Στίχοι, μουσική, ενορχήστρωση: Χ. Κουτσίδης
Τραγούδι: Ρώνια Τοπαλίδου. Αφήγηση: Θωμάς Δαλαγδής
Πιάνο: Αλέξανδρος Ιωσηφίδης. Βιολί: Στέφανος Σεκέρογλου
Ο μύθος
Ο βασιλιάς, άπληστος κυνηγός, σκοτώνει την απαγορευμένη ελαφίνα, η φύση εκδικείται, ο άνεμος σταματά να φυσάει, ο στρατός των Ελλήνων που ονειρεύονται τους θησαυρούς της Τροίας καθηλώνεται στην Αυλίδα, ο Αγαμέμνονας θα πληρώσει το τίμημα της αλαζονείας του, θυσιάζοντας την πρωτότοκη θυγατέρα του. Στολισμένη νύφη φτάνει η Ιφιγένεια στο στρατόπεδο, όμως οι μάσκες γρήγορα πέφτουν, αντί για γάμο την περιμένει ο θάνατος.
Τρόμος και πένθος, η κόρη θρηνεί, ζητά βοήθεια, παρακαλεί έλεος, αλλά η βία των πολεμιστών νικά την αθωότητα της παρθένας. Η μοίρα της είναι αποφασισμένη. Εκείνη αποδέχεται το αδήριτο, υπερβαίνει τον φόβο και ελευθερώνεται. Στον βωμό η παρθένα και το ελάφι γίνονται ένα και μαζί ανυψώνονται στον ουρανό της υπέρβασης. Πίσω μένουν οι θύτες να διαχειριστούν τις τύψεις τους….
Η τραγωδία «Ιφιγένεια εν Αυλίδι», ένα έργο που έγραψε ο Ευριπίδης το 407 π.Χ., όταν ζούσε ως εταίρος του βασιλιά Αρχέλαου στις Αιγές και παρουσιάστηκε στο Αθηναϊκό κοινό μετά τον θάνατο του ποιητή, είναι η πηγή της έμπνευσης του Βεροιώτη δημιουργού:
«Πάντα ευχόμουν να νιώσω την αίσθηση που πλημμυρίζει ένα δημιουργό μόλις φέρει στον κόσμο κάτι ολοκληρωμένο, μα δεν την έχω νιώσει ακόμη, τουλάχιστον όχι καθολικά. Ίσως γιατί το έργο αυτό γράφτηκε με τρόπο που ακόμη προσπαθώ να κατανοήσω, ίσως πάλι γιατί γράφτηκε σε συνθήκες και καταστάσεις που ανήκουν πια στο παρελθόν. Αρκούμαι μόνο σε αυτά τα λίγα πρωτόγνωρα κι εύθραυστα συναισθήματα, που σιγά σιγά ξεχωρίζουν, καθώς οι μουσικές και τα λόγια ωριμάζουν ακόμη μέσα μου»
Χ. Κουτσίδης
Τι μετριότητα...Κρίμα...Κρίμα να μην επιλέγονται επαγγελματίες καλλιτέχνες για αυτές τις εκδηλώσεις...Και φυσικά οι καλλιτέχνες της πόλης που διαπρέπουν στο εξωτερικό που είναι?Γιατί δεν επιλέγονται? Φτάνει πια με το παρεάκι του Ρίζου....
ΑπάντησηΔιαγραφή