Η έλλειψη τροφίμων και πόσιμου νερού, τα πλημμυρικά φαινόμενα που απειλούν τα σπίτια και τις περιουσίες των κατοίκων, αλλά και οι συνθήκες διαβίωσης στο απομακρυσμένο νησάκι κυριάρχησαν στη συζήτηση μεταξύ παιδιών και εκπαιδευτικών, ευαισθητοποιώντας τους μαθητές της Ε2 τάξης του 9ου Δημοτικού Σχολείου Βέροιας απέναντι στα προβλήματα επιβίωσης συνομηλίκων τους στο απομακρυσμένο νησί του Ινδικού Ωκεανού.
Οι μαθητές ανέπτυξαν μία σειρά βασικών και θεμελιωδών αναγκών για τα παιδιά, τα οποία παραβιάζονται λόγω της κλιματικής αλλαγής και των συνεπειών της στο νησί. Μέσα από τα μάτια των παιδιών της Κουτούμπντια, μίλησαν για την απουσία εκπαίδευσης, για την έλλειψη παιχνιδιών αλλά κυρίως για το αίσθημα ανασφάλειας εξαιτίας της φυσικής καταστροφής που απειλεί το νησί, λόγω της θέσης του στον χάρτη.
«Τα βράδια δεν νιώθουμε ασφάλεια, δεν έχουμε ζεστά ρούχα και πολλά παιχνίδια», «δεν έχουμε καθαρό νερό», «δεν έχουμε σχολείο», «πριν μία εβδομάδα έχασα το σπίτι μου από μία μεγάλη πλημμύρα», «εργάζομαι σκληρά για όλους μας», είναι μερικές από τις σκέψεις των παιδιών της Κουτούμπντια, τις οποίες μοιράστηκαν στο χαρτί οι μαθητές της Ε2 τάξης του 9ου Δημοτικού Σχολείου Βέροιας.
«Η θάλασσα μας κατέστρεψε», «η θάλασσα είναι ο εχθρός μας», «δεν υπάρχουν νοσοκομεία και φαρμακεία και οι άνθρωποι παλεύουν για τη ζωή τους», «παρόλο που δεν ξέρουμε τι θα γίνει, η Κουτούμπντια είναι το σπίτι μας», είναι φράσεις των μαθητών που ένωσαν τις φωνές τους με τα παιδιά της Κουτούντμπια, δηλώνοντας πως δεν θέλουν εγκαταλείψουν τις εστίες τους και την αγαπημένη τους πατρίδα.
«Προσπαθούμε να επιβιώσουμε», «τα παιδιά στο νησί μας τρέχουν για να σωθούν, χάνουν τις οικογένειές τους», «αν μπορείτε μην χρησιμοποιείτε πολλά καυσαέρια και έτσι θα βοηθήσετε στον αγώνα που κάνουμε», είναι το μήνυμά τους για τα αποτελέσματα της κλιματικής αλλαγής στον πλανήτη γη.
Η Κουτούμπντια, μία πλούσια αλιευτική και αλατοκαλλιεργική κοινότητα, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της κλιματικής αλλαγής, αντιμετωπίζοντας ταχεία διάβρωση, άνοδο της στάθμης της θάλασσας και ισχυρούς κυκλώνες, που οδηγούν σε σημαντικό εκτοπισμό και απώλεια γης για τους κατοίκους της.
Οι μαθητές ανέπτυξαν μία σειρά βασικών και θεμελιωδών αναγκών για τα παιδιά, τα οποία παραβιάζονται λόγω της κλιματικής αλλαγής και των συνεπειών της στο νησί. Μέσα από τα μάτια των παιδιών της Κουτούμπντια, μίλησαν για την απουσία εκπαίδευσης, για την έλλειψη παιχνιδιών αλλά κυρίως για το αίσθημα ανασφάλειας εξαιτίας της φυσικής καταστροφής που απειλεί το νησί, λόγω της θέσης του στον χάρτη.
«Τα βράδια δεν νιώθουμε ασφάλεια, δεν έχουμε ζεστά ρούχα και πολλά παιχνίδια», «δεν έχουμε καθαρό νερό», «δεν έχουμε σχολείο», «πριν μία εβδομάδα έχασα το σπίτι μου από μία μεγάλη πλημμύρα», «εργάζομαι σκληρά για όλους μας», είναι μερικές από τις σκέψεις των παιδιών της Κουτούμπντια, τις οποίες μοιράστηκαν στο χαρτί οι μαθητές της Ε2 τάξης του 9ου Δημοτικού Σχολείου Βέροιας.
«Η θάλασσα μας κατέστρεψε», «η θάλασσα είναι ο εχθρός μας», «δεν υπάρχουν νοσοκομεία και φαρμακεία και οι άνθρωποι παλεύουν για τη ζωή τους», «παρόλο που δεν ξέρουμε τι θα γίνει, η Κουτούμπντια είναι το σπίτι μας», είναι φράσεις των μαθητών που ένωσαν τις φωνές τους με τα παιδιά της Κουτούντμπια, δηλώνοντας πως δεν θέλουν εγκαταλείψουν τις εστίες τους και την αγαπημένη τους πατρίδα.
«Προσπαθούμε να επιβιώσουμε», «τα παιδιά στο νησί μας τρέχουν για να σωθούν, χάνουν τις οικογένειές τους», «αν μπορείτε μην χρησιμοποιείτε πολλά καυσαέρια και έτσι θα βοηθήσετε στον αγώνα που κάνουμε», είναι το μήνυμά τους για τα αποτελέσματα της κλιματικής αλλαγής στον πλανήτη γη.
Η Κουτούμπντια, μία πλούσια αλιευτική και αλατοκαλλιεργική κοινότητα, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της κλιματικής αλλαγής, αντιμετωπίζοντας ταχεία διάβρωση, άνοδο της στάθμης της θάλασσας και ισχυρούς κυκλώνες, που οδηγούν σε σημαντικό εκτοπισμό και απώλεια γης για τους κατοίκους της.
Σε μία προσπάθεια να μεταδώσουν τη φωνή των παιδιών του νησιού, μέσα από τα μάτια και την κριτική τους σκέψη, οι μαθητές της Ε2 δημοτικού, υπό την καθοδήγηση της δασκάλας του 9ου Δημοτικού Σχολείου Βέροιας, κας Μελίνας Κακουλίδου και της δασκάλας της Ε2 τάξης, κας Σοφίας Αργυρίου, λειτούργησαν ως φάρος ελπίδας για τα παιδιά της Κουτούντμπια, αξιώνοντας διασφάλιση των δικαιωμάτων και καλύτερο μέλλον για τη ζωή τους.






Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχόλια να είναι σύντομα και να χρησιμοποιείτε nickname για τη διευκόλυνση του διαλόγου. Ο «Βεροιώτης» δεν υιοθετεί τις απόψεις των σχολιαστών, οι οποίοι και είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι για αυτές.