Το υπό εξέταση μοντέλο
Η βασική λογική είναι η προσαρμογή των ορίων ηλικίας στην αναμενόμενη διάρκεια ζωής άνω των 65 ετών, όπως ήδη εφαρμόζεται σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Όταν αυξάνεται το προσδόκιμο, αυξάνονται και τα όρια συνταξιοδότησης ώστε να προστατευθεί η βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος.
Η Αναλογιστική Αρχή θα καθορίσει τις λεπτομέρειες μέσω των τριετών εκθέσεών της. Η τελευταία μελέτη δείχνει ότι μέχρι το 2030 τα σημερινά όρια (62 και 67 έτη) μπορεί να αυξηθούν κατά περίπου 1,5 χρόνο. Παραμένει ανοικτό αν η αύξηση θα είναι:
- σταδιακή (π.χ. 62,6 έτη το 2027, 62,9 το 2028, 63,5 το 2030),
- ή μονοκόμματη, από 1/1/2027.
- 62 έτη με 40 χρόνια ασφάλισης (12.000 ένσημα).
- 67 έτη με τουλάχιστον 15 χρόνια ασφάλισης (4.500 ένσημα).
- στην επιβολή υψηλότερων ορίων από το 2013 λόγω τρόικας,
- και στην αναπροσαρμογή όλων των ενδιάμεσων ορίων με τον Νόμο 4336/2015.
Τρεις δείκτες αναμένεται να καθορίσουν τις αποφάσεις:
- Δείκτης εξάρτησης ηλικιωμένων: θα φτάσει στο 60% (από 39% σήμερα).
- Δείκτης γήρανσης: για κάθε 170 ηλικιωμένους αντιστοιχούν 100 άτομα σε εργάσιμη ηλικία.
- Δείκτης γονιμότητας: μικρή βελτίωση (1,3 παιδιά το 2018 – 1,5 το 2022), αλλά το ισοζύγιο γεννήσεων–θανάτων παραμένει αρνητικό (-64.706 το 2022).
Η σύνδεση των ορίων με το προσδόκιμο ζωής θεωρείται πλέον αναπόφευκτη για να αντέξει το ασφαλιστικό. Οι πρώτοι που θα κληθούν να προσαρμοστούν θα είναι οι σημερινοί 55άρηδες, οι οποίοι θα βρεθούν αντιμέτωποι με τα νέα δεδομένα από το 2027 και μετά.
Πηγή




Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχόλια να είναι σύντομα και να χρησιμοποιείτε nickname για τη διευκόλυνση του διαλόγου. Ο «Βεροιώτης» δεν υιοθετεί τις απόψεις των σχολιαστών, οι οποίοι και είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι για αυτές.