Κάποτε είχε σημασία πόσα γκολ θα βάλει. Αλλά μετά η καρδιά άρχισε να πηγαίνει πιο αργά… Κάποτε είχε σημασία πόσες ασίστ θα δώσει. Αλλά μετά η καρδιά άρχισε να πηγαίνει ακόμα πιο αργά… Κάποτε είχε σημασία τι συμβόλαιο θα υπογράψει και
σε ποια ομάδα. Αλλά μετά η καρδιά πήγε ακόμα πιο αργά… Κάποτε είχε σημασία να πετύχει, να καθιερωθεί, να φτάσει ψηλότερα. Κι εκεί η καρδιά σχεδόν σταμάτησε. Πιθανότατα δε θέλει να σκοράρει όσο συχνά το έκανε στη Βέροια ή να μοιράζει τελικές πάσες. Δε θέλει να δει τα νούμερα στο συμβόλαιο που του εξασφάλιζε ο περίφημος Τζέι Τζέι Οκότσα ως μάνατζέρ του. Δεν τον νοιάζουν οι ρήτρες, οι συμμετοχές, η καθιέρωση. Τον νοιάζει να επιστρέψει, να σταθεί στα πόδια του, να παίξει, να μην ανταμώσει ποτέ ξανά με το σκοτάδι μιας καρδιάς που πρόδωσε τα όνειρά του. Ενδεχομένως – αν και σίγουρα θα έχει συμβεί ξανά ως τώρα – να θέλει να ακούσει τη φωνή της μαμάς του.
«Το όνειρό μου, είναι να ακούσω από την μητέρα μου, να μου λέει: «Είμαι περήφανη για σένα Μάικλ!». Ο Νιγηριανός είναι ο μεγαλύτερος από τα τρία αδέρφια που γεννήθηκαν στο Τζος και ο μοναδικός που ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο κι έφυγε μικρός από το σπίτι. Στην Ελλάδα ήρθε το 2011 σε μια περιπέτεια ανάμεσα σε Άρη και Βέροια, που κατέληξε με νικήτρια τη «βασίλισσα του βορρά» και… δακτυλοδεικτούμενη την ομάδα της Θεσσαλονίκης, που παραχώρησε ως δανεικό και μάλλον αγύριστο τον Ολαϊτάν. Εκεί, ο Μάικλ μεγαλούργησε. Στη Β’ Εθνική σκόραρε εφτά φορές και μοίρασε έξι ασίστ και στη Super League ένα χρόνο μετά πιστοποιούσε την ποιότητά του με ISO εννέα γκολ και πέντε ασίστ!
σε ποια ομάδα. Αλλά μετά η καρδιά πήγε ακόμα πιο αργά… Κάποτε είχε σημασία να πετύχει, να καθιερωθεί, να φτάσει ψηλότερα. Κι εκεί η καρδιά σχεδόν σταμάτησε. Πιθανότατα δε θέλει να σκοράρει όσο συχνά το έκανε στη Βέροια ή να μοιράζει τελικές πάσες. Δε θέλει να δει τα νούμερα στο συμβόλαιο που του εξασφάλιζε ο περίφημος Τζέι Τζέι Οκότσα ως μάνατζέρ του. Δεν τον νοιάζουν οι ρήτρες, οι συμμετοχές, η καθιέρωση. Τον νοιάζει να επιστρέψει, να σταθεί στα πόδια του, να παίξει, να μην ανταμώσει ποτέ ξανά με το σκοτάδι μιας καρδιάς που πρόδωσε τα όνειρά του. Ενδεχομένως – αν και σίγουρα θα έχει συμβεί ξανά ως τώρα – να θέλει να ακούσει τη φωνή της μαμάς του.
«Το όνειρό μου, είναι να ακούσω από την μητέρα μου, να μου λέει: «Είμαι περήφανη για σένα Μάικλ!». Ο Νιγηριανός είναι ο μεγαλύτερος από τα τρία αδέρφια που γεννήθηκαν στο Τζος και ο μοναδικός που ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο κι έφυγε μικρός από το σπίτι. Στην Ελλάδα ήρθε το 2011 σε μια περιπέτεια ανάμεσα σε Άρη και Βέροια, που κατέληξε με νικήτρια τη «βασίλισσα του βορρά» και… δακτυλοδεικτούμενη την ομάδα της Θεσσαλονίκης, που παραχώρησε ως δανεικό και μάλλον αγύριστο τον Ολαϊτάν. Εκεί, ο Μάικλ μεγαλούργησε. Στη Β’ Εθνική σκόραρε εφτά φορές και μοίρασε έξι ασίστ και στη Super League ένα χρόνο μετά πιστοποιούσε την ποιότητά του με ISO εννέα γκολ και πέντε ασίστ!
Η μάχη θα ήταν δεδομένη. ΠΑΟΚ και Ολυμπιακός έγιναν το νέο δίπολο της καθημερινότητάς του, με την Τβέντε να παίζει το ρόλο της σειρήνας του εξωτερικού, η οποία ωστόσο ουδέποτε έγινε πιο επίμονη στο τραγούδι της. Μετά από ένα σίριαλ εβδομάδων, ο Ολαϊτάν θα υπέγραφε στην αθηναϊκή ομάδα. 30 Απριλίου έγραφε το ημερολόγιο, όταν ανακοινώθηκε η απόκτησή του για τα επόμενα τέσσερα χρόνια. 30 Απριλίου του 2013.
Η καταραμένη στιγμή!
«Στη ζωή μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο. Γιατί δε γνωρίζεις τι μπορεί να συμβεί σε ένα ή δύο λεπτά. Είμαι ευγνώμων στο Θεό που έχω μία δεύτερη ευκαιρία». Δεν ήταν η δεύτερη ευκαιρία που του έδινε ο Θεός. Ήταν η τρίτη. Στις 2 Μαρτίου του 2014, ο Μάικλ Ολαϊτάν θα καταρρεύσει στο γήπεδο. Μέχρι τότε – όχι πως έχει και ιδιαίτερα σημασία – θα έχει κάνει μια εξαιρετική σεζόν με τον Ολυμπιακό. 11 γκολ, έξι ασίστ και την απόλυτη εμπιστοσύνη του Μίτσελ και σε ένα ρόστερ που είχε Μήτρογλου, Σαβιόλα, Κάμπελ, Νέλσον Βαλντές, ο Νιγηριανός είχε κατορθώσει να είναι σημείο αναφοράς.
Μέχρι το καταραμένο ματς με τον Παναθηναϊκό. Το πρώτο του ντέρμπι λίγες ημέρες μετά την απόλυτη ονείρωξη να παίξει αντίπαλος της Μάντσεστερ και να πιστωθεί την ασίστ για το γκολ του Κάμπελ. Στο 30ο λεπτό, ο Μάικλ Ολαϊτάν θα καταρρεύσει. Οι χτύποι της καρδιάς του θα μειωθούν, το σκοτάδι γύρω του θα απλωθεί… Το είχε ζήσει ξανά ως παίκτης της Βέροιας, την εποχή που αμειβόταν με 2.000 ευρώ το μήνα. Ένα χρόνο και δύο ημέρες νωρίτερα, στις 2 Μαρτίου του 2013 και στην αναμέτρηση της Βέροιας με τον Άρη. Τότε, συνέβη στα αποδυτήρια και ελάχιστοι ασχολήθηκαν. Μπροστά σε χιλιάδες μάτια στο Στάδιο Καραϊσκάκη και εκατοντάδες χιλιάδες στην τηλεόραση, όμως, δε μπορούσε το θέμα να περάσει στα ψιλά.
Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, ο Μάικλ Ολαϊτάν θα νοσηλεύεται στο νοσοκομείο. Θα παίρνει δύναμη από τους συμπαίκτες του, οι οποίοι τον επισκέπτονταν και από την ελπίδα ότι θα παίξει ξανά ποδόσφαιρο. Τα αποτελέσματα των εξετάσεων μετά την οκταήμερη νοσηλεία του έχουν ως πρώτη διάγνωση την ιογενή μυοκαρδίτιδα, η οποία προκλήθηκε από λοίμωξη και προκάλεσε με τη σειρά της καρδιακές αρρυθμίες. Οι γιατροί του απαγορεύουν οποιαδήποτε έντονη αθλητική δραστηριότητα για έξι μήνες. Ο Νιγηριανός το μόνο που μπορεί να κάνει, 20 χρονών ακόμα εκείνη την εποχή, είναι υπομονή.
«Όταν αντιμετωπίσεις την πρόκληση, μετράει πόσο δυνατός ή αδύναμος είσαι. Συμβαίνει. Συμβαίνει στη ζωή και κανείς δεν μπορείς να το αποτρέψει ή να πεις γιατί συνέβη», θα διηγηθεί αργότερα για τις σκέψεις του εκείνο το διάστημα, όταν μαζί με τον μάνατζέρ του θα ταξιδέψουν (και) στο Βέλγιο για ιατρικές εξετάσεις. Το όνομα του Ολαϊτάν θα επιστρέψει σταδιακά στην επικαιρότητα. Προπονήσεις το καλοκαίρι, ολόκληρο το πρόγραμμα της ομάδας στις 20 Νοεμβρίου και μετά η επιστροφή του. «Αισθάνομαι έτοιμος και δυνατός. Δεν νομίζω ότι φοβάμαι. Δε φοβάμαι».
Στις 21 Ιανουαρίου του 2015 θα παίξει για 28 λεπτά απέναντι στον Τύρναβο. Όλοι θα μιλήσουν για την μεγάλη επάνοδό του, όμως στην πραγματικότητα εκείνη θα είναι η τελευταία του συμμετοχή με τον Ολυμπιακό. Ακολουθούν δανεισμοί και σκόρπιες συμμετοχές, πριν μείνει ελεύθερος από τους ερυθρολεύκους. Εργοτέλης, Τβέντε, Κόρτρικ, Πανιώνιος, Σαμτρέντια στην Γεωργία πέρυσι. Στο σύνολο 57 ματς σε 4,5 χρόνια.
Ο Δημήτρης Καλαϊτζίδης, ο οποίος για τον Ολαϊτάν είχε κάποτε πει πως «είναι το σπουδαιότερο ταλέντο που έχω δει στην καριέρα μου» τον καλεί κοντά του στον Απόλλωνα Πόντου. Στα 25 του χρόνια ο Μάικλ θα καλέσει ξανά τη μητέρα του στο Τζος της Νιγηρίας. «Μετά από κάθε παιχνίδι τηλεφωνώ κατευθείαν στην μαμά μου να της πω τα ευχάριστα νέα». Αυτή τη φορά τα ευχάριστα νέα είναι πιο απλά. Αρκούν, όμως, για να χτυπάει κανονικά η καρδιά του…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχόλια να είναι σύντομα και να χρησιμοποιείτε nickname για τη διευκόλυνση του διαλόγου. Ο «Βεροιώτης» δεν υιοθετεί τις απόψεις των σχολιαστών, οι οποίοι και είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι για αυτές.