Εσπερινός της Αγίας Σοφίας και των τριών θυγατέρων της στις κατασκηνώσεις της Γ.Ε.Χ.Α.

Το εσπέρας του Σαββάτου, 16ης Σεπτεμβρίου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Εσπερινό της εορτής της Αγίας Σοφίας και των τριών θυγατέρων αυτής στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό στις κατασκηνώσεις της ΓΕΧΑ στο Κουστοχώρι.

Δείτε φωτογραφίες:

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Πίστις ἡ πανεύφημος καί ἡ Ἀγά­πη ἡ ἔνδοξος καί Ἐλπίς ἡ θεόσο­φος, ἀρετῶν ἐπώνυμοι … τοῦ Πα­ρα­δείσου τήν οἴκησιν, θεωθεῖσαι ἀπέλαβον».

Τρεῖς νεαρές μάρτυρες, τήν Πί­στη, τήν Ἐλπίδα καί τήν Ἀγάπη καί τήν ἁγία μητέρα τους, τήν ἁγία Σοφία, ἑορτάζει καί πανηγυ­ρί­ζει ἡ Ἐκ­κλησία μας. Καί ἐμεῖς ἤρθαμε ἀπό­ψε στόν ἱερό ναό τους, γιά νά τίς πανηγυρίσουμε, ὅπως κάθε χρόνο, καί νά ἐμπνευσθοῦμε ἀπό τή ζωή τους, ἀπό τήν ὁμολο­γία τους, ἀπό τό μαρτύριό τους, ἀπό τόν οὐράνιο στέφανο τόν ὁποῖο ἔλαβαν γιά τή θυσία τους.

Τρεῖς νεαρές μάρτυρες, ἐπώνυμες τῶν τριῶν μεγάλων ἀρετῶν, ὅπως σημειώνει ὁ ἱερός ὑμνογράφος, τῆς πίστεως, τῆς ἐλπίδος καί τῆς ἀγάπης, καί ἡ μητέρα τους, ἐπώ­νυ­μη τῆς ἄνωθεν σοφίας, τῆς σο­φίας τοῦ Θεοῦ, κατόρθωσαν νά ἀπο­δείξουν στήν πράξη ὅτι δέν ἔφεραν τυχαῖα τά ὀνόματά τους, ἀλλά κα­τεῖχαν αὐτές τίς ἀρετές καί χάρη σέ αὐτές ἀξιώθηκαν «τοῦ Παραδείσου τήν οἴκησιν».

Διότι ἡ σοφία τοῦ Θεοῦ ἦταν αὐτή πού ὁδήγησε τή μητέρα τους, τήν ἁγία Σοφία, νά μεταδώσει στίς τρεῖς θυ­γατέρες της τήν πίστη στόν Χρι­στό, νά μεταδώσει τό θάρρος καί τή γενναιότητα τῆς ψυχῆς πού δέν ὑπολογίζει τά τοῦ κόσμου τερ­πνά, τίς ἀνθρώπινες χα­ρές καί τίς ἐγκόσμιες ἀπολαύ­σεις, ἀλλά τά θεωρεῖ ὅλα αὐτά σκύβαλα, καί εἶ­ναι ἕτοιμη νά τά θυσιάσει γιά νά μείνει ἑνωμένη μέ τόν Χριστό, ἀκόμη καί ἄν πρόκει­ται νά ὑπο­μείνει τό μαρτύριο.

Ἔτσι μαζί μέ τά ὀνόματα δίδαξε ἡ ἁγία Σοφία στίς θυγατέρες καί τό περιεχόμενο τῶν ἐπωνύμων τους ἀρετῶν τίς ὁποῖες ἔπρεπε νά κατα­κτή­σουν.

Τήν πίστη γιά νά μπο­ροῦν ἐπάνω στήν πέτρα της νά θεμελιώσουν καί τή ζωή καί τήν ὁμολογία τους ἐνώ­πιον τοῦ εἰδω­λολάτρου δικα­στοῦ.

Τήν ἀγάπη γιά τόν Χριστό, ὥστε νά μή μπορεῖ καμία ἀπειλή, κα­νένα βασανιστήριο, κανένα μαρ­τύ­ριο νά τίς χωρίσει ἀπό τόν Χρ­ι­στό, ἀλλά νά σπεύδουν μέ χαρά νά προσ­φέρουν τή ζωή τους γιά τήν ἀγάπη του.

Καί ἀκόμη, τήν ἐλπίδα στόν Θεό καί στήν αἰώνιο ζωή, τήν ὁποία ὑπόσχεται ὁ Χριστός ὅτι θά χαρίσει σέ ὅσους τόν πιστεύουν καί τόν ὁμολογοῦν, σέ ὅσους θυ­σιά­ζουν τόν ἑαυτό τους γιά νά μήν ἀρνη­θοῦν τήν πίστη τους.

Πίστις, Ἐλπίς, Ἀγάπη τά ὀνόματα τῶν τριῶν μαρτύρων πού προβάλ­λει σήμερα σέ ὅλους μας ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία. Πίστις, ἐλπίς, ἀγά­πη, ἡ τριάδα τῶν ἀρετῶν, πού μᾶς καλεῖ νά βάλουμε στή ζωή μας, μιμού­μενοι τίς ἁγίες μάρτυρες καί τή σοφία τῆς μητέρας τους.

Καί ἄν κατά τόν πρωτοκορυφαῖο ἀπόστολο Παῦλο «μείζων τούτων ἡ ἀγάπη», ἐμεῖς ἄς ἀρχίσουμε ἀπό τήν πίστη, ἡ ὁποία εἶναι ἡ βάση καί τῆς ἐλπίδος καί τῆς ἀγάπης. Ἄς ἀρχίσουμε ἀπό τήν πίστη, τήν ὁποία ἐπανειλημμένα ἐπαινεῖ ὁ Χριστός καί συστήνει στούς μαθη­τές του, διότι χωρίς αὐτήν δέν μπο­ροῦμε νά θεωρούμεθα μαθητές τοῦ Χριστοῦ καί μέλη τῆς Ἐκκλη­σίας του.

Ὅλοι, βεβαίως, λέμε ὅτι πιστεύ­ου­με στόν Χριστό, πιστεύουμε στή θεότητά του, στή διδασκαλία του, στά ἱερά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας, ἔχουμε ὅμως πίστη; Διότι ἡ πίστη δέν κρίνεται μόνο ἀπό τά λό­για μας, κρίνεται καί ἀπό τά ἔργα μας, κρίνεται καί ἀπό τή ζωή μας.

Ὁ ἀδελφόθεος Ἰάκωβος διδάσκει ἀπερίφραστα ὅτι «ἡ πίστις χωρίς ἔργων νεκρά ἐστίν». Ποιά εἶναι ὅμως τά ἔργα πού ἀποδεικνύουν ὅτι ἡ πίστη μας δέν εἶναι νεκρή, ἀλλά ζῶσα;

Μᾶς τό διδάσκουν οἱ ἑορταζόμε­νες καί τιμώμενες ἁγίες. Εἶναι ἡ ὁμολογία τῆς πίστεως καί ἐμμονή σέ αὐτήν μέχρι τό μαρτύριο. Αὐτή εἶναι ἡ μείζων ἀπόδειξη τῆς πί­στε­ως, τήν ὁποία ὁ Θεός δέν ζητᾶ ἀπό ὅλους μας, γιατί γνωρί­ζει τήν ἀδυ­ναμία μας καί τήν ὀλιγοπιστία μας.

Μᾶς τό διδάσκουν καί τά ὀνόματα τῶν ἄλλων δύο ἁγίων μαρτύρων. Ἔργο πίστεως εἶναι ἡ ἀγάπη πρός τούς ἀνθρώπους, πρός τόν πλη­σίον μας, πού ἔχει ἀνάγκη τή βοήθειά μας, ἰδιαιτέρως καί σ᾽ αὐ­τές τίς δύσκολες ἡμέρες πού διέρ­χεται ἡ πατρίδα μας καί χιλιά­δες ἀδελφοί μας λόγω τῆς μεγάλης κατα­στρο­φῆς.

Ἔργο πίστεως εἶναι καί ἡ ἐλπίδα, γιατί ἐπάνω σέ αὐτήν στηρίζεται, καί χωρίς τήν ἐλπίδα κανείς δέν μπο­ρεῖ νά προχωρήσει στή ζωή του, νά οἰκοδομήσει τό μέλλον του. Ἡ ἐλπίδα μας ὅμως στόν Θεό εἶναι αὐτή πού μᾶς βοηθᾶ νά ἀντι­μετωπίσουμε μέ ὑπομονή καί καρ­τερία καί ὅλα τά προβλήματα καί τίς δυσκολίες πού συναντοῦμε, μέχρι νά τά ὑπερβοῦμε μέ τή χάρη καί τή βοήθεια τοῦ Χριστοῦ.

Ἄς ἀκολουθήσουμε καί ἐμεῖς τό παράδειγμα τῶν τεσσάρων ἁγίων πού τιμοῦμε καί ἄς φροντίσουμε νά καλλιεργήσουμε στήν ψυχή μας τίς ἀρετές πού δηλώνουν τά ὀνό­μα­τά τους, γιά νά ἀξιωθοῦμε διά τῶν πρεσβειῶν τους νά ἀποκτή­σου­με «οἴκησιν τοῦ παρα­δείσου», ὅπως καί ἐκεῖνες, ἡ ἁγία μάρτυς Σοφία καί οἱ τρεῖς θυγατέρες της, ἡ ἁγία Πίστη, ἡ ἁγία Ἐλπίδα καί ἡ ἁγία Ἀγάπη.