Κρίσεις πανικού... Δύο λέξεις που έγιναν «θεριά» και βασάνισαν το μυαλό του γνωστού Βεροιώτη στέλνοντάς τον κοντά στην τρέλα! Πριν από πέντε χρόνια ο λαϊκός τραγουδιστής ήρθε αντιμέτωπος με την ψυχική
νόσο που του άλλαξε τη ζωή και σήμερα, έχοντας θεραπευτεί πλήρως, ανοίγει την καρδιά του στην «Espresso» και μιλά για τη μάχη που έδωσε και κέρδισε! Ο λόγος για τον γοητευτικό ερμηνευτή Χάρη Ακριτίδη, ο οποίος δεν δίστασε να μιλήσει για όλα αυτά που πέρασε κατά το παρελθόν.
νόσο που του άλλαξε τη ζωή και σήμερα, έχοντας θεραπευτεί πλήρως, ανοίγει την καρδιά του στην «Espresso» και μιλά για τη μάχη που έδωσε και κέρδισε! Ο λόγος για τον γοητευτικό ερμηνευτή Χάρη Ακριτίδη, ο οποίος δεν δίστασε να μιλήσει για όλα αυτά που πέρασε κατά το παρελθόν.
Στόχος του, να περάσει το δικό του μήνυμα αισιοδοξίας σε όσους υποφέρουν από την ίδια πάθηση. «Μη φοβάστε, καταπολεμείται. Μην ντρέπεστε. Μιλήστε για να βοηθηθείτε» λέει και προσθέτει: «Η ασθένεια αυτή όσο την κρύβεις μέσα σου γιγαντώνεται. Οταν τη συζητάς με κάποιον ειδικό, αποδυναμώνεται». Η οδύσσειά του, όπως χαρακτηριστικά περιγράφει το πρόβλημά του, άρχισε όταν ο πατέρας του αρρώστησε βαριά.
«Με τρώγανε οι τύψεις γιατί η μητέρα μου κι ο πατέρας μου δεν ήθελαν να φύγω από την πόλη μας, τη Βέροια. Ημουν μηχανικός αυτοκινήτων με στρωμένη δουλειά. Οταν τα παράτησα όλα και ήρθα εδώ για να κυνηγήσω το όνειρό μου στο τραγούδι, στενοχωρήθηκαν πολύ. Οταν, λοιπόν, αρρώστησε ο πατέρας μου με ζάχαρο, το οποίο δεν πρόσεξε και έπεσε στο κρεβάτι σχεδόν κατάκοιτος, άρχισα να έχω έντονα ενοχικά συναισθήματα και να κάνω σκέψεις πως, αν δεν είχα φύγει, δεν θα είχε συμβεί» περιγράφει ο καλλιτέχνης και συνεχίζει με τα πρώτα καμπανάκια κινδύνου: «Μέσα στο νοσοκομείο όπου είχα πάει να δω τον πατέρα μου είχα τάσεις φυγής. Ταξίδεψα τόσες ώρες για να τον δω και δεν μπορούσα να μείνω μαζί του ούτε λεπτό. Σαν να με έπνιγε ο χώρος. Ξέσπασα σε κλάματα με λυγμούς. Φόβος άγνωστος και θλίψη ήταν τα πρώτα συμπτώματα».
Εμεινε φυτό
Η συνέχεια για τον λαϊκό ερμηνευτή ήταν δυστυχώς πολύ χειρότερη: «Ο πατέρας μου έμεινε φυτό από το Πάσχα μέχρι τα Χριστούγεννα, όταν τελικά τον χάσαμε, και παράλληλα αρρώστησε και η μητέρα μου. Εγώ κάθε μέρα ήμουν και χειρότερα, χωρίς να ξέρω τι μου συμβαίνει. Ενα βράδυ είχα κλείσει να κάνω ένα live στο Μπουρνάζι. Στην πρόβα, ξαφνικά, τα όργανα βούιζαν στα αυτιά μου, δεν αισθανόμουν καλά. Βγήκα έξω και κάθισα σε ένα παγκάκι. Μου πήραν την πίεση, είχα 23 και 15. Με πήγαν στο νοσοκομείο. Εκεί άκουσα για πρώτη φορά από τον γιατρό: “Είναι κρίση πανικού”. Είπα, δεν είναι τίποτα και συνέχισα. Μια βδομάδα μετά οι κρίσεις αυξήθηκαν και συνέχισαν μέχρι που από μία την εβδομάδα είχα μία την ώρα» περιγράφει και όσα λέει συγκλονίζουν: «Δύο μήνες η ζωή μου ήταν κόλαση. Φόβοι. Διαταραχές ύπνου. Μαύρες σκέψεις. Σκεφτόμουν μέχρι και την κηδεία μου. Εκανα ένα εκατομμύριο σκέψεις το δευτερόλεπτο και όλες κακές. Η πίεσή μου όλο και ανέβαινε, είχα ταχυπαλμίες κι έτρεμα. Πήγα σε καρδιολόγους, γιατί νόμιζα ότι θα σταματήσει η καρδιά μου... Κοιμόμουν με ηρεμιστικά. Ο πανικός είναι σαν να πίνεις καφέ σπίτι σου και να δεις ένα λιοντάρι να έρχεται καταπάνω σου... ή τον δολοφόνο σου!».
Η συνέχεια γνωστή: «Πήγα σε μία ψυχίατρο που μου έδωσε στην αρχή λάθος φαρμακευτική αγωγή κι έγινα χειρότερα. Ημουν σε υπερένταση και υπερδιέγερση. Ενα βράδυ, ενώ είμαι σε κρίση, την παίρνω τηλέφωνο να με βοηθήσει και μου λέει: “Λείπω, πηγαίνετε στο Δαφνί”. Πήγαμε στο ψυχιατρείο κι ήταν τέτοια η κατάστασή μου, που, αν υπέγραφε η γυναίκα μου, θα με κρατούσαν μέσα. Τελικά, πήγα σε έναν γιατρό που είχε βοηθήσει έναν φίλο. “Γιατρέ, είμαι τρελός και θα πεθάνω!” του είπα έντρομος. Από το πρώτο ραντεβού ένιωσα καλύτερα. Σιγά σιγά μίκρυνε η... σκιά. Με ψυχοθεραπεία και φαρμακευτική αγωγή. Περίπου τρεις μήνες μετά είδα σημάδια βελτίωσης. Οταν γίνεσαι καλά, βρίσκεις δύναμη!»
Τα παιχνίδια του μυαλού και το «όχι» στο αλκοόλ
«Ολα τα διοικεί τα μυαλό» υποστηρίζει ο Χάρης Ακριτίδης, ο οποίος, όταν πήρε την κατάλληλη βοήθεια και άρχισε να αντιμετωπίζει τις κρίσεις πανικού, είδε τη ζωή του να αλλάζει από μέρα σε μέρα. «Το αντιμετωπίζεις. Ξέρεις τον τρόπο να το διαχειριστείς. Ο κόσμος πρέπει να βγάλει το ταμπού από αυτό το θέμα. Οταν θεραπευτείς, γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος» λέει και εφιστά την προσοχή: «Κανείς δεν πρέπει να πέφτει στην παγίδα του αλκοόλ επειδή το ποτό σε χαλαρώνει. Το λέω γιατί πολλοί έγιναν αλκοολικοί από τέτοιες ασθένειες. Χρειάζεται σοβαρή αντιμετώπιση. Τώρα, εδώ και δύο χρόνια, είμαι μια χαρά» λέει με σιγουριά και συμπληρώνει: «Εχω βγάλει νέο τραγούδι με τίτλο “Φέρτε μπουκάλια” και συνεχίζω τις εμφανίσεις μου στο ανανεωμένο Bodega live stage στην Πετρούπολη, με τη Σαμπρίνα και την Ελένη Καρουσάκη».
Η συνέχεια για τον λαϊκό ερμηνευτή ήταν δυστυχώς πολύ χειρότερη: «Ο πατέρας μου έμεινε φυτό από το Πάσχα μέχρι τα Χριστούγεννα, όταν τελικά τον χάσαμε, και παράλληλα αρρώστησε και η μητέρα μου. Εγώ κάθε μέρα ήμουν και χειρότερα, χωρίς να ξέρω τι μου συμβαίνει. Ενα βράδυ είχα κλείσει να κάνω ένα live στο Μπουρνάζι. Στην πρόβα, ξαφνικά, τα όργανα βούιζαν στα αυτιά μου, δεν αισθανόμουν καλά. Βγήκα έξω και κάθισα σε ένα παγκάκι. Μου πήραν την πίεση, είχα 23 και 15. Με πήγαν στο νοσοκομείο. Εκεί άκουσα για πρώτη φορά από τον γιατρό: “Είναι κρίση πανικού”. Είπα, δεν είναι τίποτα και συνέχισα. Μια βδομάδα μετά οι κρίσεις αυξήθηκαν και συνέχισαν μέχρι που από μία την εβδομάδα είχα μία την ώρα» περιγράφει και όσα λέει συγκλονίζουν: «Δύο μήνες η ζωή μου ήταν κόλαση. Φόβοι. Διαταραχές ύπνου. Μαύρες σκέψεις. Σκεφτόμουν μέχρι και την κηδεία μου. Εκανα ένα εκατομμύριο σκέψεις το δευτερόλεπτο και όλες κακές. Η πίεσή μου όλο και ανέβαινε, είχα ταχυπαλμίες κι έτρεμα. Πήγα σε καρδιολόγους, γιατί νόμιζα ότι θα σταματήσει η καρδιά μου... Κοιμόμουν με ηρεμιστικά. Ο πανικός είναι σαν να πίνεις καφέ σπίτι σου και να δεις ένα λιοντάρι να έρχεται καταπάνω σου... ή τον δολοφόνο σου!».
Τα παιχνίδια του μυαλού και το «όχι» στο αλκοόλ
«Ολα τα διοικεί τα μυαλό» υποστηρίζει ο Χάρης Ακριτίδης, ο οποίος, όταν πήρε την κατάλληλη βοήθεια και άρχισε να αντιμετωπίζει τις κρίσεις πανικού, είδε τη ζωή του να αλλάζει από μέρα σε μέρα. «Το αντιμετωπίζεις. Ξέρεις τον τρόπο να το διαχειριστείς. Ο κόσμος πρέπει να βγάλει το ταμπού από αυτό το θέμα. Οταν θεραπευτείς, γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος» λέει και εφιστά την προσοχή: «Κανείς δεν πρέπει να πέφτει στην παγίδα του αλκοόλ επειδή το ποτό σε χαλαρώνει. Το λέω γιατί πολλοί έγιναν αλκοολικοί από τέτοιες ασθένειες. Χρειάζεται σοβαρή αντιμετώπιση. Τώρα, εδώ και δύο χρόνια, είμαι μια χαρά» λέει με σιγουριά και συμπληρώνει: «Εχω βγάλει νέο τραγούδι με τίτλο “Φέρτε μπουκάλια” και συνεχίζω τις εμφανίσεις μου στο ανανεωμένο Bodega live stage στην Πετρούπολη, με τη Σαμπρίνα και την Ελένη Καρουσάκη».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχόλια να είναι σύντομα και να χρησιμοποιείτε nickname για τη διευκόλυνση του διαλόγου. Ο «Βεροιώτης» δεν υιοθετεί τις απόψεις των σχολιαστών, οι οποίοι και είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι για αυτές.