Πλήθος πιστών στην Ιερά Παράκληση της Κυράς του Πόντου

Το απόγευμα της Κυριακής, 11ης Αυγούστου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Εσπερινό και στην Μεγάλη Παράκληση της Υπεραγίας Θεοτόκου και κήρυξε τον θείο λόγο στο Πανελλήνιο Ιερό Προσκύνημα της Παναγίας Σουμελά Βερμίου.

Πλήθος ευλαβών προσκυνητών από όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό καταφθάνουν αυτές τις ημέρες στις φιλόξενες πλαγιές του Βερμίου για να προσκυνήσουν το Ιερό Σύμβολο του Ποντιακού Ελληνισμού, την Ιερά και Θαυματουργή Εικόνα της Παναγίας Σουμελλιώτισας.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Εἰς σέ μόνην ἐλπίζω, εἰς σέ μόνην καυχῶμαι καί ἐπί σέ θαρρῶν κατέφυγον».

Ὑπό τούς θόλους τοῦ πανσέπτου οἴκου τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί λαμπροῦ κατοικητηρίου τῆς περι­πύστου καί θαυματουργοῦ ἱστο­ρικῆς εἰκόνος τῆς Παναγίας τῆς Σουμελᾶ, τοῦ καυχήματος καί τῆς ἀπαντοχῆς τοῦ Ποντιακοῦ Ἑλλη­νισμοῦ, ψάλαμε ἀπόψε τόν Με­γάλο Παρακλητικό κανόνα, ποίη­μα, κατά τήν παράδοση, τοῦ εὐσε­βοῦς αὐτοκράτορος Θεοδώρου Δού­κα τοῦ Λάσκαρη.

Ἐκφράσαμε ἔτσι τήν εὐγνωμο­σύ­νη μας πρός τήν Παναγία Παρθένο γιά τίς ἀναρίθμητες δωρεές της καί ἐπικαλεσθήκαμε τήν προστασία της γιά ὅλες τίς ἀνάγκες τῆς ζωῆς μας, γιά ὅλους τούς κινδύνους πού μᾶς ἀπειλοῦν, γιά ὅλους τούς πει­ρασμούς πού μᾶς κλονίζουν καί μᾶς ἀνησυχοῦν, γιά ὅλες τίς παγί­δες τοῦ πονηροῦ πού μᾶς φοβίζουν καί μᾶς τρομάζουν.

Τήν παρακαλέσαμε ὄχι μόνο γιά ἐμᾶς, οἱ ὁποῖοι ἔχουμε τό προνόμιο νά εὑρισκόμεθα αὐτήν τήν ὥρα στό ἱερό αὐτό Προσκύνημά της, ἐνώ­πιον τῆς θαυματουργοῦ καί χαρι­τοβρύτου εἰκόνος της, ἔργου κατά τήν παράδοση τοῦ ἱεροῦ εὐαγγελι­στοῦ Λουκᾶ, ἀλλά καί γιά τούς ἁπανταχοῦ τῆς γῆς Ποντίους, οἱ ὁποῖοι πάντοτε ἔχουν στραμμένη τήν ψυχή τους στό ἱερό αὐτό κα­τοικητήριο τῆς Παναγίας τῆς Σου­με­λιώτισσας, στό ὄρος Βέρμιο, καί ἀνηφορίζουν νοερά γιά νά προσκυ­νήσουν τή χάρη της καί νά ἀσπα­σθοῦν τήν ἱερή μορφή της, ὅπως ἔκαναν οἱ πατέρες καί οἱ μητέρες τους στήν παλαίφατη μονή τῆς Τραπεζοῦντος τοῦ Πόντου, στό ὄρος Μελᾶ.

Προσευχηθήκαμε ὅμως καί γιά ὅλους τούς ἀδελφούς μας, οἱ ὁποῖοι παρακολουθοῦν αὐτή τήν ὥρα τήν Ἱερά Παράκληση μέσω τοῦ Ραδιοφωνικοῦ Σταθμοῦ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί τοῦ «Παυλείου Λόγου», καί προσεύ­χο­νται μαζί μας, ἀλλά καί γιά ἐκεί­νους, οἱ ὁποῖοι θά ἐπιθυμοῦσαν νά εὑρίσκονται ἐδῶ, στόν ἱερό αὐτό χῶρο, τόν ὁποῖο ἁγιάζει ἡ παρου­σία τῆς χαριτοβρύτου εἰκόνος τῆς Παναγίας Σουμελᾶ, ἀλλά γιά δια­φόρους λόγους δέν ἦταν δυνατόν.

Καί ἡ προσευχή εἶναι τό μέσο πού μᾶς ἑνώνει, ὄχι μόνο μεταξύ μας, ἀλλά κυρίως καί πρωτίστως μέ τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, τήν Παναγία Μητέρα τοῦ Κυρίου καί δική μας μητέρα. Εἶναι αὐτή πού μᾶς βοηθᾶ νά τήν προσεγγίζουμε ὅπου καί ἄν εὑρισκόμεθα καί νά μένουμε κοντά της, δίπλα της, μέσα στή μητρική της ἀγκάλη.

Εἶναι αὐτή μέσω τῆς ὁποίας ἔχου­με τή δυνατότητα νά συνομιλοῦμε μέ τήν Παναγία μας, νά τῆς ἐμπι­στευόμεθα ὅ,τι μᾶς ἀπασχολεῖ, νά τῆς ζητοῦμε ὅ,τι ἔχουμε ἀνάγκη καί νά τήν παρακαλοῦμε νά πρεσβεύει γιά μᾶς στόν Υἱό της καί Κύριό μας νά μᾶς χαρίσει τή σωτη­ρία.

Εἶναι αὐτή ἡ ὁποία μεταφέρει καί ἐμᾶς, ὅπως καί τούς ἀποστόλους ἐκ περάτων πλησίον της, γιά νά τῆς ἀποδώσουμε τόν ἀσπασμό τῆς εὐ­λα­βείας καί τῆς ἀγάπης μας, καί νά τήν συνοδεύσουμε σέ λίγες ἡμέρες, ὅταν θά «μεθίσταται ἀπό τῆς γῆς εἰς τά ἄνω».

Γι᾽ αὐτό καί ἄς μήν παραλείπουμε ποτέ νά προσευχόμεθα πρός τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, τήν Παναγία Μητέρα μας, ὄχι μόνο αὐτές τίς ἡμέ­ρες τοῦ Δεκαπενταυγούστου πού εἶναι ἀφιερωμένες στή χάρη της ἀλλά ὅλο τόν χρόνο καί σέ ὅλη μας τή ζωή. Ἄς μήν ξεχνοῦμε ὅτι Ἐκείνη εἶναι ἡ μόνη μεσίτρια πού ἔχουμε πρός τόν φιλάνθρωπον Θεόν, ὅπως ψάλαμε πρίν ἀπό λίγο, ἀλλά καί Ἐκείνη πού νυχθημερόν δέεται στόν θρόνο τῆς Χάριτος γιά τόν κάθε πιστό καί πολύ περισ­σό­τε­ρο γιά ὅσους τῆς τό ζητοῦν καί ἀγωνίζονται νά ἀκολουθοῦν τό πα­ράδειγμα τῆς ἁγίας ζωῆς της, παράδειγμα ταπεινώσεως καί ὑπα­κοῆς στό θέλημα τοῦ Υἱοῦ της.

Καί ἀκόμη εἶναι πρόθυμη νά σπεύ­σει εἰς βοήθειάν μας καί νά σώσει ἀπό κάθε κίνδυνο καί τόν καθένα μας καί τήν πατρίδα μας καί τό Ἔθνος μας καί τόν κόσμο ὁλόκληρο.

Ὅλοι γνωρίζουμε τίς δυσκολίες τίς ὁποῖες ἀντιμετωπίζουμε στίς ἡμέ­ρες μας καί ὡς ἄτομα καί ὡς ἀνθρωπότητα. Ζοῦμε σέ ἕνα περι­βάλλον ἀνήσυχο, ὅπου πόλεμοι καί ἀκοές πολέμων εἶναι φυσικό νά μᾶς προβληματίζουν καί νά μᾶς δημιουργοῦν φόβους. Ζοῦμε σέ ἕναν κόσμο, στόν ὁποῖο περι­στα­τικά ἀκραίας βίας ἀποτελοῦν περι­ε­χόμενο τῆς καθημερινότητός μας. Ζοῦμε σέ ἕναν κόσμο, ὁ ὁποῖος ἀπει­λεῖται ἀπό τίς συνέπειες τῆς κλιματικῆς ἀλλαγῆς, πού μεταβάλ­λει ραγδαῖα τή ζωή μας.

Καί γνωρίζουμε ὅτι οἱ ἀνθρώπι­νες δυνάμεις καί δυνατότητές μας δέν ἐπαρκοῦν γιά νά ἀντιμετω­πί­σουμε τά προβλήματα αὐτά καί νά προφυλαχθοῦμε ἀπό τούς κινδύ­νους πού ἐλλοχεύουν.

Γι᾽ αὐτό, ἄς στρεφόμεθα καθημε­ρι­νά καί ἄς ζητοῦμε πάντοτε τή βοήθεια καί τήν προστασία τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἐπαναλαμ­βά­νο­ντας καί ἐμεῖς τούς στίχους τοῦ ἱεροῦ ὑμνογράφου πού ψάλα­με πρίν ἀπό λίγο: «Εἰς σέ μόνην ἐλπίζω, εἰς σέ μόνην καυχῶμαι καί ἐπί σέ θαρρῶν κατέφυγον».

Καί ἄς ἔχουμε τήν πίστη καί τή βεβαιότητα ὅτι ἡ Παναγία μας θά ἀνταποκριθεῖ, καί ἡ χάρη τῆς θαυ­ματουργοῦ της εἰκόνος, τῆς Πανα­γίας τῆς Σουμελιώτισσας, θά σκέπει καί θά προστατεύει ὄχι μόνον τόν Ποντια­κό Ἑλληνισμό ἀλλά καί ὅλους τούς εὐσεβεῖς λάτρεις της.

Αὐτό ἀποτελεῖ καί τή δική μας ταπεινή εὐχή ἀπό τό Ἱερό Προ­σκύνημα τῆς Παναγίας Σουμελᾶ, γιά ὅλους μας, ἀδελφοί μου.