υπάρχουν προσπάθειες, και ανοικτές και πιθανά υπόγειες, παρέμβασης στη Δικαιοσύνη. Και από τη σημερινή κυβέρνηση, αλλά και από τις προηγούμενες. Να σημειώσουμε ακόμη ότι τη δήθεν «ανεξαρτησία» της Δικαιοσύνης την κρίνουν κάθε φορά ανάλογα με τη θέση που βρίσκονται. Όταν είναι στην κυβέρνηση, είναι καλώς καμωμένα, είναι ανεξάρτητη, δεν υπάρχει καμία παρέμβαση, είναι αμερόληπτη, έχει κύρος. Και όταν βρίσκονται στην αντιπολίτευση, ξαφνικά σταματά να είναι ανεξάρτητη, ανακαλύπτονται διαπλοκές και παρεμβάσεις στο έργο της. Όμως και η δικαιοσύνη δεν είναι κάτι ξεκομμένο από την κοινωνική πραγματικότητα. Είχε και έχει πάντα ταξικό χαρακτήρα. Καλείται να υπηρετήσει ταξικούς νόμους, ενώ και εξαιτίας του γεγονότος της σχετικής αυτοτέλειας του εποικοδομήματος απέναντι στην οικονομική βάση σε ορισμένες περιπτώσεις η Δικαιοσύνη προπορεύεται στην υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής. Τελευταίο παράδειγμα οι εκλογές στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας που ενώ τα όργανα του ΕΚΑ, αλλά και το συνέδριο αποφάσισε, και μάλιστα ομόφωνα, τη μη συμμετοχή αντιπροσώπων ενός σωματείου στο συνέδριο του ΕΚΑ, λόγω κατάφωρης παραβίασης των διατάξεων του καταστατικού του ΕΚΑ κατά την εκλογή των αντιπροσώπων του σε αυτό, έχουμε παρέμβαση ανοικτή για λογαριασμό εργοδοσίας και κυβέρνησης που θυμίζει άλλες εποχές και ανοίγει το δρόμο για ολοκληρωτικό και άμεσο έλεγχο των συνδικάτων από κράτος! Φυσικά εδώ να διευκρινίσουμε ότι δεν ταυτίζουμε το ρόλο και το θεσμό της Δικαιοσύνης με όλους τους δικαστές και τους ανθρώπους που εργάζονται, γιατί υπάρχουν και φωτεινές εξαιρέσεις που έχουν σηκώσει το ανάστημα τους-διαχρονικά- μια και υφίστανται και αυτοί τις συνέπειες των αντιλαϊκών πολιτικών…
