Πήρα την απόφαση να επισκεφθώ τον νομό Ημαθίας και να ανακαλύψω τις ομορφιές του μέσα σε μία ημέρα. Αφού περάσω την Ιερά Μονή Παναγίας της Σουμελά στο Βέρμιο, το κέντρο του ποντιακού Ελληνισμού με τη θαυματουργή εικόνα, κάνω την πρώτη στάση στη Βεργίνα, αφού περάσω από τη γέφυρα της Αγίας Βαρβάρας, στο
ποτάμι του Αλιάκμονα. Και λίγο μετά την κοιλάδα, φθάνω στη Βεργίνα, την πρωτεύουσα του αρχαίου μακεδονικού βασιλείου των Αιγών, με τα ανάκτορα και τους βασιλικούς τάφους που ανακάλυψε το 1977 ο Μανόλης Ανδρόνικος. Αφήνω το αυτοκίνητο και περπατώ προς το ταφικό μνημείο που βρίσκεται σε έναν τύμβο μέσα στη γη, τη Μεγάλη Τούμπα. Παντού σκοτάδι, με σκοπό να σε προϊδεάζει τι πρόκειται να δεις. Τα μόνα φώτα πάνω στα αρχαία αντικείμενα και τους βασιλικούς τάφους. Κατεβαίνω τα σκαλιά και αντικρίζω τον τάφο του Φιλίππου του Β’, ιδρυτή της Μακεδονικής Αυτοκρατορίας και πατέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Το περιβάλλον, ο φωτισμός, το γύρω σκοτάδι, σου προκαλούν δέος. Μετά ανεβαίνω και βλέπω την περίφημη μακεδονική πανοπλία, με το όπλο και την χρυσελεφάντινη ασπίδα, τους άλλους δύο τάφους και εκεί που στέκεσαι και βλέπεις τη σημασία της μακεδονικής κυριαρχίας, είναι καθώς βλέπεις τη χρυσή λάρνακα και το χρυσό στεφάνι που βρέθηκαν στον τάφο του Φιλίππου του Β’, όπως και πιο δίπλα το χρυσό αγγείο με το στεφάνι με τα χρυσά βελανίδια. Φεύγοντας από τη Βεργίνα και κουβαλώντας τις εικόνες από το Μουσείο και τους βασιλικούς τάφους, κατευθύνομαι για τη Βέροια με σκοπό να ανακαλύψω την πόλη που τόσα είχα ακούσει για αυτή.
Ξεκινώ τη βόλτα μου από την Ελιά, στην οδό Ανοίξεως, βλέποντας από το μπαλκόνι την πεδιάδα και τρώγοντας το περιβόητο ραβανί της Βέροιας, ομολογουμένως ξεχωριστό και πολύ νόστιμο.
Αφήνω το αυτοκίνητο στο δημαρχείο της πόλης και περπατώ στα γραφικά σοκάκια της Κυριώτισσας, της παλιάς χριστιανικής συνοικίας, που σήμερα πολλά από τα παραδοσιακά βεροιώτικα αρχοντικά έχουν γίνει καφέ και νυχτερινά κέντρα. Χάνομαι στα στενάκια, βλέπω τα αρχοντικά Σαράφογλου και Βλαχογιάννη με τον οντά να προεξέχει (σαχνισιά) και περπατώ στις οδούς Αγγέλων και Π. Ιωακείμ και πιο κάτω βλέπω τα σπίτια που χτίστηκαν πάνω στα τείχη. Παντού βλέπω γύρω μου διάσπαρτες βυζαντινές εκκλησίες, που στην εξωτερική τους πλευρά δε διακρίνονται για εκκλησιαστικούς χώρους. Πραγματικά στολίδια, 48 τον αριθμό, όπως ο Άγιος Βλάσιος. Αμέσως μετά μπαίνω στο δημαρχείο, ένα εντυπωσιακό νεοκλασικό πέτρινο κτίριο, με ξύλινα ταβάνια, παλιό σχολείο όπως έμαθα. Ψηλοτάβανο , με μια εντυπωσιακή αίθουσα δημοτικού συμβουλίου, όπως και το γραφείο του δημάρχου με τους πίνακες. Φεύγω από το δημαρχείο και πάω προς τη δημόσια βιβλιοθήκη της πόλης, σε ένα όμορφο κτίριο, μια βιβλιοθήκη που βραβεύεται επανειλημμένα για τις καινοτομίες της, ως η καλύτερη στην Ελλάδα. Έπειτα αν και κλειστή, βλέπω την Παλαιά Μητρόπολη του 11ου αιώνα , που είναι υπό αναστήλωση και αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους ναούς της Μακεδονίας.
Μετά πάω στη Μπαρμπούτα, την εβραϊκή συνοικία κόσμημα της Βέροιας και πίνω νερό από τη βρύση της, όπου σύμφωνα με την παράδοση, όποιος περαστικός έπινε νερό παντρευόταν Βεροιώτισσα και έμενε για πάντα στην πόλη.
Εντυπωσιάζομαι από τα γύρω διώροφα και τριώροφα αρχοντικά, στην οδό Ολγάνου, με τα λουλούδια, με πιο αντιπροσωπευτικά αυτά των Μπέκα, Μπόζογλου και Αναστασίου με την μακεδονίτικη αρχιτεκτονική, τις ξυλοδεσιές και τα σαχνισιά που βρίσκονται πάνω απ’ το κεφάλι, στηριζόμενα σε ξύλινα δοκάρια. Κάνω βόλτα, ακούγοντας τα νερά του Τριπόταμου και κάθομαι να πιώ πορτοκαλάδα σχεδόν μέσα στο ποτάμι, με το μαγαζί να σου φέρνει το δίσκο με μηχανισμό αιωρούμενο στον αέρα.
Κατευθύνομαι προς τα παλιά δικαστήρια, την πλατεία Ωρολογίου, που δεν έχει Ρολόι ακόμη αφού καταστράφηκε και πάω να προσκυνήσω και να δω το Βήμα του Απόστολου Παύλου, ένας ιδιαίτερος χώρος για την Ιστορία της πόλης, ενώ στο βάθος διακρίνεις το Μεντρεσέ Τζαμί που ανήκει πλέον στη Μητρόπολη. Περνάω από το Βυζαντινό Μουσείο της πόλης που φιλοξενείται σε ένα πανέμορφο κτίριο και στο Αρχαιολογικό Μουσείο εντυπωσιάζομαι από το κεφάλι της Μέδουσας στην είσοδό του, που κάποτε φόβιζε τους εχθρούς, να επισκιάζει τα υπόλοιπα αρχαία που βρίσκονται στον κήπο του. Πιο δίπλα ένα αρχοντικό με φοίνικες στην αυλή, το Αντωνιάδειο συνεδριακό κέντρο, τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών και αφήνω για το τέλος την επίσκεψη στον Καθεδρικό της πόλης, τον Άγιο Αντώνιο, μια εκκλησία σύμβολο για τη Βέροια και έχοντας απέναντι τον «Χοχλιόρο» στην πλατεία Αγίου Αντωνίου με το περιβόητο ραβανί, και καθώς φεύγω ρίχνω μια ματιά στο ποδοσφαιρικό γήπεδο της ιστορικής ομάδα ΠΑΕ Βέροιας, παίρνοντας τις καλύτερες αναμνήσεις από μια πόλη που αξίζει να την περπατήσεις και να χαθείς στα στενά της, στις γειτονιές της και θαυμάζοντας την παραδοσιακή της αρχιτεκτονική.
*Ο Νεκτάριος Καλαντζής είναι Οικονομολόγος, Κοινωνιολόγος, Δημοτικός Σύμβουλος του Δήμου Παλλήνης
