Ο Σεβασμιώτατος στην διαδικτυακή ομιλία του ανέφερε μεταξύ πολλών άλλων: «Ὡς πάντων κτημάτων κράτιστον ἄν εἴη φίλος σαφής καί ἀγαθός …» (Ξενοφῶντος, Ἀπομνημονεύματα, 2.4.1).
Στίς προηγούμενες ὁμιλίες εἴχαμε ἐπανειλημμένα τήν εὐκαιρία νά ἀναφερθοῦμε στίς μεγάλες χριστιανικές ἀρετές, πολλές ἀπό τίς ὁποῖες, μέ πρώτη τήν ἀγάπη, ἦταν ἄγνωστες πρίν ἀπό τήν ἔλευση τοῦ Χριστοῦ στόν κόσμο καί τό κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου. Αὐτό δέν σημαίνει βέβαια ὅτι οἱ πρό Χριστοῦ ἄνθρωποι δέν εἶχαν διάφορες ἀρετές καί δέν τιμοῦσαν τήν ἀξία καί τή σημασία τους.
Γιά μία, λοιπόν, ἀπό αὐτές τίς ἀρετές, μία ἁπλῆ ἀλλά πολύ σημαντική ἀρετή, ὁ λόγος σήμερα. Καί αὐτή δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τή φιλία. Δέν ὑπάρχει τίποτε πιό δυνατό ἀπό ὅλα τά πράγματα, γράφει ὁ ἀρχαῖος Ἕλληνας ἱστορικός Ξενοφώντας στά Ἀπομνημονεύματά του, ἀπό ἕναν ἀληθινό καί ἀγαθό φίλο, τονίζοντας ἔτσι τή σημασία τῶν καλῶν φίλων καί τῆς φιλίας πού συνδέει τούς ἀνθρώπους.
Ἄν καί ἡ φιλία εἶναι κάτι πού μᾶς φαίνεται καθημερινό καί κοινό, δέν ὑπάρχει ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος μπορεῖ νά ζήσει χωρίς φίλους καί κυρίως χωρίς ἕναν φίλο, τόν ὁποῖο μπορεῖ νά ἐμπιστεύεται καί νά τόν ἔχει στήριγμα στή ζωή του, χωρίς νά φοβᾶται ὅτι θά τόν ἀπογοητεύσει ἤ θά τόν προδώσει.
Φιλία εἶναι στενή σχέση, δηλαδή γνωριμία ἀμοιβαία, ἀπόλυτη, ἄμεση, ἐμπειρική, ἄνοιγμα τῆς καρδιᾶς, ἐμπιστοσύνη, πνευματική ἐπικοινωνία δύο ὑπάρξεων. Μέσα σ’ αὐτή τήν ἐπικοινωνία διαφαίνονται τά μυστικά βάθη τῆς ψυχῆς, οἱ σκέψεις, τά αἰσθήματα, οἱ ἔγνοιες, τά σχέδια, οἱ κόποι καί οἱ χαρές. Γι’ αὐτό ἡ φιλία ἐπιθυμεῖ ἔντονα τίς συναντήσεις, τίς συζητήσεις, τίς ἐκμυστηρεύσεις, γιατί ἡ φιλία ζεῖ μόνο σέ πλήρη εἰλικρίνεια καί διαφάνεια.
Φιλία εἶναι ἔξαρση τῆς καρδιᾶς καί ἀνάμιξη ψυχῶν, χαρούμενη μέθη ἤ γαλήνια εὐτυχία δύο ὑπάρξεων, πού ἐπικοινωνοῦν στή ζωή ἡ μία μέ τήν ἄλλη, πού ξέρουν νά συμμερίζονται ἡ μία τήν ἄλλη, πού νιώθουν μεταξύ τους τέτοια οἰκειότητα, μία συμφωνία τόσο πλήρη, ὥστε ἔχουν τήν ἐντύπωση πώς δέν σχηματίζουν πιά, παρά μία μόνη ὕπαρξη, μία μόνη ψυχή σέ δύο σώματα. «Ὁ φίλος μου εἶναι τό μισό τῆς ψυχῆς μου» ἔλεγε ὁ μεγάλος Λατίνος ποιητής Ὁράτιος.
Φιλία εἶναι, ἀκόμα, ἀμοιβαία βοήθεια, ἀναζήτηση τῆς εὐτυχίας τοῦ ἄλλου. Εἶναι εὐχαρίστηση τοῦ νά δίνεις καί ὄχι νά δέχεσαι. Ἀλλά εἶναι καί ἡ ἀγάπη τοῦ νά δέχεσαι, ὥστε νά δείχνεις μέ τήν προθυμία τῆς ἀποδοχῆς σου, πόση χαρά δοκιμάζεις ὅταν βλέπεις τόν φίλο σου γενναιόδωρο. Προχωροῦν οἱ φίλοι μέ σιγουριά στή ζωή, γιατί ἐμπιστεύονται τόν φίλο. Οἱ δυσκολίες μπορεῖ νά ἔρθουν, ἀλλά θά τίς ἀντιμετωπίσουν δύο μαζί καί θά τίς νικήσουν.
Ἀκοῦστε τώρα καί τόν ὕμνο τῆς φιλίας ἀπό τή Σοφία Σειράχ (6.7-17) καί γράψτε τά σοφά αὐτά λόγια στήν καρδιά σας:
«Φίλος πιστός σκέπη κραταιά, ὁ δέ εὑρών αὐτόν εὗρε θησαυρόν. Φίλου πιστοῦ οὐκ ἔστιν ἀντάλλαγμα, καί οὐκ ἔστι σταθμός τῆς καλλονῆς αὐτοῦ. Φίλος πιστός φάρμακο ζωῆς καί οἱ φοβούμενοι Κύριον εὐρήσουσιν αὐτόν. Ὁ φοβούμενος Κύριον εὐθύνει φιλίαν αὐτοῦ…».
Μακάριοι ὅσοι βρῆκαν αὐτόν τόν φίλο. Ἀλλά κι ὅσοι δέν τόν βρήκατε, γονατίστε καί ζητῆστε ἀπό τόν Μεγάλο καί παντοτινό φίλο, τόν Χριστό, τόν φίλο ἄνθρωπο. Θά σᾶς τόν δώσει, ἐφόσον αὐτό σᾶς συμφέρει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχόλια να είναι σύντομα και να χρησιμοποιείτε nickname για τη διευκόλυνση του διαλόγου. Ο «Βεροιώτης» δεν υιοθετεί τις απόψεις των σχολιαστών, οι οποίοι και είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι για αυτές.