
Τι γίνεται τελικά στην πόλη μας; Μας έχει φάει η παγκοσμιοποίηση; Έχουμε κάνει στροφή στον υλισμό και έχουμε ξεχάσει τις αξίες μας; Το έχουμε ρίξει ολοκληρωτικά στην θρησκεία; Γιατί ξεχνάμε τα καθημερινά προβλήματα που μας μαστίζουν; Που κολάνε τα Πόκεμον και γιατί μπήκαν τόσο ξαφνικά στην ζωή μας; Ειλικρινά, δεν έχω απαντήσεις και πολύ φοβάμαι πως ποτέ δεν θα έχω. Δεν μου αρέσει να βάζω ταμπέλες στους συμπολίτες μου, ούτε να κατηγορώ κανέναν. Μάλλον εγώ είμαι το πρόβατο που αδυνατώ να καταλάβω, τι στο καλό συμβαίνει στην κοινωνία που ζω. Είναι δημοκρατικό δικαίωμα της 18χρονης Μαρίας να τρέξει στην Μητροπόλεως μόνο και μόνο για να μπει σε μια μεγάλη πολυεθνική αλυσίδα ρούχων. Όπως και δικαίωμα της 50χρονης Τασούλας να μεταβεί στην εκκλησία για να προσευχηθεί. Είναι δικαίωμα της 20χρονης Αννούλας να ψάξει για πόκεμον και του 28χρονου Βαγγέλη να πάει στο γήπεδο για να φωνάξει Βέροια ΟΛΕ. Όπως φυσικά και εσένα αγαπητέ πολιτικοποιημένε πολίτη, που κάποτε έβριζες τον Παπανδρέου, μετά τον Σαμαρά, σήμερα τον Τσίπρα και αύριο τον Μητσοτάκη να βγεις και διαμαρτυρηθείς για τα νέα μέτρα που προωθεί η κυβέρνηση. Το μοναδικό συμπέρασμα που έχω βγάλει είναι ότι: «Εμείς καλά αρμενίζουμε, ο γυαλός είναι στραβός»!