Έναρξη Επιμορφωτικού Σεμιναρίου για τους Κληρικούς της Μητρόπολης

Με ιδιαίτερη επιτυχία ξεκίνησε την Παρασκευή 24 Μαρτίου 2023 στη Βέροια, το νέο πιστοποιημένο και μοριοδοτούμενο επιμορφωτικό πρόγραμμα υπό τον τίτλο «Συμβουλευτική σε σύγχρονα ζητήματα (εξομολογητική)» που υλοποιείται από το Ίδρυμα Ποιμαντικής Επιμορφώσεως (Ι.Π.Ε.) της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών σε συνεργασία με την Ιερά Μητρόπολη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας, στο πλαίσιο της συγχρηματοδοτούμενης Πράξης «Προγράμματα Διά Βίου Μάθησης του Ανθρώπινου Δυναμικού της Εκκλησίας - Ανάπτυξη Ανοιχτών Διαδικτυακών Μαθημάτων» (κωδικός ΟΠΣ 5073422) του επιχειρησιακού προγράμματος «Ανάπτυξη Ανθρώπινου Δυναμικού, Εκπαίδευση και Δια Βίου Μάθηση 2014-2020». Το ανωτέρω πρόγραμμα, όπως όλα τα προγράμματα του Ι.Π.Ε, προσφέρεται δωρεάν.

Με τις ευλογίες του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου Β΄, Προέδρου του Ιδρύματος Ποιμαντικής Επιμορφώσεως της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, συνεχίζεται και κατά την τρέχουσα ακαδημαϊκή περίοδο (2022-2023) η συνεργασία του Ι.Π.Ε. με τις Ιερές Μητροπόλεις και με άλλους φορείς της Ελληνικής Πολιτείας.

Κατά την εναρκτήρια αυτή συνάντηση του προγράμματος, που πραγματοποιήθηκε στον Ιερό Ναό του Οσίου Αντωνίου του Νέου, πολιούχου Βεροίας, τον αγιασμό τέλεσε ο Διευθυντής του Ι.Π.Ε. Πανοσ. Αρχιμ. Θεολόγος Αλεξανδράκης και στη συνέχεια τον λόγο έλαβε ο Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως μας, Αρχιμ. Αθηναγόρας Μπίρδας, ο οποίος ανέγνωσε το χαιρετισμό του Ποιμενάρχου μας, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονος και μετέφερε τις πατρικές ευχές και ευχαριστίες.

Ακολούθως ο Διευθυντής του Ι.Π.Ε. Πανοσ. Αρχιμ. Θεολόγος Αλεξανδράκης έλαβε τον λόγο και μετέφερε τις ευλογίες του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου κ. Ιερωνύμου οραματιστού, ιδρυτού και Προέδρου του Ιδρύματος, ενώ δεν παρέλειψε να αναφέρει την άοκνη του μέριμνα μέσα στα πολυεύθυνα αρχιεπισκοπικά καθήκοντά του, για την αποστολή του Ι.Π.Ε., που σκοπό έχει την προσφορά στον κλήρο και τον λαό της Εκκλησίας.

Ευχαρίστησε επίσης τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Βεροίας κ. Παντελεήμονα για την εκ νέου συνεργασία της Ιεράς Μητροπόλεως με το Ι.Π.Ε., δίνοντας με τον τρόπο αυτό την δυνατότητα στους κληρικούς της περιφερείας του, μέσω της διά βίου μάθησης και εκπαίδευσης, να επιμορφωθούν και να ενισχυθούν στην αντιμετώπιση των πρακτικών θεμάτων της ενοριακής ζωής, επ’ αγαθώ της τοπικής κοινωνίας. Ευχαριστίες εξέφρασε και στον συντονιστή του προγράμματος, Αρχιμ. Παύλο Σταματά, Αρχιερατικό Επίτροπο Αντιγονιδών, για την άριστη οργανωτική συνεργασία και την ομαλή διεξαγωγή του προγράμματος, το οποίο παρακολουθούν 38 κληρικοί της Αποστολικής Μητροπόλεως της Βεροίας.

Κατόπιν ανέπτυξε με την εισήγησή του το θέμα: «Η πνευματική υποστήριξη στην σύγχρονη κοινωνία», ενημερώνοντας τους παρισταμένους για τη θεματική και των λοιπών ενοτήτων, οι οποίες θα πραγματοποιηθούν προσεχώς, ενώ ακολούθησε εποικοδομητικός διάλογος με ουσιαστικές απορίες, στις οποίες ο π. Θεολόγος απαντούσε με πληρότητα και σαφήνεια, χαράσσοντας κατευθύνσεις.

Έπειτα απονεμήθησαν οι σχετικές βεβαιώσεις παρακολουθήσεως του προηγούμενου προγράμματος στους συμμετέχοντες και ακολούθησε εποικοδομητική συζήτηση για τα οφέλη του.

Μετά το πέρας των επιμορφωτικών συναντήσεων, ο Διευθυντής του Ι.Π.Ε., θα πραγματοποιήσει τον απολογισμό του προγράμματος και την προβλεπόμενη διαδικασία αξιολόγησης.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων στον χαιρετισμό που ανέγνωσε εκ μέρους του ο Πρωτοσύγκελλος της Μητροπόλεως μας, Αρχιμ. Αθηναγόρας Μπίρδας, εξέφρασε τις ευχαριστίες του προς το πρόσωπο του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου Β’, Προέδρου του Δ.Σ. του Ι.Π.Ε. αναφέροντας μεταξύ άλλων: Ἡ τετάρτη ἑβδομάδα τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ἡ ὁποία ἄρχισε μέ τήν Κυριακή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως καί τήν ὁποία διανύουμε μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἀφιερωμένη καί φέτος, ὅπως κάθε χρόνο, μέ ἀπόφαση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στίς ἱερατικές κλήσεις. Ἀποβλέπει, δηλαδή, ὅπως διαβά­σαμε καί στή σχετική Ἐγκύκλιο τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, στό νά ἀνακα­λύ­ψουμε μεταξύ τῶν παιδιῶν καί τῶν νέων πού ζοῦν καί κινοῦνται στό περιβάλλον τῆς Ἐκκλησίας, πού διακονοῦν στούς ἱερούς ναούς μας, μεταξύ τῶν παιδιῶν καί τῶν νέων πού γνωρίζουμε ὅτι ἔχουν μυστηριακή ζωή, τίς ἱερατικές κλήσεις πού φυτεύει ὁ Θεός στίς ψυχές τους.

Παράλληλα νά προσπαθήσουμε νά εὐαισθητοποιήσουμε παιδιά καί νέους πού ἔχουν ἔμφυτη εὐλάβεια, καθαρότητα ζωῆς, ἀγάπη γιά τόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία, γι᾽ αὐτή τήν κλήση, πού μπορεῖ νά ἀνακα­λύψουν τά ἴδια μέσα στήν ψυχή τους. Κι ἀκόμη στίς περιπτώσεις πού διακρίνουμε κάποια κλίση, κάποια ἀγαθή διάθεση ἤ καί κά­ποιον προβληματισμό νά βοηθή­σουμε καί νά στηρίξουμε αὐτά τά παιδιά καί τούς νέους. Νά τά βοη­θή­σουμε νά καλλιεργήσουν καί νά προφυλάξουν αὐτή τήν κλήση ἀπό τίς ἐπιδράσεις καί τίς ἐπιρροές τοῦ κόσμου.

Ἡ ἑβδομάδα αὐτή τῶν ἱερατικῶν κλήσεων δέν ἀφορᾶ ὅμως μόνο τούς ἐν δυνάμει κληρικούς, δέν ἀφορᾶ μόνο τό χρέος πού ἔχουμε ὡς κληρικοί καί ὡς πατέρες πνευ­ματικοί, νά καλλιεργήσουμε καί νά ὑποστηρίξουμε αὐτές τίς κλήσεις, εἴτε μέ τή συμπεριφορά μας καί τή στάση μας, εἴτε μέ τίς συμβουλές καί τή βοήθεια πού μποροῦμε νά προσφέρουμε, εἴτε βεβαίως καί μέ τήν καθοδήγηση πού μποροῦμε νά δώσουμε μέσα ἀπό τό μυστήριο τῆς ἱερᾶς ἐξομολογήσεως.

Ἡ ἑβδομάδα φορᾶ καί ὅλους ἐμᾶς, πού εἴμαστε ἤδη κληρικοί, ἀνεξάρ­τητα ἀπό τό πόσα χρόνια εἴμαστε, γιατί ἡ ἱερατική κλήση τήν ὁποία αἰσθανθήκαμε, ὅταν ἀποφασίσαμε νά προσέλθουμε στό ἱερό Θυσια­στή­ριο καί νά ἀφιερώσουμε τόν ἑαυτό μας στή διακονία τοῦ Θεοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας, δέν εἶναι καί δέν μπορεῖ νά εἶναι ἕνα στιγμιαῖο γεγονός, οὔτε φυσικά μπορεῖ νά εἶναι ἕνας παροδικός ἐνθουσια­σμός, πού μέ τό πέρασμα τοῦ χρό­νου ἔφυγε καί δέν ὑπάρχει πιά.

Εἶναι φυσικό καί ἀνθρώπινο βε­βαί­ως οἱ δυσκολίες, τά προβλή­ματα, οἱ πειρασμοί πού πολλές φορές ἀντιμετωπίζουμε, τόσο στήν καθημερινότητά μας ὅσο καί στή διακονία μας, νά μᾶς κάνουν κάπο­τε νά ἀπογοητευόμαστε. Δέν θά πρέπει ὅμως νά χάνουμε τόν στόχο μας καί νά φθάνουμε στό σημεῖο νά διακονοῦμε τήν Ἐκκλησία καί τούς ἀνθρώπους ἀπό ὑποχρέωση, ἀπό ἀνάγκη, ἤ ἀκόμη περισσσότερο νά ἀδιαφοροῦμε γιά τά καθήκοντα καί νά παραμελοῦμε τίς ὑποχρεώ­σεις μας τόσο ὡς πρός τήν ἱερατική μας διακονία ὅσο καί πρός τόν ἑαυ­τό μας.

Ὅμως ἀκόμη καί ἐάν μᾶς συμβεῖ κάτι τέτοιο, δέν θά πρέπει νά τό ἀφή­σουμε νά διαρκεῖ καί νά χρο­νί­ζει. Ἀντίθετα, θά πρέπει νά φρο­ντίζουμε καί νά προσπαθοῦμε ὅλοι μας νά ἀνανεώνουμε διαρκῶς τήν ἱερατική κλήση μέσα στήν ψυχή μας. Καί ὄχι μόνο νά μήν τήν ἀφή­νουμε νά ξεθωριάζει, ἀλλά νά φρο­ντίζουμε νά τήν διατηροῦμε ζῶσα καί νά τήν καλλιεργοῦμε, ὥστε νά εἶναι ἡ κάθε ἡμέρα μας, ἡ κάθε στιγμή τῆς διακονίας μας εἴτε στό ἱερό θυσιαστήριο εἴτε στά ἱερά μυ­στήρια εἴτε στό ποιμαντικό καί κατηχητικό ἔργο σάν τήν πρώτη ἡμέ­ρα τῆς χειροτονίας μας, νά εἶναι σάν νά τό κάνουμε γιά πρώτη φορά, ὅσα χρόνια καί ἄν ἔχουν περάσει.

Αὐτό γίνεται, ὅταν καί ἐμεῖς τό ἐπι­διώκουμε καί τό φροντίζουμε. Γίνεται μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ, μέ τή δική μας προσπάθεια καί τόν δικό μας ἀγώνα, μέ τήν προσευχή καί τή μελέτη.

Ἡ Ἐκκλησία μας δίδει, λοιπόν, καί σέ μᾶς μέ τήν ἑβδομάδα τῶν ἱερατικῶν κλήσεων, τήν εὐκαιρία νά ἀνανεώσουμε καί τήν προσω­πική μας κλήση. Νά σκεφθοῦμε τί μποροῦμε καί τί πρέπει νά κά­νου­με, ὥστε ἡ διακονία μας νά εἶναι ἀντάξια τῆς τιμῆς πού μᾶς ἔκανε ὁ Χριστός καί ἡ Ἐκκλησία, ὥστε νά ἀνταποκρίνεται στίς ἀνάγκες τῶν ἀδελφῶν μας καί τῆς σωτηρίας τους, πού εἶναι ὁ σκοπός τῆς Ἐκ­κλησίας μας.

Ἡ διακονία μας ὡς κληρικῶν καί ὡς πνευματικῶν πατέρων, τόσο μέ τή συγκεκριμένη ὅσο καί μέ τήν εὐ­ρύτερη ἔννοια, δέν εἶναι στατική. Εἶναι διακονία μέ ἀπαιτήσεις. Καί οἱ ἀπαιτήσεις προκύπτουν, ἐκτός τῶν ἄλλων, ἀπό τίς ἀπαιτήσεις καί τίς ἀνάγκες τῶν ἀνθρώπων πού δια­κονοῦμε. Θά πρέπει νά μποροῦ­με νά ἀντιμετωπίσουμε κατά τό δυνατόν ὅλες τίς περιπτώσεις, γιά νά βοηθήσουμε τούς ἀνθρώπους πού μᾶς πλησιάζουν καί ζητοῦν βοήθεια, συμβουλή, καθοδήγηση.

«Τοῖς πᾶσι γέγονα τά πάντα, ἵνα πάντως τινάς σώσω», γράφει ὁ ἱδρυ­τής τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλη­σίας, πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος Παῦλος, πρός τούς Κορινθίους. Καί ὁ λόγος του αὐτός θά πρέπει νά ἰσχύει καί γιά μᾶς τούς ἱερεῖς. Θά πρέπει νά γινόμαστε τά πάντα, γιά νά ὁδηγήσουμε στή σωτηρία ὅσο τό δυνατόν περισσότερους ἀνθρώ­πους.

Θέλοντας, λοιπόν, ἡ Ἐκκλησία μας νά βοηθήσει τούς ἱερεῖς στή διακονία τους ἔχει καθιερώσει ἀπό ἐτῶν Ἐπιμοφωτικά Προγράμματα γιά τούς κληρικούς της μέ διάφορα θέματα. Ἤδη τά προηγούμενα χρό­νια ἔχουν πραγματοποιηθεῖ ἀρκε­τά τέτοια σεμινάρια καί στήν Ἱερά Μητρόπολή μας καί πολλοί ἀπό ἐσᾶς τά ἔχετε παρακολουθήσει.

Φέτος ἔχουμε τή χαρά καί τήν εὐ­καιρία νά πραγματοποιεῖται στήν Ἱερά Μητρόπολή μας ἕνα ἀκόμη Ἐπιμορφωτικό Σεμινάριο, πού ἔχει ὡς ἀντικείμενο θέματα ἐξαιρετικά ἐπίκαιρα καί ἀπολύτως ἀναγκαῖα καί ἀπαραίτητα νά τά γνωρίζουμε ὅλοι, νά γνωρίζουμε πῶς μποροῦ­με νά διαχειρισθοῦμε ἀνάλο­γες περιπτώσεις καί ποιά εἶναι ἡ θέση τῆς Ἐκκλησίας μας ἐπάνω σέ αὐτά, ὥστε νά μήν αὐτοσχεδιάζουμε καί προκαλοῦμε σύγχυση στούς ἀν­θρώ­πους ἤ καί τούς σκανδαλίζου­με μέ τήν τυχόν λανθασμένη ἀντι­με­τώπισή μας.

Το θέμα τοῦ Ἐπιμορφωτικοῦ προ­γράμματος πού θά διεξαχθεῖ φέτος στήν Ἱερά μας Μητρόπολη εἶναι «Συμβουλευτική σέ σύγχρονα ζητή­ματα» (ἐξομολογητική).

Καί μπορεῖ νά ἀφορᾶ ἰδιαιτέρως ἐκείνους τούς ἱερεῖς πού διακο­νοῦν τό μυστή­ριο τῆς ἱερᾶς ἐξομο­λογήσεως καί ἔχουν εὐθύνη γιά τίς κατευθύνσεις πού δίνουν ἀλλά καί τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο ἀντιμε­τω­πίζουν ὅσα καταθέτουν οἱ ἀδελφοί μας μέσα στό ἱερό αὐτό μυστήριο, ἀφορᾶ ὅμως καί ὅλους τούς κληρι­κούς, γιατί συχνά ὑπάρχουν θέμα­τα, πού ἀπασχολοῦν καί προβλη­ματίζουν τούς ἀνθρώπους, καί τά ὁποῖα καλούμεθα νά ἀντιμετωπί­σουμε ἤ καί νά τοποθετηθοῦμε σέ αὐτά, ἐπειδή κάποιοι μᾶς ρωτοῦν στήν καθημερινή ἀναστροφή μας ἤ σέ διάφορες συζητήσεις.

Ζοῦμε σέ μία ἐποχή ἡ ὁποία με­τα­βάλλεται ταχύτατα καί ἀλλάζει μέ ἐξαιρετικά γρήγορους ρυθμούς. Οἱ ἄνθρωποι βρισκόμαστε ἀντιμέτω­ποι μέ διάφορες προκλήσεις ἤ καί τίς ἐπιδιώκουμε, προσπαθώντας νά ξεπεράσουμε κάθε εἴδους ὅρια, καί θεωρώντας ὅτι μέ τόν τρόπο αὐτό κατακτοῦμε τήν ἐλευθερία καί τή δυνατότητα αὐτοδιαθέσεως τοῦ ἑαυτοῦ μας, πέρα καί ἔξω ἀπό κανόνες πού ἴσχυαν γιά δεκαετίες.

Στήν ταχύτατη αὐτή μεταβολή καί ἀλλαγή στήν κοινωνία καί στή νοοτροπία τῶν ἀνθρώπων συμ­βάλ­λει ἀναμφίβολα καί ἡ εὐκολία καί ἡ ταχύτητα στήν ἐπικοινωνία καί τή διάδοση τῆς πληροφορίας. Καί ἐνῶ κάποια ζητήματα ἀφο­ροῦσαν παλαιότερα μεμονωμένες περιπτώσεις, τώρα ἀποτελοῦν, θά ἔλεγα, μέρος τῆς καθημερινότητος ὅλων μας, εἴτε ζοῦμε στήν πόλη εἴτε ζοῦμε ἀκόμη καί στό πιό ἀπο­μα­κρυσμένο χωριό. Δέν συμβαί­νουν μόνο στίς περιπτώσεις πού λαμ­βάνουν δημοσιότητα καί ἀκοῦ­με ἤ διαβάζουμε στίς εἰδήσεις καί στό διαδίκτυο καί προκαλοῦν θλί­ψη καί ἀνησυχία. Καλούμεθα, λοι­πόν, νά τά διαχειρισθοῦμε πνευ­ματικά ἀλλά καί σέ ἕνα εὐρύ­τερο πλαίσιο.

Στήν ἐποχή μας σχέσεις σταθερές καί παγιωμένες διαφοροποιοῦνται ἄρδην, ὅπως διαπιστώνουμε γύρω μας. Ἡ οἰκογένεια, στή μορφή πού τήν γνωρίζαμε καί τήν ὁποία εὐλο­γεῖ διά τοῦ γάμου ἡ Ἐκκλησία μας, δέν εἶναι ἡ μόνη μορφή σχέσεως πού διεκδικεῖ αὐτόν τόν χαρακτη­ρισμό. Ὑπάρχουν διάφοροι ἄνθρω­ποι γύρω μας πού ζοῦν ἤ θέλουν νά ζήσουν σέ μία «ἐναλλακτική» μορ­φή οἰκογένειας.

Δέν ἐννοῶ φυσικά μόνο τή μονο­γονεϊκή οἰκογένεια, ἡ ὁποία ἀπό ἐτῶν ἀποτελεῖ μία μορφή οἰκογέ­νει­ας. Καί ἐάν καί σέ σχέση μέ αὐτήν δημιουργοῦνται συχνά θέ­μα­τα καί ἐντάσεις, πολύ περισσό­τερα θέματα καί ζητήματα δημι­ουρ­γοῦνται μέ τίς «ἐναλλακτικές» μορφές οἰκογένειας, μέ ὅλους τούς πιθανούς συνδυασμούς, λόγω τῶν πρότυπων πού προβάλλει στόν κοινωνικό περίγυρο, ἀλλά καί μέ τή σχέση πού ἐνδεχομένως ἔχει μία τέτοια «ἐναλλακτική» μορφή οἰκο­γέ­νειας μέ τήν Ἐκκλησία καί τά ἱερά μυστήρια.

Καί ἄς μήν πεῖ κάποιος ὅτι οἱ περιπτώσεις αὐτές δέν μᾶς ἀφο­ροῦν ἄμεσα, γιατί ὅσοι τίς ἐπιλέ­γουν τίς περισσότερες φορές πιθα­νόν νά μήν ἔχουν σχέση μέ τήν Ἐκκλησία. Δέν θά πρέπει ὅμως νά τό βλέπουμε ἔτσι, διότι οἱ «ἐναλ­λα­κτικές» μορφές οἰκογενείας ζοῦν στόν κοινωνικό μας περίγυρο καί εἶναι ἐνδεχόμενο νά δημιουρ­γοῦν ἀπορίες καί προβληματι­σμούς καί σέ παιδιά καί σέ γονεῖς, μέ τούς ὁποίους γνωρίζονται στό σχολεῖο ἤ στή γειτονιά, ἤ ἀκόμη σχετικά μέ τό ζήτημα τῆς μετοχῆς π.χ. στό μυστήριο τῆς βαπτίσεως τῶν παιδιῶν τῶν «οἰκογενειῶν» αὐτῶν.

Ὑπάρχουν ὅμως καί ἄλλα σύγ­χρο­να ζητήματα πού ἀγγίζουν καί ἀπασχολοῦν τούς ἀνθρώπους τῆς ἐποχῆς μας καί γιά τά ὁποῖα θά πρέπει νά γνωρίζουμε πῶς μπο­ροῦμε νά τά διαχειρισθοῦμε. Εἶναι τά ζητήματα τῆς βιοηθικῆς, εἴτε αὐτά ἀφοροῦν τήν τεχνητή ἤ τήν ὑποβοηθούμενη ἀναπαραγωγή, εἴτε τίς μεταμοσχεύσεις, εἴτε τή δωρεά ὀργάνων, εἴτε τό πρόβλημα τῆς εὐθανασίας.

Εἶναι ἀκόμη θέματα πού μᾶς ἀπα­σχολοῦσαν καί παλαιότερα, ἀλλά δέν παύουν νά εἶναι ἐπίκαιρα καί στίς ἡμέρες μας, ὅπως τό ζήτημα τῶν ἐκτρώσεων καί τῶν πολλα­πλῶν ἐπιπτώσεών τους, καθώς πλέον γνωρίζουμε πολύ περισ­σό­τε­ρα καί ἀπό τήν ἐπιστημονική διάσταση τοῦ θέματος.

Ὑπάρχουν ἀκόμη ζητήματα δια­φυλικῶν σχέσεων, προβλήματα ἔμ­φυλων σχέσεων καί ταυτότητος τῶν ἀνθρώπων, προβλήματα ἐνδο­οικογενειακῆς καί ἐνδοσχολικῆς βίας, πού δυστυχῶς αὐξάνουν ραγδαῖα καί ἀφοροῦν ὅλους μας. Γι᾽ αὐτό καί εἶναι ἀναγκαῖο καί ἀπαραίτητο νά γνωρίζουμε πῶς θά τά προσεγγίσουμε ποιμαντικά, βοη­θώντας καί τούς ἄμεσα ἐμπλε­κομένους καί τό εὐρύτερο περιβάλ­λον, στό ὁποῖο ὁ ἀντίκτυπος δέν εἶναι καθόλου ἀμελητέος.

Καί ἀκόμη καλούμεθα νά διαχει­ρι­σθοῦμε προκλήσεις τῆς σύγχρο­νης τεχνολογίας καί ἐξελίξεως, ὅπως ἡ τεχνητή νοημοσύνη, ἀλλά καί θέματα ἀγωγῆς τῶν παιδιῶν μέσα στήν οἰκογένεια, τοῦ ρόλου τῶν ἀτόμων τῆς τρίτης ἡλικίας καί γενικότερα τήν ἀνάγκη τῆς πνευ­ματικῆς ὑποστηρίξεως τῆς κοινω­νίας μας, ἡ ὁποία κλυδωνίζεται ἀπό τήν ἐπίδραση ὅσων ἐπιχειροῦν νά κλονίσουν ἔννοιες, ὅπως οἱ ἠθικές ἀξίες καί ἡ πίστη στόν Θεό, πού ἀποτελοῦν στηρίγματα τά ὁποῖα ἔχει ἀνάγκη κάθε ἄνθρωπος στή ζωή του.

Ὅλα αὐτά τά θέματα, τά ὁποῖα ἀκροθιγῶς ἀνέφερα καί τά ὁποῖα ἐνδιαφέρουν καί ἀφοροῦν ὅλους μας, γιατί, ἐκτός τῶν ἄλλων, ἀφοροῦν τούς ἀνθρώπους μας καί τήν κοινωνία μας, εἶναι κάποια ἀπό αὐτά πού θά συζητηθοῦν στό Ἐπιμορφωτικό Σεμινάριο τό ὁποῖο θά πραγματοποιηθεῖ τίς ἑπόμενες ἡμέρες στήν Ἱερά Μητρόπολή μας.

Καί ἐκφράζουμε τίς θερμές εὐχα­ριστίες μας καί τήν εὐγνωμοσύνη πρός τό Ἵδρυμα Ποιμαντικῆς Ἐπι­μορ­φώ­σεως τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπι­σκοπῆς Ἀθηνῶν καί τόν Διευθυντή του, πανοσιολογιώτατο ἀρχιμαν­δρίτη π. Θεολόγο Ἀλεξανδράκη, γιά τή διοργάνωση τοῦ Σεμιναρίου καί στήν Ἱερά Μητρόπολή μας.

Ἄς ἀξιοποιήσουμε αὐτή τήν ὡραία καί πολύτιμη εὐκαιρία πού μᾶς προσφέρει ἡ Ἐκκλησία μας, παρακολουθώντας τό Σεμινάριο μέ πραγματικό ἐνδιαφέρον, γιατί εἶναι ὄντως ἐνδιαφέρον, ἀλλά καί μέ τή διάθεση νά ἀξιοποιήσουμε ὅσα θά μᾶς προσφέρει στή διακονία μας, γιατί δέν δικαιολογούμεθα νά μήν τά γνωρίζουμε καί νά μήν τά ἀξιοποιοῦμε, προκειμένου νά βοη­θήσουμε τούς ἀδελφούς μας, ἀλλά καί προκειμένου νά μήν φανοῦμε «δοῦλοι ὀκνηροί» καί βρεθοῦμε ἀναπολόγητοι ἐνώπιον τοῦ Κυρίου μας, ὁ ὁποῖος δέν μᾶς ἐμπιστεύ­θηκε τό τάλαντο τῆς ἱερωσύνης γιά νά τό θάψουμε ἤ ἔστω νά τό καταθέσουμε στούς τραπεζίτες, ἀλλά γιά νά τό αὐξήσουμε ἐργαζό­μενοι πρός δόξαν του καί πρός σωτηρία τῶν ἀδελφῶν μας.