Είναι η πλέον χαρακτηριστική φωνή της πόλης. Οι μεγαλύτεροι θα θυμούνται τη θρυλική φράση «Πρώτο Ιπποκράτους...» όταν ο πεζόδρομος της Ιπποκράτους, αποτελούσε την κεντρική πιάτσα ταξί της Βέροιας. Όμως, ποια είναι αυτή η φωνή, τόσο γνώριμη σε όλους;
Η πραγματικότητα είναι ότι δεν είναι μία, αλλά τέσσερις οι φωνές που απαντούν στις κλήσεις. Εμείς συναντήσαμε τις τρεις! Την Ελισάβετ, τη Χριστίνα και τη Λεμονιά που εργάζονται εδώ και χρόνια στο τηλεφωνικό κέντρο των ράδιο-ταξί. Λαμβάνουν τις κλήσεις των πελατών και από εκεί με τη βοήθεια του ασύρματου καλούν τους συναδέλφους να εξυπηρετήσουν σε οποιοδήποτε σημείο της πόλης και της ευρύτερης περιοχής. Και όλα αυτά 24 ώρες το 24ωρο, 365 μέρες το χρόνο, χωρίς αργίες και γιορτές. Είναι γυναίκες δυναμικές, που δεν το βάζουν κάτω, αφού πέρα από τις πρωινές και απογευματινές βάρδιες καλύπτουν και τις μεταμεσονύκτιες, με ό,τι συνεπάγεται αυτό...
Στο μεροκάματο και στο... νυκτοκάματοΗ απόφαση δεν ήταν εύκολη για την 42χρονη Ελισάβετ Μπαργιαμίδου, μητέρα τριών παιδιών που εργάζεται στο τηλεφωνικό κέντρο των ραδιοταξί Βέροιας εδώ και 9 χρόνια. «Δεν υπάρχουν αργίες, ενώ δύσκολα περνούν και τα βράδια που πρέπει να καλύψεις τη βάρδια», λέει στο veriotis.gr. «Σπούδασα λογιστικά και όταν πριν από 9 χρόνια έμεινα από δουλειά συγγενικό μου πρόσωπο με ενημέρωσε για τη θέση αυτή. Οπότε το πήρα απόφαση. Δεν υπάρχουν Κυριακές, αργίες ή γιορτές. Είμαστε εδώ καθημερινά. Η ανάγκη για το μεροκάματο με έφερε εδώ, όμως το κλίμα και η φύση της δουλειάς με έκαναν να μείνω. Έχω κάνει και πιο βαριές δουλειές, ωστόσο η δυσκολία στη δουλειά αυτή δεν είναι τόσο σωματική όσο πνευματική. Παρ' όλα αυτά οι συνάδελφοι που βρίσκονται έξω μας βοηθούν πολύ», τονίζει η Ελισάβετ.
Για την ασφάλεια τους, και με δεδομένο ότι οι βραδινές βάρδιες είναι καθημερινές, ο Συνεταιρισμός Ραδιοταξί Βέροιας έχει εγκαταστήσει σύστημα καμερών προκειμένου να ελέγχεται η κίνηση έξω από το κτίριο όπου στεγάζεται το τηλεφωνικό κέντρο.
Περίεργες και παράξενες κλήσεις - «Έχουν ζητήσει πληροφορίες ακόμα και για οίκο ανοχής!»
Δεν είναι λίγες οι φορές που οι πελάτες των ραδιοταξί ζητούν κάτι περίεργο ή παράξενο, φέρνοντας σε δύσκολη θέση τις υπαλλήλους. «Υπάρχουν πελάτες που με έχουν θίξει πολλές φορές. Άλλοι πάλι ζητούν πληροφορίες που δεν είμαστε αναγκασμένες να δίνουμε, όπως για παράδειγμα τα τηλέφωνα του νοσοκομείου, κάποιας πιτσαρίας, ενώ το πιο παράξενο που μου ζητήθηκε είναι πληροφορίες για οίκο ανοχής!» λέει η Ελισάβετ και συνεχίζει: «Εμείς εδώ δεν είμαστε τηλεφωνικό κέντρο. Απαντούμε βέβαια ευγενικά όταν μας ζητούν τηλέφωνα από τα ΚΤΕΛ ή τα τρένα. Πάντως το κοινό πρέπει να γνωρίζει ότι δίνουμε πληροφορίες για τα εφημερεύοντα φαρμακεία».
Τη δική της ιστορία καταθέτει στο veriotis.gr η 36χρονη Χριστίνα Σαλώτη που εργάζεται εδώ και 10 χρόνια στο τηλεφωνικό κέντρο. Η ίδια ήρθε από την Αθήνα στη Βέροια όταν ήταν 17 ετών. Όταν πριν λίγα χρόνια έχασε τον πατέρα της, έπρεπε να βρει δουλειά και να στηριχθεί στα πόδια της.
«Έχω υπομονή αφού πρόκειται για μία δουλειά με δυσκολίες και πρέπει να διαχειριστείς τους πελάτες με ευγένεια. Υπάρχουν άνθρωποι που μας παίρνουν απλά για να μιλήσουν αφού θέλουν παρέα» επισημαίνει η Χριστίνα.
«Έχουν την περιέργεια να μας δουν. Δεν λείπουν και εκείνοι που θέλουν να μάθουν και τα προσωπικά μας μέσω τηλεφώνου...» μας λέει με νόημα η 34χρονη Λεμονιά Μπιτζιοπούλου, η πιο αγχώδης της... παρέας, που εργάζεται τα τελευταία 4 χρόνια στο ραδιοταξί. Έχει σπουδάσει νοσηλευτική ωστόσο συγγενικό της πρόσωπο την ενημέρωσε για τη θέση και εκείνη την αποδέχθηκε. «Οι δύσκολες μέρες σίγουρα είναι η Τρίτη που γίνεται η λαϊκή αγορά στο κέντρο της Βέροιας. Η κίνηση και οι νευρικοί οδηγοί κάνουν την κατάσταση ακόμα πιο δύσκολη».
«Το ένα χέρι» βοηθά το άλλο στις δυσκολίες τις δουλειάς - Τα δώρα των πελατών και το αντίδωρο των ηλικιωμένων!
Πρόκειται για ένα επάγγελμα που απαιτεί ψυχραιμία και νηφαλιότητα. Κυρίως τις νυχτερινές ώρες, που οι γυναίκες του τηλεφωνικού κέντρου δέχονται κλήσεις από πελάτες οι οποίοι έχουν καταναλώσει ποσότητες αλκοόλ... «Θυμάμαι ένα περιστατικό όπου νεαρή συνάδελφος, οδηγός ταξί, διαπληκτίστηκε με πελάτη και βγήκε στον αέρα να μου ζητήσει βοήθεια» υπογραμμίζει η 42χρονη Ελισάβετ. Οι ίδιες όμως δεν ξεχνούν τα καλά του επαγγέλματος όταν δέχονται απρόσμενα δώρα από τους πελάτες που σέβονται την εργασία τους.
«Πολλοί μας στέλνουν γλυκά στις γιορτές. Υπάρχουν Κυριακές που έχουμε βάρδια και μας φέρνουν αντίδωρο μετά την εκκλησία» λέει η 36χρονη Χριστίνα.
Στο κατάλογο των απολεσθέντων από συντάξεις έως και εσώρουχα!
Η Ελισάβετ, η Χριστίνα και η Λεμονιά επιτελούν έναν σημαντικό ρόλο. Αυτό της ανεύρεσης των απολεσθέντων που έχουν ξεχάσει πολύτιμα ή μη αντικείμενα μέσα στα ταξί. Όταν συμβαίνει αυτό, οι ίδιες επικοινωνούν απευθείας με τους οδηγούς ενημερώνοντας για την απώλεια. Λαπ - τοπ, κινητά, κλειδιά, πορτοφόλια, φαγητά ή ακόμα και... εσώρουχα που έχουν αφήσει οι... ξεχασιάρηδες πελάτες στις θέσεις του ταξί, επιστρέφονται στον κάτοχο. «Πριν λίγες μέρες συνάδελφος βρήκε φάκελο με ολόκληρη τη σύνταξη, η οποία επιστράφηκε αμέσως στον κάτοχο. Οι πελάτες επικοινωνούν με το κέντρο και από εκεί ενημερώνονται οι οδηγοί για το απολεσθέν αντικείμενο. Βέβαια αν αυτό χαθεί σε κάποιο άλλο ταξί που δεν ανήκει στον Συνεταιρισμό Ραδιοταξί τα πράγματα δυσκολεύουν γιατί δεν είναι εύκολο να εντοπιστεί από εμάς. Ωστόσο πάντα εξυπηρετούμε».
Συνεταιρισμός Ραδιοταξί Βέροιας - Το πρώτο ραδιοταξί της επαρχίας
Το ραδιοταξί της Βέροιας είναι το πρώτο στην Ελλάδα, ξεκινώντας παράλληλα με εκείνο της Αθήνας το 1980. Από τότε μέχρι σήμερα η εξυπηρέτηση είναι αξιόπιστη.
«Στα 35 χρόνια ύπαρξης του συνεταιρισμού προσφέρουμε τις υπηρεσίας μας αδιάκοπα όλο το 24ωρο, 365 μέρες το χρόνο, με στόλο 100 αυτοκινήτων. Ωστόσο ο κλάδος μας πλήττεται καθημερινά από αθέμιτο ανταγωνισμό και συγκεκριμένα από συναδέλφους που προσφέρουν μικρότερο κόμιστρο για τις ίδιες υπηρεσίες» υπογραμμίζει ο πρόεδρος του Συνεταιρισμού, Θωμάς Περηφανόπουλος.
Πρόκειται για τρεις ηρωίδες της καθημερινότητας που αποτελούν το βασικό όργανο, την καρδιά των ραδιοταξί, έχοντας την οικονομική διαχείριση και τη διαχείριση του πελάτη.
