Μητροπολίτης Βεροίας: «Ο Άγιος Λουκάς κατείχε τη γνώση και τη σοφία της επιστήμης»

Την Τρίτη 25 Ιουνίου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Εσπερινό και στην Παράκληση του Αγίου Λουκά του Ιατρού στον υπό κατασκευή Ιερό Ναό του στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά Βεροίας.

Στο τέλος ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων, όπως κάθε Τρίτη απόγευμα που τελείται η Παράκληση του Αγίου Λουκά του Ιατρού, ανέγνωσε τη σχετική ευχή, ενώ κηρύττοντας τον θείο λόγο ανέφερε μεταξύ άλλων «Ο Άγιος Λουκάς κατείχε τη γνώση και τη σοφία της επιστήμης».

Δείτε φωτογραφίες και ολόκληρη την ομιλία του Σεβασμιωτάτου:

Σέ λίγες ἡμέρες θά ἑορτάσουμε τή μνήμη τῶν ἁγίων ἐνδόξων πρω­τοκορυ­φαίων ἀποστόλων Πέτρου καί Παύλου, τοῦ ἱδρυτοῦ τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, ἀλλά καί τή σύναξη τῶν δώδεκα ἀποστόλων καί μαθητῶν τοῦ Κυρίου μας. Θά τούς τιμήσουμε, γιατί μέ τό κήρυγ­μά τους διέδωσαν τό εὐαγγέλιο σέ ὅλο τόν κόσμο καί ἄλλαξαν τή ροή τῆς ἱστορίας. Καί τήν ἄλλαξαν ὄχι μέ πολέμους καί συγκρούσεις, ὅπως ἔκαναν ἄλ­λοι, ἀλλά μέ ἀπό­λυ­τα εἰρηνικό τρό­πο, ὁδη­γώ­ντας τούς ἀνθρώ­πους στήν πίστη στόν Χριστό καί στή σωτηρία.

Τό ἐπίτευγμα αὐτό εἶναι μονα­δι­κό καί, ἄν σκεφθεῖ κανείς μέ ἀν­θρώπινα κριτήρια, θά ἔπρεπε οἱ ἄν­θρωποι πού τό κατόρθωσαν νά διέθεταν γνώση καί σοφία καί εὐ­φυΐα καταπληκτική. Ὅλοι ὅμως γνωρίζουμε ὅτι οἱ μαθητές τοῦ Χριστοῦ ἦταν ἁπλοί ἄνθρωποι, ἦταν οἱ περισσότεροι ἁλιεῖς, χωρίς ἰδιαίτερες γνώσεις καί χωρίς ἐμπει­­ρία τοῦ κόσμου, στόν ὁποῖο καλοῦντο νά κηρύξουν.

Καί ὅμως τό κατόρθωσαν χάρη στή δύναμη τοῦ Χριστοῦ. Γι᾽ αὐτό καί ὁ ἀπό­στολος Παῦλος γράφει: «τά μωρά τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεός ἵνα τούς σοφούς καται­σχύ­νῃ».

Τόν λόγο αὐτό τοῦ πρωτοκο­ρυ­φαίου ἀποστόλου συνδέει ὁ ἅγιος Λουκᾶς, ὁ ἰατρός, μέ ἕνα χωρίο ἀπό τόν εὐαγγελιστή Λουκᾶ, στό ὁποῖο διαβάζουμε: «ἐν αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ἠγαλ­­­λιάσατο τῷ πνεύματι ὁ Ἰη­σοῦς καί εἶπεν· ἐξομολογοῦμαι σοι, Πάτερ, Κύριε τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς, ὅτι ἀπέκρυψας ταῦτα ἀπό σο­φῶν καί συνετῶν καί ἀπεκά­λυ­ψας αὐτά νηπίοις».

«Δεῖτε πόσο ἐκπληκτικό εἶναι αὐ­τό», γράφει ὁ ἅγιος Λουκᾶς. «Γιά τόν Θεό δέν εἶναι ὅλα τά πράγ­μα­τα ἔτσι ὅπως τά θεωροῦμε ἐμεῖς. Ἔχουμε τούς πιό σοφούς φιλοσό­φους καί διδασκάλους πού γνω­ρί­ζουν τά μυστικά τοῦ σύμπα­ντος, τά μυστικά τῆς φύσεως, πού ἐρευ­νοῦν ὅλα ὅσα ὑπόκεινται σέ ἔρευ­να καί γι᾽ αὐτόν τόν λόγο τούς ἐκτιμοῦν. Ἀλλά ὁ Κύριος δό­ξα­σε τόν Πα­τέρα του, ἐπειδή ἀπέκρυψε ἀπό τούς σο­φούς καί τούς ἐπι­στή­μονες τά πιό σημαντικά, τά πιό πο­­λύτιμα καί τά πιό ἀπαραίτητα γιά μᾶς καί τά ἀποκάλυψε στά νή­πια.

Ὁ Κύριος τοποθέτησε τούς ἐπι­στή­­­­­μονες καί τούς φιλοσόφους μας χαμηλότερα ἀπό τά παιδιά, καί αὐτό σημαίνει ὅτι οἱ γνώσεις μας καί ὅλες οἱ ἐπιστῆμες μας εἶναι ἐντελῶς μηδαμινές σέ σύγ­κρι­ση μέ τά μυστήρια τοῦ σύμπα­ντος τοῦ Θεοῦ καί τά μυστήρια τῆς ὑπάρ­ξεως τοῦ Θεοῦ».

Γι᾽ αὐτό, λέγει ὁ ἅγιος Λουκᾶς, «πρέ­­πει νά ἀναζη­τήσουμε κάτι ἐντε­λῶς διαφορετι­κό, νά ἀναζη­τή­­σουμε αὐτό πού εἶναι τό πιό πο­λύ­τιμο ἀπό ὅλα καί τό πιό σημα­ντικό στά μάτια τοῦ Θεοῦ. Πρέπει νά ἀναζητήσουμε τούς καρπούς τοῦ Πνεύματος, γιά τούς ὁποίους μιλᾶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος: “ὁ καρ­πός τοῦ Πνεύματος ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μα­κροθυμία, χρη­στό­­της, ἀγαθωσύνη, πίστις πραό­της, ἐγκρά­τεια· κατά τῶν τοιού­των οὐκ ἔστι νόμος”.

Οἱ ἄνθρωποι πού ἔχουν αὐτές τίς ἀρετές», συνεχίζει ὁ ἅγιος Λουκᾶς, «δέν ὑπόκεινται πλέον σέ κανόνα. Αὐτοί γνώρισαν τό πιό σημαντικό καί ἅγιο. Αὐτός πού θέλει νά ἀπο­κτήσει αὐτή τή σοφία, πρέπει νά ἀναζητήσει τή σοφία τήν ὁποία εὐδό­κησε νά ἀποκαλύψει ὁ Πατήρ στά νήπια καί τήν ὁποία εἶναι πρό­θυμος νά ἀποκαλύψει καί στούς ἀνθρώπους, ἡ καρδιά τῶν ὁποίων εἶναι ἁπλή καί καθαρή, ὅπως ἡ καρδιά τῶν νηπίων.

Αὐτό ἔκανε ὁ Χριστός μέ τούς ἀν­θρώπους πού ἐπέλεξε ὡς μαθη­τές του καί γι᾽ αὐτό οἱ ἀπόστολοι ἔγι­ναν ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι ἀξιώθη­καν νά κατανοήσουν τή σοφία τοῦ Θεοῦ, δηλαδή τόν Χριστό, καί νά τόν κη­ρύξουν σέ ὅλη τήν κτίση, σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους.

Ἑπομένως, ἐάν θέλουμε καί ἐμεῖς νά κατανοήσουμε τόν Θεό, νά κα­τα­νοήσουμε τόν λόγο τοῦ Χριστοῦ καί τό εὐαγγέλιό του, γιατί μόνο μέ τόν τρόπο αὐτό θά μπορέσουμε νά ζήσουμε σύμφωνα μέ αὐτό, θά πρέπει νά μιμηθοῦμε τά παιδιά, καί νά προσπαθήσουμε νά κάνου­με τήν ψυχή μας σάν τή δική τους. Θά πρέπει νά τήν ἀδειά­σου­με καί νά τήν καθαρίσουμε ἀπό ὅλη ἐκείνη τή σοφία τοῦ κόσμου πού δη­μι­ουρ­γεῖ ἐγωισμό καί ἀλα­ζονεία στόν ἄνθρωπο, πού τόν κά­νει νά νομίζει ὅτι εἶναι κάποιος καί ἑπο­μένως δέν μπορεῖ νά κάνει ὑπακοή στίς ἐντο­λές τοῦ Θεοῦ, ἀλλά θά πρέπει καί νά τήν ἀδειά­σουμε καί νά τήν κα­θα­­ρί­σουμε ἀπό τίς κακίες καί τά πά­­θη πού ἔχουν ἐγκατα­στα­θεῖ μέ­σα της καί τή γεμίζουν ἄσκο­πα καί συσκο­τί­ζουν ὅ,τι ἀγαθό ὑπάρ­χει, ἔτσι ὥστε νά μπορέσει νά ἐνοι­κή­σει ἡ σοφία καί ἡ γνώ­ση τοῦ Θεοῦ· ἔτσι ὥστε νά μπο­ρέσει ὁ Θεός νά γράψει στίς ψυχές μας τόν νόμο του, ὥστε νά τόν ἐφαρμόζουμε χωρίς ἀμφι­βο­λίες, χωρίς ἀντιρρήσεις, χωρίς πα­ραχωρήσεις, γιά νά ἀξιω­θοῦμε νά γραφοῦμε στό τέλος στό βιβλίο τῆς ζωῆς, ἐκεῖ ὅπου εἶναι γραμ­μέ­νοι οἱ ἅγιοι ἀπό­στολοι καί ὅλοι οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκ­κλησίας μας, ἀλλά καί ὁ ἅγιος Λουκᾶς, ὁ ὁποῖος, πα­ρότι κατεῖχε τή γνώση καί τή σο­φία τῆς ἐπι­στήμης, διέθετε μία κα­θαρή ψυχή, σάν τῶν μικρῶν παιδιῶν.