Θρήνος για τον Ημαθιώτη επιχειρηματία που σκοτώθηκε σε τροχαίο

Έφυγε μόλις τελείωσε το λύκειο και άνοιξε το κορυφαίο bar της Αθήνας
Τη ζωή του σε τροχαίο έχασε ο Σωτήρης Λαφαζάνης, ιδιοκτήτης του θρυλικού μπαρ «Αρχάγγελος». Ο αείμηστος επιχειρηματίας είχε ανοίξει τον πρώτο «Αρχάγγελο» το 1996 στου Ψυρρή (στην οδό Τάκη). Τότε ο «Αρχάγγελος» είχε τη μορφή πιάνο μπαρ, ήταν μια διαφορετική εκδοχή αυτού που πολύ γνώρισαν στη συνέχεια, με μια διάθεση μπουάτ, είχε πιάνο και ζωντανό τραγούδι. Στη συνέχεια μετέφερε το μπαρ στο Μεταξουργείο, στην Πλατεία Αυδή, και αργότερα στην οδό Κίμωνος, στην ίδια περιοχή.

Ο Σωτήρης Λαφαζάνης δεν ήταν απλώς ο επιχειρηματίας, ο άνθρωπος πίσω από το μαγαζί, αλλά ο άνθρωπος που συναντούσες πίσω από την μπάρα. Το μπαρ όλα αυτά τα χρόνια απέκτησε το δικό του πιστό κοινό, καθώς ήταν από τα ελάχιστα μαγαζιά στην Αθήνα που τιμούσαν πάντα το λαϊκό τραγούδι. Οπως ο ίδιος είχε αποκαλύψει σε συνέντευξή του, είχε έρθει από την Ημαθία στην Αθήνα, φοιτητής, δούλεψε σε μπαρ και εστιατόρια από μάγειρας μέχρι λάντζα, ώσπου το 1996 πήρε την απόφαση να ανοίξει τον «Αρχάγγελο».

Ο Σωτήρης ήθελε να έχει το δικό του χώρο μακριά από τις πιάτσες. Ήθελε αυτός να γίνεται το σημείο αναφοράς μιας περιοχής και το κατάφερνε απόλυτα. Στην γειτονιά δεν πήγαινες για να διαλέξεις ένα μπαρ από τα πολλά που στέκονται το ένα δίπλα στο άλλο στις πιάτσες. Εκεί πήγαινες αποκλειστικά για τον Αρχάγγελο. Όπως στον Νέο Κόσμο πας μόνο για τον Μπάτμαν, όπως στα Πατήσια μετά τις 2 πας μόνο για τον Κόμη.

Ο κόσμος σε μεγάλο ποσοστό ακολουθούσε τον Αρχάγγελο σε κάθε του νέο σπίτι. Γιατί σημασία δεν έχει το που είναι αλλά η αύρα του ιδιοκτήτη και φυσικά των θαμώνων. Καλλιτέχνες πήγαιναν εκεί μετά τα λαιβ τους, δημιουργοί έγραψαν στην μπάρα αριστουργήματα, χωρισμένοι βρήκαν παρηγοριά στον Πασχάλη Τερζή που ακουγόταν στις 5 αλλά και στον πάντα διαθέσιμο ώμο του Σωτήρη.

Κάπνιζε μανιωδώς αλλά το έκοψε μαχαίρι, έπινε πάρα πολύ αλλά το ελάττωσε και το μόνο που δεν άλλαξε ήταν οι έξι και πλέον ώρες που έπαιζε μουσική. Σε πείσμα των καιρών και των αλλαγών ο «Αρχάγγελος» μένει ίδιος, μια μπάρα με παρεΐστικο στυλ, όπου γεννήθηκαν φλερτ, έρωτες που ευοδώθηκαν και σχέσεις που έφτασαν στα σκαλιά της εκκλησίας.

Γυναίκες έκλαψαν για χαμένους έρωτες, άνδρες τα ήπιαν για το τέλος μιας σχέσης ακούγοντας τον Στράτο Διονυσίου να τραγουδώ «μα δεν θυμήθηκα το χρώμα των ματιών σου, ούτε τον ήχο της φωνής σου δεν θυμήθηκα και προσπαθώντας κάτι για να θυμηθώ αποκοιμήθηκα...». Καμία νύχτα δεν ήταν ίδια στο μαγαζί του Σωτήρη Λαφαζάνη που τα τελευταία 14 χρόνια βρισκόταν στην Ακαδημία Πλάτωνος και γέμιζε τις λεγόμενες μικρές ώρες, από τις τρεις και μετά.

Ένα από τα πιο συγκινητικά αντίο στον «Αρχάγγελο» -έτσι τον φώναζαν όλοι πλέον- είναι αυτό της στιχουργού Ελεάννας Βραχάλη που τον αποχαιρέτησε με μια ανάρτηση στο Facebook: 

«Κάποιοι άνθρωποι είναι δικοί σου άνθρωποι κι ας μην τους βλέπεις συχνά. Τους αγαπάς γιατί έζησες μαζί τους στιγμές που σε σημάδεψαν. Γιατί η ψυχή σου βρήκε σημεία ταύτισης, αβίαστα. 20 χρόνια το στέκι μου, ο "Αρχάγγελος".

Πόσοι στίχοι μου γεννήθηκαν στο σύμπαν του! Τελευταία δεν πήγαινα συχνά, αλλά με τον Σωτήρη, τον Αρχάγγελό μας, επαφή κρατούσαμε πάντα. Αμέτρητες φορές πίναμε παρέα τα σκοτάδια μας, ακούγοντας τραγούδια από αυτά που σε ρίχνουν στο πάτωμα και κλείνεις και τα μάτια... Γιατί υπάρχουν κι άτομα που γίνονται κομμάτια.

Κομμάτια και σήμερα με την είδηση της ξαφνικής σου απώλειας Σωτήρη μου. Όποιος πέρασε από το μαγαζί σου ξέρει ότι έγραψες ιστορία, κουβαλώντας και τις ιστορίες όλων μας...»