Από νωρίς το πρωί, κάτοικοι και επισκέπτες κατέκλυσαν τον Ιερό Ναό για να συμμετάσχουν στη θεία λειτουργία και να αποδώσουν τιμές στην Παναγία. Με θρησκευτική ευλάβεια ακολούθησαν την περιφορά της Ιερής Εικόνας στα δρομάκια του χωριού, προσευχόμενοι και ψάλλοντας, φέροντας μέσα τους την ελπίδα και την ευγνωμοσύνη.
Η συνέχεια είχε το άρωμα και τη γεύση της παράδοσης. Οι γυναίκες του χωριού πρόσφεραν στους επισκέπτες την περίφημη τοπική σούπα, που προσφέρεται ως πρώτο πιάτο, αφού βέβαια την ευλόγησε ο πάτερ. Τα τραπέζια γέμισαν με ντόπια κρέατα, κρασί και τσίπουρο, ενώ οι παρέες αντάλλασσαν ευχές, μνήμες και χαμόγελα.
Η γκάιντα αντήχησε και τα χορευτικά βήματα ζωντάνεψαν την πλατεία. Μικροί και μεγάλοι, όλοι μαζί σαν μια μεγάλη οικογένεια, πιάστηκαν χέρι–χέρι και χόρεψαν μέχρι να βασιλέψει ο ήλιος. Τα παιδιά έπαιζαν δίπλα στις παρέες των μεγαλύτερων, οι ηλικιωμένοι έδιναν το παράδειγμα της αντοχής και της χαράς, και η αίσθηση της κοινότητας απλωνόταν παντού.
Όταν έπεσε η δροσιά του βραδιού, τότε που χρειάζεσαι να φορέσεις και μια πασμίνα, οι όμορφες στιγμές συνεχίστηκαν με την ίδια θέρμη. Οι συγγενείς –τα γνωστά «σόγια» του χωριού– βρέθηκαν ξανά κοντά, ανανεώνοντας δεσμούς που δυναμώνουν μέσα από τέτοιες στιγμές.
Το χωριό έσφυζε από ζωή, αποδεικνύοντας πως οι παραδόσεις δεν είναι κάτι παλιό, αλλά μια ζωντανή δύναμη που ενώνει γενιές και δίνει νόημα στη συλλογική ταυτότητα. Ο 15Αύγουστος στο Δάσκιο δεν είναι απλώς μια γιορτή. Είναι μια εμπειρία που φέρνει κοντά την πίστη με την καθημερινή ζωή, την παράδοση με το παρόν, τον άνθρωπο με τον συνάνθρωπο. Είναι η στιγμή που το μικρό ορεινό χωριό γίνεται κέντρο χαράς, προσευχής και πολιτισμού.
Δείτε φωτογραφίες:




































Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχόλια να είναι σύντομα και να χρησιμοποιείτε nickname για τη διευκόλυνση του διαλόγου. Ο «Βεροιώτης» δεν υιοθετεί τις απόψεις των σχολιαστών, οι οποίοι και είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι για αυτές.