Πλήθος πιστών στον Θαυματουργό Άγιο της Ημαθίας

Το εσπέρας της Τρίτης, 3ης Οκτωβρίου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε και κήρυξε τον θείο λόγο, όπως κάθε Τρίτη απόγευμα, στον Εσπερινό και στην Παράκληση του Αγίου Λουκά του Ιατρού στον Ιερό Ναό του στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά Βεροίας.

Πλήθος κόσμου προσήλθε για να προσκυνήσει τα χαριτόβρυτα Ιερά Λείψανα του Θαυματουργού Αγίου Λουκά, να ζητήσει τη θεραπευτική του χάρη και να τον ευχαριστήσει για τα πολυάριθμα θαύματα που επιτελεί καθημερινά.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: Τήν περασμένη Κυριακή ἀκούσα­με στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα ἕναν χρυσό κανόνα γιά τή ζωή τοῦ κα­θενός μας. Ἕναν κανόνα, τόν ὁποῖο ἐάν ἐφαρμόζαμε, δέν θά ὑπῆρ­­χαν οὔτε ἔριδες, οὔτε μάχες, οὔτε ἀντιπαραθέσεις, οὔτε πόλε­μοι, ἀλλά θά ἐπικρατοῦσε ἡ εἰρήνη καί ἡ εὐτυχία. Τόν κανόνα αὐτόν μᾶς τόν ἀποκάλυψε ὁ Κύ­ριός μας λέγοντας: «Καθώς θέλετε ἵνα ποι­ῶ­σιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καί ὑμεῖς ποιεῖται αὐτοῖς ὁμοίως».

Ὅ,τι θέλετε νά κάνουν γιά σᾶς οἱ ἄνθρωποι, ὅπως θέλετε νά σᾶς φέ­ρονται, τό ἴδιο θά πρέπει νά κάνετε καί σεῖς γι᾽ αὐτούς.

Τί θέλουμε νά κάνουν γιά μᾶς οἱ ἄνθρωποι; Ἡ ἰδανική ἀπάντηση εἶναι νά κάνουν οἱ ἄνθρωποι σέ μᾶς ὅ,τι ἔκαναν οἱ ἅγιοι στούς ἀν­θρώπους τῆς ἐποχῆς τους. Νά κά­νουν γιά ἐμᾶς, ἐάν εἶναι δυνα­τόν, ὅ,τι ζητοῦμε ἀπό τόν Θεό καί τούς ἁγίους.

Τί κάνουν, λοιπόν, οἱ ἅγιοι ἤ τί τούς ζητοῦμε; Ἄς δοῦμε τί ἔκανε ὁ ἅγιος Λου­κᾶς, πρός τόν ὁποῖο ψά­λαμε καί ἀπόψε τήν Παράκληση.

Γνωρίζου­με ἀπό τόν βίο του ὅτι, ὅπου καί ἄν βρισκόταν ὁ ἅγιος, μέ πολ­λή ἀγάπη πρός τούς ἀνθρώ­πους θεράπευε τίς ἀσθένειές τους, ἀλλά καί συνεχίζει νά τίς θερα­πεύει καί μετά τήν κοίμησή του.

Ἀνάμεσα σέ αὐτούς εἴμεθα καί ὅ­λοι ἐμεῖς πού ζητοῦμε πολλές φο­ρές νά μᾶς δείξει ὁ ἅγιος Λουκᾶς τήν ἀγά­πη του μέ ἕνα θαῦμα. Καί καλῶς τήν ζητοῦμε. Τί κάνουμε ὅμως ἐμεῖς γιά τούς ἀνθρώπους γύ­ρω μας; Πῶς συμπεριφερόμεθα σέ αὐτούς; Τούς ἀντιμετωπίζουμε μέ ἀγάπη, ὅπως θέλουμε νά μᾶς φέ­ρονται καί ἐκεῖνοι; Καί ποιά εἶ­ναι ἡ στάση μας ἀπέναντι στόν λό­γο τοῦ Κυρίου «καθώς θέλετε ἵνα ποι­ῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καί ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως».

Ἄς ἀκούσουμε τί λέγει ἀναλύ­ο­ντας τόν λόγο αὐτό τοῦ Χριστοῦ ὁ ἅγιος Λουκᾶς.

«Πόσο ἐξαιρετικά ἁπλά εἶναι αὐ­τά τά λόγια! Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀκού­σει γιά πρώ­τη φορά ὅτι ἔτσι πρέπει νά συμπεριφέρεται μένει ἀμή­χανος καί ἀναφωνεῖ: ῾῾Πῶς λοι­πόν δέν τό εἶχα σκεφθεῖ νωρί­τε­ρα;”

Ἀλλά ὅλα τά μεγάλα εἶναι ἁπλά καί ὅλη ἡ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἐξαιρετικά ἁπλή. Ἀπευθυνό­ταν σέ ἀνθρώπους μέ ἁπλές καρ­δι­ές καί τή δέχτηκαν οἱ πλέον ἁπλοί ψαρά­δες τῆς Γαλιλαίας πού ἔγιναν οἱ φωτιστές ὅλου τοῦ κό­σμου.

Κι ὅμως πόσο μακριά εἶναι ἡ ζωή μας ἀπό τήν ἐκπλήρωση αὐτῶν τῶν ἁπλῶν λόγων, αὐτῶν τῶν με­γά­λων ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ!

Πόσο σπάνια συμβαίνει νά συμ­πε­­ρι­­φερθοῦμε στούς ἀνθρώπους ἔτσι ὅπως θά ἤθελαν, ἔτσι ὅπως θά θέ­λαμε νά συμπεριφερθοῦν σέ μᾶς. Περιμένουμε ἀπό τούς ἀν­θρώ­πους τόν σεβασμό, ἀλλά ἐμεῖς οἱ ἴδιοι τούς ἐξευτελίζουμε. Θέ­λου­­με νά μᾶς βοηθοῦν στίς ἀνά­γκες μας, ἀλ­λά ἐμεῖς οἱ ἴδιοι ποτέ δέν σκεφτό­μαστε νά βοηθή­σουμε τούς ἄλλους στίς δικές τους ἀνά­γκες, ὅταν εὐη­με­ροῦμε.

Τί σημαίνει αὐτό; Γιά ποιό λόγο συμ­­βαίνει;

Πραγματικά, ἐμεῖς συμπεριφερό­μα­στε ἔτσι ἀνάλογα μέ τούς ἀν­θρώ­­πους. Σέ σχέση μέ τούς πλέον κοντινούς μας, μέ αὐτούς πού ἀγα­ποῦμε θερμά, δηλαδή τή σύ­ζυ­γό μας, τά παιδιά, τόν πατέρα, τή μη­τέρα, συμπεριφερόμαστε σύμ­φω­να μέ τίς ἐντολές τοῦ Χρι­στοῦ. Τούς ἀγαποῦμε ὅπως τούς ἑαυτούς μας καί δέν τούς κάνουμε αὐτό πού δέν θέλουμε νά μᾶς κά­νουν.

Ὅμως σχετικά μέ αὐτούς πού ἀπο­­­καλοῦμε «πλησίον», ἐνῶ τούς θεωροῦμε μακρι­νούς καί ξένους, δέν συμπεριφε­ρό­­μαστε ἔτσι.

Τί μᾶς ἐμποδίζει νά συμπεριφε­ρό­μαστε καί σέ αὐτούς ἔτσι, ὅπως συμ­­περιφερόματε στούς κοντινούς καί τούς ἀγαπημένους μας;

Μᾶς ἐμποδίζει ὁ ἐγωισμός μας, ἡ φιλαυτία μας, γιατί ἀγαποῦμε μό­νο τόν ἑαυτό μας. Γιά τόν ἑαυτό μας ἐνδιαφερόμαστε, τόν ἀγαποῦ­με. Ὅμως δέν ἀγαποῦμε τούς ἀν­θρώπους πού μᾶς περιβάλλουν, συ­χνά τούς προσβάλλουμε καί τούς βρίζουμε. Ἀλλά ὁ Κύριος μας πρό­βαλε τόσο δίκαιη, καθάρια καί ἁγία ἀπαίτηση.

Ὁ Κύριος ἀπαίτησε νά ἀγαποῦμε καί τούς ἐχθρούς μας. Μήπως αὐ­τό εἶναι εὔκολο; Ὄχι, εἶναι ἐξαιρετικά δύσκολο. Νά ἀγαπᾶς τούς ἐχθρούς μαθαίνεται ἀπό αὐ­τούς πού ἔχουν καθαρή καρδιά, πού ἀγαποῦν τόν Θεό μέ ὅλη τους τήν καρδιά καί ἀκο­λου­θοῦν τίς ἐντολές του. Σέ αὐτούς κατοικεῖ τό ἅγιο Πνεῦμα, τό πνεῦ­μα τῆς τα­πεινώσεως καί γίνονται δοχεῖα τοῦ πνεύματος τῆς ἀγάπης.

Ἀπό τήν καθαρή ἀγάπη ξεχειλί­ζει τό ἔλεος. Ἀπό τήν καθαρή ἀγά­πη ἐκπληρώνονται οἱ ἐντολές τοῦ Χρι­­στοῦ, γιατί ἡ ἀγάπη εἶναι ἡ πλήρωση ὅλου τοῦ νόμου.

Τί λοιπόν πρέπει νά κάνουμε γιά νά ἀποκτή­σουμε τήν ἀγάπη; ρωτᾶ ὁ ἅγιος Λουκᾶς, καί ἀπαντᾶ ὁ ἴδιος. Αὐτό εἶναι ἔργο μεγάλο, ἀπέ­ραντο, αὐτός εἶ­ναι ὁ σκοπός τῆς ὑπάρξεώς μας, ὁ σκοπός ὅλης μας τῆς ζωῆς.

Ποιόν δρόμο πρέπει νά ἀκολου­θή­σουμε;

Πηγαίνετε διά μέσου τῆς στενῆς πύλης, μᾶς συ­στήνει ὁ Χριστός. Μή φοβηθεῖτε τούς πόνους, λέγει ὁ ἅγι­ος Λου­κᾶς, γιατί γεννοῦν τό κα­λ­ό. Αὐτοί πού πονοῦν ἐλευθε­ρώ­νονται ἀπό τήν κακία, τόν ἐγωι­σμό καί γίνο­νται ἤρεμοι, μειλίχιοι, γε­μά­τοι ἀγά­πη. Σέ ἐκείνους πού ἀπό­κτη­σαν τήν ἀγάπη, ὁ Κύ­ριος καθά­ρισε τήν καρδιά τους ἀπό κάθε ἀκα­­θαρσία, γιατί τό ἅγιο Πνεῦμα, τό Πνεῦμα τῆς ἀγάπης μπορεῖ νά κατοικήσει μόνο σέ μει­λίχια καί τα­πεινή καρδιά. Πρέπει νά ἀποκτή­σουμε μειλιχιότητα καί ταπείνω­ση, καί τότε θά ἔρθει ἡ ἁγία ἀγάπη.

Γιά πολλά πρέπει νά προσευχό­μα­­στε, συνεχίζει ὁ ἅγιος Λουκᾶς. Ἀλ­λά ἀδιάλειπτα καί συνειδητά θά πρέ­πει νά προσευχόμαστε, ὥστε ὁ Κύριος νά καθαρίσει τίς καρδιές μας, νά μᾶς δωρίσει τίς με­γά­λες χρι­στιανικές ἀρετές, τήν πραό­τη­τα, τήν ταπείνωση, τήν ἁγία ἀγά­πη. Ποτέ μήν ξεχνᾶτε, κατα­λήγει ὁ ἅγιος Λουκᾶς, τήν πιό ση­μαντική προσευχή, τήν προ­σευχή γιά τήν ἀγάπη. Νά παρακαλεῖτε πάντοτε τόν Κύριο λέγο­ντας: “Κύ­ριε, δῶσε μου τήν ἀγάπη, δίδαξέ με νά ἀγα­πῶ ὅλους τούς ἀνθρώ­πους, καί τούς κοντινούς καί τούς μακρι­νούς, καί τούς πι­στούς καί τούς ἀσεβεῖς, ὅπως Ἐσύ, Κύριε, ἀγα­πᾶς ὅλους μας, ἁμαρτω­λούς καί μετα­νοη­μένους. Ἀμήν”».