Ο Τάσος Πρωτοψάλτου μας αναφέρει σχετικά: «Η προσέγγιση του έργου ανήκει στο πεδίο του μεταμοντέρνου. Υπάρχουν αναφορές στο στυλιζαρισμένο αισθητικό σύμπαν της δεκαετίας του ’90 όπως αυτό αποτυπώθηκε στον κινηματογραφικό κόσμο του Πέδρο Αλμοδόβαρ αλλά και η διάθεση μιας διακαλλιτεχνικής προσέγγισης με αναφορές σε ποικιλία καλλιτεχνικά πεδία στο πλαίσιο της παράστασης από αμφότερους τον σκηνοθέτη Στέφανο Κορωναίο αλλά κι εμένα. Χρησιμοποιώ αναφορές στο δραματικό χρόνο του έργου το ροκοκό.
Μελετώντας τον θεατρικό τρόπο με τον οποίο πτυχώνονταν τα υφάσματα την περίοδο εκείνη εμπνεύστηκα το σκηνικό της παράστασης που ουσιαστικά «ντύνει» τον σκηνικό χώρο.
Στη δική μας περίπτωση όμως έχω χρησιμοποιήσει ένα σύγχρονο τεχνολογικό υλικό όπως το πολυμερές κελοφανοειδές αντί για το βελούδο ή το μπροκάρ.
Συναντώ την Ισπανία που είναι ο δραματικός χώρος της όπερας αυτής μέσα από τους ταύρους τους οποίους μετασχημάτισα σκηνογραφικά με τη βοήθεια του φωτός. Υπάρχουν επίσης αναφορές στη γεωμετρία του Piet Mondrian που τόσο επηρέασε τη σύγχρονη οπτική κουλτούρα».
Η παράσταση παρουσιάζεται σε μουσική διεύθυνση του David Bloom, σκηνοθεσία του Στέφανου Κορωναίου και πλαισιώνεται από ένα διεθνές καστ.
Αχ κύριε Πρωτοψάλτου να είσασθε καλά που μας ξεβλαχεύετε χρόνια τώρα! Προτείνουμε το καρέ με το μουστάκι να γίνει το σήμα κατατεθέν της πόλεώς μας, και όχι το μπανάλ ρεβανί!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχει και το ravani performance του 2006 στο βυζαντινό μουσείο.
ΔιαγραφήΜα τι κόμπλεξ! Επειδή είσαι εσύ βλαχαδερο σου είπε κανείς ότι όλοι θα ασχολούνται με το πώς να σε ξεβλαχευσουν? Καμμία σχέση με το τι γράφει το άρθρο...Κάνε τον κόπο να το διαβάσεις κι όλας...Και είναι πολύ τοξικό και κακό να σχολιάζεις με τέτοιο τρόπο... Σηκώνει μήνυση χαλαρά...
ΔιαγραφήΣε κάθε άρθρο αυτός ο κομπλεξικός τον κράζει …
ΔιαγραφήΑυτός δεν είναι ο Χατζηνικολάου;
ΑπάντησηΔιαγραφή