου ανάμεσα σε Βέροια και Κοζάνη πετάχτηκε στον δρόμο ένας σκύλος κι ο οδηγός προσπαθώντας με ελιγμό να τον αποφύγει, χτύπησε στην προστατευτική μπάρα, το όχημα ανεφλέγη και καταστράφηκε ολοσχερώς, ενώ ο ίδιος διακομίστηκε σε παρακείμενο νοσοκομείο, απ’ όπου, αφού του παρασχέθηκαν πρώτες βοήθειες, έφυγε με δική του ευθύνη.
Οι πυροσβέστες που προσέτρεξαν αμέσως προς κατάσβεση της φωτιάς στο ΙΧ, αφού δημιουργείτο κίνδυνος για την κυκλοφορία στον δρόμο, κατέθεσαν ότι κοντά στο σημείο που έγινε το ατύχημα ήταν πεσμένη στο έδαφος η σιδερένια περίφραξη (κιγκλίδωμα), ενώ η παρούσα συνεπιβάτις κατέθεσε για το σκυλί που πετάχτηκε ξαφνικά στον δρόμο.
Ο οδηγός, όντας και δικηγόρος, έψαξε λίγο το θέμα και διαπιστώνοντας ότι η σιδερένια σήτα είχε καταρρεύσει λόγω των χιονοπτώσεων, χωρίς η επίσημη πολιτεία να κάνει την παραμικρή αποκαταστατική ενέργεια, στράφηκε κατά του Δημοσίου, αξιώνοντας 8.500 ευρώ για τις υλικές ζημιές (καταστροφή του ΙΧ) και 14.000 ευρώ για ηθική βλάβη, λόγω της ψυχικής και της σωματικής ταλαιπωρίας που υπέστη.
Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο τον δικαίωσε κρίνοντας ότι το Δημόσιο, έχοντας την ευθύνη συντήρησης της εθνικής οδού, όφειλε να αποκαταστήσει την πεσμένη περίφραξη, απ’ όπου μπήκε ο σκύλος, ενώ με κατάλληλη σηματοδότηση να προειδοποιεί για τον κίνδυνο διέλευσης ζώων, ώστε να ανακόπτουν ταχύτητα οι οδηγοί και να έχουν τεταμένη την προσοχή τους, επιδικάζοντας το αιτηθέν ποσό για τις υλικές ζημιές και 1.300 ευρώ για ηθική βλάβη.
Ομως το Δ. Εφετείο απάλλαξε το Δημόσιο από την υποχρέωση αποζημίωσης, κρίνοντας ότι δεν υπάρχει «αιτιώδης σύνδεσμος» ανάμεσα στην καταλογιζόμενη παράλειψη αποκατάστασης του πλέγματος και στην αιφνίδια εμφάνιση του σκύλου, αφού η περίφραξη μειώνει μεν την πιθανότητα εισόδου αδέσποτων ζώων, αλλά δεν αποκλείει την είσοδό τους από άλλο σημείο ανισόπεδων κόμβων (ανά 10-20 χλμ.), ενώ έκρινε πως ούτε η έλλειψη σηματοδότησης θεμελιώνει ευθύνη του Δημοσίου, αφού και να υπήρχε προειδοποίηση είναι αμφίβολο αν θα αποφευγόταν το τροχαίο.
απρόσεκτος οδηγός που το χτυπά το πληρώνει, ενώ αν ευθύνεται το ζώο για πρόκληση ζημιάς (υλικής ή σωματικής) σε τροχαίο που προκάλεσε εκείνο, τότε πληρώνει το αφεντικό του. Αν όμως το ζώο είναι αδέσποτο, τότε τα πράγματα περιπλέκονται και η συνηθισμένη «απάντηση» της Δικαιοσύνης προς τον οδηγό-θύμα του τροχαίου ακολουθεί περίπου τη λογική του «ας πρόσεχες». Πρόσφατα, μάλιστα, ανατράπηκε από τα διοικητικά δικαστήρια και μία από τις ελάχιστες υποθέσεις όπου είχε αναγνωριστεί αποζημιωτική ευθύνη για τροχαίο που προκάλεσε αδέσποτο ζώο και όπου «τα σπασμένα» είχε κληθεί να πληρώσει το Δημόσιο.
Το τροχαίο συνέβη προ 15ετίας στην κατασκευαζόμενη τότε Εγνατία Οδό, όπου είναι γνωστό πλέον ότι από κάποια σημεία της διέρχονται διάφορα ζώα, ακόμα και αρκούδες.
Κάπου ανάμεσα σε Βέροια και Κοζάνη πετάχτηκε στον δρόμο ένας σκύλος κι ο οδηγός προσπαθώντας με ελιγμό να τον αποφύγει, χτύπησε στην προστατευτική μπάρα, το όχημα ανεφλέγη και καταστράφηκε ολοσχερώς, ενώ ο ίδιος διακομίστηκε σε παρακείμενο νοσοκομείο, απ’ όπου, αφού του παρασχέθηκαν πρώτες βοήθειες, έφυγε με δική του ευθύνη.
Οι πυροσβέστες που προσέτρεξαν αμέσως προς κατάσβεση της φωτιάς στο ΙΧ, αφού δημιουργείτο κίνδυνος για την κυκλοφορία στον δρόμο, κατέθεσαν ότι κοντά στο σημείο που έγινε το ατύχημα ήταν πεσμένη στο έδαφος η σιδερένια περίφραξη (κιγκλίδωμα), ενώ η παρούσα συνεπιβάτις κατέθεσε για το σκυλί που πετάχτηκε ξαφνικά στον δρόμο.
Ο οδηγός, όντας και δικηγόρος, έψαξε λίγο το θέμα και διαπιστώνοντας ότι η σιδερένια σήτα είχε καταρρεύσει λόγω των χιονοπτώσεων, χωρίς η επίσημη πολιτεία να κάνει την παραμικρή αποκαταστατική ενέργεια, στράφηκε κατά του Δημοσίου, αξιώνοντας 8.500 ευρώ για τις υλικές ζημιές (καταστροφή του ΙΧ) και 14.000 ευρώ για ηθική βλάβη, λόγω της ψυχικής και της σωματικής ταλαιπωρίας που υπέστη.
Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο τον δικαίωσε κρίνοντας ότι το Δημόσιο, έχοντας την ευθύνη συντήρησης της εθνικής οδού, όφειλε να αποκαταστήσει την πεσμένη περίφραξη, απ’ όπου μπήκε ο σκύλος, ενώ με κατάλληλη σηματοδότηση να προειδοποιεί για τον κίνδυνο διέλευσης ζώων, ώστε να ανακόπτουν ταχύτητα οι οδηγοί και να έχουν τεταμένη την προσοχή τους, επιδικάζοντας το αιτηθέν ποσό για τις υλικές ζημιές και 1.300 ευρώ για ηθική βλάβη.
Ομως το Δ. Εφετείο απάλλαξε το Δημόσιο από την υποχρέωση αποζημίωσης, κρίνοντας ότι δεν υπάρχει «αιτιώδης σύνδεσμος» ανάμεσα στην καταλογιζόμενη παράλειψη αποκατάστασης του πλέγματος και στην αιφνίδια εμφάνιση του σκύλου, αφού η περίφραξη μειώνει μεν την πιθανότητα εισόδου αδέσποτων ζώων, αλλά δεν αποκλείει την είσοδό τους από άλλο σημείο ανισόπεδων κόμβων (ανά 10-20 χλμ.), ενώ έκρινε πως ούτε η έλλειψη σηματοδότησης θεμελιώνει ευθύνη του Δημοσίου, αφού και να υπήρχε προειδοποίηση είναι αμφίβολο αν θα αποφευγόταν το τροχαίο.
.jpg)
