Όταν έχεις νικήσει τον Καρκίνο και την Κατάθλιψη, η Μπάρτσα σου φαίνεται μια... χαψιά!

Γράφει ο «Κατάσκοπος»
Όταν είσαι Μπαρτσελόνα, είσαι το δεύτερο μεγαλύτερο club του πλανήτη μετά τη Ρεάλ, όταν σ' αυτήν την ομάδα έχουν περάσει παικταράδες, όπως Μέσι, Ριβάλντο, Στόιτσκοφ, Μαραντόνα, Έτο, Ανρί, Τσάβι, Ινιέστα, Κρόιφ πιο παλιά, δεν είναι δυνατόν να παίζεις ημιτελικά Champions League και να δέχεσαι 7 γκολ. 

Δεν δείχνει σοβαρότητα αυτό το πράγμα. Ο Θεός της μπάλας θα σε τιμωρήσει! Ποτέ στην ιστορία του ποδοσφαίρου δεν δικαιώθηκε μια ομάδα που παίζει με σύστημα... όσα φάω και όσα βάλω. Δεν γίνεται κύριε Φλίκ να μου παίζεις την άμυνα στο κέντρο. Σε τρυπάνε συνεχώς με κάθετες μπαλιές. 

Οι Καταλανοί αν θέλουν να κατακτήσουν κάποια στιγμή τα αστέρια θα πρέπει επιτέλους να παίξουν ορθολογικό ποδόσφαιρο. Αν τα δύο μάτς με την Ίντερ πήγαιναν σε χαμηλό τέμπο, τότε η Μπάρτσα θα έκανε πάρτι. Στη Βαρκελώνη θα κερδιζε χαλαρά με 1-0 και στο Μιλάνο, απλά θα περνούσε με μια ισοπαλία. Το έκανε ροντέο και αποκλείστηκε. Αυτός ο Γιαμάλ πάει να ξεπεράσει ακόμα και τον Μέσι. Είναι αδιανόητα τα πράγματα που κάνει για ένα 17χρονο παιδί. Τέτοια ωριμότητα στο παιχνίδι, δεν έχω δει ούτε σε 30άρηδες που έχουν φάει τα γήπεδα με το κουτάλι.

Η Ίντερ πήρε την πρόκριση γιατί έπαιξε με ψυχή, ενώ η Μπαρτσελόνα με ταλέντο! Τρόμαξα με τους πανηγυρισμούς του Φρατέζι και του Ατσέρμπι. Οι άνθρωποι έπαιζαν λες και δεν υπάρχει αύριο. Κατέθεσαν και την τελευταία ρανίδα του αίματός τους στον αγωνιστικό χώρο.

Τέλος, θέλω να πω δύο λογάκια για αυτήν την ψυχάρα, τον Ατσέρμπι που έβαλε γκολ στο 93' και γλίτωσε την Ίντερ από τον αποκλεισμό. Σε ηλικία 37 ετών παίζει ακόμα ποδόσφαιρο σε κορυφαίο επίπεδο.

Αυτός ο τύπος μέχρι τα 23 του, περιπλανιόταν σε μικρότερες κατηγορίες, πάλευε με το αλκοόλ και την κατάθλιψη, ενώ νίκησε δύο φορές τον καρκίνο. Σήμερα, στοχεύει να γίνει πρωταθλητής Ευρώπης, έχει στεφθεί πρωταθλητής Ιταλίας και θα αγωνιστεί στον δεύτερο τελικό Champions League μέσα σε δύο χρόνια. Ο βετεράνος Φραντσέσκο Ατσέρμπι γράφει μια αξιοσημείωτη ιστορία.

Στον πανηγυρισμό του, ο Ατσέρμπι έβγαλε την φανέλα του και αποκάλυψε πλήθος τατουάζ. Εκτός από τα εντυπωσιακά φτερά αγγέλου στην πλάτη του, στολίζουν το σώμα του και δύο φιγούρες λιονταριού. Συμβολίζουν τη δύναμη και τα έκανε αφού ξεπέρασε τον καρκίνο. Παράλληλα, υιοθέτησε το παρατσούκλι Leone (λιοντάρι στα ιταλικά).

Μετά τον θάνατο του πατέρα του, βυθίστηκε στο αλκοόλ και την κατάθλιψη. Διαγνώστηκε με καρκίνο όταν ήταν παίκτης της Μίλαν. Μέχρι τότε, αγωνιζόταν κυρίως στην Γ' και Δ' κατηγορία της Ιταλίας, ενώ έκανε το ντεμπούτο του στην Serie A τρεις μήνες πριν τα 24α γενέθλιά του. Στο Μιλάνο σκόπευε να εκτοξεύσει την καριέρα του, αλλά συνέβη το αντίθετο. Λίγο πριν την μεταγραφή του, έχασε τον πατέρα του και βυθίστηκε στο σκοτάδι.

«Ήθελα να δείξω στον πατέρα μου που θα έφτανα. Μετά τον θάνατό του, ένιωσα ένα κενό και το ποδόσφαιρο έχασε το νόημά του. Από εκείνη τη στιγμή, όλα πήγαν στραβά και έπεσα στον πάτο».

«Ήταν σαν να ξέχασα πως να παίζω ποδόσφαιρο και γιατί το έκανα. Άρχισα να πίνω και, πιστέψτε με, έπινα τα πάντα. Συχνά πήγαινα στις προπονήσεις μεθυσμένος από το προηγούμενο βράδυ», δήλωσε στην La Repubblica.

Πάλευε με την κατάθλιψη και την αϋπνία, ενώ μερικές φορές δεν έτρωγε. "Θεράπευε" τον συναισθηματικό του πόνο με το αλκοόλ. Εξαιτίας αυτού, δεν κατάφερε να καθιερωθεί στην Μίλαν, όπου αγωνίστηκε σε μόλις 6 παιχνίδια πρωταθλήματος.

Αν δεν ήταν ο καρκίνος, δεν θα έπαιζα ποδόσφαιρο

Μετά τη μεταγραφή του στη Σασουόλο, οι εξετάσεις ρουτίνας στην προετοιμασία έδειξαν ασυνήθιστες τιμές. Περαιτέρω εξετάσεις αποκάλυψαν καρκίνο στους όρχεις.

Έξι μήνες μετά την αφαίρεση του όγκου και 13 αγώνες, βρέθηκε θετικός σε έλεγχο ντόπινγκ. Αρνήθηκε τη χρήση απαγορευμένων ουσιών. Αποδείχθηκε ότι η αιτία ήταν η ασταθής ορμονική του ισορροπία λόγω της επανεμφάνισης του καρκίνου.

Υποβλήθηκε σε χημειοθεραπείες για εννέα εβδομάδες και έχασε το υπόλοιπο της σεζόν. Και για δεύτερη φορά, νίκησε την ασθένεια. Ζήτησε βοήθεια από ειδικούς και άλλαξε ριζικά τον τρόπο ζωής του. Έκοψε το αλκοόλ και τη νυχτερινή ζωή, άρχισε να τρέφεται υγιεινά και να γυμνάζει, εκτός από το σώμα του, και το μυαλό του.

«Ακούγεται παράδοξο, αλλά ο καρκίνος μου έσωσε τη ζωή. Είχα κάτι νέο να αντιμετωπίσω. Είναι απαραίτητο να έχουμε προκλήσεις στη ζωή μας, όποιες κι αν είναι αυτές».

«Νόμιζα ότι θα έπαιζα στην Μίλαν στο υψηλότερο επίπεδο για 15 χρόνια. Χωρίς τον καρκίνο, θα είχα σταματήσει στα 28. Ίσως να ήμουν στην Β' κατηγορία. Με τον καρκίνο, η ζωή μου μόλις ξεκίνησε, πήρα μια δεύτερη ευκαιρία».

Αποκάλυψε ότι συνεργάζεται ακόμα με ψυχαναλυτή. Σταμάτησε να θέτει μεγάλους στόχους και άρχισε να χαίρεται τα μικρά πράγματα. Και, παραδόξως, από τότε σημειώνει μεγάλες επιτυχίες.

Ο Ατσέρμπι έχει γίνει παράδειγμα και πηγή έμπνευσης στην Ιταλία. Επισκέπτεται συχνά παιδιά που παλεύουν με τον καρκίνο σε νοσοκομεία και εργάζεται με άτομα με αναπηρίες. Το 2015, κέρδισε το βραβείο Pallone d'Argento για την ευγενή άμιλλα, την ηθική ακεραιότητα και τη βοήθεια προς τους αδύναμους.