Quantcast

http://picasion.com/

Για κάποιο λόγο; Όχι

Του Ηλία Μαγκλίνη
Το ακούω συχνά, ιδίως αφότου νόσησε η μεγάλη κόρη μου με λευχαιμία: όλα για κάποιο λόγο συμβαίνουν. Μου το λένε με αγαθή πρόθεση άνθρωποι που με αγαπούν: όλα για κάποιο λόγο γίνονται, για να βρούμε ένα νέο νόημα στη ζωή μας κτλ. Θα το πω χωρίς περιστροφές: διαφωνώ κατηγορηματικά. Τίποτα δεν γίνεται για κάποιο λόγο, ειδικά μια τέτοια νόσος, ειδικότερα σε ένα παιδί. Μπορεί ορισμένες επιλογές μας να έχουν συνέπειες, στατιστικά μιλώντας, όμως εδώ μιλάμε για κάτι άλλο.

Η φύση είναι τυφλή, χτυπάει στα τυφλά. Ακόμα κι αν ευθύνεται, π.χ., η διατροφή, μια νόσος όπως ο καρκίνος, πρώτα και κύρια σε παιδιά και βρέφη, δεν συμβαίνει για κάποιο δήθεν νοηματοδοτικό λόγο. Απλώς συμβαίνει.

Θυμάμαι μια μητέρα στην παιδογκολογική κλινική να οδύρεται: «Αν δεν μου πει κάποιος γιατί συνέβη αυτό στο παιδί μου δεν θα ησυχάσω». Κανένας, όμως, δεν θα της πει το «γιατί». Δεν υπάρχει απάντηση σε αυτό το ερώτημα. Τριακόσια πενήντα ελληνόπουλα τον χρόνο νοσούν με κάποια μορφή παιδικού καρκίνου – έτσι, χωρίς λόγο.

Αδυνατώ να αποδεχθώ ότι η τετράχρονη κόρη μου νόσησε με αιματολογικό καρκίνο «για κάποιο λόγο», περίπου μεταφυσικό. Αρνούμαι να δεχθώ ότι μέσα σε οκτώ βασανιστικούς μήνες την τρύπησαν δεκατρείς φορές στην πλάτη για να γίνει έγχυση χημειοθεραπείας, κι εμείς να ακούμε τις κραυγές της απέξω, ή άνοιξαν πληγές στο στόμα της από τα φάρμακα, ή έπαθε οδυνηρή πρωκτίτιδα, ή έκανε εμετούς, ή έπρεπε να μην ιδρώνει διότι η μεθοτρεξάτη που έπαιρνε ενδοφλεβίως, αν λίμναζε μαζί με τον ιδρώτα πάνω στο δέρμα της, θα προκαλούσε σοβαρούς ερεθισμούς, ότι υπέστη όλα αυτά «για κάποιο λόγο», π.χ., για να γράφω, όπως μου είπαν, τα κείμενα αυτά ή για να «συμβάλλω στην ενημέρωση του κόσμου». Ή για να «ανακαλύψω ένα νέο νόημα».

Μακάρι να μην είχε νοσήσει το παιδί μου και να μην έγραφα ποτέ τίποτα, και ας μην ανακάλυπτα ποτέ κανένα νόημα. Κάθε φορά που ακούω ότι ο καρκίνος ή και η πανδημία ήταν «μια ευλογία», μου έρχεται να τραβήξω περίστροφο.

Τέτοιοι εφιάλτες, που σε στοιχειώνουν ισοβίως, δεν «συμβαίνουν για κάποιο λόγο». Απλώς συμβαίνουν. Βεβαίως, εφόσον συμβαίνουν, εφόσον συνέβη, είναι ζωτικής σημασίας να του προσδώσεις ένα νόημα, να το ντύσεις με μια αφήγηση που να αφορά και τον πλησίον. Αλλιώς δεν αντέχεται.

Αυτό όμως έρχεται εκ των υστέρων, αφού έχεις φάει στο κεφάλι τον απόλυτο παραλογισμό: να βλέπεις ένα παιδί με γυμνό κρανίο, με τον καθετήρα του Χίκμαν στο στήθος, δίχως να μπορεί να φάει τίποτα επειδή το στόμα του είναι μια ανοιχτή πληγή. Αυτό δεν συμβαίνει για κάποιο λόγο. Δεν πρέπει να συμβαίνει για κανένα λόγο. Άλλο η παραμυθία της αφήγησης του πόνου του ανθρώπου και των πραγμάτων και άλλο το παραμύθιασμα της δήθεν ευλογίας.

9 σχόλια:

  1. Δεν
    Πρέπει,
    Για
    Κανέναν
    ΛΟΓΟ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. καλή δύναμη και περαστικά μέσα απο την καρδιά μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΔΥΣΤΥΧΩΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΝΑΙ... ΤΡΩΤΟΣ!
    ΠΟΛΥ ΚΡΙΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΑΥΤΟ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΜΕ ΤΕΤΟΙΑ ΑΤΥΧΙΑ!
    ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΛΕΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ! ΙΣΩΣ ΜΟΝΟ ΤΟ...ΚΟΥΡΑΓΙΟ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΠΟΙΟΣ ΘΕΟΣ ΤΑ ΕΠΙΤΡΈΠΕΙ ΑΥΤΆ;
    ΠΟΙΟΣ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΣ ΚΑΙ ΠΑΝΑΓΑΘΟΣ;
    ΠΑΝΤΑΧΟΥ ΠΑΡΏΝ ΚΑΙ ΤΑ ΠΆΝΤΑ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο Θεός είναι Αγάπη και Δικαιοσύνη. Το Σχέδιο του για την Σωτηρία του κάθε ανθρώπου δεν το γνωρίζουμε. Αλλά, δυστυχώς, συμπεριφερόμαστε σαν παντογνώστες....

      Διαγραφή
  5. Καλή δύναμη και περαστικά! Νομίζω ότι ο μόνος τρόπος να επιβιώσει κανείς είναι να μην ψάχνει το "γιατί" σε οποιαδήποτε δοκιμασία, αλλά να πιστεύει και να ελπίζει για το καλύτερο. Όταν όλοι οι γιατροί θεωρούσαν ότι το μωράκι μου ήταν "ξεγραμμένο", εγώ προσευχόμουν και πίστευα ότι θα γίνει καλά. Και, δόξα τω Θεώ, είναι μια χαρά σήμερα.. Γίνονται θαύματα καθημερινά! Εύχομαι καλή ανάρρωση στο παιδάκι σου! Όλα θα πάνε καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ηλία καλημέρα.
    Ετυχε και σε σένα, ενα πολύ μεγάλο βάρος αλλα, απο όσο σε διαβάζω, εχεις την επάρκεια να εισαι όρθιος, εκτός απο τον μεγάλο εκνευρισμό. Απλά ετυχε και σε σένα. Αν δεις γύρω σου, θα διαπιστώσεις οτι υπάρχουν πολλές απώλειες ζωής, γενικά στη φύση. Καλώς ή κακώς, ετσι ειναι φτιαγμένη και συνεχίζει να υπάρχει και να αναπαράγεται. Με τα ανθρώπινα μέτρα και σταθμά, μόνο λάθος συμπεράσματα βγάζουμε. Πάλι, επειδή είμαστε διαφορετικοί, ο καθένας βρίσκει ή του προτείνουν τρόπο για να γίνει το βάρος, μικρ5ότερο. Αλλος εκκλησία, άλλος Βούδα, άλλος ποτό, άλλος κατάθλιψη. Και αυτα ειναι ανθρώπινες συμπεριφορές. Ειναι σαν λαχείο με μαύρο χρώμα και θέλοντας και μη σου τυχαίνει. Τόσο απλά. Και η φύση, φρόντισε να μπορούμε να αντέχουμε πολλά και να συνεχίζουμε μέχρι την φυσιολογική και αναπόφευκτη οριστική φθορά μας. Μην κακίζεις κανέναν που λέει, ας πούμε, οτι ο Θεός ηθελε το αγγελάκι κοντά του. Ειναι ενας τρόπος να αντέξει. Οπως λες, δεν γίνονται κατι τέτοια ή άλλα για κάποιο λόγο. Απλά γίνονται σωρηδόν συνεχώς γύρω μας και δεν τα δίνουμε σημασία. Θα το παλέψεις μέχρι όπου πάει για την ψυχούλα σου. Δύσκολα ξεδύσκολα θα περάσεις το ποτάμι και θα συνεχίσεις με τις πληγές που θα επουλωθούν. Οταν γεννήθηκε ο γιός μου, το πρώτο που ήθελα να δω ηταν αν ηταν αρτιμελής. Πόσο λίγο όμως ηταν αυτό ε; Θα ήταν αρτιμελής κάθε μέρα όλα τα χρόνια; Πόσα ατυχήματα δεν γίνονται σε εφήβους ή μεγαλύτερους; Ευτυχώς μέχρι τωρα, δεν μου έτυχε μαύρο λαχείο χωρις να ξέρω το μετά. Ετυχε σε πολλούς άλλους. Όλα γύρω μας, ειναι εύθραυστα φτιαγμένα. Εύχομαι να σου τύχει στην συνέχεια, το άσπρο λαχείο με το μικρούλι σου. Και δεν θα ειναι θαύμα. Τύχη θα είναι και το εύχομαι με όση ποσότητα ενσυναίσθησης έχω. Το γραπτό σου, δείχνει στιβαρό μυαλό. Δες γύρω σου τι συμβαίνει με απώλειες ή εξοντωτικές ταλαιπωρίες. Πάντα μετα την καταιγίδα, βγαίνει ο ήλιος. Πάντα όμως.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και το δικό σου γραπτό δείχνει στιβαρό μυαλό και ζεστή καρδιά. Τι ωραίο κείμενο! Όμως, διαφωνώ μαζί σου σε ένα σημείο, Τσε. Θαύματα γίνονται καθημερινά- είναι αυτά τα συμβάντα που δεν εξηγούνται με τη λογική, την επιστημονική σκέψη και γι'αυτό προκαλούν θαυμασμό. Έχουν επώνυμα καταγραφεί πολλά από αυτά. Είμαστε φυσικά ελεύθεροι να πιστεύουμε ή όχι, αλλά δεν μπορούμε να παραβλέψουμε αυτή την πραγματικότητα. Πραγματικά, θα αισθανομουν απελπισία αν πίστευα πως από τύχη ζω. Σέβομαι, όμως, την άποψη σου, καταλαβαίνω πώς το σκέφτεσαι.

      Διαγραφή
  7. Ανώνυμος20 Νοεμβρίου 2021 - 12:56 π.μ. Και να διαφωνούμε, δεν χάλασε ο κόσμος. Δεν ειμαστε όλοι ίδιοι και με τα ίδια βιώματα. Μια ειλικρινής καλή κουβέντα στον Ηλία τον διπλανό μας, ίσως τον βοηθούσε να αντέξει ευκολότερα. Να νοιώθει οτι κάποιοι άγνωστοι , έστω με αυτον τον τρόπο, κρατούν και αυτοί το χεράκι της μικρής του. Περνάει εναν γολγοθά όπως πολλοί ακόμη. Εμείς όχι. Ξέρεις πόσα θαύματα δεν εγιναν σε αμέτρητα παιδάκια; Γιατι να μην γίνουν; Η ιδιοσυγκρασία του καθένα, τον οδηγεί εκεί που θα βρει βοήθεια για να αντέξει ψυχικά. Αν μπορούμε να σεβαστούμε την όποια επιλογή του και να βάλουμε και ενα χεράκι, ακόμη καλύτερα. Στη θέση του μπορει να ημουν εγω. Και το αύριο μήπως το ξέρω; Εστω έτσι , να νοιώσει ο Ηλίας ότι πολλά χέρια δικά μας, ακουμπάνε τα χεράκια της μικρής του.Αν εσύ το ονομάζεις θαύμα, μαζί σου. Ας γίνει λοιπόν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Παρακαλούμε τα σχόλια να είναι σύντομα και να χρησιμοποιείτε nickname για τη διευκόλυνση του διαλόγου. Ο «Βεροιώτης» δεν υιοθετεί τις απόψεις των σχολιαστών, οι οποίοι και είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι για αυτές.

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

ΔΗΜΟΦΙΛΕΙΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ