Αυτό είναι το ζευγάρι που σκότωσαν τις Αποκριές στη Βέροια - Το έγκλημα που στοιχειώνει την πόλη εδώ και 60 χρόνια

Το μοιραίο βράδυ, η δολοφονία του πλούσιου χρηματιστή και οι απορίες που παραμένουν

Είναι Κυριακή της Αποκριάς στο κέντρο της Βέροιας. Ο κόσμος διασκεδάζει. Όσοι δεν έχουν πάει σε κάποια ταβέρνα έχουν πάρει το δρόμο για τη Νάουσα με το ονομαστό καρναβάλι. Στο σπίτι του, στην οδό Φιλίππου 17, μόλις έχει επιστρέψει από το θέατρο ο 70χρονος χρηματιστής και τραπεζίτης Γιάκομπ Αζάρια με τη σύζυγό του Σάρα. Είχαν πάει να δουν τη Γεωργία Βασιλειάδου που βρισκόταν με το θίασό της στην πόλη τους.

Το ζευγάρι φοβόταν τους ληστές, κλείδωνε και ξανακλείδωνε το σπίτι, ειδικά τις βραδινές ώρες. Ξαφνικά ένας γείτονας, ο έμπορος Δημήτρης Αδάμης βλέπει να βγαίνει καπνός. Ειδοποιεί τη Χωροφυλακή κι αμέσως μετά την Πυροσβεστική.

Ο πάνω όροφος του διώροφου κτιρίου έχει πιάσει φωτιά. Οι πυροσβέστες τη σβήνουν, αλλά με τρόμο ανακαλύπτουν ότι υπάρχουν δύο άτομα νεκρά. Βρισκόμαστε στα 1961, το ημερολόγιο γράφει 19 Φεβρουαρίου και το θρίλερ μόλις αρχίζει…

Ο Αζάρια είναι Εβραίος, αλλά η οικογένειά του βρίσκεται πολλά χρόνια στην Ελλάδα. Από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας οι πρόγονοί του είχαν εγκατασταθεί στη Λάρισα κι αργότερα μετακινήθηκαν στη Βέροια όπου υπήρχε, πριν τον πόλεμο, ισχυρή εβραϊκή κοινότητα. Οι περισσότεροι ομοεθνείς του στη διάρκεια της Κατοχής εστάλησαν από τους Γερμανούς σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Ελάχιστοι επέζησαν. Ο Αζάρια και η γυναίκα του πήραν τα βουνά. Έγιναν αντάρτες και σώθηκαν.

Μεταπολεμικά συνέχισε το επάγγελμα του χρηματιστή κι επειδή οι δουλειές πήγαιναν εξαιρετικά άνοιξε και τράπεζα, την «Τράπεζα Βεροίας» κι αργότερα την είπε «Εβραϊκή Τράπεζα». Δάνειζε τους συντοπίτες του, από την «τράπεζα» που βρισκόταν στο ισόγειο του σπιτιού του. Σε αυτή εργαζόταν αυτός και η γυναίκα του. Κανένας άλλος. Δεν ήταν τοκογλύφος. Το αντίθετο. Δάνειζε με χαμηλό επιτόκιο και σπάνια διαμαρτυρούσε γραμμάτια. Προσπαθούσε να βοηθήσει τον κόσμο. Έτσι έλεγαν όλοι.

Έμποροι της πόλης, κτηνοτρόφοι από τα γύρω χωριά, ακόμα και επιχειρηματίες από τη Θεσσαλονίκη ήταν το πελατολόγιο του. Είχε και τρία παιδιά, τον Μωυσή, τον Ισαάκ και τη Λώρα. Και τα τρία είχαν εγκατασταθεί στο Ισραήλ κι είχαν πείσει τον πατέρα τους να τους ακολουθήσει κι αυτός. Θα έφευγε το Πάσχα, δηλαδή σε λίγες εβδομάδες. Αυτός ήταν και ο λόγος που ήθελε να κλείσει τους λογαριασμούς του.

Το έγκλημα ήταν αποτρόπαιο. Το ζευγάρι είχε δεχτεί τους επισκέπτες που κατά την εκτίμηση της αστυνομίας ήταν δύο, η σύζυγος τους κέρασε λικέρ, έψησε και καφέ και στην κουζίνα οι άγνωστοι τους χτύπησαν με αιχμηρά αντικείμενα. Από την τσέπη του Γιάκομπ πήραν το κλειδί του ενός από τα δύο χρηματοκιβώτια, το άνοιξαν πήραν χαρτιά (συναλλαγματικές) ίσως χρήματα και πριν φύγουν έβαλαν φωτιά στο σπίτι για να καλύψουν τα ίχνη τους.

Καθαρά Δευτέρα. Από το πρωί η Βέροια γέμισε αξιωματικούς της Χωροφυλακής. Εκτός από τους τοπικούς, τον διοικητή Ρωμαίο και τον Διοικητή Ασφαλείας, Μοίραρχο Ριζά, έφθασαν ο Ανώτερος Διοικητής Χωροφυλακής Κεντρικής Μακεδονίας συνταγματάρχης Δημακόπουλος, ο υποδιοικητής, αντισυνταγματάρχης Μαζαράκης, ο επιθεωρητής Χωροφυλακής Βεροίας Μιχαλόπουλος, ο Αστυνομικός Διευθυντής Θεσσαλονίκης Μήτσου, ο υποδιοικητής Καμούτσης – οι δυο τους έπαιξαν κομβικό ρόλο στη δολοφονία Λαμπράκη δύο χρόνια αργότερα και ι ιατροδικαστής Ρεβύθης που βρέθηκε στην ίδια υπόθεση απέναντί τους αρνούμενος να συντάξει έκθεση που να καταλήγει ότι ο θάνατος του βουλευτή ήταν ατύχημα!

Δύο μέρες μετά έφθασε και ο αρχηγός του Σώματος Βουδουλάκης. Έκαναν φύλλο- φτερό τα βιβλία του Αζάρια, έψαξαν να βρουν ποιοι είχαν μεγάλες οφειλές άρα και κίνητρο, υποψιάστηκαν τους χωρικούς από τις γύρω περιοχές. Προσπάθησαν να φορτώσουν το έγκλημα σε τρεις κτηνοτρόφους, έναν κρεοπώλη, ένα ζωέμπορο και σε έναν εκδορέα. Μάταιος κόπος.

Η υπόθεση μπλέχτηκε καθώς ο διευθυντής της Εμπορικής Τράπεζας στην οποία κατέθετε τα χρήματά του ο τραπεζίτης δήλωσε ότι στο σπίτι του δεν κρατούσε πολλά μετρητά. Μόνο όσα του ήταν απαραίτητα. Κρατούσε, όμως τις συναλλαγματικές με τους συναλλασσόμενους.

Επιπλέον, από το χρηματοκιβώτιο δεν πήραν όλα τα μετρητά, Ίσως να μην πήραν καθόλου χρήματα, αλλά μόνο χαρτιά. Ο Αζάρια είχε στις τσέπες του κάποιες χρυσές λίρες και δολάρια Αμερικής που δεν πήραν, ενώ τις είχαν ψάξει για να βρουν τα κλειδιά του χρηματοκιβωτίου το οποίο είχε συνδυασμό και, προφανώς, θα τους τον είπε το θύμα.

Όταν η ιστορία έφυγε από τις πρώτες σελίδες των εφημερίδων άρχισαν να κυκλοφορούν οι πιο απίθανες φήμες. Άλλοι μίλησαν για Ιταλούς μαφιόζους κρίνοντας από τον τρόπο δράσης τους, άλλοι για πράκτορες της Μοσάντ που έψαχναν άλλα πράγματα κι όχι χρήματα.

Ένας ντόπιος που τον είχε απειλήσει ότι θα τον σκοτώσει εάν δεν του δώσει 10.000 δραχμές, δύο βδομάδες πριν, βρισκόταν φυλακή. Σε συνεργασία με την Χωροφυλακή ο Αζάρια τον είχε παγιδεύσει!

Άλλοι έδειχναν τοκογλύφους της περιοχής που τους έκανε ζημιά. Αλλά, πάλι, ο Αζάρια για δεκαετίες έκανε αυτή τη δουλειά και η αναχώρησή του για το Ισραήλ θα τους άφηνε… χώρο να δράσουν. Ακόμη και ο γιος του Μωυσής που ήρθε από το Ισραήλ δεν κατάφερε να συνεισφέρει στην έρευνα.

Οι παλιοί Βεροιώτες μιλούν για την «κατάρα της Αποκριάς», όσες προσπάθειες έκαναν να αναβιώσουν το δικό τους καρναβάλι απέτυχαν. Παλαιότερα ο Αζάρια συνεισέφερε οικονομικά στη διοργάνωσή του. Το γεγονός ότι τους άνοιξε το σπίτι του σημαίνει ότι τους γνώριζε... Πέρασαν 61 χρόνια, η υπόθεση ξεχάστηκε, αλλά οι ένοχοι παρέμειναν ατιμώρητοι...

Λέγεται πως η συγκεκριμένη δολοφονία ήταν η αιτία για να χαθεί για πάντα το καρναβάλι στη Βέροια. Από τότε, μέχρι και σήμερα, όσες προσπάθειες κι αν έγιναν, είτε από την Δημοτική Αρχή, είτε από ιδιωτικές πρωτοβουλίες, δεν στέφθηκαν με επιτυχία. Ο μύθος λέει, πως οι συγγενείς του άτυχου ζευγαριού κατά την διάρκεια της κηδείας του, καταράστηκαν την πόλη να μείνει αιώνια στην γκρίνια και στην μιζέρια!

Πηγή