Το ήξερες; Έτσι παιζόταν ο τζόγος στη Βέροια

Την δεκαετία του 1980, ο τζόγος μεσουρανούσε στην πόλη της Βέροιας. Χιλιάδες παίκτες της θεάς τύχης μαζευόντουσαν σε καφενεία και λέσχες, προκειμένου να δοκιμάσουν μια καλή ζαριά! Τυχερά παίγνια όπως χαρτιά, ζάρια, φρουτάκια και ρουλέτες, βρισκόντουσαν σε όλα τα ανδρικά στέκια της Βέροιας. Το χρήμα έρεε άφθονο και όλοι οι μάγκες
Βεροιώτες, καθώς νύχτωνε έπαιρναν το σακάκι τους και πήγαιναν να γουστάρουν όπως μόνοι εκείνοι ήξεραν. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τις μεγάλες μάχες που γινόντουσαν με το τραπέζι να έχει πάνω του, όλα τα καφετιά χιλιάρικα; Τσιγάρο, ποτό, λαϊκή μουσική και αμέτρητος τζόγος.

Μια ζαριά, άξιζε μια ολόκληρη περιουσία και όσοι κέρδιζαν τα έτρωγαν την ίδια μέρα στη Βεροιώτισσα, στο Τζιτζί ή στην Αδυναμία. Εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν μάρκες. Μόνο πεντακοσάρικα, χιλιάρικα και πεντοχίλιαρα επάνω στο τραπέζι. Όσοι τα κέρδιζαν τα έπαιρναν απλώνοντας αρχοντικά τα χέρια τους. Όσοι έχαναν, με κατεβασμένο το κεφάλι γυρνούσαν στο σπίτι και ήταν αιχμάλωτοι της γκρίνιας της γυναίκας τους. «Πάλι έπαιξες; Πόσα έχασες; Που θα πάει αυτή η κατάσταση; Μας έχεις καταστρέψει με τα χαρτιά σου. Να σηκωθείς και να φύγεις από το σπίτι» ήταν οι πιο συνηθισμένες ατάκες των γυναικών, μόλις ο σύζυγος γυρνούσε απένταρος στο σπίτι, με συντροφιά μόνο ένα τσιγάρο Μάρλμπορο.

Τα καλύτερα στέκια της Βέροιας βρισκόντουσαν στην πλατεία Ωρολογίου, όπου μια ζαριά άξιζε ακόμα και ένα εκατομμύριο δραχμές, στον Προμηθέα, όπου οι παίκτες μαζευόντουσαν και έπαιζαν με τις ώρες «Θανάση» και τα πεντοχίλιαρα να πάνε και να έρχονται, στο Τσερμένι με τα φρουτάκια να αναβοσβήνουν και τους Βεροιώτες να περιμένουν να βγούνε τρία αστέρια, στην Καλλιθέα, με το που νύχτωνε οι μεγαλύτεροι μπερμάντηδες της περιοχής να παίζουν τα ρέστα τους, στην Σταδίου τα χαρτιά να τελειώνουν ακόμα και στις 11 το πρωί και στην Εληά, όπου μαζευόταν οι μεγαλύτερες παίκτες της Βέροιας. Αλησμόνητες εποχές του τζόγου που μόνο οι παλιοί μπορούνε να θυμηθούν. 

Είναι γεγονός ότι στο Βεροιώτη, ο τζόγος ήταν η μεγαλύτερη αδυναμία. Φρουτάκια, πόκα, ζάρια και ρίσκο γενικώς. Αρκεί να υπάρχει χρήμα. Στο Βεροιώτικο κάμπο τη χρυσή δεκαετία του 1980 στήθηκαν τα πλουσιότερα καρέ. Στοίβες τα πεντοχίλιαρα ως και στο τελευταίο χωριό. Η Πρωτοχρονιά διαρκούσε τουλάχιστον τρεις μήνες! Δεν είναι υπερβολή να αναφέρουμε πως στις λέσχες της Βέροιας καταστράφηκαν οικογένειες και σπίτια. Ειδικά στην πλατεία Ωρολογίου, γινόταν κάποτε προσκύνημα, κυρίως από κακομοίρηδες που ακουμπούσαν ό,τι έβρισκαν. Συνήθως, συντάξεις, εφάπαξ, δανεικά και επιδοτήσεις. 

Το τραγούδι της εποχής ήταν ο «Πράσινος Μύλος». Μετά την μεγάλη χασούρα των παικτών, αυτό το άσμα ηχούσε στα αυτιά τους σαν βάλσαμο! «Μες στον πράσινο το μύλο, μου τα παίρναν ταχτικά, μα τους τα 'χω πάρει πίσω, από μια καλή ζαριά. Μάγκες μου, βάλτε μπρος πίσω πάτε, να σας τα πάρω για να ρεφάρω» βροντοφώναζαν οι Βεροιώτες και γούσταραν σε μια vintage αξέχαστη εποχή. Οι κυριότερες ατάκες της εποχής είναι οι εξής:

«Ο τζόγος δεν έχει να κάνει με τα λεφτά... Ο τζόγος έχει να κάνει με το να μην αντιμετωπίζεις την πραγματικότητα και να αγνοείς τις πιθανότητες», «Πρέπει να κάνεις μια επιλογή στη ζωή: Να είσαι τζογαδόρος ή κρουπιέρης». «Αν δεν καταφέρεις να εντοπίσεις το κορόιδο του τραπεζιού στο πρώτο μισάωρο του παιχνιδιού, τότε ΕΣΥ είσαι το κορόιδο». «Είναι ανήθικο να αφήσεις ένα κορόιδο να κρατήσει τα λεφτά σου». «Ισοφαρίζω το ποντάρισμα. Γιατί αλλιώς δε θα σέβομαι τον εαυτό μου αύριο το πρωί». «Μερικοί άνθρωποι γεννιούνται τυχεροί... Άλλοι τζογάρουν για να γίνουν». «Ο καθένας έχει ένα χάρισμα. Το δικό σου είναι να κλέβεις την τύχη των άλλων». «Και τ' ορφανό πορεύεται κι η χήρα κυβερνιέται».

Σε επικοινωνία που είχαμε με έναν γνωστό μπερμπάντη εκείνης της εποχής, που όπως λέει, έχει ξοδέψει πάνω από τρεις πολυκατοικίες επάνω στην τσόχα: «Αν έχεις ζήσει εκείνη τη χρυσή εποχή του τζόγου, τότε μπορείς να ακούσεις το παρακάτω τραγούδι.