Στην πρωτεύουσα της χώρας μας γινόταν μια «καλλιτεχνική» εκδήλωση απονομής βραβείων. Εκπρόσωποι της Τραπ σκηνής (δεν λέω φυσικά μουσικής), πλακώνονταν στο ξύλο, καμαρώνοντας, αφού έτσι εξυπηρετούν τα «τραγούδια» τους που μιλάνε ανάμεσα σε άναρθρες κραυγές, για όπλα, π@υτ@νες, ναρκωτικά, εύκολο χρήμα, ξεφτιλίζοντας στο μυαλό των νέων κάθε ανθρώπινη αξία, απλά και μόνο για να βγάζουν λεφτά βιάζοντας τον Πολιτισμό κι εξυπηρετώντας φυσικά (αυτοί οι «επαναστάτες», ρατσιστές και μισογύνηδες), κάθε εξουσία που τους χαϊδεύει για να κρατάνε τη νεολαία ευνουχισμένη.
Σε μια μικρή πόλη της Ελλάδας, στη Νάουσα, περισσότεροι από 150 μαθητές και μαθήτριες του χορευτικού Συλλόγου Body Control, έδιναν στη σκηνή του Ανοιχτού Θεάτρου, τον καλύτερο εαυτό τους. Η Τέχνη, το ταλέντο, η χαρά και το μεράκι ξεχείλιζαν για δύο ώρες επάνω στη σκηνή.
Η περηφάνια και η συγκίνηση ήταν διάχυτη σε όλους που παρευρεθήκαμε σε αυτή την υπέροχη παράσταση. Κάποια μάτια μάλιστα δάκρυσαν αφού μπροστά τους ήταν άγουρο το μέλλον, το πραγματικό μέλλον του Πολιτισμού μας. Είτε συνεχίσουν, είτε προχωρήσουν σε άλλες δραστηριότητες, αυτά τα παιδιά έχουν πλέον δουλέψει, έχουν κάνει βίωμα την Τέχνη και θα τους ακολουθεί σε όλη τους τη ζωή.
Δεν θα παραλείψω να συγχαρώ τις απίστευτες κι ακούραστες δασκάλες την Καίτη Νίκου και τις κόρες της Φένια και Έλενα Τσικιτίκου. Μαζί όμως θέλω να συγχαρώ όλους τους συλλόγους που χωρίς καμία στήριξη από την πολιτεία παλεύουν να διαδώσουν τον αληθινό μας Πολιτισμό και τις Τέχνες και φυσικά τους γονείς που από το υστέρημα τους στηρίζουν αυτές τις προσπάθειες. Σ' αυτόν τον κόσμο θέλω να ανήκω κι εγώ και η οικογένεια μου. Εδώ βρίσκεται και ανασαίνει το μέλλον. Σας ευχαριστούμε!
*Το άρθρο ανέβηκε στον προσωπικό λογαριασμό του Κώστα Καλδάρα στο facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχόλια να είναι σύντομα και να χρησιμοποιείτε nickname για τη διευκόλυνση του διαλόγου. Ο «Βεροιώτης» δεν υιοθετεί τις απόψεις των σχολιαστών, οι οποίοι και είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι για αυτές.