Ανεβαίνουμε στο Βέρμιο με τους Ορειβάτες Βέροιας

Γράφει ο Ν. Τσιαμούρας
Το Βέρμιο, με ιστορία συνοδευμένη από μύθους και δοξασίες, κατορθώματα ηρώων και θεών, περάσματα βασιλιάδων και Αγίων, μας περιμένει, μας καρτερεί μας προσμένει να το διαβούμε και να το γνωρίσουμε! Φύγαμε από την Βέροια στις επτά και μισή πρωινό Κυριακής. Συναντηθήκαμε στην Ελιά 9 φίλοι ορειβάτες κάτω από ένα γκρι ουρανό και ένα πέπλο ομίχλης να τυλίγει την πόλη. Σήμερα ορειβασία στο δικό μας βουνό το Βέρμιο, τόσο κοντά και τόσο μακριά!

Ανεβαίνουμε τις στροφές του δρόμου περάσαμε την Κουμαριά και συνεχίζουμε για Κάτω Βέρμιο. Το χωριό μας υποδέχεται ήρεμο και έρημο. Ένα χωριό με πλούσια λαογραφία και παράδοση.

Ιδρύθηκε μεταξύ των ετών 1826-1835, από Βλάχους κτηνοτρόφους που ήρθαν από την Πίνδο, από τις περιοχές Αβδέλλα ( κυρίως) και της Σαμαρίνας. H πρώτη εγκατάσταση των κατοίκων έγινε στο νότιο άκρο του χωριού στην περιοχή Κρύες Βρύσες. Τότε ο οικισμός ονομαζόταν τα «Καλύβια του Μπαντραλέξη». Όταν ιδρύθηκε το χωριό ως οικισμός αποτελούνταν από δυο γειτονιές (μαχαλάδες). Τη Μαρούσια (Μαρουσιάνοι) και την απέναντι γειτονιά Νάπαρτι (Ναπαρτιάνοι). Ενδεικτικό της κόντρας των δυο περιοχών είναι ο γνωστός πετροπόλεμος από τις κορυφές των γειτονιών τους.

Από τα ομορφότερα και πλουσιότερα σε χλωρίδα και πανίδα βουνά του ελλαδικού χώρου, το Βέρμιο και αυτό εύκολα το αντιλαμβάνεσαι όταν βρεθείς στις πλαγιές του. Πολλά τρεχούμενα νερά, πυκνά δάση με οξιές πεύκα και έλατα. Όλη η οροσειρά του Βερμίου σχηματίζει μια μακριά κορυφογραμμή, η οποία ξεπερνά τα 50 χιλιόμετρα σε μήκος. Οι βόρειες απολήξεις του βουνού φτάνουν στο νομό Πέλλας.

Οι ανατολικές πλαγιές πλούσιες σε νερά και βλάστηση σε αντίθεση με τις δυτικές που είναι άγονες. Οι κορυφές είναι γυμνές από δένδρα μόνο χαμηλή βλάστηση. Δάση με πλατύφυλλα, δρυς, μικτά δάση οξιάς και μακεδονίτικα έλατα στις βουνοπλαγιές. Τα δάση ξεκινούν από τη μέση του βουνού, ενώ χαμηλά επικρατούν εκτάσεις θαμνώδεις. Στις πλαγιές αναπτύσσονται καστανιές, γαύροι, κουμαριές και αγριοκέρασα. Ενώ σε χαμηλά υψόμετρα καλλιεργούνται ροδακινιές, μηλιές και κερασιές.

Η αρκούδα, ο λύκος και το ελάφι δεν υπάρχουν σήμερα, παρατηρούνται όμως αγριογούρουνα, λύκοι, λαγοί, κουνάβια, ασβοί, νυφίτσες, σκίουροι και αλεπούδες. Αγριοτριανταφυλλιές, κρόκοι, κυκλάμινα και ποικιλίες μανιταριών.

Ο Ηρόδοτος γράφει για τον Μίδα ότι είχε ένα κήπο στην κοιλάδα κάτω από το όρος Βέρμιο με εξηντάφυλλα τριαντάφυλλα εξαιρετικής ευωδίας και μια πηγή με δροσερό νερό, το οποίο ο Μίδας ανακάτευε με κρασί και πρόσφερε στον Σιληνό, θεότητα του κρασιού και συγγενή του Διόνυσου. Ο Μίδας ήταν βασιλιάς της Φρυγίας. Φημιζόταν για τη σοφία, την ευσέβεια και τα πλούτη του. Ήταν γιος του Γόρδιου, ενός φτωχού αγρότη, απόγονος του μακεδονικού γένους των Βριγών που μετανάστευσε στη Μ. Ασία και έγινε βασιλιάς του Γορδίου ή Γορδίκιου παλιάς πρωτεύουσας της Φρυγίας πάνω στον ποταμό Σαγγάριο. Γυναίκα του Μίδα ήταν η Ερμοδίκη, κόρη του Αγαμέμνονα, βασιλιά της αιολικής Κύμης

Τώρα δρόμος δασικός ταλαιπωρημένος από τα καιρικά φαινόμενα δύσκολος, μόνο με 4Χ4 η πρόσβαση.

Περάσαμε δάση αρχέγονα, με οξιές και πεύκα, πανέμορφα. Φθινοπωρινό τοπίο με τις οξιές σε χρώματα της φωτιάς, του κίτρινου, του πορτοκαλιού και του πράσινου. 

Φθάσαμε στο φυλάκιο, παλιά βασιλικό κυνηγετικό περίπτερο, το αφήσαμε πίσω μας και συνεχίζουμε για Άνω Σέλι. Φθάσαμε στο χωριό, κτισμένο σε μια κατάφυτη πλαγιά σε υψόμετρο 1454 μέτρων πανέμορφο, μας καλωσορίζει με μια ησυχία που σε μελαγχολεί.

Στο βάθος του ορίζοντα σύννεφα και ομίχλη πυκνή κρύβει τις γύρω βουνοπλαγιές και την κορυφή. Στην ομάδα επικρατεί μια ανησυχία…!

Η μέρα κρύα και παγωμένη ακόμη. Πήραμε το δασικό δρόμο που θα μας οδηγήσει ψηλότερα. Οδηγοί της συντροφιάς ο Γιάννης με τον Ηλία. Η μέρα σήμερα προμηνύεται σκληρή, η πορεία μας μέχρι και την κορυφή είναι όλο ανάβαση.

Χρειάζονται γερά πόδια και δυνατές αναπνοές. Μπήκαμε στο δάσος, ένα ζωντανό δάσος με δένδρα πυκνά από φυλλώματα και χαμηλή χλόη.

Φθινόπωρο…..!

Ο ουρανός συννεφιασμένος ο ήλιος χάθηκε, λάμπει όμως η θέληση για ορειβασία μέχρι την κορυφή σε εμάς τους σκληρούς ορειβάτες. Μονοπάτι ανηφορικό που ανεβαίνοντας ψηλότερα γίνεται δυσκολότερο. Αδιαπέραστο τείχος από πυκνή βλάστηση μας υποδέχεται. Σήμερα η ομάδα είναι πολύ τολμηρή και μπήκε αμέσως στα δύσκολα.

Η χλόη με πράσινο χρώμα στολισμένη και το χώμα , έγινε βαθύτερο, ζωηρότερο, από τις τελευταίες βροχές. Παντού ανθισμένα τα ευγενικά κυκλάμινα του Φθινοπώρου, που μέχρι χθες με τις βροχές κρύβονταν σε υγρές γωνίτσες του δάσους.

Γέμισαν με το μωβ κέντημα τους, τους δασωμένους λόφους και τις βουνοπλαγιές. Μέσα από τα άγρια βάτα με τα βατόμουρα που κανείς άλλος εκτός από τα πουλιά δεν τα καταδέχεται, έβγαιναν ξαφνικοί βιαστικοί κελαηδισμοί. Λίγο πιο πέρα το νερό έτρεχε μέσα από χορταριασμένο αυλάκι. Ο δεύτερος δασικός δρόμος που συναντάμε μας ξεκουράζει, μας δίνει δυνάμεις για τη συνέχεια.

Τώρα ορειβατούμε σε ένα ανηφορικό Γολγοθά - με αρχηγό τον Χρήστο - με κλίσεις κάποτε ως και 40% μέσα σε μια ρεματιά ανάμεσα σε πυκνό δάσος πεύκων, όπου ξοδεύτηκαν όλες σχεδόν οι εφεδρείες του οργανισμού μας.

Βρισκόμαστε στον τρίτο δασικό δρόμο, από εδώ και πέρα το τοπίο φαίνεται να ξεκαθαρίζει. Τώρα τοπίο γυμνό μας οδηγεί προς την κορυφή. Από την κορυφή το θέαμα, τοπίο στην ομίχλη, δυστυχώς δεν μπορέσαμε να θαυμάσουμε την ομορφιά των γύρω βουνοκορφών…

Επιστροφή !

Ο καιρός γαλήνεψε και η ομίχλη διαλύθηκε, φάνηκαν οι γύρω βουνοκορφές. Οι κορυφές κατάφυτες, πανέμορφες με τα χρώματα του Φθινοπώρου, πίσω μας το χιονοδρομικό 3-5 Πηγάδια , μπροστά μας, ανατολικά το χιονοδρομικό του Σελίου, και δυτικά ο οικισμός Άνω Σέλι, τα Πιέρια και ο χιονισμένος Όλυμπος πέρα μακριά. Το φως κάνει χίλια χρώματα με εκείνα τα μακρινά σύννεφα, τους ατμούς και τις ομίχλες. Τα χρωματίζει με ένα ιδιαίτερο τρόπο.

Πήραμε το δρόμο της επιστροφής, η κατάβαση ευκολότερη. Άλλη μια ανάβαση, άλλη μια εξόρμηση άλλη μια φυγή εδώ στο δικό μας βουνό το Βέρμιο πήρε τέλος με επιτυχία.

Αξίζουν συγχαρητήρια σε όλη την ορειβατική ομάδα που τα κατάφερε μέχρι και την κορυφή.