Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ
«Δεῦτε λάβετε πάντες, Πνεῦμα σοφίας, Πνεῦμα συνέσεως, Πνεῦμα φόβου Θεοῦ».
Μία ἀνοικτή πρόσκληση ἀπευθύνει σήμερα ὁ ἱερός ὑμνογράφος. Καί τήν ἀπευθύνει πρός ὅλους μας, ἰδιαιτέρως πρός ὅλους τούς πιστούς πού καί σήμερα σπεύσαμε στούς ἱερούς μας ναούς γιά νά δοῦμε τόν Κύριο πορευόμενο πρός τόν Ἰορδάνη, πορευόμενο πρός τό βάπτισμα. Καί ἡ πρόσκληση αὐτή περιλαμβάνει συγχρόνως καί μία προσφορά. Διότι δέν μᾶς προσκαλεῖ γιά νά κάνουμε κάτι ἤ νά δώσουμε κάτι, ἀλλά γιά νά λάβουμε αὐτό πού μᾶς προσφέρει ὁ Χριστός. Μᾶς καλεῖ νά λάβουμε «Πνεῦμα σοφίας, Πνεῦμα συνέσεως, Πνεῦμα φόβου Θεοῦ».
Τριπλῆ ἡ χάρη καί τριπλῆ ἡ προσφορά, ἀδελφοί μου, γιά ὅσους ἀνταποκριθοῦν στήν πρόσκληση. Ὁ Χριστός ἔρχεται στόν Ἰορδάνη γιά νά βαπτισθεῖ, ὄχι γιατί ἔχει ἁμαρτίες πού θέλει νά συγχωρηθοῦν, ἐφόσον εἶναι ἀναμάρτητος, ἀλλά γιά νά δείξει σέ μᾶς τούς ἀνθρώπους τήν ὁδό τῆς σωτηρίας πού διέρχεται μέσα ἀπό τή δική του ταπείνωση καί τή δική μας μετάνοια.
Μᾶς κάλεσε ἀρχικά στό δι᾽ ὕδατος βάπτισμα, σ᾽ αὐτό πού εἰσάγει ὅσους τό λαμβάνουν στό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας καί τούς καθιστᾶ μέλη τοῦ μυστικοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ. Καί μᾶς ἔδωσε διά τοῦ ἁγίου βαπτίσματος καί τοῦ ἁγίου Χρίσματος «Πνεῦμα σοφίας», τή χάρη καί τή δωρεά τοῦ Παναγίου Πνεύματος, καθαίροντας τήν ψυχή καί τόν νοῦ μας ἀπό τήν προπατορική ἁμαρτία καί ἀπό κάθε ἁμαρτία πού τόν συσκοτίζει καί δέν τοῦ ἐπιτρέπει νά διακρίνει τόν Θεό καί τήν ὁδό του.
Μᾶς ἔδωσε «πνεῦμα σοφίας», γιά νά μποροῦμε νά ἀκολουθοῦμε τόν Χριστό, ὁ ὁποῖος εἶναι «ἡ ἐνυπόστατος σοφία τοῦ Πατρός». Μᾶς ἔδωσε «πνεῦμα σοφίας», καθώς μέ τήν παρακοή καί τήν πτώση δείξαμε ὅτι ἐμπιστευόμαστε τήν ἀνθρώπινη σοφία, ἀγνοώντας ὅτι εἶναι μάταιη καί δέν μπορεῖ νά μᾶς προσφέρει τίποτε οὐσιαστικό, ἐάν στερούμεθα τή θεία σοφία.
Μᾶς ἔδωσε «πνεῦμα σοφίας» γιά νά μποροῦμε νά διαθέτουμε καί «πνεῦμα συνέσεως», νά ἔχουμε, δηλαδή, τή σύνεση πού χρειάζεται γιά νά διακρίνουμε τό ἀγαθό ἀπό τό κακό· γιά νά μποροῦμε νά ἀντιλαμβανόμαστε τίς παγίδες τοῦ διαβόλου καί νά τίς ἀποφεύγουμε· γιά νά μποροῦμε νά κατανοοῦμε τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί τίς δωρεές ἀλλά καί τό μεγαλεῖο τῆς Θεότητός του καί νά τόν προσεγγίζουμε μέ εὐλάβεια καί συναίσθηση τῆς ἁμαρτωλότητός μας, νά τόν πλησιάζουμε μέ «πνεῦμα φόβου Θεοῦ».
Ἐπειδή ὅμως ὁ Θεός γνώριζε τήν ἀνθρώπινη ἀδυναμία, γνώριζε ὅτι κανένας ἄνθρωπος δέν εἶναι δυνατόν νά ζήσει ἔστω καί μία ἡμέρα στή γῆ καί νά μήν ἁμαρτήσει, μᾶς δίνει καί μία δεύτερη εὐκαιρία. Γίνεται ἄνθρωπος, γεννᾶται στό ταπεινό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ, βαπτίζεται στόν Ἰορδάνη, κλίνοντας τόν αὐχένα ἐνώπιον τοῦ δούλου του, καί θυσιάζεται ἐπί τοῦ Σταυροῦ γιά χάρη τῆς σωτηρίας μας, ὑποδεικνύοντας μας τή μετάνοια ὡς τόν δρόμο πού ὁδηγεῖ σ᾽ αὐτή, ἀλλά καί προσφέροντας μας διά τῆς Ἐκκλησίας του, ὅλα τά ἁγιαστικά μέσα πού μᾶς κάνουν καί πάλι μετόχους τῆς χάριτός του καί καθαίρουν τήν ψυχή καί τό σῶμα μας ἀπό τούς ρύπους τῆς ἁμαρτίας καί τίς σκιές τῶν παθῶν πού τά ἀμαυρώνουν.
Καί σήμερα μᾶς καλεῖ νά τόν συνοδεύσουμε στά ρεῖθρα τοῦ Ἰορδάνου, νά τόν δοῦμε νά βαπτίζεται καί νά ἁγιάζει τά ὕδατα. Μᾶς καλεῖ νά λάβουμε καί ἐμεῖς αὐτόν τόν ἁγιασμό πού μᾶς προσφέρει, ταπεινώνοντας τόν ἑαυτό του γιά χάρη μας.
Μᾶς καλεῖ νά λάβουμε τό ὕδωρ τοῦ ἁγιασμοῦ πού εὐλογεῖται ἀπό τήν παρουσία τῆς ὑπερουσίου Τριάδος στόν Ἰορδάνη ποταμό καί νά λάβουμε τή χάρη τοῦ Παναγίου του Πνεύματος, ὡς χάρη σοφίας, ὡς χάρη συνέσεως, ὡς χάρη φόβου Θεοῦ, δηλαδή, ὡς χάρη εὐλαβείας καί σεβασμοῦ πρός τόν Θεό.
Μᾶς καλεῖ ὁ Χριστός ὅλους ἀνεξαιρέτως, χωρίς νά κάνει καμία διάκριση. Μᾶς καλεῖ γιά νά δώσει τό Πνεῦμα του καί νά μᾶς ἁγιάσει μέ τήν καθαρτική δύναμη τῶν ὑδάτων πού ἁγίασε μέ τή βάπτισή του.
Ἄς μήν ἐξαιρέσουμε ἐμεῖς τόν ἑαυτό μας ἀπό αὐτή τή δωρεά. Ἄς μήν χάσουμε τήν εὐκαιρία πού μᾶς προσφέρει ὁ Χριστός, ἀλλά ἄς ἀνταποκριθοῦμε στήν πρόσκληση καί ἄς προσέλθουμε ἀποφασισμένοι νά λάβουμε τό Πνεῦμα πού μᾶς προσφέρει. Ἄς προσέλθουμε ἀνοίγοντας τήν ψυχή μας μέ τή μετάνοια, γιά νά δεχθοῦμε τή χάρη, τήν κάθαρση, τόν φωτισμό πού μᾶς χαρίζει μέ τή βάπτισή του ὁ Χριστός καί ἄς ἀξιοποιοῦμε πάντοτε τίς εὐκαιρίες καθάρσεως καί ἁγιασμοῦ πού μᾶς δίνει διά τῶν μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας μας ὥστε νά κυριαρχεῖ πάντοτε στήν ψυχή μας καί τή ζωή μας «πνεῦμα σοφίας, πνεῦμα συνέσεως, πνεῦμα φόβου Θεοῦ, τοῦ ἐπιφανέντος Χριστοῦ»
