Ανεβαίνουμε στο Βέρμιο, στη κορυφή Σιδεράκι, συντροφιά με τους Ορειβάτες Βέροιας

Γράφει ο Νικόλαος Τσιαμούρας

Ο Ηρόδοτος γράφει για τον Μίδα ότι είχε ένα κήπο στην κοιλάδα κάτω από το όρος Βέρμιο με εξηντάφυλλα τριαντάφυλλα εξαιρετικής ευωδίας. Το Βέρμιο, με ιστορία συνοδευμένη από μύθους και δοξασίες, κατορθώματα ηρώων και θεών, περάσματα βασιλιάδων και Αγίων, μας περιμένει, μας καρτερεί μας προσμένει να το διαβούμε και να το γνωρίσουμε! Φύγαμε από την Βέροια στις επτά κάτω από ένα γκρι ουρανό και ένα πέπλο ομίχλης να τυλίγει την πόλη. Σήμερα ορειβασία στο δικό μας βουνό το Βέρμιο, τόσο κοντά και τόσο μακριά! Ανεβαίνουμε τις στροφές του δρόμου περάσαμε την Κουμαριά και συνεχίζουμε για Κάτω Βέρμιο. Το χωριό μας υποδέχεται ήρεμο και έρημο. Ένα χωριό με πλούσια λαογραφία και παράδοση. 

Ιδρύθηκε μεταξύ των ετών 1826-1835, από Βλάχους κτηνοτρόφους που ήρθαν από την Πίνδο, από τις περιοχές Αβδέλλα ( κυρίως) και της Σαμαρίνας. Από τα ομορφότερα και πλουσιότερα σε χλωρίδα και πανίδα βουνά του ελλαδικού χώρου και αυτό εύκολα το αντιλαμβάνεσαι όταν βρεθείς στις πλαγιές του.

Πολλά τρεχούμενα νερά, πυκνά δάση με οξιές πεύκα και έλατα. Όλη η οροσειρά του Βερμίου σχηματίζει μια μακριά κορυφογραμμή, η οποία ξεπερνά τα 50 χιλιόμετρα σε μήκος. Οι βόρειες απολήξεις του βουνού φτάνουν στο νομό Πέλλας. Οι ανατολικές πλαγιές πλούσιες σε νερά και βλάστηση σε αντίθεση με τις δυτικές που είναι άγονες. Οι κορυφές είναι γυμνές από δένδρα μόνο χαμηλή βλάστηση. Δάση με πλατύφυλλα, δρυς, μικτά δάση οξιάς και μακεδονίτικα έλατα στις βουνοπλαγιές. Τα δάση ξεκινούν από τη μέση του βουνού, ενώ χαμηλά επικρατούν εκτάσεις θαμνώδεις. Στις πλαγιές αναπτύσσονται καστανιές, γαύροι, κουμαριές και αγριοκέρασα. Ενώ σε χαμηλά υψόμετρα καλλιεργούνται ροδακινιές, μηλιές και κερασιές. Η αρκούδα, ο λύκος και το ελάφι δεν υπάρχουν σήμερα, παρατηρούνται όμως αγριογούρουνα, λαγοί, κουνάβια, ασβοί, νυφίτσες, σκίουροι και αλεπούδες. Αγριοτριανταφυλλιές, κρόκοι, κυκλάμινα και ποικιλίες μανιταριών.

Ο Ηρόδοτος γράφει για τον Μίδα ότι είχε ένα κήπο στην κοιλάδα κάτω από το όρος Βέρμιο με εξηντάφυλλα τριαντάφυλλα εξαιρετικής ευωδίας και μια πηγή με δροσερό νερό, το οποίο ο Μίδας ανακάτευε με κρασί και πρόσφερε στον Σιληνό, θεότητα του κρασιού και συγγενή του Διόνυσου. Ο Μίδας ήταν βασιλιάς της Φρυγίας. Φημιζόταν για τη σοφία, την ευσέβεια και τα πλούτη του. Ήταν γιος του Γόρδιου, ενός φτωχού αγρότη, απόγονος του μακεδονικού γένους των Βριγών που μετανάστευσε στη Μ. Ασία και έγινε βασιλιάς του Γορδίου ή Γορδίκιου παλιάς πρωτεύουσας της Φρυγίας πάνω στον ποταμό Σαγγάριο. Γυναίκα του Μίδα ήταν η Ερμοδίκη, κόρη του Αγαμέμνονα, βασιλιά της αιολικής Κύμης

Τώρα δρόμος δασικός ταλαιπωρημένος από τον Χειμώνα δύσκολος, μόνο με 4Χ4 η πρόσβαση. Περάσαμε δάση αρχέγονα, με οξιές και πεύκα, πανέμορφα. Φθάσαμε στο φυλάκιο, παλιά βασιλικό κυνηγετικό περίπτερο, το αφήσαμε πίσω μας περνάμε απέναντι, μπροστά μας η κορυφή καταπράσινη, περήφανη μας καλωσορίζει. Στο βάθος του ορίζοντα σύννεφα και ήλιος λαμπρός αλλά παγωμένος, ακόμη. 8 και μισή και πήραμε πορεία για την κορυφή. Οδηγοί της συντροφιάς ο Γιάννης με τον Ηλία και τον μικρό Αποστόλη.

Η μέρα σήμερα προμηνύεται σκληρή, η πορεία μας μέχρι και την κορυφή είναι όλο ανάβαση. Χρειάζονται γερά πόδια και δυνατές αναπνοές. Μπήκαμε στο δάσος, ένα ζωντανό δάσος με δένδρα πυκνά από φυλλώματα και καταπράσινη χλόη.

Άνοιξη…!
Ο ουρανός συννεφιασμένος ο ήλιος χάθηκε λάμπει όμως η θέληση για ορειβασία μέχρι την κορυφή σε εμάς τους σκληρούς ορειβάτες. Μονοπάτι ανηφορικό που ανεβαίνοντας ψηλότερα γίνεται δυσκολότερο. Αδιαπέραστο τείχος από πυκνή βλάστηση μας υποδέχεται. Αγριοτριανταφυλλιές και βατσινιές με τα αγκάθια τους να μας δυσκολεύουν. Σήμερα η ομάδα είναι πολύ τολμηρή και μπήκε αμέσως στα δύσκολα. Η χλόη με πράσινο χρώμα στολισμένη και το χώμα , το σχεδόν άσπρο του Χειμώνα, έγινε βαθύτερο, ζωηρότερο. Παντού ανθισμένα τα ευγενικά αγριολούλουδα της Άνοιξης, που μέχρι χθες με τις βροχές κρύβονταν σε υγρές γωνίτσες του δάσους. Γέμισαν με το μωβ κέντημα τους, τους δασωμένους λόφους και τις βουνοπλαγιές. Μέσα από τα άγρια βάτα με τα βατόμουρα που κανείς άλλος εκτός από τα πουλιά δεν τα καταδέχεται, έβγαιναν ξαφνικοί βιαστικοί κελαηδισμοί. Λίγο πιο πέρα το νερό έτρεχε μέσα από χορταριασμένο αυλάκι . 

Ο δεύτερος δασικός δρόμος που συναντάμε μας ξεκουράζει, μας δίνει δυνάμεις για τη συνέχεια. Τώρα ορειβατούμε σε ένα ανηφορικό Γολγοθά - με αρχηγό τον Γιώργο - με κλίσεις κάποτε ως και 40% μέσα σε μια ρεματιά ανάμεσα σε πυκνό δάσος πεύκων, όπου ξοδεύτηκαν όλες σχεδόν οι εφεδρείες του οργανισμού μας. Βρισκόμαστε στον τρίτο δασικό δρόμο, από εδώ και πέρα το τοπίο φαίνεται να ξεκαθαρίζει.
Τώρα τοπίο γυμνό μας οδηγεί προς την κορυφή. Από την κορυφή το θέαμα πανέμορφο. Οι κορυφές πανέμορφες με τα χρώματα του ήλιου, απέναντι μας το χιονοδρομικό 3-5 Πηγάδια και μπροστά μας το χιονοδρομικό του Σελίου, τα Πιέρια και ο χιονισμένος Όλυμπος πέρα μακριά. Το φως κάνει χίλια χρώματα με εκείνα τα μακρινά σύννεφα, τους ατμούς και τις ομίχλες. Τα χρωματίζει με ‘ένα ιδιαίτερο τρόπο. Σήμερα η μέρα είναι λιγάκι ύπουλη, είναι Άνοιξη, αλλά θυμίζει Φθινόπωρο.

Πήραμε το δρόμο της επιστροφής, η κατάβαση δυσκολότερη αλλά εμείς μαθημένοι από την πρωινή ανάβαση δεν δυσκολευόμαστε καθόλου. Άλλη μια ανάβαση, άλλη μια εξόρμηση άλλη μια φυγή εδώ στο δικό μας βουνό το Βέρμιο πήρε τέλος με επιτυχία.

Αξίζουν συγχαρητήρια σε όλη την ορειβατική ομάδα που τα κατάφερε μέχρι και την κορυφή.