Πανικός στα βιβλιοπωλεία της Βέροιας: Ξεπούλησε η «Ιθάκη» του Αλέξη Τσίπρα

Διαβάστε τα κυριότερα σημεία που έχουν προκαλέσει σάλο σ' όλα τα πολιτικά κόμματα

Ήρθε στα βιβλιοπωλεία της Βέροιας η «Ιθάκη» του Αλέξη Τσίπρα, ένα βιβλίο που ήδη έχει ανάψει «φωτιές» στο πολιτικό σκηνικό τόσο σε εθνικό, όσο και σε τοπικό επίπεδο. Η κυκλοφορία του πρώην πρωθυπουργού έχει προκαλέσει μεγάλο ενδιαφέρον και στη Βέροια, όπου αναγνώστες και πολιτικοί κύκλοι σπεύδουν να το προμηθευτούν, αναζητώντας μια πιο καθαρή εικόνα για τα γεγονότα της κρίσιμης περιόδου διακυβέρνησης από τον συνασπισμό ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.

Σε επικοινωνία που είχε ο veriotis.gr, με βιβλιοπωλεία της Βέροιας μας επιβεβαίωσαν πως υπάρχει μεγάλη ζήτηση και ότι οι πολίτες θέλουν να το προμηθευτούν άμεσα. Μάλιστα, το ενδιαφέρον είναι το μεγάλο, που κάποιοι βιβλιοπώλες έκαναν εξτρά παραγγελίες για να ικανοποιήσουν τους πελάτες τους. Το κόστος του βιβλίου ανέρχεται περίπου στα 25 ευρώ.

Τα βιβλιοπωλεία της πόλης αναφέρουν αυξημένη κίνηση, με πολλούς Βεροιώτες να δηλώνουν ότι θέλουν να διαβάσουν από πρώτο χέρι τις αφηγήσεις και τις εκτιμήσεις του Αλέξη Τσίπρα για τις διαπραγματεύσεις του 2015, τα μνημόνια, αλλά και τις εσωτερικές διεργασίες της κυβερνητικής περιόδου που σημάδεψε την πρόσφατη πολιτική ιστορία της χώρας.

Στα πολιτικά στέκια της Βέροιας, το βιβλίο αποτελεί ήδη νούμερο ένα θέμα συζήτησης, καθώς πυροδοτεί νέες αναλύσεις, αντιπαραθέσεις και ερωτήματα για τις αποφάσεις και τα διλήμματα της εποχής. 

Πολλοί σχολιάζουν ότι η «Ιθάκη» δεν είναι απλώς μια προσωπική αφήγηση, αλλά ένα κείμενο που επιχειρεί να αποτυπώσει το παρασκήνιο μιας περιόδου που εξακολουθεί να επηρεάζει την πολιτική ζωή έως σήμερα. Το ενδιαφέρον αναμένεται να παραμείνει υψηλό τις επόμενες εβδομάδες.

Διαβάστε ορισμένα σημεία που έχουν προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων σε πολιτικά κόμματα και όχι μόνο...

Τι γράφει ο Τσίπρας στο βιβλίο του για τον Ψυχάρη, τη γάτα Ιμαλαΐων και τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη

Στο βιβλίο του Αλέξη Τσίπρα «Ιθάκη», το οποίο κυκλοφορεί σήμερα στα βιβλιοπωλεία, υπάρχει και η στιχομυθία στο περιβόητο ραντεβού στο σπίτι της συνεργάτιδας του Τσίπρα, Ζωής Χαλιδιά, με τη γάτα των Ιμαλαΐων.

«Στη συζήτηση ο Ψυχάρης ήταν απολύτως ευθύς. "Έρχεσαι να γίνεις πρωθυπουργός. Αν θέλεις να γίνεις ηγέτης της δημοκρατικής παράταξης, δεν μπορείς να μην έχεις μαζί σου τα μέσα ενημέρωσης που παραδοσιακά ανήκαν εκεί. Ο ΔΟΛ ήταν πάντα εκεί [...]. Αυτή η σύγκρουση μεταξύ μας πρέπει να τελειώσει, αλλά και εσύ πρέπει να βοηθήσεις, γιατί βουλιάζουμε".

"Τι σημαίνει βουλιάζουμε;" τον ρώτησα. "Ο δανεισμός", μου απάντησε, "τα χρέη του ομίλου".

"Και πώς το φαντάζεσαι; Εμείς δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε όπως οι προηγούμενοι, δεν είμαστε ίδιοι", με κοίταξε σχεδόν με απογοήτευση.

"Δεν σου ζητάω να κάνεις ό,τι έκαναν εκείνοι", μου απάντησε, "αλλά εν τοιαύτη περιπτώσει να βρεθεί μια λύση".

"Καλά", του είπα, "και πώς θα αντέξετε αυτή τη στροφή; Εσείς έχετε κτίσει εδώ και καιρό σκληρό αντι-ΣΥΡΙΖΑ προφίλ".

Εκεί με κοίταξε σχεδόν χαμογελώντας. Και μου είπε το πιο ωμά ειλικρινές πράγμα: "Κοίταξε, οι εφημερίδες είναι σαν τις βιτρίνες των καταστημάτων. Μια φορά έχουν καλοκαιρινά, μια φορά χειμωνιάτικα, το μαγαζί είναι το ίδιο, δεν αλλάζει"».

Η συνάντηση με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και το έμμεσο κομπλιμέντο στην Ντόρα

«Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, άγνωστο γιατί, μου έδειχνε ιδιαίτερη συμπάθεια. Έχω την υποψία πως η συμπάθεια πήγαζε και από το γεγονός πως ταλαιπωρούσα τον Σαμαρά», γράφει ο κ. Τσίπρας. «Μια φορά με είχε συναντήσει τυχαία στο αεροδρόμιο στην αίθουσα των VIP και συνομιλήσαμε πάνω από τρία τέταρτα. Ήταν, θυμάμαι, ζεστός ως άνθρωπος και ευχάριστος συνομιλητής. Χάρισμα που μάλλον κληροδότησε στην κόρη του Ντόρα. Πάντως, ενάμιση μήνα μετά τις προγραμματικές τον συνάντησα ξανά σε μια εκδήλωση του ΣΕΒ [...] και μου ψιθύρισε "παιδί μου, καλά τα πας, αλλά πρέπει να ξέρεις, καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να προχωρήσει χωρίς υπουργό Οικονομικών"».

Υπερασπίζεται τις επιλογές του, «αδειάζει» τους συντρόφους του

«Τι ήταν αυτό που με συγκινούσε τόσο; Ήξερα βαθιά μέσα μου πως αυτός ήταν ένας αγώνας αβέβαιος, άνισος, ίσως και καταδικασμένος. Γιατί τότε βάζαμε το κεφάλι μας στη λαιμητόμο», γράφει στο βιβλίο του ο Αλέξης Τσίπρας.

Τη φράση αυτή που ειπώθηκε λίγο μετά τη μεγάλη εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ το 2015 μπορεί να τη συναντήσει κανείς στη σελίδα 115 του βιβλίου του πρώην πρωθυπουργού που κυκλοφορεί σήμερα στα βιβλιοπωλεία όλης της χώρας. Είναι μια φράση που εκτός από προφητική αποδεικνύεται και απολύτως αντιπροσωπευτική της πλοκής, του ύφους και των προθέσεων του βιβλίου.

Είναι σαφές πως πρόκειται για ένα βιβλίο που επιχειρεί να υπερασπιστεί τις πολιτικές του επιλογές με αυτοκριτική διάθεση, ενώ ταυτόχρονα δεν διστάζει να «αδειάσει» και αρκετά από τα πρωτοκλασάτα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που φέρουν ευθύνη για τα μεγάλα λάθη και την κατάρρευση του κόμματος. Μια κατάρρευση που αποτελεί τη φυσική συνέχεια των αλυσιδωτών γεγονότων που περιγράφονται στο βιβλίο.

Στις υπόλοιπες 761 σελίδες της «Ιθάκης» ο πρώην πρωθυπουργός καταθέτει τη δική του εικόνα για τα κρίσιμα γεγονότα της διακυβέρνησής του, παραθέτει άγνωστα γεγονότα, αναλύει το παρασκήνιο πίσω από αυτά και περιγράφει τον ρόλο των πρωταγωνιστών της δραματικότερης, ίσως, περιόδου της Μεταπολίτευσης.

Παράλληλα, αποκαλύπτει τις κρίσιμες στιχομυθίες που είχε με τους ηγέτες της Ευρώπης Ένωσης, τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα και τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν την κρίσιμη περίοδο της διαπραγμάτευσης του ελληνικού προγράμματος διάσωσης.

Ακόμη, δίνει τη δική του εκδοχή για τα γεγονότα, τις επιδιώξεις και τις μεθοδεύσεις όλων των κρίσιμων παικτών εκείνης της περιόδου, αναλύοντας παράλληλα τον ρόλο και των πρωτοκλασάτων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ κατά τη διάρκεια της διαπραγμάτευσης, αλλά και αργότερα την περίοδο που η Κουμουνδούρου βρέθηκε στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Με αυτοκριτική διάθεση δεν διστάζει να εξετάσει, μεταξύ άλλων, τις αιτίες της ήττας που προηγήθηκε της κατάρρευσης του κόμματος αλλά και τις ευθύνες των προσώπων που βρέθηκαν κοντά του.

Ο δρόμος προς την εξουσία - Συμμαχία με τον Καμμένο και η νέα σύμπραξη «Βελουχιώτη με Ζέρβα»

«Τη στιγμή που πάω να μπω στο αυτοκίνητο, δύο Ζητάδες πλησιάζουν και παίρνουν θέση για να συνοδεύσουν το όχημά μου»: Είναι η στιγμή που ο Αλέξης Τσίπρας, λίγες ώρες μετά την ανακοίνωση του εκλογικού θριάμβου του ΣΥΡΙΖΑ το 2015, αντιλαμβάνεται για πρώτη φορά ότι όλα έχουν αλλάξει στη ζωή του. Ίσως είναι και η στιγμή που συνειδητοποιεί πως η διαχείριση της εξουσίας απαιτεί κάτι παραπάνω από την απλή άσκηση των πολιτικών που έχει κανείς μέσα στο κεφάλι του. Είναι η στιγμή που πιθανά συνειδητοποιεί πως εξουσία είναι η παράλληλη διαχείριση των συμβολισμών, απαιτεί συμβιβασμούς και συμμαχίες.

Αυτό το τελευταίο είναι κάτι που κατάλαβε, σύμφωνα με τη διήγησή του, πολύ γρήγορα, σχεδόν από την πρώτη στιγμή! «Είχαμε σημειώσει μια μεγάλη νίκη, αλλά αυτοδυναμία δεν είχαμε. Όλοι έλεγαν έρχεται ο Τσίπρας, ο ΣΥΡΙΖΑ πέτυχε θρίαμβο, αλλά κυβέρνηση δεν είχαμε».

Λίγο-πολύ η συνέχεια γνωστή: ο θριαμβευτής ΣΥΡΙΖΑ που είχε εξασφαλίσει 149 έδρες στο νέο Κοινοβούλιο απευθύνθηκε στο κόμμα των Ανεξάρτητων Ελλήνων του Πάνου Καμμένου για να σχηματίσει κυβέρνηση. Αυτό που δεν είναι γνωστό όμως είναι το παρασκήνιο της πρώτης συνάντησης των δύο ανδρών, ένα παρασκήνιο το οποίο περιγράφει ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός με τα δικά του λόγια: 

«Ανέβηκε στον έβδομο όροφο (σ.σ.: ο Καμμένος), βγάλαμε τις τυπικές φωτογραφίες και όταν έκλεισε η πόρτα είπε "δεν θα σου βάλω κανέναν όρο, δεν θέλω να είμαι αντιπρόεδρος, θέλω το υπουργείο Άμυνας, είναι το όνειρό μου. Θέλω να συμμετάσχω σε αυτήν την προσπάθεια. Μαζί θα φτιάξουμε τη νέα εθνική ενότητα! Εσύ θα είσαι ο Άρης Βελουχιώτης και εγώ ο Ναπολέων Ζέρβας"». 

Ο γνωστός για την αμετροέπειά του αρχηγός των ΑΝΕΛ προκάλεσε την πρώτη έκπληξη στον πρώην πρωθυπουργό, ο οποίος αντέτεινε «Ηρέμησε Πάνο!», προσθέτοντας πως χρειάζεται τη μεγαλύτερη δυνατή στήριξη και πλειοψηφία, και ανακοινώνοντας στον συνομιλητή του πως θα ζητήσει και από τον Σταύρο Θεοδωράκη να συμμετάσχει στην κυβέρνηση. «Μην τον φέρεις αυτόν, θα μας διαλύσεις, θα τα δίνει όλα στους έξω», προέτρεψε ο Πάνος Καμμένος, που αποδείχθηκε προφήτης, καθώς ένα αναπάντεχο γεγονός θα ανατρέψει τα αρχικά σχέδια του Αλέξη Τσίπρα.

«Ανεβαίνοντας με τα πόδια τις σκάλες της Κουμουνδούρου, κάποια στιγμή ο Θεοδωράκης φτάνει στον όροφο που ήταν το γραφείο του Λαφαζάνη.

"Τι θες εσύ εδώ; Μην κάνεις τον κόπο, πρόλαβε ο άλλος", λέει ο Λαφαζάνης. "Τι εννοείς;", του απαντάει ο Θεοδωράκης.

"Ήταν πάνω με τον Καμμένο, τα βρήκαμε".

Και έτσι ο Θεοδωράκης δεν έκανε τον κόπο. Ανέβηκε μεν για λόγους ευγένειας μέχρι τον έβδομο... αλλά η συνάντηση τελείωσε πριν αρχίσει».

Η πρώτη ημέρα στο Μαξίμου - Το κόκκινο τηλέφωνο και η μακαρονάδα με κιμά

«Ο Αντώνης Σαμαράς δεν άντεξε να με δει», γράφει ο Αλέξης Τσίπρας, κάνοντας λόγο για «επιτομή της στάσης του κατεστημένου πολιτικού συστήματος απέναντί μου», που τον αντιμετώπιζε ως «καταληψία που κάθεται στα σαλόνια τους και τα μολύνει με τη χρηματοπιστωτική ασφυξία».

«Αντί για τον Σαμαρά, συνάντησα στο πλατύσκαλο του Μεγάρου τον Τζανακόπουλο. "Γεια σας κύριε Σαμαρά, τι κάνετε; Ευχαριστώ που είχατε την καλοσύνη να με υποδεχτείτε, αλλά σαν να αραίωσαν λίγο τα μαλλιά σας!"», του είπε ο Τσίπρας και γέλασαν και οι δύο.

Με αυτό το χιουμοριστικό περιστατικό ο Αλέξης Τσίπρας περιγράφει την πρώτη ημέρα του στο Μέγαρο Μαξίμου, στηλιτεύοντας τη στάση του προκατόχου του που όχι μόνο δεν τον υποδέχθηκε, σύμφωνα με τα ειωθότα, αλλά ταυτόχρονα, όπως υποστηρίζει ο πρώην πρωθυπουργός, φρόντισε να ναρκοθετήσει τη διαδικασία μετάβασης της εξουσίας, ποντάροντας στην «αριστερή παρένθεση».

«Και σε αυτό το κρύο, μουντό και σκοτεινό κτίριο (σ.σ.: εννοεί το Μέγαρο Μαξίμου) μπήκα και δεν βρήκα έναν άνθρωπο να μου εξηγήσει ούτε πώς λειτουργεί το περιβόητο κόκκινο τηλέφωνο. Που, παρεμπιπτόντως, δεν ήταν κόκκινο, μαύρο ήταν. Η Ελένη Σταυρακάκη, η γραμματέας μου [...] έφερε κάτι συντρόφους από το τμήμα πληροφορικής του ΣΥΡΙΖΑ που είχαν επιστρατευθεί και μου εξήγησαν πώς λειτουργεί εκείνο το δήθεν κόκκινο τηλέφωνο».

Η ενδιαφέρουσα περιγραφή του πρώην πρωθυπουργού για τις πρώτες του ώρες στο Μέγαρο Μαξίμου δεν σταματά εδώ, χαρίζοντας στον αναγνώστη μια πρώτη γεύση των άγνωστων στιχομυθιών που είχε ως πρωθυπουργός με διάφορους παράγοντες της ελληνικής πραγματικότητας που κατά τη διάρκεια της αφήγησης θα πληθαίνουν.

«Και πριν προλάβουν να φύγουν από το γραφείο, μόλις έμεινα μόνος, ξαφνικά αυτό το αναθεματισμένο άρχισε να χτυπάει. Στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν ο στρατηγός Κωσταράκος, τότε Αρχηγός ΓΕΕΘΑ», που τον ενημέρωσε για ένα τρομερό δυστύχημα με αεροσκάφος της Πολεμικής Αεροπορίας. «Μάλιστα, Αρχηγέ, λυπάμαι πολύ. Να μεταβιβάσετε τα συλλυπητήριά μου στους δικούς τους [...]. Αλλά πείτε μου σας παρακαλώ, εάν έχετε την καλοσύνη, εγώ τι πρέπει να κάνω;», θα γράψει ο Αλέξης Τσίπρας σε μια σπάνια εξομολογητική διάθεση για τις πρώτες, μουντές, παγερές και μακάβριες, όπως τις χαρακτηρίζει, πρώτες του ώρες ως πρωθυπουργός.

Ωστόσο, πολύ γρήγορα μπήκε στην κανονικότητα της δουλειάς που είχε να επιτελέσει. «Θυμάμαι πως συνέχισα να δουλεύω χωρίς να πάρω ανάσα [...]. Οι ώρες πέρασαν και τότε συνειδητοποίησα ότι δεν είχα φάει τίποτα όλη μέρα! "Ρε παιδιά, θα παραγγείλετε κάτι να φάμε;". Αλλά πριν προλάβει κάποιος να απαντήσει, ένας καλοσυνάτος σερβιτόρος του Μεγάρου Μαξίμου μου λέει "κύριε πρόεδρε, να σας φτιάξω μια μακαρονάδα με κιμά;". Ήταν μια απλή ζεστή μακαρονάδα με κιμά [...] και αυτή τη μακαρονάδα τη θυμάμαι ακόμη. Ίσως ήταν και το μόνο που θυμάμαι με θετικά συναισθήματα από αυτήν την πρώτη ημέρα».

«Ο Βαρουφάκης ήταν περισσότερο σελέμπριτι και λιγότερο οικονομολόγος»

Πολύ ενδιαφέρουσα είναι και η περιγραφή -όχι με πολύ κολακευτικά λόγια, η αλήθεια είναι- που κάνει ο κ. Τσίπρας για τον Γιάνη Βαρουφάκη, πάλαι ποτέ στενό του συνεργάτη και υπουργό Οικονομικών των κυβερνήσεών του την πρώτη δραματική περίοδο της διαπραγμάτευσης με την τρόικα. Μάλιστα αποκαλύπτει και δύο ενδιαφέρουσες ιστορίες με τους δυο τους που είναι ενδεικτικές του ιδιαίτερου ταμπεραμέντου του πρώην υπουργού.

«Ο Βαρουφάκης δεν ήταν ένα απλώς οικονομολόγος με θεωρίες. Ήθελε με άλλα λόγια να δοκιμάσει τα μαθηματικά του μοντέλα και τις θεωρίες παιγνίων που δίδασκε, στο πεδίο της μάχης. Συνοπτικά, υπήρχε σε αυτόν μια εμμονή, μια διάθεση να φτάσει μέχρι τέλος ακόμα και εάν αυτό θα προκαλούσε κατάρρευση της κυβέρνησης ή και της χώρας», γράφει ο κ. Τσίπρας. Σε ένα άλλο σημείο, σημειώνει: «Ο Βαρουφάκης από asset μετατράπηκε  σε αρνητικό πρωταγωνιστή. Που δεν τον άντεχαν ούτε οι πιθανοί μας σύμμαχοι, ακόμα και οι ίδιοι οι συνεργάτες του».

Τέλος, δεν διστάζει να «καρφώσει» δύο φορές τον Γιάνη Βαρουφάκη. Στην πρώτη, αποκαλύπτει πως ο Βαρουφάκης ήταν πρόθυμος να υπογράψει την παράταση του δεύτερου μνημονίου πριν τη γνωστή διαπραγμάτευση που οδήγησε στο δημοψήφισμα. «Του είπα "μα αυτό, Γιάνη, είναι παρόμοιο. Μας ζητούν να υπογράψουμε παράταση του δεύτερου προγράμματος. Δηλαδή παράταση του μνημονίου". "Άσ' το πάνω μου", απάντησε. Και εγώ εκνευρισμένος του απάντησα "Γιάνη, τι είναι αυτά που λες; Τι άσ' το πάνω μου;"».

Η δεύτερη περίπτωση αφορούσε τη συνάντηση του Βαρουφάκη με την Κριστίν Λαγκάρντ, διευθύντρια, τότε, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. «Η συνάντηση με τη Λαγκάρντ δεν απέδωσε τα αναμενόμενα [...]. Ο Βαρουφάκης που χαρακτηρίζονταν από ένα μείγμα ευφυΐας και αφέλειας με πήρε τηλέφωνο για να μου πει ότι "τα βάσανά μας τελείωσαν". Μια-δυο μέρες αργότερα, μπήκα στο Μαξίμου και τον αντικρίζω με ένα κουτάκι αναψυκτικό να κάθεται χαλαρός. "Λύσαμε τα θέματά μας. Συνάντησα την Κριστίν, η οποία συμφωνεί σε όλα μαζί μου"» θα πει τότε ο Βαρουφάκης, με την πραγματικότητα βέβαια να τον διαψεύδει λίγο αργότερα.

Το πολιτικό θρίλερ της διαπραγμάτευσης, η τηλεφωνική επικοινωνία με Ομπάμα και η κρυάδα από τον Πούτιν

Το βιβλίο φέρνει ξανά στο φως γεγονότα όπως η δύσκολη διαπραγμάτευση υπό την έντονη πίεση των δανειστών και την ίδρυση της νέας «Ιεράς Συμμαχίας», όπως τη χαρακτηρίζει, που στόχευε στην αυστηρή τιμωρία του ανυπάκουου ελληνικού λαού και στην πολιτική απομάκρυνση του αριστερού ηγέτη του, όπως λέει χαρακτηριστικά ο κ. Τσίπρας. Επιπλέον, παρουσιάζει τις «15 ημέρες που συγκλόνισαν την Ευρώπη», το δημοψήφισμα και την πολύωρη τελική διαπραγμάτευση, αποκαλύπτοντας τον απρόσμενα θετικό ρόλο που διαδραμάτισαν ο Μπαράκ Ομπάμα και ο αντικαγκελάριος της Γερμανίας, Γκάμπριελ, ενάντια στο μπλοκ του Grexit που είχαν στήσει ο Σόιμπλε και ο τότε Ολλανδός πρωθυπουργός και σημερινός γ.γ. του ΝΑΤΟ  Μαρκ Ρούτε.

Ωστόσο, μεγάλο ενδιαφέρον έχει και η άγνωστη συνάντησή του με τον Βλαντίμιρ Πούτιν στο περιθώριο του Οικονομικού Φόρουμ της Αγίας Πετρούπολης το 2015, λίγους μήνες πριν από το δημοψήφισμα, που διαλύει τη σχετική μυθολογία που επικρατεί σχετικά με την πρόθεση του Κρεμλίνου να βοηθήσει οικονομικά την Ελλάδα την κρίσιμη εκείνη στιγμή: «Ήθελα λοιπόν να ξέρω πού πατάω. Να μου πει ξεκάθαρα ποια ήταν η θέση της Ρωσίας [...]. Η απάντησή του ήταν όχι απλώς ειλικρινής, αλλά θα έλεγα ωμή. Θα προτιμούσε, μου είπε, εκείνα τα χρήματα που ζητήσαμε να τα έδινε σε ένα ορφανοτροφείο, διότι εάν τα έδινε στην Ελλάδα θα ήταν σαν να τα πετούσε σε σκουπιδοτενεκέ. "Να τα βρεις με τη Μέρκελ", μου είπε απλά και καθαρά».

Για την τηλεφωνική επικοινωνία με τον Ομπάμα μετά το δημοψήφισμα και λίγο πριν την κρίσιμη Σύνοδο που κατέληξε στο τρίτo μνημόνιο, ο κ. Τσίπρας γράφει: «Στις Βρυξέλλες δέχθηκα ένα τηλεφώνημα από τον πρόεδρο των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα λίγο πριν αναχωρήσω για τη Σύνοδο [...]. "Έχω ένα καλό και ένα κακό νέο να σου μεταφέρω. Να ξεκινήσουμε από το καλό; Το καλό είναι ότι μετά τη νίκη σου στο δημοψήφισμα, είσαι ο κυρίαρχος των πολιτικών εξελίξεων στην Ελλάδα. Το κακό; Το κακό είναι ότι έχουν συσπειρωθεί δυνάμεις εναντίον σου που θέλουν να τορπιλίσουν τη διαπραγμάτευση. Σου ζητάω να είσαι ψύχραιμος και να ξέρεις εμείς θα είμαστε on board, θα παρακολουθούμε τις εξελίξεις και θα παρέμβουμε εάν χρειαστεί". Αυτή η κίνηση του Ομπάμα μου έδινε το σήμα ότι ήταν μαζί μου». Στην πραγματικότητα, ο Αμερικανός πρόεδρος αναφερόταν στην προσπάθεια που έκανε να πείσει τη Μέρκελ πως η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει στο ευρώ, σε αντίθεση με τις εισηγήσεις που δεχόταν από τον Σόιμπλε για Grexit.

Μέσα από την έντονη αφήγηση των γεγονότων, γίνεται σαφές ότι ο συγγραφέας επιχειρεί να πείσει τον αναγνώστη πως ούτε ο πρώην πρωθυπουργός ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ επιθυμούσαν την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ ή την επιστροφή στη δραχμή. Παράλληλα υποστηρίζει πως είναι μύθος  ότι το τρίτο πρόγραμμα στήριξης κόστισε 100 δισεκατομμύρια ευρώ, εξηγώντας ότι τα χρήματα αυτά δεν διατέθηκαν εξ ολοκλήρου για αποπληρωμές ομολόγων. Τέλος, τονίζεται ότι η ανακοίνωση του δημοψηφίσματος υπήρξε καθοριστικός παράγοντας για την έναρξη νέου γύρου διαπραγματεύσεων, που κατέληξε σε μια συμφωνία  καλύτερη για την Ελλάδα, καθώς περιελάμβανε τη ρύθμιση του χρέους, με τον κ. Τσίπρα να επισημαίνει ότι αυτό το γεγονός το αναγνωρίζουν και φίλοι αλλά και εχθροί.

Το «άδειασμα» σε Αχτσιόγλου, Χαρίτση και η λάθος εκτίμηση για Κασσελάκη

Εκτενής αναφορά στο βιβλίο γίνεται και στα εσωκομματικά του ΣΥΡΙΖΑ, και κυρίως στα γεγονότα που ακολούθησαν μετά τη συντριβή στις εκλογές του 2023 που οδήγησε στην παραίτησή του από την προεδρία του κόμματος. Μάλιστα, ο Αλέξης Τσίπρας δεν διστάζει να παρουσιάσει τα δύο στελέχη της Νέας Αριστεράς ως κατώτερα των περιστάσεων.

Για την Έφη Αχτσιόγλου, ο πρώην πρωθυπουργός παραθέτει με κάθε λεπτομέρεια τη συνάντηση που είχε μαζί της προκειμένου να της προτείνει να τεθεί επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ το 2023, γεγονός που, όπως υποστηρίζει, θα μπορούσε να αποτελέσει τον τέλειο αιφνιδιασμό για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ωστόσο η δική της άρνηση στην πρότασή του, τελικά αιφνιδίασε μόνον εκείνον: «Ήταν ιδιαίτερα επιφυλακτική, στα όρια της άρνησης. Τα επιχειρήματά της, ομολογώ, δεν μου φάνηκαν καθόλου πειστικά […] Εντέλει, όπως φάνηκε και στη συνέχεια, η Έφη αρνήθηκε γιατί πίστευε πως μόνη της, παίρνοντας αποστάσεις από μένα, θα μπορούσε να υπερβεί τα προβλήματα εντός του ΣΥΡΙΖΑ και να πείσει τα μέλη του παρουσιάζοντας μια φρέσκια υποψηφιότητα, χωρίς να δίνει την εντύπωση πως ήταν υπό την κηδεμονία μου. Αποδείχτηκε ότι υποτίμησε την κατάσταση και τη σημασία της δικής μου στήριξης».

Στο ίδιο μήκος κύματος και για τον Αλέξη Χαρίτση, ο πρώην πρωθυπουργός περιγράφει το ραντεβού με τον σημερινό πρόεδρο της Νέας Αριστεράς στο σπίτι του στο Σούνιο, όπου του ανακοίνωσε την πρόθεσή του να τον προτείνει για πρόεδρο του κόμματος στη θέση του: «Στο άκουσμα της απόφασής μου να φύγω και ακόμα περισσότερο στην πρότασή μου να θέσει υποψηφιότητα, σκοτείνιασε. Μου είπε, τελικά, ότι δεν αισθάνεται έτοιμος να αναλάβει ένα τόσο μεγάλο βάρος. Και μου ζήτησε να μην παραιτηθώ».

Η αποδόμηση Κασσσελάκη

Γλαφυρές και με λογοτεχνικό ύφος είναι και οι αναφορές στον Στέφανο Κασσελάκη. Ειδικότερα, ο πρώην πρωθυπουργός σημειώνει ότι τον είχε προτείνει ο Παύλος Πολάκης «ως μια καλή περίπτωση υποψηφίου από την ομογένεια για το ψηφοδέλτιο Επικρατείας». Στη συνέχεια ο Αλέξης Τσίπρας προσπάθησε να τον αποτρέψει από το να διεκδικήσει την ηγεσία του κόμματος. Χαρακτηριστική η πιο κάτω αφήγηση: «Η εικόνα στην αρχή (σ.σ.: όταν εξελέγη πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ο Στ. Κασσελάκης) ήταν λίγο κωμικοτραγική. Ήταν σαν να ζούμε κάποιο ριμέικ της γνωστής ιταλικής κωμωδίας "Viva la liberta", του Ρομπέρτο Άντο, όπου ο ηγέτης του Κεντροαριστερού Κόμματος της Ιταλίας, που υποδύεται ο Τόνι Σερβίλο, αντιμετωπίζει κρίση κατάθλιψης και εξαφανίζεται μυστηριωδώς. Τα πράγματα παίρνουν απρόσμενη τροπή, όταν ο βοηθός του ανακαλύπτει τον δίδυμο αδελφό του και, στην απελπισία του, τον παρουσιάζει ως τον κανονικό αρχηγό του κόμματος. Ο οποίος όμως είναι παντελώς άσχετος με το κόμμα και την πολιτική και εκεί αρχίζουν μια σειρά από ευτράπελα. Κάπως έτσι και η βάση του ΣΥΡΙΖΑ, στην απελπισία της, εξέλεξε τον Στέφανο».

Απολαυστική είναι όμως και η περιγραφή του για τη συνάντησή τους λίγο πριν ο Στέφανος Κασσελάκης ανακοινώσει την υποψηφιότητά του. «Προσπάθησα να τον αποθαρρύνω. Τον ρώτησα εάν είναι σίγουρος αλλά ζητούσε και τη γνώμη μου. Κατά τη γνώμη μου, του τόνισα, είναι παρακινδυνευμένη απόφαση, καθώς θα "έτρωγε πολύ ξύλο", χωρίς να έχει καμία ελπίδα να εκλεγεί. Μου φάνηκε υπερφίαλος. Είχε τη βεβαιότητα ότι σύντομα θα εκλεγεί πρωθυπουργός. Όταν έφυγαν (σ.σ.: μαζί με τον Τάιλερ), η Μπέττυ γυρίζει και μου λέει "αυτός θα φάει τα μούτρα του". "Γιατί το λες;". "Δεν άκουσες τι με ρώτησε; Σκοπεύουν να αποκτήσουν παιδί και η αγωνία του είναι πώς θα το μεγαλώσουν στο Μαξίμου". "Και τι του απάντησες;". "Αγάπη να υπάρχει και όλα γίνονται. Τι να του απαντήσω...". Τελικά, έπεσα έξω στην εκτίμησή μου. Το "ξύλο" δεν το έφαγε τελικά αυτός. Άρχισε να το τρώει ο ΣΥΡΙΖΑ».

Τι γράφει για Κωνσταντοπούλου, Παππά, Τσακαλώτο και Πολάκη

Για τη Ζωή Κωνσταντοπούλου: «Δυστυχώς, η πολιτική και η Αριστερά μαγνητίζουν τους νάρκισσους, όπως το φως τα έντομα», γράφει ο Αλέξης Τσίπρας σε ένα σημείο του βιβλίου που αφορά την επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας.

Για τον Ευκλείδη Τσακαλώτο μεταφέρει μια στιχομυθία που είχαν γι' αυτόν με την Άνγκελα Μέρκελ: «Σε εκείνη την πρώτη τους γνωριμία, η Μέρκελ δεν έδειξε να τον υποδέχεται θετικά [...]. Στη συνέχεια, πάντως, εκτίμησε τη συμβολή του στη διαχείριση των διαπραγματεύσεων. Πολύ καιρό αργότερα, τη θυμάμαι να μου λέει: "Τελικά, είχα πολύ άδικο για τον Τσακαλώτο, στάθηκε πολύ καλά, ενώ στην πρώτη συνάντηση είπα 'Τι είναι τούτος που μας έφερε ο Τσίπρας'"».

Για τον Νίκο Παππά: Τον παρουσιάζει επιπόλαιο, αναφέρεται στις λάθος εκτιμήσεις τους για τις τηλεοπτικές άδειες και του χρεώνει μέρος της ευθύνης της εσωκομματικής μιζέριας που προκάλεσε στον ΣΥΡΙΖΑ η λειτουργία των κομματικών φράσεων. «Ο Παππάς ήταν ενθουσιώδης υποστηρικτής της πρότασης για δημοψήφισμα και σε τόνο μαχητικό, στο δικό του γνωστό ύφος, είπε "να τους κοπεί ο βήχας" και άλλα τέτοια παρόμοια. Στην ουσία όμως ήταν στη γραμμή της δικής μου τοποθέτησης πως δεν έπρεπε με κανέναν τρόπο να μετατραπεί η συζήτηση σε αντιπαράθεση για το νόμισμα».

Για τον Παύλο Πολάκη: «Αργότερα, βέβαια, συνειδητοποίησα ότι δεν ήταν πάντα αιτία της στάσης του το θυμικό, καθώς σε κάποιες περιπτώσεις αποδείχτηκε εξαιρετικά ικανός να το συγκρατεί. Ο ίδιος άνθρωπος, που έδειχνε τότε τέτοια συμπεριφορά σε ένα νομοσχέδιο αξιακό για εμάς (σ.σ.: για την επέκταση του συμφώνου συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια), λίγα χρόνια αργότερα θα πρωτοστατούσε στην υποστήριξη της υποψηφιότητας Κασσελάκη για την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ».

«Θα προσχωρούσα σε δημοψήφισμα, η ιδέα δεν προέκυψε τότε, είχε ήδη αρχίσει να στριφογυρίζει στο μυαλό μου αρκετά νωρίτερα την άνοιξη».

Στο κεφάλαιο «15 μέρες που συγκλόνισαν την Ευρώπη» ο πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, περιγράφει στο βιβλίο του τα δραματικά γεγονότα που τον οδήγησαν να πάρει την απόφαση για το δημοψήφισμα.

Μάλιστα, αναφέρει πως είχε εκμυστηρευτεί αυτήν του την πρόθεση αρκετό καιρό πριν σε ανύποπτο χρόνο στους στενούς του συνεργάτες ένα πρωινό στη βεράντα του Μεγάρου Μαξίμου.

«Παιδιά αυτό δεν τραβάει. Χρειαζόμαστε ένα εναλλακτικό σχέδιο» φέρεται να είπε ο πρώην πρωθυπουργός. «Το πρόβλημα δεν είναι τεχνικό….. Τους ενδιαφέρει να μας ταπεινώσουν και να μας πετάξουν από την κυβέρνηση….. Η μόνη πολιτική κίνηση με πραγματικό πολιτικό βάρος που δεν θα μυρίζει πανικό αλλά τόλμη και ευθύνη είναι το δημοψήφισμα». Ένα σε ένα άλλο σημείο λέει πως «Το δημοψήφισμα θα μας δώσει την ευκαιρία να βγάλουμε τη διαπραγμάτευση από τα κλειστά δωμάτια».

Ωστόσο, η πρώτη αντίδραση των συνεργατών του πρώην πρωθυπουργού δεν ήταν θετική. «Μα τι λες τώρα; Τι θα πούμε στον κόσμο; ….. και τι θα λέει το ερώτημα έξω από το ευρώ; «Όχι βέβαια» τους απάντησε κατευθείαν.

Πάντως όπως επισημαίνει το δημοψήφισμα ήταν το plan b στο οποίο δεν ήθελε να προχωρήσει. «Ήμουν διατεθειμένος να δεχτώ ακόμα και όρους που ιδεολογικά με απωθούσαν….. ώστε να καταλήξουμε σε ένα συμβιβασμό που θα οδηγούσε σε έξοδο από την κρίση». «Με αυτό το σκεπτικό προχωρήσαμε στη διαπραγμάτευση. Όμως από ένα σημείο και μετά … άλλαζαν (σ.σ οι δανειστές) τους κανόνες του παιχνιδιού ακόμη και σε ζητήματα που είχαμε συμφωνήσει, άρχισα να προσανατολίζομαι στο plan b».

«Φτάσαμε λοιπόν στην 24η Ιουνίου. Καθόμασταν στο τραπέζι ο Γιούνκερ, η Λαγκάρντ, ο Ντράγκι, ο Νταισεμπλουμ και ο Ρεγκλινγκ …. έβαζαν διαρκώς στο τραπέζι νέα μέτρα χωρίς να μας δίνουν ορίζοντα διεξόδου …. Την επόμενη μέρα στις 25 Ιουνίου στη Σύνοδο Κορυφής εκεί τα προσχήματα καταργήθηκαν. Μας παρουσίασαν ένα δικό τους κείμενο». «Ήταν μεταρρυθμίσεις που απαιτούσαν για να ολοκληρώσουμε το τρέχον πρόγραμμα. Μια ατελείωτη δέσμη μέτρων που ήταν αδύνατο να υλοποιηθούν».

Κάπως έτσι μπαίνει μπρος το plan b. Ο Αλέξης Τσίπρας συγκαλεί μια πρώτη σύσκεψη της αντιπροσωπείας που ήταν στις Βρυξέλλες. Παρόντες, μεταξύ άλλων, ο Δραγασάκης, ο Τσακαλώτος, ο Παππάς, ο Βαρουφάκης και ο Χουλιαράκης. Τους ανακοινώνει την απόφαση για το δημοψήφισμα και ζητά εχεμύθεια μέχρι να επιστρέψει στην Αθήνα και να προετοιμάσει το έδαφος. Στην Αθήνα λαμβάνει χώρα η ιστορική κυβερνητική σύσκεψη της 26ης Ιουνίου. Παρόντες, μεταξύ άλλων οι Δραγασάκης, Καμμένος, Κοτζιάς, Χουντής, Μπαλντάς, Λαφαζάνης και ο αείμνηστος Αλέκος Φλαμπουράρης.

Ο μόνος που περιγράφει τις αρνητικές συνέπειες και το ενδεχόμενους κινδύνους, μεταξύ των οποίων και τα capital controls, είναι ο Γιάννης Δραγασάκης. Αναφανδόν υπέρ ο Πάνος Καμμένος ο οποίος πρότεινε να κηρυχθεί η χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και η κυβέρνηση να προχωρήσει με δική της πρωτοβουλία στο κλείσιμο των τραπεζών και τέλος υποστήριξε πως έπρεπε η κυβέρνηση να είναι προετοιμασμένη και για το σενάριο επιτυχίας, «αν εταίροι αποδεχόταν την πρόταση μας πριν το δημοψήφισμα » , κάτι που απέρριψε ως ανεδαφικό ο πρώην πρωθυπουργός. Στον ίδιο μήκος κύματος και Παναγιωτης Λαφαζάνης μίλησε για κατάσταση πολέμου και ζήτησε να ξεκινήσει η μετάβαση σε εθνικό νόμισμα. Τέλος, ο Τσακαλώτος ήταν και αυτός υπέρ του δημοψηφίσματος.

Η τελική Σύνοδος Κορυφής 

«Έφτασα στη Σύνοδο Κορυφής έχοντας αντιφατικά συναισθήματα, ήμασταν οι θριαμβευτές του δημοψηφίσματος και αυτό ενίσχυσε τη διαπραγματευτική μας θέση αλλά από την άλλη  καταλάβαινα ότι οι σκληροί μας περίμεναν στην γωνία»

Και πράγματι έτσι έγινε «οι Αμερικανοί και ο σοσιαλδημοκράτης Αντικαγκελάριος Γκαμπριέλ πίεζαν τη Μέρκελ προς την κατεύθυνση της παραμονής στο ευρώ. Ενώ ο Σόιμπλε με τον Ολλανδό συντηρητικό Πρωθυπουργό Ρούτε και τους άλλους σκληρούς της ευρωζώνης πίεζαν προς την αντίθετη κατεύθυνση»

«Όμως και σε ένα διαφορετικό δίλλημα βρισκόμουν και εγώ  με βασάνιζε μέχρι την τελευταία στιγμή να υπογράψω ή όχι» 

Μετά από αρκετές στιγμές έντασης και ξέσπασματα ένθεν κακείθεν με παρέμβαση του Ολάντ και του Τούσεκ και ατελείωτες διαπραγματεύσεις οι ηγέτες κατάφεραν να φτάσουν σε συμφωνία. «Όταν τελείωσαν οι διαπραγματεύσεις ήρθε η Μέρκελ στο γραφείο της ελληνικής αντιπροσωπείας χλομή από την κούραση και αποκαμωμένη, Αλέξη έχω κάνει στη ζωή μου χιλιάδες ώρες διαπραγματεύσεων. Έχω βρεθεί σε διαπραγματεύσεις για την Ουκρανία , έξω να έχει βομβαρδισμούς , διαπραγματεύσεις με τον Πούτιν , αυτό το πράγμα όμως δεν το έχω ξαναζήσει».

«Είχε πλέον ξημερώσει ήταν Δευτέρα 13 Ιουλίου, ανέβηκα στο γραφείο της αντιπροσωπείας…. τελείως αποκαμωμένος, μπήκα μέσα ξάπλωσα στον καναπέ και τους είπα Τελειώσαμε!, δεν ήταν σαφές ούτε καν σε μένα εάν εννοούσα τη συνεδρίαση ή αναφερόμουν σε μας».

Σφύριζα ένα ρεμπέτικο του Τσιτσάνη κατά τις κρίσιμες διαπραγματεύσεις στην Κομισιόν

Σιγοσφυρίζοντας ένα ρεμπέτικο του Τσιτσάνη -όπως διηγείται- πέρασε τις δύσκολες ώρες της διαπραγμάτευσης στην Κομισιόν ο Αλέξης Τσίπρας, ενώ ένιωθε «σαν μελλοθάνατος, που δεν ήξερε πότε θα εκτελεστεί».

Διηγούμενος το πώς έζησε τις σκληρές διαπραγματεύσεις του 2015 -με τη χώρα κυριολεκτικά ένα βήμα πριν από τον γκρεμό-, ο πρώην πρωθυπουργός αποκαλύπτει πως η ένταση και η αγωνία του έβγαιναν στους «ατελείωτους διαδρόμους του κεντρικού κτιρίου της Κομισιόν, του ''Μπερλεμόντ''» σιγοσφυρίζοντας το... «Η καρδιά σου θα γίνει χρυσή», του αείμνηστου Τσιτσάνη.

«Αισθανόμουν σαν μελλοθάνατος, που δεν ήξερε πότε θα εκτελεστεί η ποινή του. Λένε συχνά πως οι άνθρωποι αντιδρούν παράξενα όταν βρίσκονται κάτω από πίεση. Άλλοι φωνάζουν, άλλοι θρηνούν, άλλοι κλείνονται στον εαυτό τους. Εγώ, πάλι, έχω τη συνήθεια να σφυρίζω. Κάτι σαν μηχανισμός άμυνας, υποθέτω. Θυμάμαι τότε, με όλη την ένταση, την αγωνία, την κούραση, μου είχε κολλήσει ένας σκοπός που σφύριζα συνέχεια. Όχι κάτι ΕΑΜίτικο ή επαναστατικό, τύπου ''Bella Ciao'', αλλά ένα παλιό ρεμπέτικο του Τσιτσάνη: ''Η καρδιά σου θα γίνει χρυσή''. Το είχε τραγουδήσει η Μαρίκα Νίνου, με τη φωνή της να γλυκαίνει τη μελαγχολία και να την κάνει σχεδόν παρηγορητική.

Δεν ξέρω γιατί κόλλησα με αυτό. Σφύριζα και σιγοτραγουδούσα την πρώτη στροφή που τη θυμόμουν:

«Το δρόμο τον κακό που πήρες θα σ' τον κόψω

και την καρδιά σου τη σκληρή

θα την κάνω ν' αλλάξει το χρώμα

κι από μαύρη να γίνει χρυσή».

Σφύριζα τον σκοπό καθώς περπατούσα σε αυτούς τους ατελείωτους διαδρόμους του κεντρικού κτιρίου της Κομισιόν, του ''Μπερλεμόντ'', όπως το λένε όλοι εκεί, ή το σιγοτραγουδούσα από μέσα μου στις ατελείωτες και βασανιστικές συνεδριάσεις μιας διαπραγμάτευσης που φαινόταν αδιέξοδη.

Ήταν τρόπος να αναπνεύσω μέσα στην ασφυξία. Και, ίσως, λειτουργούσε μέσα μου ως μια μικρή, διακριτική πρόκληση. Μια μικρή απρόβλεπτη σκανδαλιά. Να δείξω, χωρίς λόγια, χωρίς εντάσεις, πως δεν με τρόμαζαν. Όσο δεινοί κι αν ήταν στο θέατρο του εκβιασμού, εγώ δεν είχα σκοπό να παίξω τον ρόλο που μου είχαν προδιαγράψει. Σκέφτομαι εκ των υστέρων ότι εκείνες τις στιγμές, το σφύριγμα δεν ήταν απλώς μια αυθόρμητη αντίδραση, ήταν μια πολύ προσωπική και εσωτερική μορφή αντίστασης. Ένα στοιχείο της ταυτότητάς μου.

Μια υπενθύμιση, πρώτα σε μένα και ύστερα σε όλους, ότι δεν θα αφήναμε να μας καταπιεί ο φόβος. Ήθελα να γεννηθεί μέσα τους η αμφιβολία: ''Μα αυτός… σφυρίζει; Χαμογελά; Δεν είναι σοβαρός; Δεν αντιλαμβάνεται την κατάσταση;''»