.jpg)
Πριν όμως δούμε τις δυνατότητες που θα έπρεπε να υπήρχαν για παραγωγή ενέργειας από καύση κουκουτσιών και εκπύρηνου ροδάκινου, με αφορμή το πότε γίνονται «στραβές» από εμπάργκο και αντίμετρα ένθεν κακείθεν του Ατλαντικού, είναι αξιομνημόνευτο το γεγονός ότι υπάρχουν ήδη εργοστάσια που εκμεταλλεύονται τα κουκούτσια συμπήρυνων για (αυτο)παραγωγή ενέργειας.
Μιλήσαμε με τον Ταξιάρχη Παπαδόπουλο, έναν από τους μετόχους της κονσερβοποιίας «Αλεξάντερ ΕΠΕ» στη Βέροια του νομού Ημαθίας, όπου καλύπτονται τα απαιτούμενα καύσιμα για τη λειτουργία των μονάδων του εργοστασίου με βιομάζα (κουκούτσια από εμπύρηνο ροδάκινο):
«Στη δική μας περίπτωση χρησιμοποιείται (από το 2012) το εμπύρηνο για παραγωγή κομπόστας και τα κουκούτσια, που αποχωρίζονται από το σαρκώδες μέρος του φρούτου με κοπτικό μηχάνημα, τροφοδοτούν δύο λέβητες καύσης βιομάζας.
»Σε κάθε κιλό ροδάκινα το 6% είναι τα κουκούτσια».
Εμείς εδώ στο εργοστάσιο, λέει ο κ. Παπαδόπουλος, «χρειαζόμαστε περίπου 1.700 τόνους μαζούτ για τη λειτουργία του, που όμως έχουμε αντικαταστήσει με περίπου 3.700 τόνους βιομάζας από κουκούτσια. Αυτό σημαίνει με απλές πράξεις ότι στην πρώτη περίπτωση η επιχείρηση θα έπρεπε να πλήρωνε για το μαζούτ (χ 580 ευρώ ανά τόνο) περίπου 1.000.000 ―, για να το πούμε στρογγυλά.
»Με τη χρήση βιομάζας όμως ξοδεύουμε για καύσιμη ύλη περίπου διπλάσια ποσότητα (χ 60 ευρώ ανά τόνο), λίγο πάνω από 100.000 ευρώ. Μεγάλη διαφορα
Για την καύση βιομάζας και την παραγωγή ενέργειας έχουμε δύο λέβητες γι' αυτή τη δουλειά, καλύπτοντας 100% τις ανάγκες σε καύσιμα της κονσερβοποιίας».
 |
| Οι πρωτόγονες λύσεις των χωματερών στο όνομα της (φιλ)ελεύθερης αγοράς και του ανταγωνισμού, ενώ η γειτονιά μας φλέγεται, είναι αν μη τι άλλο λυπηρό φαινόμενο, όταν έχει προταθεί -και παρ' ολίγον να υιοθετηθεί- να πωλούνται ληγμένα τρόφιμα σε χαμηλότερες τιμές στα ράφια των σουπερμάρκετ λόγω κρίσης |
Ετσι, εκτός από τα οικονομικά και περιβαλλοντικά οφέλη, η επιχείρηση κερδίζει και από τη μείωση εξαγωγής συναλλάγματος, αφού ως γνωστόν το μαζούτ εισάγεται.
Να λοιπόν που κάποιοι προσπαθούν για το συνδυασμό πολλών πραγμάτων όταν επιχειρούν, έχοντας προβλέψει και το κομμάτι της απόσβεσης (γίνεται μέσα σε δύο-τρία χρόνια), ενώ το κράτος χωρίς συνέχεια δεν έχει εναλλακτικές να προσφέρει, δείχνοντας ουσιαστικά τον εύκολο δρόμο για τις χωματερές. Αντί να διαχειριστεί την κρίση και με άλλους τρόπους.
Η ευπάθεια του (εκπύρηνου) προϊόντος είναι κορυφαία συνιστώσα που πρέπει να ληφθεί υπόψη, αλλά χάθηκε τόσα χρόνια (χωματερών) να βρεθεί και ένας τρόπος (αν δεν προλάβουν να γίνουν χυμός τα εκατομμύρια φρούτα) να δώσουν ενέργεια ως βιομάζα;
Κουκούτσια έχουν τα εμπύρηνα, κουκούτσια και τα εκπύρηνα. Τι πρέπει να μεσολαβήσει για να χρησιμοποιηθούν και τα (προς καταστροφή) ροδάκινα; Μία τεχνολογία, και χώρος υποδοχής είναι η απάντηση, αφού δεν συμφέρει να τα αγοράσει κάποιος ως βιομάζα (απαιτείται εξάλλου ειδικός τρόπος αποχωρισμού της ευπαθούς σάρκας από το κουκούτσι).
Το μείον που έχουν τα εκπύρηνα είναι ότι με κάποια μέθοδο θα πρέπει να αποβληθεί η μεγάλη περιεκτικότητα σε υγρασία από το κύριο σώμα του φρούτου, ώστε να μένει το ξυλώδες μέρος του από τα κουκούτσια. Είναι γεγονός ότι οι σύγχρονες και βελτιωμένες τεχνολογίες βιομάζας απαιτούν κόστος εξοπλισμού.
Θα μπορούσαν οι επαΐοντες και ειδήμονες του κράτους να έχουν μελετήσει και να έχουν προωθήσει λύσεις για ανάλογες περιστάσεις, όταν η βιομάζα για παραγωγή ενέργειας είναι η πρώτη πηγή που χρησιμοποίησε ο άνθρωπος για καύσιμη ύλη: για να ζεσταθεί, να προφυλαχτεί από τα αγρίμια, να φωτίσει με δαυλούς το σκοτάδι και να μαγειρέψει πολύ αργότερα.
Πριν από δύο χρόνια το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης παρουσίασε μία λύση για την καύση αγροτικών υπολειμμάτων στο πλαίσιο πιλοτικού προγράμματος: Πρόκειται για το Smart-CHP Biomassenergy, μια φορητή μονάδα παραγωγής ενέργειας μικρής κλίμακας. Η μονάδα αποτελείται από έναν αντιδραστήρα αεριοποίησης, συζευγμένο με μηχανή εσωτερικής καύσης (και τροποποιημένη), ώστε να λειτουργεί με το παραγόμενο νερό, με αποτέλεσμα ηλεκτρική ενέργεια και θερμότητα.
Μία καινοτόμος πτυχή του Smart είναι «η χρήση του θερμικού περιεχομένου του παραγόμενου αερίου, προς ξήρανση των εισαγόμενων αγρο-υπολειμμάτων στην επιθυμητή ποσότητα περιεχόμενης υγρασίας».
Το συνολικό κόστος της μονάδας Smart ανέρχεται σε 919.550 ευρώ, από τα οποία τα 450.140 ήταν η ευρωπαϊκή συμμετοχή μέσω του κοινοτικού προγράμματος LIFE (για τη διατήρηση και προστασία του περιβάλλοντος).
Συμμετείχαν η Ενωση Αγροτικών Συνεταιρισμών Αμυνταίου, το Αριστοτέλειο, τα εργαστήρια Εφαρμοσμένης Θερμοδυναμικής και Τεχνολογίας Χημικών Εγκαταστάσεων του ΑΠΘ και η Δημοτική Επιχείρηση Τηλεθέρμανσης Πτολεμαΐδας. Από τότε ουδέν νεώτερον από το... Βόρειο μέτωπο.
Μα τόσο εύκολο είναι, θα πουν κάποιοι, την όποια εφεύρεση ή επιστημονική προσπάθεια να την έχουμε ως πανάκεια διά... πάσα νόσον;
Από κάπου, κάποτε θα πρέπει να ξεκινήσετε όμως κύριοι-σύμβουλοι τεχνοκράτες του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και άλλων συναφών υπουργείων.
Είναι ντροπή να προτάσσεται ως πρώτη λύση η χωματερή.
Είναι τοις πάσι γνωστό ότι η παραγωγή ενέργειας από βιομάζα χρησιμοποιείται σε γεωργικές βιομηχανίες και ότι τα κουκούτσια όπως του ροδάκινου καλύπτουν θερμικές ανάγκες ή μέρος ή και όλες τις ανάγκες σε ηλεκτρική ενέργεια, όπως στην κονσερβοποιία στη Βέροια.
Αν πρέπει να αντιμετωπίζουμε με λιγότερες απώλειες το κάθε εμπάργκο ή φυσική καταστροφή είναι απαραίτητο οι λέοντες (όχι της Αμφίπολης, αλλά της κυβέρνησης) να προωθήσουν λύσεις που να αποβαίνουν ωφέλιμες, επιβεβαιώνοντας το «ουδέν κακόν αμιγές καλού».
Μέχρι στιγμής πάντως αυτοί και οι προηγούμενοι και πάει λέγοντας δεν κατάφεραν να (ξε)χωρίσουν δύο ροδακίνων τα κουκούτσια. Με συνέπεια οι επιστήμονες στο μέλλον να κληθούν να τοποθετηθούν στο αίνιγμα: Εμπύρηνα, εκπύρηνα και από μυαλό κουκούτσι!
http://www.enet.gr
.jpg)
