Η επίσκεψη της Όλγας Λαφαζάνη στο πατρικό της στην Ημαθία!!!

Κυριακή μεσημέρι, προορισμός, Αλεξάνδρεια Ημαθίας, εκεί όπου είναι το πατρικό μου σπίτι και μένουν ακόμα οι γονείς και ο αδερφός μου, οι παππούδες μου και φυσικά οι φίλοι και παλιοί συμμαθητές μου. Στο δρόμο σκέφτομαι... Μπορεί τα χιλιόμετρα να είναι πολλά (σχεδόν 500), η κούραση μου συσσωρευμένη από τις πολλές ώρες δουλειάς. Κι όμως, όταν πας να συναντήσεις ανθρώπους που αγαπάς τόσο πολύ, η απόσταση σου φαίνεται τόσο μικρή και η κούραση ως δια μαγείας εξαφανίζεται. Πόσοι άνθρωποι δεν ταξιδεύουν καθημερινά για να συναντήσουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα; Μια ζωή θυμάμαι τον εαυτό μου σ' ένα τρένο, σ’ ένα λεωφορείο, σ’ ένα αεροπλάνο, σ’ ένα αυτοκίνητο. Να μοιράζομαι ανάμεσα στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Και αυτή η στιγμή που συναντάς τους δικούς σου.
Πόσο μοναδική είναι; Αλλά και πόσο σκληρή η στιγμή του αποχωρισμού; Φυσικά για άλλη μια φορά, σκέφτομαι πως σαν το πατρικό μας σπίτι δεν υπάρχει πιο όμορφο μέρος στον κόσμο. Η ηρεμία, η ζεστασιά, η θαλπωρή, το φαγητό της μαμάς, οι οικίες εικόνες, οι γνωστοί και φίλοι. Για μένα, η απόλυτη χαλάρωση. Γι' αυτό έστω και για δυο μέρες όταν μπορώ πάντα θέλω να πηγαίνω στο πατρικό μου σπίτι...

ΥΓ: Αυτή τη φορά ανακάλυψα το απολυτήριο του νηπιαγωγείου μου. Κάθε φορά είναι και μια έκπληξη η αναζήτηση των ενθυμίων στα κουτιά της μαμάς...