Αναλυτικά μίλησε:
Για την πορεία της Εθνικής στη διοργάνωση: «Κάναμε επτά νίκες και δύο ήττες στο πρώτο παιχνίδι από την Ισπανία στο πρώτο παιχνίδι του ομίλου και από την Πολωνία που είναι μια δυνατή και δουλεμένη ομάδα, αλλά κι εμείς είχαμε μπει μουδιασμένες και δεν καταφέραμε να νικήσουμε. Σίγουρα, όμως, παίζει ρόλο πού παίζει ρόλο πού θα κάνεις νίκες κι εμείς τις κάναμε εκεί που έπρεπε. Και μετά από μια τέτοια επιτυχία που κι οι ίδιες δεν την περιμέναμε, είναι απόλυτα λογικό να το γιορτάσουμε».
Για τους στόχους που είχαν στο ξεκίνημα: «Είχαμε να πάμε στο Καζάν για να παίξουμε, να διασκεδάσουμε και να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε. Βάζαμε από την αρχή μικρούς στόχους. Ο πρώτος ήταν να περάσουμε στη 12άδα, μετά 8άδα και ανεβαίναμε σιγά σιγά. Δεν πήγαμε κατευθείαν για το χρυσό και κάθε φορά που πετυχαίναμε ένα στόχο, είμαστε ακόμη πιο ευχαριστημένες. Στο τέλος, όμως, ήταν έκπληξη και για εμάς τις ίδιες ο τελικός και η κατάκτηση του τίτλου. Από την άλλη, όμως, οι προπονήτριες από την πρώτη στιγμή πίστευαν ότι θα είμαστε στις τρεις πρώτες. Εμείς οι ίδιες μειώναμε τους εαυτούς μας και δεν το πιστεύαμε, αλλά εκείνες έβλεπαν τις δυνατότητές σαν σύνολο και πίστευαν ότι μπορούμε».
Για τις διαφορές του beach χάντμπολ σε σχέση με το αντίστοιχο της σάλας: «Υπάρχουν δύο σετ των δέκα λεπτών και σε περίπτωση ισοπαλίας πάμε στα σουτ άουτ. Μια διαδικασία, όπου ο τερματοφύλακας κάνει μακρινή πάσα στον παίκτη κι αυτός, χωρίς άμυνα, προσπαθεί να σκοράρει είτε κάνοντας περιστροφή είτε σουτάροντας με οποιονδήποτε τρόπο. Μια ακόμη διαφορά είναι ότι παίζουν τέσσερις στην επίθεση και τρεις στην άμυνα που κάποια στιγμή θα αλλάξουν και θα μπουν επιθετικές. Αλλάζει επίσης και ο τερματοφύλακας και στη θέση του μπαίνει ο λεγόμενος σπεσιαλίστας που είναι κάτι σαν πλέι μέικερ κι ο οποίος αν πετύχει γκολ μετράει για δύο πόντους. Οι υπόλοιποι για να πετύχουν δίποντο, πρέπει να σκοράρουν είτε με περιστροφή είτε με εναέριο φόλοου. Σίγουρα, στα λόγια ακούγεται περίπλοκο, αλλά αν το παρακολουθήσει κανείς είναι πολύ όμορφο, αφού γίνεται είναι σε εξωτερικό χώρο δίπλα στη θάλασσα. Από εκεί και πέρα, είναι αδύνατο να κάνουμε σκάσιμο της μπάλας στην άμμο, αφού θα χάσουμε τον έλεγχο. Μπορούμε, όμως, να την αφήσουμε κάτω να φύγει από το χέρι μας και μετά να την ξαναπάρουμε, διαφορετικά θεωρείται βήματα».
Για την πιθανότητα να συμπεριληφθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες: «Κάποια στιγμή εύχομαι να το γίνει, αφού είναι ευχάριστο και πολύ θεαματικό άθλημα που εντυπωσιάζεται όταν το βλέπει κανείς».
Για το πώς γίνεται να υπάρχει τόσο μεγάλη διαφορά επιτυχιών ανάμεσα στο beach χάντμπολ και το αντίστοιχο της σάλας: «Δεν υπάρχει 100% απάντηση σε αυτό. Το χάντμπολ σάλας γνωστό πολύ περισσότερο σε σχέση με το beach, με πολύ περισσότερες ομάδες σε διαφορετικά επίπεδα και μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας. Και το beach χάντμπολ έχει μεγάλη δυσκολία, αφού από μόνη της η άμμος κουράζει πολύ».
Για το αν οι χαντμπολίστριες ασχολούνται και με τις δύο κατηγορίες: «Τα κορίτσια ασχολούνται και με τη σάλα. Πολλά από αυτά παίζουν σε μεγάλες ομάδες και είναι καλές παίκτριες».
Για το δικό της μέλλον: «Θα γυρίσω στη Βέροια για να ξαναδώσω πανελλαδικές και θα παίξω στη Βέροια 2017. Δεν πέρασα εκεί που ήθελα, δηλαδή στις Αστυνομικές Σχολές ή στο Φυσικό και αποφάσισα επιστρέψω στην ιδιαίτερη πατρίδα μου και να δώσω και πάλι».
Για το πώς μπορεί να μπει ξανά στη διαδικασία των πανελλαδικών: «Σίγουρα είναι ψυχοφθόρο γιατί πρέπει να συνδυάσεις και τον αθλητισμό και το διάβασμα. Το χάντμπολ, όμως, το συνεχίζω γιατί είναι τρόπος εκτόνωσης και μπορώ να κάνω κάτι παραπάνω».
Για το τι της έκανε εντύπωση από το Παγκόσμιο πρωτάθλημα: «Σαν Ελλάδα και σαν Έλληνες πάντα μπορούμε να γίνουμε πολύ φιλικοί. Καταφέραμε να μας αγαπήσουν σχεδόν όλοι που ήταν εκεί και στον τελικό όλες οι άλλες ομάδες μας υποστήριζαν από την κερκίδα. Γι αυτούς είμαστε τα τρελοκομεία οι Ελληνίδες».
Για το πώς αντέδρασαν οι υπόλοιπες αποστολές στην τραγωδία της Ανατολικής Αττικής: «Προσπαθούσαμε να πετύχουμε κάτι καλό για να δώσουμε δύναμη στους ανθρώπους που δοκιμάζονταν στην Ελλάδα, ενώ ζητήσαμε να κρατηθεί ενός λεπτού σιγή πριν από το πρώτο παιχνίδι. Οι υπόλοιποι δεν είχαν κάποια ιδιαίτερη συμπεριφορά. Το έμαθαν, μας ρώτησαν τι έχει γίνει, στενοχωρήθηκαν λίγο αλλά τίποτε παραπάνω».
Για το αν θα ήθελε να στείλει κάποιο μήνυμα: «Το μόνο που θέλω να πω ότι πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη στους εαυτούς μας και στους ανθρώπους γύρω μας που προσπαθούν να μας βοηθήσουν. Προσωπικά θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ. Και, φυσικά, καλή δύναμη σε όλους αυτούς που πέρασαν και περνάνε δύσκολες ώρες στο Μάτι».
Για την ευχή που θα ήθελε να της κάνουν: «Καλή συνέχεια και χωρίς τραυματισμούς. Το χρειάζομαι».
Για τους στόχους που είχαν στο ξεκίνημα: «Είχαμε να πάμε στο Καζάν για να παίξουμε, να διασκεδάσουμε και να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε. Βάζαμε από την αρχή μικρούς στόχους. Ο πρώτος ήταν να περάσουμε στη 12άδα, μετά 8άδα και ανεβαίναμε σιγά σιγά. Δεν πήγαμε κατευθείαν για το χρυσό και κάθε φορά που πετυχαίναμε ένα στόχο, είμαστε ακόμη πιο ευχαριστημένες. Στο τέλος, όμως, ήταν έκπληξη και για εμάς τις ίδιες ο τελικός και η κατάκτηση του τίτλου. Από την άλλη, όμως, οι προπονήτριες από την πρώτη στιγμή πίστευαν ότι θα είμαστε στις τρεις πρώτες. Εμείς οι ίδιες μειώναμε τους εαυτούς μας και δεν το πιστεύαμε, αλλά εκείνες έβλεπαν τις δυνατότητές σαν σύνολο και πίστευαν ότι μπορούμε».
Για τις διαφορές του beach χάντμπολ σε σχέση με το αντίστοιχο της σάλας: «Υπάρχουν δύο σετ των δέκα λεπτών και σε περίπτωση ισοπαλίας πάμε στα σουτ άουτ. Μια διαδικασία, όπου ο τερματοφύλακας κάνει μακρινή πάσα στον παίκτη κι αυτός, χωρίς άμυνα, προσπαθεί να σκοράρει είτε κάνοντας περιστροφή είτε σουτάροντας με οποιονδήποτε τρόπο. Μια ακόμη διαφορά είναι ότι παίζουν τέσσερις στην επίθεση και τρεις στην άμυνα που κάποια στιγμή θα αλλάξουν και θα μπουν επιθετικές. Αλλάζει επίσης και ο τερματοφύλακας και στη θέση του μπαίνει ο λεγόμενος σπεσιαλίστας που είναι κάτι σαν πλέι μέικερ κι ο οποίος αν πετύχει γκολ μετράει για δύο πόντους. Οι υπόλοιποι για να πετύχουν δίποντο, πρέπει να σκοράρουν είτε με περιστροφή είτε με εναέριο φόλοου. Σίγουρα, στα λόγια ακούγεται περίπλοκο, αλλά αν το παρακολουθήσει κανείς είναι πολύ όμορφο, αφού γίνεται είναι σε εξωτερικό χώρο δίπλα στη θάλασσα. Από εκεί και πέρα, είναι αδύνατο να κάνουμε σκάσιμο της μπάλας στην άμμο, αφού θα χάσουμε τον έλεγχο. Μπορούμε, όμως, να την αφήσουμε κάτω να φύγει από το χέρι μας και μετά να την ξαναπάρουμε, διαφορετικά θεωρείται βήματα».
Για την πιθανότητα να συμπεριληφθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες: «Κάποια στιγμή εύχομαι να το γίνει, αφού είναι ευχάριστο και πολύ θεαματικό άθλημα που εντυπωσιάζεται όταν το βλέπει κανείς».
Για το πώς γίνεται να υπάρχει τόσο μεγάλη διαφορά επιτυχιών ανάμεσα στο beach χάντμπολ και το αντίστοιχο της σάλας: «Δεν υπάρχει 100% απάντηση σε αυτό. Το χάντμπολ σάλας γνωστό πολύ περισσότερο σε σχέση με το beach, με πολύ περισσότερες ομάδες σε διαφορετικά επίπεδα και μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας. Και το beach χάντμπολ έχει μεγάλη δυσκολία, αφού από μόνη της η άμμος κουράζει πολύ».
Για το αν οι χαντμπολίστριες ασχολούνται και με τις δύο κατηγορίες: «Τα κορίτσια ασχολούνται και με τη σάλα. Πολλά από αυτά παίζουν σε μεγάλες ομάδες και είναι καλές παίκτριες».
Για το δικό της μέλλον: «Θα γυρίσω στη Βέροια για να ξαναδώσω πανελλαδικές και θα παίξω στη Βέροια 2017. Δεν πέρασα εκεί που ήθελα, δηλαδή στις Αστυνομικές Σχολές ή στο Φυσικό και αποφάσισα επιστρέψω στην ιδιαίτερη πατρίδα μου και να δώσω και πάλι».
Για το πώς μπορεί να μπει ξανά στη διαδικασία των πανελλαδικών: «Σίγουρα είναι ψυχοφθόρο γιατί πρέπει να συνδυάσεις και τον αθλητισμό και το διάβασμα. Το χάντμπολ, όμως, το συνεχίζω γιατί είναι τρόπος εκτόνωσης και μπορώ να κάνω κάτι παραπάνω».
Για το τι της έκανε εντύπωση από το Παγκόσμιο πρωτάθλημα: «Σαν Ελλάδα και σαν Έλληνες πάντα μπορούμε να γίνουμε πολύ φιλικοί. Καταφέραμε να μας αγαπήσουν σχεδόν όλοι που ήταν εκεί και στον τελικό όλες οι άλλες ομάδες μας υποστήριζαν από την κερκίδα. Γι αυτούς είμαστε τα τρελοκομεία οι Ελληνίδες».
Για το πώς αντέδρασαν οι υπόλοιπες αποστολές στην τραγωδία της Ανατολικής Αττικής: «Προσπαθούσαμε να πετύχουμε κάτι καλό για να δώσουμε δύναμη στους ανθρώπους που δοκιμάζονταν στην Ελλάδα, ενώ ζητήσαμε να κρατηθεί ενός λεπτού σιγή πριν από το πρώτο παιχνίδι. Οι υπόλοιποι δεν είχαν κάποια ιδιαίτερη συμπεριφορά. Το έμαθαν, μας ρώτησαν τι έχει γίνει, στενοχωρήθηκαν λίγο αλλά τίποτε παραπάνω».
Για το αν θα ήθελε να στείλει κάποιο μήνυμα: «Το μόνο που θέλω να πω ότι πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη στους εαυτούς μας και στους ανθρώπους γύρω μας που προσπαθούν να μας βοηθήσουν. Προσωπικά θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ. Και, φυσικά, καλή δύναμη σε όλους αυτούς που πέρασαν και περνάνε δύσκολες ώρες στο Μάτι».
Για την ευχή που θα ήθελε να της κάνουν: «Καλή συνέχεια και χωρίς τραυματισμούς. Το χρειάζομαι».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχόλια να είναι σύντομα και να χρησιμοποιείτε nickname για τη διευκόλυνση του διαλόγου. Ο «Βεροιώτης» δεν υιοθετεί τις απόψεις των σχολιαστών, οι οποίοι και είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι για αυτές.