Δερμιτζάκης εναντίον Ταουσιάνη, σημειώσατε διπλό. 0-1 ήταν το τελικό αποτέλεσμα του 1ου αγώνα μπαράζ, αποτέλεσμα που δίνει το δικαίωμα στον Λεβαδειακό να θέτει ισχυρές βάσεις ανόδου, ενώ στριμώχνει τη «Βασίλισσα του Βορρά» για τον επαναληπτικό μέσα στην πόλη της Λειβαδιάς. Πριν το ματς, παίρνοντας στα χέρια μου τις συνθέσεις των ομάδων, έβλεπα και ξαναέβλεπα την 11αδα της Βέροιας, αδυνατώντας να πιστέψω τη διάταξη με 4-4-2 που όμως έγινε!
Αντιθέτως, πίστευα πως ο σχηματισμός θα ήταν 4-2-3-1 με τον Πασά σε θέση πλαγίου ή στην τελική τον Γιακουμάκη σε ρόλο side corridor tower. Ή target man. Κάτι τέτοιο τέλος πάντων! Μετά από λίγο σκέφτηκα... βρε λες να πετάξει τον Κάτσε στην αριστερή πτέρυγα για να πιέζει τον Κωνσταντινίδη; Στην αναχαίτιση ίσως οκ, αλλά μπροστά; Τι θα γινόταν;
Αυτή η σκέψη παραλίγο να μου σηκώσει πυρετό. Όπως κι έγινε. Δεν ξέρουμε βέβαια την κατάσταση προπόνησης των ποδοσφαιριστών, ούτε το τι είδε το team. Στο χορτάρι όμως είδα 100% αποτυπωμένη την καθόλου θετική σκέψη που είχα γι' αυτό το... κόλπο του τεχνικού της Βέροιας.
Ας πάμε να δούμε τις κινήσεις των δύο πάγκων μέσα από την ματιά του Βασίλη Αλαμπορινού...
★ Παύλος Δερμιτζάκης
Ο προπονητής μας έχει επίπεδο. Ποδοσφαιρικό και μη. Αυτό δεν το αμφισβητώ ούτε κατά διάνοια. Άλλωστε, ψηφίστηκε ως ο καλύτερος προπονητής της Superleague 2, δεν είναι τυχαίο.
Όλοι έχουμε όμως τις όχι και τόσο ιδανικές στιγμές και καλώς εφαρμοσμένα σχέδια. Στα τελευταία 2 ματς συγκεκριμένα, μ' έχει πονοκεφαλιάσει (χαριτολογώντας) με τις επιλογές υπομαδικής τακτικής στις πτέρυγες. Μια με το αδιανόητο θεωρητικά (που αποδείχθηκε και στο χορτάρι) δίδυμο της δεξιάς πτέρυγας των αριστεροσφαιριστών Πεταυράκη και Ορφανίδη και μια σήμερα που με έστειλε αδιάβαστο!
Αυτή η σκέψη παραλίγο να μου σηκώσει πυρετό. Όπως κι έγινε. Δεν ξέρουμε βέβαια την κατάσταση προπόνησης των ποδοσφαιριστών, ούτε το τι είδε το team. Στο χορτάρι όμως είδα 100% αποτυπωμένη την καθόλου θετική σκέψη που είχα γι' αυτό το... κόλπο του τεχνικού της Βέροιας.
Ας πάμε να δούμε τις κινήσεις των δύο πάγκων μέσα από την ματιά του Βασίλη Αλαμπορινού...
★ Παύλος Δερμιτζάκης
Ο προπονητής μας έχει επίπεδο. Ποδοσφαιρικό και μη. Αυτό δεν το αμφισβητώ ούτε κατά διάνοια. Άλλωστε, ψηφίστηκε ως ο καλύτερος προπονητής της Superleague 2, δεν είναι τυχαίο.
Όλοι έχουμε όμως τις όχι και τόσο ιδανικές στιγμές και καλώς εφαρμοσμένα σχέδια. Στα τελευταία 2 ματς συγκεκριμένα, μ' έχει πονοκεφαλιάσει (χαριτολογώντας) με τις επιλογές υπομαδικής τακτικής στις πτέρυγες. Μια με το αδιανόητο θεωρητικά (που αποδείχθηκε και στο χορτάρι) δίδυμο της δεξιάς πτέρυγας των αριστεροσφαιριστών Πεταυράκη και Ορφανίδη και μια σήμερα που με έστειλε αδιάβαστο!
Τελικά όντως επέλεξε τον Κάτσε στην αριστερή πτέρυγα και ήταν ίσως ο μοναδικός προφανής ο λόγος. Για να δημιουργήσει αμυντική παγίδα στα πλάγια, για να αναχαιτίσει τα ανεβάσματα των πλαγίων Μπακ - ιδιαίτερα του Κωνσταντινίδη- . Εν μέρει βγήκε, αλλά ολοκληρωτικά το σχέδιο δεν πέτυχε.
Αλλά αυτό που ήταν το δύσκολο κομμάτι, ήταν το πώς θα μπορούσε με τον Κάτσε μετά την 1η και τη 2η φάση της οργανωμένης επίθεσης (build up), να περάσει από την αριστερή πτέρυγα στην 3η φάση που είναι η δημιουργία. Απλά δεν έγινε ποτέ. Ούτε όταν πλάγιαζε για υπεραριθμία ο Γιακουμάκης.
Ο Καβαλιώτης τεχνικός παρέταξε την ομάδα του λοιπόν με 4-4-2 ως σχηματισμό οργάνωσης, με τον επιθετικό σχηματισμό του 4-2-4 συνήθως και με την αμυντική οργάνωση στο καθιερωμένο 4-4-2.
Έπειτα, οι ποδοσφαιριστές του δεν ήταν καλοί στις αμυντικές μεταβάσεις, με αποτέλεσμα να χαθεί ο αγώνας και παρά τις απέλπιδες προσπάθειες από το 70' και μετά να μην μπορεί να απειλήσει ουσιαστικά με κάποια προφανή τελική προσπάθεια ή μεγάλη ευκαιρία.
★ Γιάννης Ταουσιάνης
Ο τεχνικός του Λεβαδειακού, δεν βρέθηκε τελικά προ εκπλήξεως με την επιλογή του Κάτσε σε ρόλο αριστερού χαφ (ε ναι μην πούμε εξτρέμ ή πλαγίου επιθετικού διότι ούτε κατά διάνοια δεν μπορεί να ανταπεξέλθει επιθετικά σε τέτοιο ρόλο). Έκλεισε καλά τους χώρους, έπαιξε δυναμικά, απείλησε αρκετά τη Βέροια κι αφού δεν υπήρχε απειλή ουσιαστικά από τις πτέρυγες, κατάφερε στα transitions από τον άξονα να φύγει νικητής.
Παρέταξε την ομάδα του με βασικό σχηματισμό οργάνωσης θέσεων το 4-2-3-1, όπου επιθετικά γινόταν κυρίως 3-4-2-1 ή 3-2-4-1 και στην αμυντική οργάνωση 4-1-4-1 και κάποιες φορές μεταφορά των γραμμών του βασικού σχηματισμού.
Από το 82' και μετά, άλλαξε και τον σχηματισμό σε 5-4-1 αφού προηγούνταν για να πάρει το αποτέλεσμα. Λογικό και τα κατάφερε.
Αυτό όμως που ήταν το μεγάλο κλειδί της τακτικής δεν ήταν ούτε τόσο οι σχηματισμοί ή οι αλλαγές προσώπων για να μετασχηματίσει άλλα... κόλπα. Το μεγάλο κλειδί ήταν πως θυσίασε με αλλαγή δύο από τους καλύτερους σε απόδοση του γηπέδου, του Μυτίδη και του Μουτίνιο με σκοπό την ανανέωση στο physical game σωματικών επαφών, όπως και για το ανέβασμα της ειδικής αντοχής και της φυσικής απόδοσης, σε συγκεκριμένους χώρους. Κι έβγαλε λίγο αργότερα και τον Φρανσίσκο, παίκτη ο οποίος επίσης είχε υψηλή απόδοση, πάλι για τον ίδιο λόγο.
Έτσι, με σωστή τακτική και physical αντίληψη πήρε το ματς, βάζοντας τη Βέροια πλέον σε δύσκολη θέση.
Ποτέ μη λες ποτέ όμως στο ποδόσφαιρο. Δεν το' χει και πολύ η Βέροια να σε βάλει μέσα στα δίχτυα και να τα φέρει όλα Τούμπα, αν βέβαια πιάσουν τη συνήθη απόδοση οι παίκτες της.
Αλλά αυτό που ήταν το δύσκολο κομμάτι, ήταν το πώς θα μπορούσε με τον Κάτσε μετά την 1η και τη 2η φάση της οργανωμένης επίθεσης (build up), να περάσει από την αριστερή πτέρυγα στην 3η φάση που είναι η δημιουργία. Απλά δεν έγινε ποτέ. Ούτε όταν πλάγιαζε για υπεραριθμία ο Γιακουμάκης.
Ο Καβαλιώτης τεχνικός παρέταξε την ομάδα του λοιπόν με 4-4-2 ως σχηματισμό οργάνωσης, με τον επιθετικό σχηματισμό του 4-2-4 συνήθως και με την αμυντική οργάνωση στο καθιερωμένο 4-4-2.
Έπειτα, οι ποδοσφαιριστές του δεν ήταν καλοί στις αμυντικές μεταβάσεις, με αποτέλεσμα να χαθεί ο αγώνας και παρά τις απέλπιδες προσπάθειες από το 70' και μετά να μην μπορεί να απειλήσει ουσιαστικά με κάποια προφανή τελική προσπάθεια ή μεγάλη ευκαιρία.
★ Γιάννης Ταουσιάνης
Ο τεχνικός του Λεβαδειακού, δεν βρέθηκε τελικά προ εκπλήξεως με την επιλογή του Κάτσε σε ρόλο αριστερού χαφ (ε ναι μην πούμε εξτρέμ ή πλαγίου επιθετικού διότι ούτε κατά διάνοια δεν μπορεί να ανταπεξέλθει επιθετικά σε τέτοιο ρόλο). Έκλεισε καλά τους χώρους, έπαιξε δυναμικά, απείλησε αρκετά τη Βέροια κι αφού δεν υπήρχε απειλή ουσιαστικά από τις πτέρυγες, κατάφερε στα transitions από τον άξονα να φύγει νικητής.
Παρέταξε την ομάδα του με βασικό σχηματισμό οργάνωσης θέσεων το 4-2-3-1, όπου επιθετικά γινόταν κυρίως 3-4-2-1 ή 3-2-4-1 και στην αμυντική οργάνωση 4-1-4-1 και κάποιες φορές μεταφορά των γραμμών του βασικού σχηματισμού.
Από το 82' και μετά, άλλαξε και τον σχηματισμό σε 5-4-1 αφού προηγούνταν για να πάρει το αποτέλεσμα. Λογικό και τα κατάφερε.
Αυτό όμως που ήταν το μεγάλο κλειδί της τακτικής δεν ήταν ούτε τόσο οι σχηματισμοί ή οι αλλαγές προσώπων για να μετασχηματίσει άλλα... κόλπα. Το μεγάλο κλειδί ήταν πως θυσίασε με αλλαγή δύο από τους καλύτερους σε απόδοση του γηπέδου, του Μυτίδη και του Μουτίνιο με σκοπό την ανανέωση στο physical game σωματικών επαφών, όπως και για το ανέβασμα της ειδικής αντοχής και της φυσικής απόδοσης, σε συγκεκριμένους χώρους. Κι έβγαλε λίγο αργότερα και τον Φρανσίσκο, παίκτη ο οποίος επίσης είχε υψηλή απόδοση, πάλι για τον ίδιο λόγο.
Έτσι, με σωστή τακτική και physical αντίληψη πήρε το ματς, βάζοντας τη Βέροια πλέον σε δύσκολη θέση.
Ποτέ μη λες ποτέ όμως στο ποδόσφαιρο. Δεν το' χει και πολύ η Βέροια να σε βάλει μέσα στα δίχτυα και να τα φέρει όλα Τούμπα, αν βέβαια πιάσουν τη συνήθη απόδοση οι παίκτες της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχόλια να είναι σύντομα και να χρησιμοποιείτε nickname για τη διευκόλυνση του διαλόγου. Ο «Βεροιώτης» δεν υιοθετεί τις απόψεις των σχολιαστών, οι οποίοι και είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι για αυτές.