Αναλυτικά αναφέρει:
«Γλυκέ μου και αγαπημένε μου μαέστρο… σε αποχαιρετούμε σήμερα με μεγάλο πόνο, θλίψη αλλά και με θαυμασμό! Σε αποχαιρετούμε με σεβασμό και υποκλινόμαστε όλοι μας για τη σπουδαία σου προσωπικότητα, το τεράστιο καλλιτεχνικό σου έργο και τη μοναδική μουσική κληρονομιά που αφήνεις πίσω σου. Η πορεία σου στο χρόνο θα είναι για πάντα ένα μεγάλο «δίδαγμα», ένα μεγάλο σχολείο για όλους εμάς.
Ήσουν, είσαι και θα είσαι μια μοναδική περίπτωση μελέτης για κάθε μουσικό και ακαδημαϊκό που ασχολείται με τη σύγχρονη ελληνική μουσική.
Τι να πρωτοθυμηθώ… γνωριστήκαμε το 2004 στο Ηρώδειο μαζί με τον κ. Γιώργο Τσαβλίρη, τον τότε πρόεδρο της Φιλαρμονικής Ορχήστρας της Οξφόρδης. Καθόσουν με τη Λουκίλα σου ακριβώς μπροστά μας. «Κωστή…» λέω στον αδερφό μου… «Ο Μίμης Πλέσσας…»… ξαφνικά σβήνουν τα φώτα και αρχίζει η παράσταση…σε χάνουμε…
«Γλυκέ μου και αγαπημένε μου μαέστρο… σε αποχαιρετούμε σήμερα με μεγάλο πόνο, θλίψη αλλά και με θαυμασμό! Σε αποχαιρετούμε με σεβασμό και υποκλινόμαστε όλοι μας για τη σπουδαία σου προσωπικότητα, το τεράστιο καλλιτεχνικό σου έργο και τη μοναδική μουσική κληρονομιά που αφήνεις πίσω σου. Η πορεία σου στο χρόνο θα είναι για πάντα ένα μεγάλο «δίδαγμα», ένα μεγάλο σχολείο για όλους εμάς.
Ήσουν, είσαι και θα είσαι μια μοναδική περίπτωση μελέτης για κάθε μουσικό και ακαδημαϊκό που ασχολείται με τη σύγχρονη ελληνική μουσική.
Τι να πρωτοθυμηθώ… γνωριστήκαμε το 2004 στο Ηρώδειο μαζί με τον κ. Γιώργο Τσαβλίρη, τον τότε πρόεδρο της Φιλαρμονικής Ορχήστρας της Οξφόρδης. Καθόσουν με τη Λουκίλα σου ακριβώς μπροστά μας. «Κωστή…» λέω στον αδερφό μου… «Ο Μίμης Πλέσσας…»… ξαφνικά σβήνουν τα φώτα και αρχίζει η παράσταση…σε χάνουμε…
Ο Θεός όμως ήθελε να έρθουμε κοντά σου…και σε λίγες ώρες συναντιόμαστε στη Βρετανική Πρεσβεία… σου μιλούμε για τις σπουδές μας στο Λονδίνο… και χωρίς να έχεις ακούσει απολύτως τίποτα για τη δουλειά μας, μας λες… «Αγόρια μου…Τον άλλο μήνα γράφω τη μουσική για την τηλεοπτική σειρά της ΕΡΤ (ΝΕΤ) «Τα Παιδιά της Νιόβης» σε σκηνοθεσία του Κώστα Κουτσομύτη… ελάτε να ηχογραφήσουμε τη μουσική μου…». Αυτό ήταν και το «βάπτισμα» που πήραμε από εσένα μαέστρο μας και άλλαξε η μέχρι τότε μουσική μας διαδρομή…
Ήσουν η αιτία που επιστρέψαμε από το Λονδίνο στην Ελλάδα… και ήμαστε και εμείς, όπως και πολλοί άλλοι, τα «Πλεσσόπουλά» σου… Είναι η μεγαλύτερη τιμή για εμάς και αυτό θα μας ακολουθεί για πάντα στη ζωή μας…
Έχω να πω και κάτι ακόμη… ο μπαμπάς μας Σταύρος και η μαμά μας Φρειδερίκη ερωτεύτηκαν με το τραγούδι σου «Σταμάτησε του ρολογιού τους δείκτες»… ο μπαμπάς περνούσε από το σπίτι της μαμάς όταν θα την συναντούσε και της σφύριζε την εισαγωγή του τραγουδιού… πού να φανταζότανε μετά από χρόνια ότι θα καθόσουν στο πιάνο του σπιτιού μας στη Βέροια και τα δύο παιδιά τους θα έπαιζαν μαζί σου το τραγούδι αυτό… μπροστά τους… αυτά τα δάκρυα μοιράζομαι μαζί με τους φίλους που θα διαβάσουν αυτό το μήνυμα… σε αποχαιρετούμε με θαυμασμό και υπερηφάνεια… Καλό σου Ταξίδι μαέστρο μας…».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχόλια να είναι σύντομα και να χρησιμοποιείτε nickname για τη διευκόλυνση του διαλόγου. Ο «Βεροιώτης» δεν υιοθετεί τις απόψεις των σχολιαστών, οι οποίοι και είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι για αυτές.