(κάποιος εκκεντρικός πολιτικός, όπως για παράδειγμα έκανε ο Μαραθώνας που έβγαλε για δήμαρχο τον Ψινάκη), γιατί όχι ακόμα και στην πόλη της Βέροιας (ένας αντίστοιχος Ντόναλντ Τράμπ). Μην υποτιμάτε την ικανότητα του εκλογικού σώματος να γίνεται άτακτο, όταν περάσει την κουρτίνα και μείνει μόνο μέσα στην κάλπη. Είναι ένα από τα λίγα εναπομείναντα μέρη στην κοινωνία, όπου δεν υπάρχουν κάμερες ασφαλείας, συσκευές ακρόασης, σύζυγοι, παιδιά, αφεντικά, μπάτσοι και φυσικά δεν υπάρχει προθεσμία. Μπορείτε να πάρετε όσο χρόνο χρειάζεστε εκεί μέσα και κανείς δεν μπορεί να σας κάνει τίποτα. Μπορείτε να πατήσετε το κουμπί και να ψηφίσετε τη γραμμή ενός κόμματος, ή να γράψετε Mickey Mouse και Donald Duck.
Δεν υπάρχουν κανόνες. Και επειδή πολλοί είναι θυμωμένοι με το πολιτικό σύστημα, εκατομμύρια Αμερικανοί, χιλιάδες Αθηναίοι και εκατοντάδες Βεροιώτες, θα ψηφίσουν κάτι... «άλλο», όχι αναγκαστικά επειδή συμφωνούν μαζί του, όχι γιατί τους αρέσει η μισαλλοδοξία ή το φουσκωμένο εγώ του εκκεντρικού υποψηφίου, αλλά μόνο και μόνο επειδή μπορούν. Μόνο και μόνο επειδή θα νευριάσει η μαμά και ο μπαμπάς. Με τον ίδιο τρόπο όπως όταν στέκεσαι στην άκρη του Φράγματος στον Αλιάκμονα και αναρωτιέσαι για μια στιγμή πώς θα αισθανόσουν αν έπεφτες από αυτό το πράγμα, πολλοί άνθρωποι θα λατρέψουν το γεγονός ότι έχουν στα χέρια τους τις μαριονέτες και θα ψηφίσουν το «άλλο» ακριβώς για να δούνε τι μπορεί να συμβεί. Θυμάστε τη δεκαετία του 1990, όταν οι πολίτες της Μινεσότα στην Αμερική εξέλεξαν έναν επαγγελματία παλαιστή για κυβερνήτη τους; Δεν το έκαναν επειδή ήταν ηλίθιοι ή επειδή σκέφτηκαν ότι ο Jesse Ventura ήταν ένας πνευματώδης πολιτικός. Το έκαναν μόνο και μόνο επειδή μπορούσαν. Η Μινεσότα είναι μία από τις πιο έξυπνες πολιτείες των Η.Π.Α. Είναι επίσης γεμάτη με ανθρώπους που έχουν μια σκοτεινή αίσθηση του χιούμορ - και η ψήφος στον Ventura ήταν η δική τους φάρσα σε ένα άρρωστο πολιτικό σύστημα. Αυτό ίσως κάποια στιγμή να συμβεί και σε εμάς. Ίσως και στην πόλη μας. Δεν αποκλείεται!
