Κατάμεστος ο ναός στη Δοβρά για την παράκληση του Αγίου Λουκά

Μητροπολίτης Βεροίας: «Ο Άγιος Λουκάς αντλούσε δύναμη από τον Σταυρό του Κυρίου»

Την Τρίτη 30 Ιουλίου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον Εσπερινό και στην Παράκληση του Αγίου Λουκά του Ιατρού στον κατάμεστο Ιερό Ναό του στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά Βεροίας.

Όπως κάθε Τρίτη απόγευμα στην Ιερά Ακολουθία τέθηκαν σε προσκύνηση τα χαριτόβρυτα Ιερά Λείψανα του Θαυματουργού Αγίου Λουκά, ενώ πλήθος κόσμου προσήλθε από την ευρύτερη περιοχή για να ζητήσει τη χάρη και την ευλογία του Αγίου Λουκά και να τον ευχαριστήσει για τα πολυάριθμα θαύματα που επιτελεί καθημερινά. Παράλληλα τέθηκε σε προσκύνηση και τεμάχιο Ιερού Λειψάνου του Αγίου Παντελεήμονος.

Δείτε φωτογραφίες και την ομιλία του Σεβασμιωτάτου:

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: Ἑόρτασε σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας τέσσερις ἀποστόλους καί συνερ­γούς τοῦ πρωτοκορυφαίου ἀπο­στό­λου Παύλου, τούς ἁγίους ἀπο­στόλους Σίλα, Κρήσκεντα, Ἐπαιν­ετό καί Ἀνδρόνικο, οἱ ὁποῖοι τόν συνόδευσαν στίς ἀποστολικές του περιοδεῖες καί ὑπέμειναν τούς διωγμούς καί τίς ταλαιπωρίες τίς ὁποῖες ὑπέστη ὁ μέγας ἀπόστολος γιά τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ καί τόν λόγο του, τόν ὁποῖο ἐκήρυσσε σέ ὅλα τά ἔθνη.

Σήκωσαν μαζί του οἱ ἅγιοι ἀπό­στο­λοι τόν σταυρό, τόν ὁποῖο καλεῖται κάθε πιστός νά σηκώσει μέ τή χάρη καί τή δύναμη τοῦ Χρι­στοῦ, ὁ ὁποῖος πρῶτος ἀπό ὅλους καί γιά χάρη ὅλων μας ὄχι μόνο σήκωσε τόν Σταυρό τοῦ μαρτυρίου του, ἀλλά καί σταυρώθηκε ἐπ᾽ αὐτοῦ.

Αὐτόν τόν Σταυρό τοῦ Κυρίου μας τοῦ ὁποίου τήν πρόοδο, τήν ἔξοδο καί προσκύνησή του στήν Κωνστα­ντα­ντινούπολη, προεορτάζει ἀπό ἀπόψε ἡ Ἐκκλησία μας, μέ σκοπό νά μᾶς ἐνισχύσει στόν πνευματικό μας ἀγώνα ἀλλά καί στήν διά τῆς νηστείας προετοιμασία μας γιά τό Πάσχα τοῦ καλοκαιριοῦ, τήν ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου.

Καί παρότι ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου ἦταν γιά τούς Ἰουδαίους μέσο καταισχύνης καί ἐξευτελισμοῦ, ὁ Χριστός μέ τή Σταύρωσή του τόν μεταποίησε σέ στοιχεῖο καυχήσεως καί δόξης, δυνάμεως ἀλλά καί ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν μας.

Γι᾽ αὐτό, γράφει καί ὁ ἅγιος Λου­κᾶς, τοῦ ὁποίου ψάλαμε καί ἀπόψε τήν Ἱερά Παράκληση, καί ὁ ἅγιος ἀπόστολος Παῦλος, πού μέ θαυ­μα­στό τρόπο μεταστάφηκε πρός τόν Χριστό, ἀγάπησε τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ, ὅπως κανείς στόν κόσμο, ἔτσι ὥστε νά λέει «ἐμοί δέ μή γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μή ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι᾽ οὗ ἐμοί κόσμος ἐσταύ­ρωται κἀγώ τῷ κόσμῳ».

Αὐτός πού ἀγαπάει, συνεχίζει ὁ ἅγιος Λουκᾶς, ζεῖ μόνο γιά τόν ἀγα­πώμενο. Μέρα καί νύχτα σκέ­φτεται μόνον αὐτόν καί πρός αὐ­τόν προσηλώνει τό βλέμμα καί τήν καρδιά του. Ἀλλά αὐτό τό συναί­σθη­μα εἶναι χαμηλότερης βαθμί­δας. Ὁ Παῦλος ἦταν πλήρης ἀπό μία διαφορετική ἀγάπη, τήν ἀγάπη πρός τόν Σωτήρα, πρός τόν Ἐσταυ­ρωμένο. Γιά πάντα καί ἀνεξίτηλα χαράχθηκε στήν καρδιά του ὁ Σταυ­ρός τοῦ Χριστοῦ. Τό βλέμμα τοῦ ἁγίου ἀποστόλου Παύλου ἦταν πάντα προσηλωμένο στό Σταυρό τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖ­ος σταυρώθηκε γιά τίς ἁμαρτίες ὅλου τοῦ κόσμου. Γιά τόν ἀπό­στολο Παῦλο ὅλος ὁ κόσμος εἶχε ἐξαφανιστεῖ, τά θέλγητρα τοῦ κό­σμου ἔφυγαν μακριά καί ὁ κόσμος ἔπαψε νά ὑπάρχει. «Χριστῷ συνε­σταύρωμαι· ζῶ δέ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δέ ἐν ἐμοί Χριστός», ὁμολογοῦσε ὁ μέγας ἀπόστολος Παῦλος.

Γιά τί νά καυχηθοῦμε; Γιά ἐντε­λῶς διαφορετικά πράγματα πρέπει νά καυχιόμαστε καί ὄχι γιά τίς ἐπιτυχίες στήν ἔρευνά μας, στήν κοινωνική δραστηριότητα, τά βρα­βεῖα καί τά παράσημα πού λαμβά­νουμε γι᾽ αὐτές τίς δραστηριότητες, γιά τίς ἐπιτυχίες στή ζωή, γιά τόν πλοῦτο, τό μυαλό, τήν εὐφυΐα, τήν ἐπιδεξιότητά μας;

Αὐτές τίς ἐρωτήσεις δέν τίς θέτει ἕνας τυχαῖος ἄνθρωπος. Τίς θέτει ὁ ἅγιος Λουκᾶς, ὁ ὁποῖος ἦταν διά­σημος ἰατρός καί καθηγητής τῆς Ἰατρικῆς καί θά εἶχε κάθε λόγο νά καυχᾶται καί τίς ἐπιτυχίες στήν ἔρευνά του καί γιά τά βραβεῖα καί τά παράσημα πού ἔλαβε ὡς ἐπιστή­μων, παρότι τό ἄθεο καθεστώς τῆς Σοβιετικῆς Ἑνώσεως τόν κατεδίω­κε γιά τήν πίστη του.

Ὅμως ἐκεῖνος δέν καυχήθηκε γιά κανένα ἀπό αὐτά, ἀλλά ἀκολού­θησε τό παράδειγμα τοῦ ἀποστό­λου Παύλου καί θεωροῦσε ὡς μόνο καύχημα τῆς ζωῆς του τόν Σταυρό τοῦ Κυρίου μας.

Τό ἴδιο ἔκαναν καί ὅλοι οἱ μάρ­τυρες, οἱ ὅσιοι, οἱ ἅγιοι καί οἱ ὁμο­λογητές. Γιά τό μόνο γιά τό ὁποῖο καυχῶντο ἦταν ὁ Σταυρός τοῦ Χρι­στοῦ, γιατί ἀπό αὐτόν ἀντλοῦ­σαν καί οἱ ἴδιοι δύναμη καί σήκω­ναν τόν προσωπικό τους σταυρό. Διότι κανείς δέν μπορεῖ νά εἶναι χρι­στιανός, ἐάν δέν σηκώνει τόν σταυ­ρό του, ὅποιον σταυρό ἐπιτρέ­πει ὁ Θεός νά φέρει ὁ καθένας, ἀλλά καί κανείς δέν μπορεῖ νά ση­κώνει τόν σταυρό αὐτό, χωρίς νά ἀντλεῖ δύναμη ἀπό τή δύναμη τοῦ Σταυροῦ τοῦ Κυρίου μας.

Γι᾽ αὐτό ἄς ἀκούσουμε τήν προ­τρο­πή τοῦ ἁγίου Λουκᾶ, ἄς ἀκο­λου­­θήσουμε τό παράδειγμα τῶν ἁγίων μαθητῶν τοῦ πρωτοκορυ­φαίου ἀποστόλου Παύλου πού ἑορ­τάσαμε σήμερα ἀλλά καί τοῦ ὁσίου Εὐδοκίμου πού τιμοῦμε αὔριο, καί ἄς ἀντλοῦμε δύναμη ἀπό τόν Σταυ­ρό τοῦ Χριστοῦ μας, ἄς καυχώμεθα γι᾽ αὐτόν καί ἄς τόν ἐπικαλούμεθα πάντοτε γιά νά μᾶς σώζει ἀπό τίς παγίδες τοῦ πονηροῦ καί νά μᾶς ἐνδυναμώνει στόν καθημερινό μας ἀγώνα, γιά νά ἐπιτύχουμε τή σω­τη­ρία μας.