Νυφικά με νήμα από ροδάκινα έφτιαξε η Φωτεινή Μπαλαμπανίδου και για την επιχειρηματική ιδέα πήρε βραβείο για το περιβάλλον στα βραβεία της Λέσχης Lions Θεσσαλονίκης «ΥΠΑΤΙΑ 2025».
Συγκεκριμένα αξιοποίησε τους φλοιούς του νωπού ροδάκινου από τη βιομηχανία κομπόστας, οι οποίοι καταλήγουν στις χωματερές, για τη δημιουργία νήματος που θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε haute couture δημιουργίες.
Η σχεδιάστρια ρούχων και συνιδρυτής των LUCCIA B IKE και LUCCIA B PC + ανέφερε σε κατ΄ιδίαν συνάντηση που είχαμε στο ατελιέ της που βρίσκεται στο κέντρο της πόλης μας πως επηρεάστηκε από μια παρόμοια ιδέα που είχαν Ιταλοί σχεδιαστές. «Επιλέξαμε το ροδάκινο γιατί είναι τοπικό προϊόν.
Η κοινή δική μου καταγωγή και του Αργύρη Πέτρου συνδημιουργού της καινοτόμου ίνας από τη Βέροια Ημαθίας, όπου ετησίως παράγονται τεράστιες ποσότητες ροδάκινων αλλά και 120.000 τόνοι αποβλήτων από τις αντίστοιχες βιομηχανίες κομπόστας, μας ώθησε να ψάξουμε λύση. Παράλληλα οι κλωστουφαντουργίες στη Νάουσα έχουν κλείσει ή υπολειτουργούν.
Ως σχεδιάστρια, οραματίστηκα να δώσω νέα πνοή στον τόπο μας, ενώ ο Αργύρης Πέτρου πολιτικός μηχανικός, το είδε ως επιστημονική πρόκληση. Μελετώντας παγκόσμιες καινοτομίες, ανακαλύψαμε ότι οι φλούδες από τα ροδάκινα μπορούν να γίνουν βιώσιμη πρώτη ύλη στη μόδα».
Η διαδικασία χρειάστηκε πειράματα, κόπο και χρόνο: «Θα έλεγα πως η μετάβαση από τη θεωρία στη πράξη ήταν μια πραγματική πρόκληση. Ο σύζυγός μου Αργύρης Πέτρου, υπήρξε από την αρχή οραματιστής μαζί μου για αυτή την ιδέα και η “ψυχή” του έργου, αναλαμβάνοντας το συντονισμό μιας επιστημονικής ομάδας που περιλάμβανε χημικούς μηχανικούς, κλωστουφαντουργούς και γεωπόνους.
Συνεργαστήκαμε με το Ινστιτούτο Τεχνολογίας και Αγροτικών Προϊόντων του EΛΓΟ ΔΗΜΗΤΡΑ και το Πανεπιστήμιο δυτικής Αττικής με τον καθηγητή κ. Γιώργο Πρινιωτάκη. Tο Ινστιτούτο απομόνωσε την κυτταρίνη και την έστειλε στο εργαστήριο του πανεπιστημίου, όπου με ένα νέο μηχάνημα δημιουργήθηκε η ίνα.

Τα νυφικά και βαφτιστικά είναι εκθεσιακά. Επόμενο βήμα είναι να βρεθούν επενδυτές για να προχωρήσει το πρότζεκτ σε βιομηχανικό επίπεδο.
Όπως εξήγησε η κυρία Μπαλαμπανίδου το καινοτόμο αυτό προϊόν θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί όχι μόνο για ρούχα και βαφτιστικά, αλλά ενδεχομένως και για λευκά είδη πχ σεντόνια.
Πώς αντιδρούν οι πελάτες στο άκουσμα αυτού του νέου προϊόντος; «Όταν μαθαίνουν για το νήμα από ροδάκινο, θέλουν να το αγγίξουν για να καταλάβουν την υφή του. Αυτή η λεπτή αλλά ανθεκτική ίνα, βρίσκεται ακόμη σε πειραματικό στάδιο οπότε η παραγωγή της είναι πιο απαιτητική και πιο ακριβή. Ωστόσο, μέσω της συνεργασίας μας με το Ινστιτούτο Τεχνολογίας Αγροτικών Προϊόντων του ΕΛΓΟ ΔΗΜΗΤΡΑ, και το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής, αναμένουμε ότι θα εξελιχθεί η σχετική τεχνογνωσία, ανοίγοντας το δρόμο για μια προσιτή και βιώσιμη βιομηχανική παραγωγή στο μέλλον», ανέφερε η κυρία Μπαλαμπανίδου.
Σχολιάζοντας την τάση για την κυκλική οικονομία με επαναχρησιμοποίηση υλικών είπε πως σίγουρα μπορεί να βρει εφαρμογή και στο χώρο της μόδας και συμπλήρωσε: «κάθε αλλαγή χρειάζεται χρόνο, υπομονή και πίστη για να καθιερωθεί. Είναι λογικό να υπάρχουν αμφιβολίες ή επιφυλάξεις, όμως η κλιματική αλλαγή είναι μια πραγματικότητα που μας καλεί να σκεφτούμε διαφορετικά για την παραγωγή και την κατανάλωση.
Οι βιώσιμες πρακτικές δεν μπορούν να εφαρμοστούν από τη μία μέρα στην άλλη, άλλα κάθε ένα μικρό βήμα σε αυτή τη κατεύθυνση μπορεί να κάνει τη διαφορά, τόσο για το περιβάλλον όσο και για το μέλλον της μόδας».

Η ίδια στο atelier LUCCIA B επιδιώκει να προσφέρει δύο διαφορετικές προσεγγίσεις στα νυφικά: «Από τη μία, υπάρχουν οι νεανικές, κοριτσίστικες και ρομαντικές συλλογές, που συνδυάζουν κομψότητα και φρεσκάδα για τη νύφη που θέλει να αναδείξει τον πιο ανάλαφρο, ονειρικό της εαυτό.
Από την άλλη η σειρά “Α peach of mine” από κυτταρίνη ροδάκινου αποτελεί μια πιο εναλλακτική, art και οικολογική πρόταση.bΓια μένα, ήταν μια φυσική εξέλιξη να εξερευνήσω τις δυνατότητες της καινοτομίας και της βιωσιμότητας, δείχνοντας ότι το νυφικό μπορεί να γίνει ένα πρωτότυπο έργο τέχνης, φιλικό προς το περιβάλλον, χωρίς να χάνει τίποτα από τη φινέτσα και τη μαγεία του».
Πώς μπήκε στην ζωή της η μόδα;
Η διαδικασία χρειάστηκε πειράματα, κόπο και χρόνο: «Θα έλεγα πως η μετάβαση από τη θεωρία στη πράξη ήταν μια πραγματική πρόκληση. Ο σύζυγός μου Αργύρης Πέτρου, υπήρξε από την αρχή οραματιστής μαζί μου για αυτή την ιδέα και η “ψυχή” του έργου, αναλαμβάνοντας το συντονισμό μιας επιστημονικής ομάδας που περιλάμβανε χημικούς μηχανικούς, κλωστουφαντουργούς και γεωπόνους.
Συνεργαστήκαμε με το Ινστιτούτο Τεχνολογίας και Αγροτικών Προϊόντων του EΛΓΟ ΔΗΜΗΤΡΑ και το Πανεπιστήμιο δυτικής Αττικής με τον καθηγητή κ. Γιώργο Πρινιωτάκη. Tο Ινστιτούτο απομόνωσε την κυτταρίνη και την έστειλε στο εργαστήριο του πανεπιστημίου, όπου με ένα νέο μηχάνημα δημιουργήθηκε η ίνα.
Έπειτα πήγαμε στο Σουφλί, σε μια ιστορική κλωστοϋφαντουργία, και προσπαθήσαμε να κάνουμε την ίνα νήμα. Έγιναν πολλές προσπάθειες. Θελήσαμε να δούμε τις αντοχές πχ στο νερό, στη βαφή κλπ. Ακολούθησαν και έλεγχοι ποιότητας. Αφιερώσαμε αρκετό χρόνο για τα πειράματα ώστε να βγει ένα ύφασμα το οποίο θα μπορούσαμε να το δουλέψουμε.
Η ιδέα μας συγχρηματοδοτήθηκε από την εταιρία μας LUCCIA B και από ευρωπαϊκούς πόρους του προγράμματος “Ερευνώ-Δημιουργώ-Καινοτομώ”, όπου, ανάμεσα σε 2.302 προτάσεις, το έργο μας ξεχώρισε, κατακτώντας την 7η θέση».
Προς αναζήτηση επενδυτών
Η ιδέα μας συγχρηματοδοτήθηκε από την εταιρία μας LUCCIA B και από ευρωπαϊκούς πόρους του προγράμματος “Ερευνώ-Δημιουργώ-Καινοτομώ”, όπου, ανάμεσα σε 2.302 προτάσεις, το έργο μας ξεχώρισε, κατακτώντας την 7η θέση».
Προς αναζήτηση επενδυτών

Τα νυφικά και βαφτιστικά είναι εκθεσιακά. Επόμενο βήμα είναι να βρεθούν επενδυτές για να προχωρήσει το πρότζεκτ σε βιομηχανικό επίπεδο.
Όπως εξήγησε η κυρία Μπαλαμπανίδου το καινοτόμο αυτό προϊόν θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί όχι μόνο για ρούχα και βαφτιστικά, αλλά ενδεχομένως και για λευκά είδη πχ σεντόνια.
Πώς αντιδρούν οι πελάτες στο άκουσμα αυτού του νέου προϊόντος; «Όταν μαθαίνουν για το νήμα από ροδάκινο, θέλουν να το αγγίξουν για να καταλάβουν την υφή του. Αυτή η λεπτή αλλά ανθεκτική ίνα, βρίσκεται ακόμη σε πειραματικό στάδιο οπότε η παραγωγή της είναι πιο απαιτητική και πιο ακριβή. Ωστόσο, μέσω της συνεργασίας μας με το Ινστιτούτο Τεχνολογίας Αγροτικών Προϊόντων του ΕΛΓΟ ΔΗΜΗΤΡΑ, και το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής, αναμένουμε ότι θα εξελιχθεί η σχετική τεχνογνωσία, ανοίγοντας το δρόμο για μια προσιτή και βιώσιμη βιομηχανική παραγωγή στο μέλλον», ανέφερε η κυρία Μπαλαμπανίδου.
Σχολιάζοντας την τάση για την κυκλική οικονομία με επαναχρησιμοποίηση υλικών είπε πως σίγουρα μπορεί να βρει εφαρμογή και στο χώρο της μόδας και συμπλήρωσε: «κάθε αλλαγή χρειάζεται χρόνο, υπομονή και πίστη για να καθιερωθεί. Είναι λογικό να υπάρχουν αμφιβολίες ή επιφυλάξεις, όμως η κλιματική αλλαγή είναι μια πραγματικότητα που μας καλεί να σκεφτούμε διαφορετικά για την παραγωγή και την κατανάλωση.
Οι βιώσιμες πρακτικές δεν μπορούν να εφαρμοστούν από τη μία μέρα στην άλλη, άλλα κάθε ένα μικρό βήμα σε αυτή τη κατεύθυνση μπορεί να κάνει τη διαφορά, τόσο για το περιβάλλον όσο και για το μέλλον της μόδας».

Η ίδια στο atelier LUCCIA B επιδιώκει να προσφέρει δύο διαφορετικές προσεγγίσεις στα νυφικά: «Από τη μία, υπάρχουν οι νεανικές, κοριτσίστικες και ρομαντικές συλλογές, που συνδυάζουν κομψότητα και φρεσκάδα για τη νύφη που θέλει να αναδείξει τον πιο ανάλαφρο, ονειρικό της εαυτό.
Από την άλλη η σειρά “Α peach of mine” από κυτταρίνη ροδάκινου αποτελεί μια πιο εναλλακτική, art και οικολογική πρόταση.bΓια μένα, ήταν μια φυσική εξέλιξη να εξερευνήσω τις δυνατότητες της καινοτομίας και της βιωσιμότητας, δείχνοντας ότι το νυφικό μπορεί να γίνει ένα πρωτότυπο έργο τέχνης, φιλικό προς το περιβάλλον, χωρίς να χάνει τίποτα από τη φινέτσα και τη μαγεία του».
Πώς μπήκε στην ζωή της η μόδα;
Η σχεδιάστρια ανέφερε πως για εκείνην «οι σπουδές στο σχέδιο ήταν μονόδρομος» και πως ήθελε να κάνει επάγγελμα κάτι που αγαπούσε και την έκανε χαρούμενη. «Κάθε συλλογή είναι μια πρόκληση, σαν μια εξεταστική, όπου δοκιμάζω ιδέες και όρια», σημείωσε.
Για τους εκκολαπτόμενους σχεδιαστές σχολίασε πως οι σπουδές στη Θεσσαλονίκη «προσφέρουν καλές βάσεις, όμως η εξέλιξη εξαρτάται από πολλούς παράγοντες – και σίγουρα στο εξωτερικό υπάρχουν περισσότερες επιλογές, αφού πολλά κολλέγια έχουν μακρά παράδοση στο χώρο του design».
Στο πώς επηρεάζεται ένας σχεδιαστής από τον περιβάλλον του ανέφερε πως «Ο τόπος μας είναι η έμπνευση μας. Οι εικόνες, οι μνήμες και οι άνθρωποι που μας περιβάλλουν μας καθορίζουν. Όμως για να πρωτοπορήσει ένας δημιουργός, χρειάζεται και εξωστρέφεια, να αφουγκράζεται τον κόσμο και τις αλλαγές του. Η δημιουργία είναι μια συνεχής αναζήτηση, μια προσπάθεια να βλέπεις μπροστά και να εκφράζεις ένα όραμα που αγγίζει και εμπνέει τους άλλους».
Την ρωτήσαμε και για τις Θεσσαλονικιές που έχουν την φήμη των καλοντυμένων, αλλά και για τον ορισμό του καλοντυμένου εν γένει, και μας εξήγησε πως «Η έννοια του “καλοντυμένου” είναι σχετική και εξελίσσεται με το χρόνο και τις κοινωνικές αλλαγές. Σήμερα το στυλ είναι μια μορφή προσωπικής έκφρασης και δεν μπορεί να περιοριστεί σε ένα ορισμό. Το σημαντικότερο είναι να νιώθουμε ο εαυτός μας μέσα από αυτά που φοράμε και να εκφράζουμε την προσωπικότητα μας με αυθεντικότητα.
Οι Θεσσαλονικιές, συγκεκριμένα, έχουν έντονη αισθητική αντίληψη και καταφέρνουν να ισορροπούν ανάμεσα στο μοντέρνο και το διαχρονικό. Είτε επιλέγουν minimal είτε πιο statement εμφανίσεις, διακρίνονται για τον τρόπο που προσαρμόζουν τη μόδα στη καθημερινότητα τους».
«Η αυθεντικότητα έχει αξία»
Η πόλη μας αποτελεί πηγή έμπνευσης για εκείνην και τον σύζυγό της. «Ποτέ δεν σκεφτήκαμε να την εγκαταλείψουμε, προσαρμόσαμε τις ανάγκες μας στο περιβάλλον της. Παρόλο που υπάρχουν προκλήσεις, αυτές μας ωθούν να γινόμαστε πιο δημιουργικοί και να αναζητούμε καινοτόμες λύσεις ενισχύοντας την αφοσίωση στο έργο μας και την αγάπη για τον τόπο μας», μας είπε.
Στο τι θα συμβούλευε τους νέους επιχειρηματίες ανέφερε: «Δεν μου αρέσει να δίνω συμβουλές ή έτοιμες συνταγές επιτυχίας και βιωσιμότητας. Κάθε πορεία είναι μοναδική, όπως κάθε δημιουργός. Προσωπικά, νιώθω περισσότερο καλλιτέχνης παρά τεχνοκράτης. Δεν έχω τις σπουδές που θα με έκαναν ειδική στο επιχειρείν, ούτε λειτουργώ με τυποποιημένους κανόνες.
Αυτό που μπορώ να πω όμως, είναι πως η αυθεντικότητα έχει αξία. Όταν δημιουργείς κάτι απόλυτα δικό σου, κάτι που σε εκφράζει βαθιά, τότε μπορεί να βρει τον δικό του δρόμο και να αγγίξει τους άλλους. Και αυτό είναι ίσως το πιο σημαντικό».
Τέλος ευχαρίστησε την Λέσχη LIONS ΥΠΑΤΙΑ για τη βράβευση: «Η βράβευση αυτή αναδεικνύει τη σημασία της περιβαλλοντικής ευαισθησίας και της ανάγκης για βιώσιμες πρακτικές παραγωγής. Παράλληλα αποτελεί αναγνώριση των δικών μας προσπαθειών και των συνεργατών μας στην ανάπτυξη του καινοτόμου νήματος από ροδάκινο».
Για τους εκκολαπτόμενους σχεδιαστές σχολίασε πως οι σπουδές στη Θεσσαλονίκη «προσφέρουν καλές βάσεις, όμως η εξέλιξη εξαρτάται από πολλούς παράγοντες – και σίγουρα στο εξωτερικό υπάρχουν περισσότερες επιλογές, αφού πολλά κολλέγια έχουν μακρά παράδοση στο χώρο του design».
Στο πώς επηρεάζεται ένας σχεδιαστής από τον περιβάλλον του ανέφερε πως «Ο τόπος μας είναι η έμπνευση μας. Οι εικόνες, οι μνήμες και οι άνθρωποι που μας περιβάλλουν μας καθορίζουν. Όμως για να πρωτοπορήσει ένας δημιουργός, χρειάζεται και εξωστρέφεια, να αφουγκράζεται τον κόσμο και τις αλλαγές του. Η δημιουργία είναι μια συνεχής αναζήτηση, μια προσπάθεια να βλέπεις μπροστά και να εκφράζεις ένα όραμα που αγγίζει και εμπνέει τους άλλους».
Την ρωτήσαμε και για τις Θεσσαλονικιές που έχουν την φήμη των καλοντυμένων, αλλά και για τον ορισμό του καλοντυμένου εν γένει, και μας εξήγησε πως «Η έννοια του “καλοντυμένου” είναι σχετική και εξελίσσεται με το χρόνο και τις κοινωνικές αλλαγές. Σήμερα το στυλ είναι μια μορφή προσωπικής έκφρασης και δεν μπορεί να περιοριστεί σε ένα ορισμό. Το σημαντικότερο είναι να νιώθουμε ο εαυτός μας μέσα από αυτά που φοράμε και να εκφράζουμε την προσωπικότητα μας με αυθεντικότητα.
Οι Θεσσαλονικιές, συγκεκριμένα, έχουν έντονη αισθητική αντίληψη και καταφέρνουν να ισορροπούν ανάμεσα στο μοντέρνο και το διαχρονικό. Είτε επιλέγουν minimal είτε πιο statement εμφανίσεις, διακρίνονται για τον τρόπο που προσαρμόζουν τη μόδα στη καθημερινότητα τους».
«Η αυθεντικότητα έχει αξία»
Η πόλη μας αποτελεί πηγή έμπνευσης για εκείνην και τον σύζυγό της. «Ποτέ δεν σκεφτήκαμε να την εγκαταλείψουμε, προσαρμόσαμε τις ανάγκες μας στο περιβάλλον της. Παρόλο που υπάρχουν προκλήσεις, αυτές μας ωθούν να γινόμαστε πιο δημιουργικοί και να αναζητούμε καινοτόμες λύσεις ενισχύοντας την αφοσίωση στο έργο μας και την αγάπη για τον τόπο μας», μας είπε.
Στο τι θα συμβούλευε τους νέους επιχειρηματίες ανέφερε: «Δεν μου αρέσει να δίνω συμβουλές ή έτοιμες συνταγές επιτυχίας και βιωσιμότητας. Κάθε πορεία είναι μοναδική, όπως κάθε δημιουργός. Προσωπικά, νιώθω περισσότερο καλλιτέχνης παρά τεχνοκράτης. Δεν έχω τις σπουδές που θα με έκαναν ειδική στο επιχειρείν, ούτε λειτουργώ με τυποποιημένους κανόνες.
Αυτό που μπορώ να πω όμως, είναι πως η αυθεντικότητα έχει αξία. Όταν δημιουργείς κάτι απόλυτα δικό σου, κάτι που σε εκφράζει βαθιά, τότε μπορεί να βρει τον δικό του δρόμο και να αγγίξει τους άλλους. Και αυτό είναι ίσως το πιο σημαντικό».
Τέλος ευχαρίστησε την Λέσχη LIONS ΥΠΑΤΙΑ για τη βράβευση: «Η βράβευση αυτή αναδεικνύει τη σημασία της περιβαλλοντικής ευαισθησίας και της ανάγκης για βιώσιμες πρακτικές παραγωγής. Παράλληλα αποτελεί αναγνώριση των δικών μας προσπαθειών και των συνεργατών μας στην ανάπτυξη του καινοτόμου νήματος από ροδάκινο».
Μπράβο σας , τα θερμά μου συγχαρητήρια ..........Θεόδωρος !
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα θερμά μου συγχαρητήρια.
ΑπάντησηΔιαγραφή