Η υπερβολική κατανάλωση φαρμάκων θέτει σε κίνδυνο τη ζωή των ηλικιωμένων

Οι ακούσιες αλληλεπιδράσεις μεταξύ διαφορετικών φαρμάκων που λαμβάνονται ταυτόχρονα μπορεί να είναι επικίνδυνες για την υγεία των ηλικιωμένων σύμφωνα με μια αναφορά της βρετανικής φιλανθρωπικής οργάνωσης «Age». Στη Βρετανία περίπου 2 εκατομμύρια ηλικιωμένοι παίρνουν επτά διαφορετικά φάρμακα θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή τους. Στην αναφορά της Αge υπογραμμίζεται ότι ένα στα πέντε φάρμακα που παίρνει ένας ηλικιωμένος είναι ακατάλληλο και εξηγεί ότι συχνά οι γιατροί συνταγογραφούν ένα νέο φάρμακο για κάθε καινούργιο ιατρικό πρόβλημα που προκύπτει χωρίς να διακόπτουν τα παλιά φάρμακα. Παράλληλα τα φάρμακα αυξάνουν τον κίνδυνο πτώσεων των ηλικιωμένων.Περίπου 1.000 άτομα σε μεγάλη ηλικία εισάγονται στο νοσοκομείο καθημερινά επειδή έχουν πέσει. Η πιθανότητα πτώσης αυξάνεται κατά 14% για κάθε νέο φάρμακο που παίρνουν.

Επίσης, το ζήτημα των παρενεργειών (ναυτία, ζαλάδα, κακή διάθεση, ντελίριο, απώλεια όρεξης, αδυνάτισμα, αποδυνάμωση των μυών) είναι σημαντικό, καθώς 6% των ηλικιωμένων εισάγονται λόγω αυτών στο νοσοκομείο και η μια στις 50 οργανικές αντιδράσεις στα φάρμακα είναι θανατηφόρα.

Η αναφορά της Age τονίζει, φυσικά, τη σημασία των φαρμάκων και υπογραμμίζει ότι είμαστε τυχεροί που ζούμε σε μια εποχή που υπάρχουν αποτελεσματικά φάρμακα για τη θεραπεία πολλών ιατρικών καταστάσεων. Παρόλα αυτά ο συνδυασμός τους μπορεί να έχει παρενέργειες που κάνουν περισσότερο κακό παρά καλό.

Ο Δρ. Χένρι Γούντφορντ, επικεφαλής φαρμάκων και συνταγογράφησης στην «British Geriatrics Society», εξηγεί ότι πρόκειται για ένα φαινόμενο που βλέπουμε καθημερινά, κάθε φάρμακο συνταγογραφείται με βάση τις οδηγίες για την συγκεκριμένη ιατρική κατάσταση χωρίς να λαμβάνονται υπόψη τα υπόλοιπα φάρμακα που λαμβάνονται ταυτόχρονα.

Η αναφορά προτείνει ότι ένας καλός παθολόγος πρέπει να έχει καλή εικόνα όλων των φαρμάκων του ασθενούς του και να συναντιέται τακτικά μαζί του για πιθανές αναθεωρήσεις.

Τέλος, αναφορά τονίζει ότι μπορεί να είναι ωφέλιμες και οι μη φαρμακευτικές παρεμβάσεις, όπως για παράδειγμα η σωματική άσκηση που έχει αποτελέσματα στην κατάθλιψη, την υπόταση, και μειώνει τα επίπεδα ινσουλίνης στους πάσχοντες από διαβήτη τύπου 1.

Μάλιστα, ορισμένες εναλλακτικές μη φαρμακευτικές προσεγγίσεις, όπως η θεραπεία αισθητηριακής ολοκλήρωσης, το μασάζ, η σωματική άσκηση, η μουσική, είναι πιο ασφαλείς και πιο αποτελεσματικές από τα φάρμακα στην διαχείριση της δύσκολης συμπεριφοράς ασθενών με άνοια.