Ναι, ρε παικτούρα, εσύ!

Γεια και χαρά σ' όλα τα αρρωστάκια της μπάλας. Και εκεί που έχω να γράψω άρθρο στο «Βεροιώτη» κάνα τρίμηνο, τσουπ το τηλέφωνο από τον Πατσίκα. «Ρε Αλέφα, που χάθηκες; Γράψε κανένα αρθράκι γιατί πήξαμε στα πολιτικά μου λέει». Κερνάς τσίπουρο του λέω. Ναι μου απαντάει... Τότε θα παίξω
μπαλίτσα. Ψάχνω θεματάκι και ξαφνικά τσουπ στην αρχική μου βγαίνει ο Κωστάκης ο Μουρατίδης. Τι λες τώρα; Τι μου θύμισες ρε καψούρα; Έχω τρελαθεί! Μεγάλος αμυντικός που διακρίθηκε στους Πόντιους. Ογκόλιθος της αμυντικής λειτουργίας και ανίκητος στο ψηλό παιχνίδι. Δεν έχανε κεφαλιά. Καλός ποδοσφαιριστής και ακόμα καλύτερος χαρακτήρας. Διαμάντι παιδί! Θα μπορούσα να τον παρομοιάσω με τον Τραϊανό Δέλλα της ΑΕΚ.
Ψηλός, εγκεφαλικός και με σωστές μεταβιβάσεις στο παιχνίδι του. Αυτό το παλικάρι θα μπορούσε να κάνει μεγάλη καριέρα στην Α' Εθνική, αν ήταν λίγο πιο τυχερός και αν τον βοηθούσαν οι συγκυρίες. Εγώ τον γούσταρα πολύ ποδοσφαιρικά. Ήξερες πως σε κάθε ματς θα δώσει το 100% των δυνατοτήτων του. Αγάπησε την ΑΕΠ και την έβαλε για πάντα στην καρδιά του. Ήταν από τους λίγους που τα έβαψαν μαύρα, όταν η ομάδα μοντέλο της Β' Εθνικής κατρακυλούσε στα τοπικά πρωταθλήματα. Εκεί στην Ραχιά πέρασε τα πιο όμορφα χρόνια της ζωής του. Έζησε το όνειρο! Ήταν ένα ταξίδι που κράτησε για λίγο, αλλά έμεινε για πάντα μέσα στην καρδιά του! Γεια σου ρε παικτούρα Μουρατίδη!