Ο Καζαντζίδης, όπως έκανε στα τελευταία χρόνια της ζωής του, δεν προκαλούσε με τις δημόσιες εμφανίσεις του και κρατούσε πάντα χαμηλό προφίλ.
Αυτόπτες μάρτυρες των γύρω περιοχών που τον έβλεπαν όταν ερχόταν στην Ημαθία, μας ανέφεραν χαρακτηριστικά πως καθόταν συνέχεια με τον αγαπημένο του φίλο σ' ένα απόμακρο τραπέζι και απολάμβανε εν ηρεμία τσίπουρο και λαχταριστά Βεροιώτικα εδέσματα.
Μόνιμα φορούσε ένα καπέλο και δύσκολα κάποιος τον αναγνώριζε. Η φιλία των δύο ανδρών κράτησε για πάνω από 20 χρόνια, με τον Βεροιώτη επιχειρηματία να τον επισκέπτεται και αυτός αρκετά συχνά στον Άγιο Κωνσταντίνο. Εκεί συνήθιζαν να πηγαίνουν για ψάρεμα και να κάθονται το βραδάκι στο καφενείο της περιοχής.
Στο κέντρο της Βέροιας, ο Στέλιος δεν έκανε πολλές εμφανίσεις. Μια - δυο φορές να βρέθηκε στην Μητροπόλεως και στην Βενιζέλου, ενώ δεν παρέλειψε να δοκιμάσει και το θρυλικό ρεβανί Βέροιας!
Δυστυχώς, οι πληροφορίες που συλλέξαμε για την άγνωστη ζωή του μεγάλου ερμηνευτή είναι πολύ λίγες. Ίσως γιατί οι άνθρωποι που τον αγαπούσαν, θέλησαν να κρατήσουν την προσωπική του ζωή μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Άλλωστε αυτή ήταν πάντα και η επιθυμία του ταλαντούχου τραγουδιστή.
«Θέλω να με θυμούνται για τα τραγούδια που μιλάνε απευθείας στις καρδιές των ανθρώπων και όχι για το τι κάνω στην προσωπική μου ζωή» έλεγε πάντα!
