Μνημόσυνο για την ευεργέτιδα Ευδοξία Μαλακούση στον Άγιο Αντώνιο (ΦΩΤΟ)

Την Δ' Κυριακή των Νηστειών ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο Λόγο στον ιερό ναό Αγίου Αντωνίου Πολιούχου Βεροίας. Στο τέλος της θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος τέλεσε το κατ' έτος καθιερωμένο μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής της μακαριστής Ευδοξίας
Μαλακούση, μεγάλης ευεργέτιδος του ναού. Ακολούθησε δεξίωση στο πνευματικό κέντρο του ιερού ναού.

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ
«Τοῦτο τό γένος ἐν οὐδενί δύ­να­ται ἐξελθεῖν εἰ μή ἐν προσευχῇ καί νηστείᾳ».
Διανύουμε, ἀδελφοί μου, ἤδη τό δεύτερο ἥμισυ τῆς Ἁγίας καί Με­γά­λης Τεσσαρακοστῆς καί ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, ἀφοῦ ὕψωσε τήν προ­ηγούμενη Κυριακή τό «μέγα ὅπλον κατά τοῦ διαβόλου», τόν Σταυ­ρό τοῦ Κυρίου μας, μᾶς ὑπεν­θυμίζει σήμερα διά τῶν λόγων τοῦ Ἰησοῦ δύο ἀκόμη ἰσχυρά ὅπλα στόν ἀγώνα μας ἐναντίον τοῦ ἀν­τι­­κειμένου, ἐναντίον τοῦ ἐ­χθροῦ τῆς σωτηρίας μας, τοῦ δια­βόλου. Καί μᾶς τά ὑπενθυμίζει μέ τήν εὐ­καιρία τῆς ἐρωτήσεως πού ὑπέ­­βαλαν οἱ μαθητές του διαπι­στώ­­­νοντας πώς ἐκεῖνοι ἦταν ἀδύ­να­μοι νά θεραπεύσουν τόν ταλαί­πω­ρο νεανία πού βασανιζόταν ἀπό πνεῦμα «ἄλαλον καί κωφόν», πού ἦταν δηλαδή ὑπό τήν ἐπήρεια τοῦ δαίμονος.

Ἀσφαλῶς ἡ περίπτωση τοῦ δαι­μο­­νιζομένου νέου νά εἶναι μία ἀ­κραία περίπτωση ἐπηρείας τοῦ δια­βόλου στή ζωή τῶν ἀνθρώπων, καί μπορεῖ οἱ περισσότεροι ἄν­θρω­ποι νά μήν ἔχουμε ἐμπειρίες πολέ­μου μέ τόν διάβολο, ὅπως εἶχαν οἱ ἅγιοι, δέν εἴμαστε ὅμως ἀμέτοχοι τῶν ἐπιθέσεών του. Διότι ἀπό τόν πονηρό προέρχονται οἱ πει­ρασμοί πού μᾶς δοκιμάζουν, ἀλλά καί οἱ ἐμπαθεῖς λογισμοί καί οἱ ἁμαρ­τωλές ἐπιθυ­μίες.

Αὐτός ὑποκρύπτεται κάτω ἀπό τά ἐλαττώ­μα­τα καί τίς ἀδυ­να­μίες μας ὑποκρύπτεται. Δικό του ἔργο εἶναι ἡ ἀμφιβολία καί ἡ ἀπιστία μας, ἡ νωθρότητά μας στόν πνευματικό μας ἀγώνα, ἡ ἀκηδία καί ἡ ἀνα­βλη­τικότητά μας νά μετανοήσου­με καί νά ἐξο­μο­λογηθοῦμε τίς ἁμαρτίες μας. Δικό του ἔργο εἶναι οἱ προφάσεις πού πολλές φο­ρές χρη­σιμοποιοῦμε γιά νά δικαιολο­γή­σουμε τόν ἑαυτό μας καί νά μή διορθωθοῦμε. Δικό του ἔργο εἶναι ὅτι προσπαθεῖ νά ἐμ­ποδίσει τήν πνευματική μας πρό­οδο, τήν ἐπι­κοι­νωνία μας μέ τόν Θεό καί ἐν τέλει τή σωτηρία μας.

Ὅλα αὐτά ἀποτελοῦν προσβολές καί ἐπιθέσεις τοῦ πονηροῦ ἐνα­ντί­ον μας, καί εἶναι ἑπομένως ἀπα­ραί­­τητο, ἀδελφοί μου, νά τίς ἀντι­με­τωπίσουμε, ἐάν δέν θέλουμε νά μᾶς νικήσει καί νά μᾶς κάνει ὑπο­χεί­ριά του. Γι᾽ αὐτό καί ὁ Χριστός ὑποδεικνύει στούς μαθητές του τά ὅπλα ἐναντίον τοῦ διαβόλου, καί συγχρόνως τά ὑποδεικνύει καί σέ μᾶς γιά νά γνωρίζουμε πῶς μπο­ροῦ­με νά τόν ἀντιμετωπίσουμε καί νά τόν νικήσουμε.

«Τοῦτο τό γένος ἐν οὐδενί δύνα­ται ἐξελθεῖν εἰ μή ἐν προσευχῇ καί νηστείᾳ».

Πρῶτο ὅπλο, λοιπόν, εἶναι ἡ προ­σευχή, ἡ ἐπικοινωνία μέ τόν Θεό. Ὅποιος τήν χρησιμοποιεῖ, ὅποιος προσεύ­χεται στόν Θεό, ὅποιος ἐπι­κοινω­νεῖ μαζί του, ὅπως ἐπικοι­νωνοῦν τά παιδιά μέ τόν πατέρα τους, αὐ­τός βρίσκεται κάτω ἀπό τήν προ­στασία τοῦ Θεοῦ καί δέν μπο­ροῦν νά τόν βλάψουν «τά πε­πυ­ρω­μένα βέλη τοῦ πονηροῦ».

Ἡ προσευχή εἶναι αὐτή πού διώ­χνει πραγματικά τόν πονηρό, ὁ ὁ­ποῖος δέν ἀντέχει οὔτε κἄν νά ἀκούει τήν ἐπίκληση τοῦ ὀνόμα­τος τοῦ Θεοῦ. Γι᾽ αὐτό καί προ­σπα­θεῖ νά μᾶς ἐνοχλεῖ κατά τήν ὥρα τῆς προσευχῆς, νά ἀποσπᾶ τήν προ­σοχή μας ἀπό αὐτήν, γιά νά ἀναγκάσει νά τήν ἐγκαταλείψ­ου­με, ὥστε νά εἴ­μα­στε ἀκάλυπτοι ἀπό τήν προ­στασία τοῦ Θεοῦ καί νά μποροῦμε νά πέσουμε εὐκολό­τερα στίς πα­γί­δες του.

Τό δεύτερο ὅπλο μας κατά τοῦ πο­­νηροῦ εἶναι ἡ νηστεία. Καί εἶναι τόσο σπουδαῖο ὅπλο, ὥστε ὁ πονη­ρός τό μισεῖ καί τό ἀντιπαθεῖ. Συ­κο­φάντησε τήν ἐντολή τῆς νη­στεί­­­ας στούς πρωτοπλάστους, καί ἐκεῖνοι τόν πίστευσαν, καί ἔτσι κα­­τόρθωσε νά τούς ἐξαπατήσει καί νά τούς διώξει ἀπό τόν πα­ρά­δεισο τῆς Ἐδέμ.

Ἐπιχείρησε νά πειράξει τόν Χρι­στό, ὅταν νήστευε ἐπί σα­ρά­ντα ἡμέ­ρες μετά τή βάπτισή του, καί νά τόν ἐξαπατήσει, ἀλλά βεβαίως δέν τό κατόρθωσε.

Μένει, λοιπόν, μακριά ἀπό ὅσους νηστεύ­ουν, γιατί γνωρίζει ὅτι ἔ­χουν τή δύναμη τῆς ἐγκρατείας καί γι᾽ αὐ­τό δέν μπορεῖ νά τούς πα­ρασύ­ρει μέ τίς ὑποσχέσεις του. Καί ἀκόμη ἔχουν τή χάρη τοῦ Θεοῦ γιά τήν ἀγάπη τοῦ ὁποίου νηστεύουν.

Τά δύο αὐτά πνευματικά ὅπλα τά συνδυάζει ἄριστα, ἀδελφοί μου, ἡ Ἐκκλησία μας κατά τήν περίοδο τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρα­κο­­στῆς, τήν ὁποία διερχόμεθα, κα­λώντας μας νά τά ἀξιοποιή­σουμε καί τά δύο, ὥστε νά ἐπιτύχουμε στόν πνευματικό ἀγώνα τόν ὁποῖο διεξάγουμε, ἰδιαίτερα αὐτή τήν πε­­­ρίοδο, ὅπως ἐπέτυχε καί ὁ ἑορ­ταζόμενος σήμερα ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος, ὁ ὁποῖος μᾶς συ­στή­νει τή νηστεία ὡς βοήθημα τῆς προ­σευχῆς, διότι ὁ ἄνθρωπος πού νη­στεύει, λέει, δέν μεριμνᾶ γιά τά ὑλικά πράγ­ματα καί ἔχει καθαρό τόν νοῦ του τήν ὥρα τῆς προσευ­χῆς.

Ἄς ἀξιοποιήσουμε, λοιπόν, ἀδελ­φοί μου, καί ἐμεῖς αὐτά τά δύο ὅπλα, τή νηστεία καί τήν προ­σευ­χή, τόσο στό ὑπόλοιπο τῆς Μεγά­λης Τεσσαρακοστῆς ὅσο καί σέ ὅλη μας τή ζωή γιά νά παραμένουμε ἀνε­πηρέαστοι ἀπό τίς παγίδες τοῦ πονηροῦ καί νά κατορθώνουμε μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ νά τόν νικοῦμε.

Αὐτό ἔκανε καί ὁ πολιοῦχος μας ἅγιος Ἀντώνιος, ὁ ὁποῖος στήν πο­λυ­ετῆ ἀσκητική ζωή του κατόρ­θω­σε νά ἀντιμετωπίσει μέ τή νη­στεία καί τήν προσευχή ὅλες τίς ἐπιθέσεις τοῦ πονηροῦ καί νά τόν κατατροπώσει γιά νά ἀπολαύσει στή συνέχεια τή χαρά τῆς παρου­σίας τοῦ Θεοῦ τόσο στή ζωή αὐτή, ὅσο καί αἰωνίως στή μέλλουσα.

Αὐτήν τή χαρά εὐχόμεθα καί προ­σευχόμεθα νά ἀπολαμβάνει καί ἡ μεγάλη εὐεργέτις τοῦ ἱεροῦ αὐ­­τοῦ ναοῦ τοῦ πολιούχου μας, μακαριστή Εὐδοξία Μαλακούση, γιά τήν ὁποία τελοῦμε σήμερα τό καθιερωμένο ἐτήσιο μνημόσυνο, εὐχόμενοι ὅπως ὁ Θεός διά πρε­σβειῶν τοῦ ἁγίου Ἀντωνίου, τόν ὁποῖο τόσο ἀγάπησε, ὥστε προσέ­φερε γιά τόν ναό του τήν περιου­σία της, νά τήν ἀναπαύει ἐν σκη­ναῖς δικαίων καί ἐν χώρᾳ ζώντων.