Από τις υποσχέσεις των βουλευτών για να εκλεγούν, τα ρουσφέτια που έκαναν για να επανεκλεγούν και τη χώνεψη του ιδιωτικού τομέα από το δημόσιο, αφού τον καταβρόχθισε σε μερικές δεκαετίες για την ικανοποίηση αυτών των προαναφερθέντων ρουσφετιών η μεταπολιτευτική Ελλάδα κατέστρεψε κάθε συστάδα υγείας μέσα στην κοινωνία, οικονομική, πολιτική και ιδεολογική και δημιούργησε σταδιακά αυτό το πολιτικό και μη βιώσιμο πελατειακό τερατούργημα κάτω από το οποίο κρύφτηκαν επιμελώς διαφθορά, αναξιοκρατία, αδικία, κρατισμός, άκρατος συνδικαλισμός, αναρχία, και 11 εκατομμύρια αρχηγικοί νεοέλληνες που αρνούνταν να ακολουθήσουν οποιονδήποτε κανόνα. Και το τερατούργημα οδήγησε σε φαύλο κύκλο. Τον οποίο πληρώνουμε σήμερα. Οι νεοέλληνες βοηθούν την πολιτική ελίτ να εκλεγεί με την προϋπόθεση να γίνουν αποδέκτες κάθε είδους ρουσφετιού, η πολιτική ελίτ μόλις εκλέγεται δεν μπορεί να κάνει την παραμικρή μεταρρύθμιση – κυρίως στο δημόσιο -, γιατί έρχεται σε σύγκρουση με τα πελατάκια, βλέπει το ανυπολόγιστο πολιτικό κόστος και ξέρει ότι οι ονειρικές καρέκλες θα χαθούν για πάντα, και αυτή η έρμη χώρα συνεχίζει την πορεία της χωρίς να αλλάζει τίποτα.
Όλο αυτό είναι ένα πολύ εύφορο χωράφι. Εδώ είναι οι καλύτερες συνθήκες για να ανθίσουν ο λαϊκισμός, το ψέμα, οι ψεύτικες υποσχέσεις και το κάτω από το τραπέζι. Και οι κυβερνήσεις εξακολουθούν απλά να υπόσχονται μεταρρυθμίσεις χωρίς στην πραγματικότητα να κάνουν καμία για να μη δυσαρεστήσουν φυσικά «τα παιδιά». Και εδώ ακριβώς για μένα είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα. Δεν μπορεί κανείς να κάνει πραγματικές αλλαγές χωρίς να το πληρώσει στην επόμενη κάλπη. Έχει δημιουργηθεί ένα τέτοιο σύστημα που στηρίζεται σε ψεύτικες υποσχέσεις, πρέπει δηλαδή να τάξεις για να βγεις, που κανείς μετά, αφού έχει τάξει, δεν μπορεί να μεταρρυθμίσει τη χώρα ακόμα και να θέλει, βλέπετε έχει ήδη πέσει στην παγίδα του λαϊκισμού. Αν πάλι δεν έπεφτε δε θα εκλεγόταν ποτέ από ένα λαό που του αρέσει να του χαϊδεύουν το κεφάλι. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Τους καταλαβαίνω μέχρι ένα σημείο.
Αυτό μας κρατάει και δεν μπορούμε να γίνουμε δυτικό κράτος, δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από την οικονομική κρίση, δεν μπορούμε να έχουμε αξιοκρατία και δικαιοσύνη. Και αυτό μπορεί να αλλάξει μόνο από τους ίδιους τους ανθρώπους, από τους ίδιους τους ψηφοφόρους. Να ψηφίσουν δηλαδή κάποιον ο οποίος δεν έχει πει ψέματα, να τον ψηφίσουν για τις ιδέες του και όχι για αυτά που έταξε, ώστε να μην τους έχει μετά καμιά υποχρέωση, να μπορέσει να κάνει τις μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται αυτή η χώρα και είναι άπειρες, ακόμα και αν χρειαστεί να δυσαρεστήσει κάποιους. Πιστέψτε με θα ευχαριστήσει κάποιους άλλους. Όλους εμάς του ανθρώπους που θέλουν επιτέλους να δουν την Ελλάδα να αλλάζει, να εκσυγχρονίζεται, να ευημερεί, να γίνεται ένα πραγματικό δυτικό κράτος και να στέκεται στα πόδια της πραγματικά περήφανη και αξιοπρεπείς και όχι να γυρίζει σαν ζητιάνος από πρωτεύουσα σε πρωτεύουσα ζητώντας δανεικά και αγύριστα.
Μπορεί να φαίνεται απίστευτα απλό, αλλά αυτός είναι ο πιο σημαντικός λόγος που μας κρατάει σε αυτά τα χάλια, σε αυτήν τη βαλκανική αθλιότητα με Ευρωπαϊκό φερετζέ που λέγεται Ελλάδα. Μόνο ο κόσμος μπορεί να δώσει τη λύση. Το πολιτικό σύστημα έχει εγκλωβιστεί σε αυτό που το ίδιο έστησε για να επιβιώσει. Οι περιστάσεις όμως άλλαξαν, και τώρα το τερατούργημα κινδυνεύει να καταπιεί και το ίδιο στο όνομα του κοινού νομίσματος, και των νέων κανόνων του φιλελευθερισμού και των αγορών.
