Έρχεται στη Βέροια η «Μήδεια του Μπόστ»

Η σατιρική κωμωδία του Μποστ «Μήδεια», βασισμένη στην ομότιτλη τραγωδία του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Νικορέστη Χανιωτάκη και τον Μάκη Παπαδημητρίου στον πρωταγωνιστικό ρόλο, ξεκινάει καλοκαιρινή περιοδεία από τις 7 Ιουλίου. Στη Βέροια θα ανέβει την Δευτέρα 26 Ιουλίου στο Θέατρο Άλσους «Μελίνα Μερκούρη». Τον κεντρικό ρόλο της παιδοκτόνου μάνας δεν ενσαρκώνει γυναίκα, αλλά ο εξαίρετος και βραβευμένος ηθοποιός Μάκης Παπαδημητρίου πλαισιωμένος από ένα θίασο που απαρτίζεται από υπέροχους ηθοποιούς: Κώστα Τριανταφυλλόπουλο, Γιάννη Καλατζόπουλο, Μαρία Διακοπαναγιώτου, Νικορέστη Χανιωτάκη, Γιάννη Δρακόπουλο, Άννα Φιλιππάκη, Γεράσιμο Σκαφίδα, Άννα Κλάδη και τον Γιάννη Μαθέ στη μουσική διδασκαλία / ζωντανή απόδοση μουσικών θεμάτων.

Η παράσταση φιλοδοξεί, με τη σύγχρονη ματιά που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους του, να μεταδώσει τον σπουδαίο σατιρικό λόγο του Μποστ που ασχολήθηκε με τόσο χιούμορ και ευαισθησία με τα πάθη και τα λάθη της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας.

Υπόθεση:

Στη «Μήδεια», ο Μέντης Μποσταντζόγλου (Μποστ) ξεκίνησε να γράψει ένα έργο βασισμένο στην ομώνυμη τραγωδία του Ευριπίδη και κατέληξε να μιλάει σε δεκαπεντασύλλαβο για μια γυναίκα στυγνή, κακούργα δολοφόνισσα, που έσφαξε τα παιδιά της επειδή ήτανε κάτι παλιόπαιδα που δεν παίρνανε τα γράμματα και δεν θέλανε να δουλέψουν. Σαν να μην της έφταναν όλα αυτά είχε κι έναν άντρα, τον Ιάσωνα, που την κεράτωνε από πάνω με μία καλόγρια! Έτσι, θολωμένη η Μήδεια αρπάζει το χασαπομάχαιρο απ’ την κουζίνα και φεύγει! Σφάζει όποιον βρει μπροστά της!

Λίγα λόγια για το έργο:

Η «Μήδεια» του Μέντη Μποσταντζόγλου (Μποστ) αποτελεί μια από τις κορυφαίες κωμωδίες της σύγχρονης ελληνικής δραματουργίας κι έχει σημειώσει τεράστια επιτυχία ανά περιόδους στο θέατρο Στοά με την Λήδα Πρωτοψάλτη και τον Θανάση Παπαγεωργίου, όπως επίσης από άλλους θιάσους σε καλοκαιρινές περιοδείες στην Ελλάδα. Η τελευταία φορά που ανέβηκε στην χώρα μας ήταν το 2015 στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου.

Απ’ το πρώτο ανέβασμα του έργου το 1993, το χιούμορ του Μποστ, που ήθελε «οι θεατές περισσότερο να χαμογελάνε και λιγότερο να χαχανίζουν», πέτυχε το στόχο του και δημιούργησε μια μοναδική σάτιρα βασισμένη στις πιο τραγικές ιστορίες της αρχαίας δραματουργίας. Με την μοναδικότητα της γραφής του, ο Μποστ μετατρέπει την τραγική ηρωίδα του Ευριπίδη σε μια -μέχρι δακρύων από τα γέλια- κωμικοτραγική φιγούρα και παράλληλα, με αριστοφανικές μεταφορές και συνεχείς παρερμηνείες, καυτηριάζει τη νεοελληνική πραγματικότητα.

Όπως ο ίδιος αναφέρει χαρακτηριστικά: «Πρόκειται για ένα έργο που επικρίνει τους επικριτάς, προβληματίζει τους κριτάς και ελευθερώνει τους θεατάς».