«ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΟΝΕΣΕ, ΔΕΝ ΗΤΑΝ Η ΜΑΧΑΙΡΙΑ ΑΛΛΑ Η ΣΤΑΜΠΑ ΠΟΥ ΑΦΗΣΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΣΤΟ ΠΟΥΚΑΜΙΣΟ»Ήταν αρχές του 2012 όταν ο δημοτικός σύμβουλος της Βέροιας κύριος Μιχάλης Σουμελίδης είχε πάρει τις οριστικές του αποφάσεις για το πολιτικό του μέλλον. Η στήριξη στον Κώστα Καραπαναγιωτίδη ήταν πλέον γεγονός και για δυο ολόκληρα χρόνια, δούλευε ακατάπαυστα για να αλλάξει ο δήμος πολιτική πορεία. Αν και οι προσπάθειές του ευοδώθηκαν την πρώτη Κυριακή (ο ίδιος βγήκε πρώτος των πρώτων με 1200 σταυρούς προτίμησης και η «Δύναμη Πολιτών» μπροστά με 8 ποσοστιαίες μονάδες), δυστυχώς για τον ίδιο, όλη αυτή η προσπάθεια των δυο ετών γκρεμίστηκε ξαφνικά και απρόσμενα μέσα σε μια εβδομάδα.
Η ήττα από τον Κώστα Βοργιαζίδη ήταν μια πολιτική «μαχαιριά» για τα όνειρα που είχε για τον δήμο, αν και όταν άκουσε τα τελικά αποτελέσματα την δεύτερη Κυριακή, το αντιμετώπισε με ολύμπια ψυχραιμία.
Όλο αυτό το χρονικό διάστημα μετά τις εκλογές, κάνει τον προσωπικό του απολογισμό, βλέποντας τα λάθη και τις παραλείψεις αυτού του εγχειρήματος. Ίσως ακόμα να μην μπορεί να εξηγήσει επακριβώς, τι συνέβη εκείνη την μοιραία εβδομάδα που η τεράστια διαφορά του πρώτου γύρου εξανεμίστηκε ως δια μαγείας.
Το μόνο σίγουρο και αδιαμφισβήτητο είναι ότι χάθηκε μια μεγάλη πολιτική μάχη. Το ερώτημα όμως που γεννάται είναι αν χάθηκε τελικά και ο πόλεμος. Ο Μιχάλης Σουμελίδης, από την ιδιοσυγκρασία του χαρακτήρα του, διακρίνεται για το ποντιακό του πείσμα και την τεράστια υπομονή του. Το σενάριο που είχε επεξεργαστεί, δουλέψει και επενδύσει όλες του τις ελπίδες, δεν ευδοκίμησε τελικά και τώρα ήρθε η στιγμή να αναθεωρήσει πολλά στο μυαλό του.
Οι δημοτικές εκλογές του 2014 ήταν η τελευταία μάχη που έδωσε στον πολιτικό στίβο της Βέροιας ή όχι; Θα φύγει με την στάμπα του ηττημένου ή θα επανέλθει για μια τελευταία μάχη η οποία θα είναι και το επιστέγασμα μιας μεγάλης και σπουδαίας καριέρας στο κοινά του δήμου;
