Ο Όλυμπος, είναι μια ατέλειωτη «ιστορία» και μια πρόκληση πάντα ανοιχτή για όλους τους ορειβάτες. Βρισκόμαστε στο μυθικό βουνό που στέκει αγέρωχο και αιώνιο στο διάβα της ιστορίας. «Σήμερα, έχω να σας πω πολλά...! Τι είναι αυτό που με παρακινεί να γράφω. Είναι η ζωή και οι αξίες της, η αγάπη, ο έρωτας, η ομορφιά, η ασχήμια, η εντιμότητα, το ψέμα, η στάση ζωής, η μετανάστευση, η προσφυγιά, η αξιοπρέπεια, ο άνθρωπος, τα δακρυσμένα μάτια, η ανθρωπιά, η γεροντοκρατία, η πατρίδα, η νέα γενιά, η θρησκεία, η υπευθυνότητα, η ανευθυνότητα, η διαφορετικότητα, ο φθόνος, τι χρώμα είσαι, το τι είσαι και τι πρεσβεύεις, γράφω, ορειβατώ, διδάσκομαι το τι έχω να σας πω. Τίποτα!!!
Απλώς είμαι ένας άνθρωπος μες τα εκατομμύρια των ανθρώπων και ως σκεπτόμενος βασανίζομαι για όλα τα παραπάνω. Γράφω για αυτά που ζω, για αυτά που βλέπω, για αυτά που ακούω για αυτά που ονειρεύομαι, ακόμη… Γράφω πάντα με γνώμονα τον άνθρωπο. Σας ευχαριστώ για όλα αυτά τα χρόνια που με διαβάζετε και στους φίλους ορειβάτες που με συντροφεύετε. Το πιο βασικό είναι να είσαι σοβαρός άνθρωπος, να έχεις άποψη και να σκέφτεσαι και ας μην είσαι επώνυμος με την έννοια του διάσημου, γιατί επώνυμοι όλοι είμαστε…! Φύγαμε από την Βέροια πρωινό Κυριακής για τον Όλυμπο.
Διαδρομή Βέροια -Αιγίνιο – Κατερίνη - Βροντού. Σήμερα θα ορειβατήσουμε στην εντυπωσιακή, μα συνάμα και απαιτητική κόψη Μπαρμπαλά. 3 χιλιόμετρα επίπονης ανάβασης θα μας οδηγήσουν στο μπαλκόνι της κορυφής του Μπαρμπαλά που έχει υψόμετρο 1847 μέτρα. Βρισκόμαστε στην Βροντού μια πανέμορφη κωμόπολη. Η Βροντού είναι η είσοδος του Ολύμπου από τη βόρεια πλευρά του μυθικού βουνού.
Πήρε το όνομα της από τη δυνατή βοή του νερού, που έρεε ορμητικά (κατά την χειμερινή περίοδο ) από το ρέμα της Αγίας Τριάδος όπως κατέβαζε το βαρύ υδάτινο φορτίο του προς τη θάλασσα. Στις αρχές του 17ου αιώνα το χωριό βρισκόταν στη θέση Πλατύδρομος και ονομαζόταν Καραβάν Σεραϊ, (Πανδοχείο).
Το 2007 η πλατεία του χωριού βραβεύτηκε σε Πανελλήνιο διαγωνισμό της έκθεσης Polis ως η ομορφότερη πλατεία ή πεζόδρομος στην Ελλάδα μαζί με άλλες 12. Οι κάτοικοι πήραν μέρος στην επανάσταση του Ολύμπου εναντίον των Τούρκων και στον Μακεδονικό αγώνα. Περάσαμε την Βροντού, την τοποθεσία Άγιοι - Απόστολοι, την Αγία κόρη και συνεχίζουμε.
Η Αγία κόρη είναι νεομάρτυρας, ήταν ένα κορίτσι εκπληκτικής ομορφιάς. Έζησε την εποχή του Αλή –Πασά (1788 – 1822μ.Χ. ) που την ήθελε στο χαρέμι του, η ίδια για να σωθεί πήρε μαζί της μια εικόνα της Παναγίας της βρεφοκρατούσας και έφυγε για τον Όλυμπο. Έφτασε στην παλιά Βροντού και κρύφτηκε σε μια χαράδρα. Έζησε για λίγο καιρό, πέθανε σύντομα από την ασιτία και το κρύο. Κάποιος βοσκός βρήκε το άψυχο κορμί της και ειδοποίησε τους χωρικούς. Στο μέρος που βρέθηκε έκτισαν εκκλησάκι, το ονόμασαν αγία κόρη γιατί ποτέ δεν έμαθαν το όνομα της.
Η εικόνα που είχε μαζί της σωζόταν μέχρι το 1940. Ο τόπος όπου βρέθηκε το λείψανο της σήμερα βρίσκεται το εκκλησάκι και το άγίασμα. Δεν έχει αναγνωριστεί ακόμα ως Αγία από την επίσημη εκκλησία, ωστόσο είναι αναγνωρισμένη από το λαό, όχι μόνο εδώ στην Πιερία αλλά και από την υπόλοιπη Ελλάδα αφού πλήθος κόσμου έρχεται να επισκεφθεί το μέρος και να προσκυνήσει. Η μνήμη της γιορτάζεται την ημέρα της Αγίας Τριάδας.
Τώρα περνάμε το χείμαρρο ( που έχει αρκετό νερό ) με το στενό γεφυράκι και στη συνέχεια ακολουθούμε την ταμπέλα και το χωματόδρομο 8,5 χ λ μ προς το καταφύγιο «κρεβάτια». Δρόμος σκληρός , χωματόδρομος αλλά ευτυχώς τον ανεβήκαμε χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα. Τώρα πουρνάρια, κουμαριές, και ρείκια καθώς και μικρά φυλλοβόλα δένδρα- θάμνοι όπως το παλιούρι, η κουτσουπιά και ο φράξος. Στις πλαγιές του Ολύμπου ζουν λύκοι, αγριόγατοι, αλεπούδες, αγριογούρουνα , κουνάβια, λαγοί, ζαρκάδια, σκίουροι.
Πλατάνια, βελανιδιές, πεύκα , κέδρα, αριές, έλατα και ίταμοι.
Όλα αυτά, μαζί με τα 1600 είδη φυτών συνθέτουν ένα μοναδικό τοπίο και δίνουν στον επισκέπτη και τον ορειβάτη μια άλλη αίσθηση. Φτάσαμε στο καταφύγιο, με πάρα πολλούς επισκέπτες ,ορειβάτες και μη, προετοιμασία για ανάβαση. Από αυτή εδώ την πλευρά του Ολύμπου ανακαλύπτεις ένα άλλο πρόσωπο, μια άγρια ομορφιά. Βαθιές κοιλότητες, οξυκόρυφες ραχοκοκαλιές, πυργοειδής απολήξεις.
Αυτά τα φαράγγια και οι χαράδρες με τα νερά και την πλούσια βλάστηση ήταν οι πύλες του Ολύμπου για τους αρχαίους θεούς. Ο Όλυμπος ξεπερνά το στρώμα του αέρα, φτάνοντας έτσι στον ουρανό. Είναι ένας ουρανός που έλαχε στον Δία, όταν οι θεοί μοιράσθηκαν τον κόσμο. Ένα ατέλειωτο παιχνίδι ανάμεσα στον μύθο και την πραγματικότητα. Το μονοπάτι ξεκινάει πίσω από το καταφύγιο και μας δείχνει αμέσως τη διάθεση του.
Η πορεία μας αρχίζει με σχετικά μεγάλη ανηφορική κλίση και ορειβατούμε τώρα μέσα σε πυκνό όμορφο πευκοδάσος. Η σήμανση του μονοπατιού μας καθοδηγεί. Κίτρινα και κόκκινα σημάδια, μια εντυπωσιακότερη πεζοπορική ανάβαση ανηφορική μέχρι και την κορυφή του, μόλις άρχισε.
Απλώς είμαι ένας άνθρωπος μες τα εκατομμύρια των ανθρώπων και ως σκεπτόμενος βασανίζομαι για όλα τα παραπάνω. Γράφω για αυτά που ζω, για αυτά που βλέπω, για αυτά που ακούω για αυτά που ονειρεύομαι, ακόμη… Γράφω πάντα με γνώμονα τον άνθρωπο. Σας ευχαριστώ για όλα αυτά τα χρόνια που με διαβάζετε και στους φίλους ορειβάτες που με συντροφεύετε. Το πιο βασικό είναι να είσαι σοβαρός άνθρωπος, να έχεις άποψη και να σκέφτεσαι και ας μην είσαι επώνυμος με την έννοια του διάσημου, γιατί επώνυμοι όλοι είμαστε…! Φύγαμε από την Βέροια πρωινό Κυριακής για τον Όλυμπο.
Διαδρομή Βέροια -Αιγίνιο – Κατερίνη - Βροντού. Σήμερα θα ορειβατήσουμε στην εντυπωσιακή, μα συνάμα και απαιτητική κόψη Μπαρμπαλά. 3 χιλιόμετρα επίπονης ανάβασης θα μας οδηγήσουν στο μπαλκόνι της κορυφής του Μπαρμπαλά που έχει υψόμετρο 1847 μέτρα. Βρισκόμαστε στην Βροντού μια πανέμορφη κωμόπολη. Η Βροντού είναι η είσοδος του Ολύμπου από τη βόρεια πλευρά του μυθικού βουνού.
Πήρε το όνομα της από τη δυνατή βοή του νερού, που έρεε ορμητικά (κατά την χειμερινή περίοδο ) από το ρέμα της Αγίας Τριάδος όπως κατέβαζε το βαρύ υδάτινο φορτίο του προς τη θάλασσα. Στις αρχές του 17ου αιώνα το χωριό βρισκόταν στη θέση Πλατύδρομος και ονομαζόταν Καραβάν Σεραϊ, (Πανδοχείο).
Το 2007 η πλατεία του χωριού βραβεύτηκε σε Πανελλήνιο διαγωνισμό της έκθεσης Polis ως η ομορφότερη πλατεία ή πεζόδρομος στην Ελλάδα μαζί με άλλες 12. Οι κάτοικοι πήραν μέρος στην επανάσταση του Ολύμπου εναντίον των Τούρκων και στον Μακεδονικό αγώνα. Περάσαμε την Βροντού, την τοποθεσία Άγιοι - Απόστολοι, την Αγία κόρη και συνεχίζουμε.
Η Αγία κόρη είναι νεομάρτυρας, ήταν ένα κορίτσι εκπληκτικής ομορφιάς. Έζησε την εποχή του Αλή –Πασά (1788 – 1822μ.Χ. ) που την ήθελε στο χαρέμι του, η ίδια για να σωθεί πήρε μαζί της μια εικόνα της Παναγίας της βρεφοκρατούσας και έφυγε για τον Όλυμπο. Έφτασε στην παλιά Βροντού και κρύφτηκε σε μια χαράδρα. Έζησε για λίγο καιρό, πέθανε σύντομα από την ασιτία και το κρύο. Κάποιος βοσκός βρήκε το άψυχο κορμί της και ειδοποίησε τους χωρικούς. Στο μέρος που βρέθηκε έκτισαν εκκλησάκι, το ονόμασαν αγία κόρη γιατί ποτέ δεν έμαθαν το όνομα της.
Η εικόνα που είχε μαζί της σωζόταν μέχρι το 1940. Ο τόπος όπου βρέθηκε το λείψανο της σήμερα βρίσκεται το εκκλησάκι και το άγίασμα. Δεν έχει αναγνωριστεί ακόμα ως Αγία από την επίσημη εκκλησία, ωστόσο είναι αναγνωρισμένη από το λαό, όχι μόνο εδώ στην Πιερία αλλά και από την υπόλοιπη Ελλάδα αφού πλήθος κόσμου έρχεται να επισκεφθεί το μέρος και να προσκυνήσει. Η μνήμη της γιορτάζεται την ημέρα της Αγίας Τριάδας.
Τώρα περνάμε το χείμαρρο ( που έχει αρκετό νερό ) με το στενό γεφυράκι και στη συνέχεια ακολουθούμε την ταμπέλα και το χωματόδρομο 8,5 χ λ μ προς το καταφύγιο «κρεβάτια». Δρόμος σκληρός , χωματόδρομος αλλά ευτυχώς τον ανεβήκαμε χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα. Τώρα πουρνάρια, κουμαριές, και ρείκια καθώς και μικρά φυλλοβόλα δένδρα- θάμνοι όπως το παλιούρι, η κουτσουπιά και ο φράξος. Στις πλαγιές του Ολύμπου ζουν λύκοι, αγριόγατοι, αλεπούδες, αγριογούρουνα , κουνάβια, λαγοί, ζαρκάδια, σκίουροι.
Πλατάνια, βελανιδιές, πεύκα , κέδρα, αριές, έλατα και ίταμοι.
Όλα αυτά, μαζί με τα 1600 είδη φυτών συνθέτουν ένα μοναδικό τοπίο και δίνουν στον επισκέπτη και τον ορειβάτη μια άλλη αίσθηση. Φτάσαμε στο καταφύγιο, με πάρα πολλούς επισκέπτες ,ορειβάτες και μη, προετοιμασία για ανάβαση. Από αυτή εδώ την πλευρά του Ολύμπου ανακαλύπτεις ένα άλλο πρόσωπο, μια άγρια ομορφιά. Βαθιές κοιλότητες, οξυκόρυφες ραχοκοκαλιές, πυργοειδής απολήξεις.
Αυτά τα φαράγγια και οι χαράδρες με τα νερά και την πλούσια βλάστηση ήταν οι πύλες του Ολύμπου για τους αρχαίους θεούς. Ο Όλυμπος ξεπερνά το στρώμα του αέρα, φτάνοντας έτσι στον ουρανό. Είναι ένας ουρανός που έλαχε στον Δία, όταν οι θεοί μοιράσθηκαν τον κόσμο. Ένα ατέλειωτο παιχνίδι ανάμεσα στον μύθο και την πραγματικότητα. Το μονοπάτι ξεκινάει πίσω από το καταφύγιο και μας δείχνει αμέσως τη διάθεση του.
Η πορεία μας αρχίζει με σχετικά μεγάλη ανηφορική κλίση και ορειβατούμε τώρα μέσα σε πυκνό όμορφο πευκοδάσος. Η σήμανση του μονοπατιού μας καθοδηγεί. Κίτρινα και κόκκινα σημάδια, μια εντυπωσιακότερη πεζοπορική ανάβαση ανηφορική μέχρι και την κορυφή του, μόλις άρχισε.
Μονοπάτι ανηφορικό γεμάτο εικόνες χρώματα και αρώματα του Μάη. Βρισκόμαστε στο μυθικό βουνό που στέκει αγέρωχο και αιώνιο στο διάβα της ιστορίας. Η εκθαμβωτική και μεγαλοπρεπής εικόνα του Πιερικού Ολύμπου, σφράγισε τη μνήμη των προϊστορικού ανθρώπου που κατοικούσε στους Πιερικούς πρόποδες. Κάτω από τις κορυφές ήταν η κατοικία των Μουσών. Λατρευόταν ως προστάτιδες των καλών τεχνών, ολυμπιάδες και κόρες του Δία.
Το δάσος έχει κάτι το μυστηριακό που σε τραβάει κοντά του, τα τρομαγμένα πουλιά τα θεόρατα πεύκα και ο ήλιος που μας παρακολουθεί. Η δροσιά και η αύρα του πρωινού, το πανέμορφο τοπίο, μας ανεβάζουν την διάθεση μας ταξιδεύουν. Συνεχής ανάβαση, παντού ξεπροβάλλουν αλλεπάλληλες πλαγιές και κορφές, πάνω από τα σύννεφα, πέρα από το χρόνο. Εκεί όπου υπάρχει άνοιγμα και πλαγιά χωρίς δένδρα ηλιοφάνεια και δροσιά.
Ανεβαίνουμε ψηλότερα τώρα μονοπάτι επικίνδυνα ανηφορικό γυμνό από δένδρα , αέρας δροσερός μας χτυπά από παντού σε όλο το κορμί. Συνεχίζουμε απτόητοι… Μια χρυσή ακτίνα του ήλιου σκεπάζει δέντρα και χλόη, τώρα ορειβατούμε πάνω από τα σύννεφα. Μόνοι εμείς και η απόλυτη ησυχία του δάσους. Βαθιές ανάσες κρυστάλλινου βουνίσιου πεντακάθαρου αέρα.
Έπειτα από μια συγκλονιστική ανάβαση μέσα από ένα ανελέητο στριφογύρισμα του μονοπατιού φθάσαμε στην κορυφή. Πλησιάζουμε, χωρίς δυσκολία προσανατολισμού ακολουθούμε την απότομη κόψη ( γυμνή από δένδρα) μέχρι το γυμνό τοπίο της κορυφής ( 1847μ.) υψόμετρο. Από εδώ ψηλά αποκαλύπτεται, μια άλλη οπτική γωνία του Ολύμπου, όπου και να σταθείς όπου και να κοιτάξεις σε αυτό το αιώνιο βουνό νοιώθεις μια απέραντη γαλήνη και ένα δέος.
Από την κορυφή έχουμε θέα το παπά- ρέμα και χαζεύουμε την άγρια και απότομη πλευρά του Β.Δ. Ολύμπου. Φθάσαμε στην κορυφή από την θέση Κρεβάτια ( 1000μ.) έπειτα από μια συνεχή κοπιαστική απότομη ανάβαση. Εμείς φίλοι ορειβάτες από την πόλη της Βέροιας. Κατεβαίνοντας θαυμάζουμε δεξιά μας την μονή της Αγίας Τριάδος, κτισμένη σε απότομη πλαγιά. Ένα γραφικό ξωκλήσι που μας εντυπωσιάζει με την εξαιρετική θέα προς το ρέμα και τις απότομες βουνοκορφές του Ολύμπου.
Χαμηλότερα τοπίο ζωγραφισμένο από μικροσκοπικές και καταπράσινες κοιλάδες; που λάμπουν πάνω στον ανοιξιάτικο καμβά, η παραλία Κατερίνης και λίγο μακρύτερα ο Θερμαϊκός κόλπος. Επιστροφή…. Πήραμε το δρόμο του γυρισμού, πάλι θα χαθούμε στους θορύβους της τσιμεντένιας πόλης. Το βουνό ήταν για μας σήμερα ένας ακόμα προορισμός που ανέβασε το σώμα και την ψυχή, ανανέωσε τη σκέψη και καθάρισε το μυαλό από τις σκοτούρες της καθημερινότητας. Συγχαρητήρια σε όλους Εμάς!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχόλια να είναι σύντομα και να χρησιμοποιείτε nickname για τη διευκόλυνση του διαλόγου. Ο «Βεροιώτης» δεν υιοθετεί τις απόψεις των σχολιαστών, οι οποίοι και είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι για αυτές.