Μέτρια η Εθνική, ανελαστικός ο Ολλανδός, αναλυσάρα ο Νταμπίζας

Του Βασίλη Αλαμπορινού

Ο Γάλλος προπονητής της Γεωργίας και παλιά δόξα της Μπάγερν Μονάχου Βίλλυ Σανιόλ, παρέταξε την ομάδα του με σχηματισμό οργάνωσης θέσεων το 4-2-3-1, όπου στην επιθετική οργάνωση γινόταν 2-3-4-1 (ή απλώς μεταφορά του 4-2-3-1) και στην αμυντική 4-5-1. Οι παίκτες της Γεωργίας για τους οποίους ξέρουμε πράγματα, είναι ο τερματοφύλακας Λόρια λόγω της παρουσίας του στην ελληνική superleague και φυσικά η παικτούρα που λέγεται Κβαρατσκέλια, για τον οποίο έχω αναφερθεί εκτενέστερα και παρουσιάσει με πλήρες scouting σε προσωπική μου σελίδα που διατηρώ σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης. 

Ο νεαρός Γεωργιανός αν θέλει να παίξει σε σπουδαία πρωταθλήματα, πρέπει να σταματήσει και λιγο να ντριμπλάρει απανωτά σε οριακό χρόνο και να μεταβιβάζει τη μπάλα. Αξιόμαχοι οι Γεωργιανοί, έδωσαν και το χεράκι-δωράκι του πέναλτυ... Δυστυχώς γι'αυτούς έχασαν.

Έχασαν από μια μέτρια Εθνική Ελλάδος. Το πλάνο του Φαν Σχίιπ ήταν να οργανώσει τις θέσεις με πρόσωπα υιοθετώντας το 3-4-1-2 , που στην επίθεση γινόταν 3-1-4-2 και στην άμυνα 5-3-2. Δυστυχώς οι πλάγιοι μπακ χαφ - εξτρέμ σε ρόλο που καλέστηκαν να παίξουν οι Τσιμίκας και Ανδρούτσος δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα. 

Ο σχηματισμός που επέλεξε ο «Ανελαστικός» Ολλανδός προπονητής βασίζεται στην ανάπτυξη με μοχλούς κίνησης αυτούς τους 2 ακραίους, πράγμα το οποίο δε συνέβη ποτέ, αναγκάζοντας τον άξονα να προσπαθεί να δημιουργήσει μάταια σκάβοντας για 20 μέτρα τη μπάλα με στόχο τους Μασούρα-Παυλίδη είτε κι αργότερα με το απαράδεκτο για τέτοιον σχηματισμό δίδυμο Πέλκα- Μασούρα ή αργότερα Τζόλη... 

Το να μην έχεις σέντερ φορ, σημαίνει ότι δεν θα στηρίξεις σε πλαγιοκόπηση την τελική σου φάση δημιουργίας. ΟΚ, ωραίο είναι. Αλλά αν δεν το παίζεις με 3 επιθετικούς είσαι δύσκολος. Με 2, δεν δημιουργείς σχεδόν ποτέ υπεραριθμία έναντι των 4 της τελευταίας γραμμής της άμυνας. Σκέψου αν έπαιζε ο αντίπαλος με 5άδα πίσω τι θα γινόταν! Ούτε ψίγμα φάσης.

Επίσης, στην ανάπτυξη, η 3άδα των κεντρικών αμυντικών, από τη στιγμή που δεν εδωσε εύρος, αναγκαστικά το εύρος γινόταν σε στατική μορφή κι όχι μορφή κίνησης, μονάχα από τους 2 ακραίους Τσιμίκα - Ανδρούτσο, οι οποίοι χθες ήταν χάλια.

Από το 52' και μετά, η εθνική κέρδισε μέτρα στο γήπεδο, ανέβηκε, αλλά μάταια προσπαθούσε χωρίς κεντρικό επιθετικό να βγάλει τελικές. Αξονικό σκάψιμο για μεταβίβαση δημιουργίας κι άγιος ο Θεός.

Στο 90' οι Γεωργιανοί σε μια φάση έλλειψης συγκέντρωσης αλλά και ατυχίας για τον αμυντικό, έκανε το χεράκι κι έδωσε το δωράκι του πεναλτυ στην Ελλάδα.... Σε μια Ελλάδα που δεν υπήρχε περίπτωση να απειλήσει με τελική εντός περιοχής. Έτσι, έκανε ο αρχηγός Μπακασέτας το 0-1 και σε ανύποπτη φάση μετάβασης στο 95', ο Πέλκας έσκαψε όμορφα τη μπάλα, κάνοντας το 0-2, σκοτώνοντας τη Γεωργία.

Παίκτες που ξεχώρισαν κάπως με την απόδοσή τους: Μαυροπάνος (που προσπαθεί να ανεβει και να δημιουργήσει με κάθετες καλές μεταβιβάσεις), Μπακασέτας και Τζαβέλλας.

Τέλος, αξίζει μια αναφορά στην ΟΛΟΣΩΣΤΗ ανάλυση φάσεων από τον Νίκο Νταμπίζα με τον οποίο συμφωνώ 100% σε όσα είπε. Είναι πολύ διαφορετικό να υπάρχει σχολιαστής που γνωρίζει να αναλύει τεχνικοτακτικά το ποδόσφαιρο κι αυτό που βλέπει, από το να υπάρχει απλώς ένας δημοσιογραφικός σχολιασμός.