Μία ἀπό τίς πολλές ἡμέρες τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους κατά τήν ὁποία ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία τιμᾶ τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Πρόδρομο καί βαπτιστή τοῦ Κυρίου μας, εἶναι καί ἡ σημερινή, κατά τήν ὁποία ἀναμιμνήσκεται καί ἑορτάζει τήν τρίτη εὕρεση τῆς τιμίας του κεφαλῆς. Καί ἐπειδή ἡ προσωπικότητα τοῦ τιμίου Προδρόμου εἶναι τόσο μεγάλη καί σημαντική, ἐφόσον ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας τόν ὀνόμασε «μείζονα ἐν γεννητοῖς γυναικῶν», ἡ Ἐκκλησία μας ἔχει κάθε λόγο νά τόν τιμᾶ καί νά τόν προβάλλει ὡς πρότυπο ἀρετῆς καί ἁγιότητος, ὡς πρότυπο ταπεινοφροσύνης καί ἀσκητικότητος, ἀλλά καί ὡς πρότυπο φλογεροῦ καί διαπρυσίου κήρυκος τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ.
Καί παρότι οἱ ἰδιότητες αὐτές μπορεῖ νά φαίνονται ἀσύμβατες μεταξύ τους, παρότι μπορεῖ κανείς νά ἀμφιβάλλει πῶς εἶναι δυνατόν ἕνας ταπεινός καί ἀσκητικός ἄνθρωπος, πῶς μπορεῖ ἕνας ἄνθρωπος πού ἔζησε μακριά ἀπό τόν κόσμο καί τρεφόταν σέ ὅλη του τή ζωή μέ ἀκρίδες καί μέλι ἄγριο νά εἶναι συγχρόνως ἕνας φλογερός κήρυκας τοῦ Χριστοῦ, ἕνας ἄνθρωπος τόν ὁποῖο ὁ ἴδιος ὁ Θεός ἐπέλεξε καί ἀπέστειλε ὡς ἄγγελο πρό προσώπου του, ὅπως ἀκούσαμε σήμερα τόν ἴδιο τόν Χριστό στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα νά τόν χαρακτηρίζει ἐπαναλαμβάνοντας τόν λόγο τοῦ προφήτου: «ἰδού ἐγώ ἀποστέλλω τόν ἄγγελόν μου πρό προσώπου σου», δέν ὑπάρχει ἀμφιβολία ὅτι αὐτή ἡ συνύπαρξη ἀποτελεῖ μία πραγματικότητα στό πρόσωπο τοῦ τιμίου Προδρόμου.
Γιατί μόνο ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος, ὅπως ὁ τίμιος Πρόδρομος, ἕνας ἄνθρωπος ταπεινός, ἥσυχος, ἀσκητικός, μπορεῖ νά ἐκφράσει τό μεγαλεῖο τοῦ Θεοῦ, μπορεῖ νά δείξει στούς ἀνθρώπους τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ· καί μπορεῖ νά τό δείξει ἀσυγκρίτως καλύτερα ἀπό τόν κάθε σοφό, ἀπό τόν κάθε βαθυνούστατο θεολόγο, ἀπό τόν κάθε ταλαντοῦχο ρήτορα, ἀπό κάθε ἄνθρωπο πού ἔχει ἄλλες ἱκανότητες καί ἄλλα ταλέντα.
Γιατί συμβαίνει αὐτό; Γιατί ὁ Χριστός δέν χρειάζεται τήν ἀνθρώπινη αἴγλη ἤ τήν κοσμική σοφία ἤ ρητορική δεινότητα γιά νά ἀναδειχθεῖ καί νά προβληθεῖ. Αὐτά μᾶλλον τόν ἐμποδίζουν νά φανεῖ καί ἱκανοποιοῦν μόνο τόν ἐγωισμό καί τήν αὐταρέσκεια ἐκείνων πού τά χρησιμοποιοῦν.
Ὁ Χριστός, κατά τόν ἀπόστολο Παῦλο, «τά μωρά τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ἵνα τούς σοφούς καταισχύνῃ»· καί ἕνα εἶδος μωροῦ κατά κόσμον ἦταν καί ὁ τίμιος Πρόδρομος. Γιατί ἔτσι θά φαινόταν στά μάτια τοῦ κόσμου ἕνας ἄνθρωπος πού φοροῦσε ἀντί γιά ἄλλο ροῦχο τρίχες καμήλου καί μία ἁπλή δερμάτινη ζώνη, καί ὅμως τολμοῦσε νά ἐλέγξει ἀκόμη καί τόν ἡγεμόνα.
Τέτοιους ἀνθρώπους ἐπιλέγει καί τιμᾶ ὁ Χριστός, ἀναθέτοντάς τους τόν ρόλο τοῦ ἀγγέλου του καί τήν ἀποστολή τοῦ προδρόμου του. Γιατί αὐτοί οἱ ταπεινοί, οἱ ἁπλοί, οἱ ἀσκητικοί ἄνθρωποι, σάν τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Πρόδρομο, γνωρίζουν νά ὑποχωροῦν γιά νά φαίνεται ὁ Χριστός, γνωρίζουν νά λιώνουν καί νά σβύνουν τή δική τους φλόγα γιά νά φαίνεται τό φῶς τοῦ Χριστοῦ, γνωρίζουν ὅτι δέν ὑπάρχει μεγαλύτερη τιμή γιά τόν ἄνθρωπο ἀπό τό νά γίνεται αὐτός πού ἀναγγέλλει στούς ἀνθρώπους τόν Σωτήρα Χριστό. Δέν ὑπάρχει μεγαλύτερη τιμή γιά τόν ἄνθρωπο ἀπό τό νά σιωπᾶ ἐκεῖνος, γιά νά ἀκουσθεῖ ἡ φωνή τοῦ Θεοῦ Λόγου. Δέν ὑπάρχει μεγαλύτερη τιμή γιά τόν ἄνθρωπο, νά γίνεται ὁ ἐργάτης πού θά κατασκευάζει τήν ὁδόν τοῦ Κυρίου.
Νά γιατί τιμᾶ, ἀδελφοί μου, ἡ Ἐκκλησία μας ἰδιαιτέρως τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Πρόδρομο, τόν προστάτη καί ἔφορο τῆς Ἱερᾶς αὐτῆς Μονῆς. Νά γιατί τόν προβάλλει ὡς πρότυπο γιά τόν καθένα ἀπό ἐμᾶς, ὅπου καί ἄν ζοῦμε, ὅπως καί ἄν ζοῦσε, εἴτε ὡς κληρικοί, εἴτε ὡς μοναχοί, εἴτε ὡς λαϊκοί μέσα στόν κόσμο. Διότι μπορεῖ ὁ τίμιος Πρόδρομος νά εἶναι ὁ μοναδικός, ὁ μείζων ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους, πού ἀξιώθηκε τῆς μεγάλης αὐτῆς τιμῆς νά παρουσιάσει τόν Χριστό στόν κόσμο καί νά γίνει ὁ πνευματικός κρίκος πού συνέδεσε τόν κόσμο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης μέ τόν κόσμο τῆς Καινῆς, ἀλλά ὅλοι μποροῦμε καί πρέπει νά γίνουμε ἄγγελοι τοῦ Χριστοῦ στούς ἀνθρώπους. Μποροῦμε, ἄν τό θελήσουμε, καί πρέπει νά τό θελήσουμε, νά γίνουμε αὐτοί πού μέ τήν ταπείνωσή μας, μέ τήν ἀρετή μας, μέ τή στάση μας, μέ τήν ἁπλότητά μας, μέ τήν ἀγάπη μας, θά δείχνουμε τόν Χριστό στούς ἀνθρώπους, πού ἀκόμη καί ἄν τόν γνωρίζουν, τόν ἀναζητοῦν.
Θά δείχνουμε τόν Χριστό, ἄν ἡ ζωή μας εἶναι ἐναρμονισμένη μέ τό θέλημά του. Θά δείχνουμε τόν Χριστό, ἄν ὁ ἐγωισμός μας, ἡ φιλοδοξία μας, ἡ διάθεσή μας νά προβληθοῦμε δέν συσκοτίζει τήν ἰδιότητα τοῦ μαθητοῦ τοῦ Χριστοῦ πού ἔχουμε ὅλοι ὅσοι πιστεύουμε στόν Χριστό καί βαπτισθήκαμε στό ὄνομά του.
Ἄς σκεφθοῦμε, ἀδελφοί μου, αὐτή τή μεγάλη τιμή πού ἐπιφυλάσσει ὁ Χριστός στόν καθένα ἀπό μᾶς, νά γίνουμε ὁ ἄγγελός του ὅπου καί ἄν ζοῦμε, ὅπου ἄν κινούμεθα. Εἶναι στό χέρι μας, μιμούμενοι τήν ἁπλότητα, τήν ταπείνωση καί τήν ἀρετή τοῦ τιμίου Προδρόμου, στό μέτρο τῶν ἀσθενῶν μας δυνάμεων, νά ἀξιωθοῦμε τῆς τιμῆς νά γίνουμε ἄγγελοι τοῦ Κυρίου μας στό κόσμο. Καί εὔχομαι διά πρεσβειῶν τοῦ ἁγίου ἐνδόξου τιμίου Προδρόμου καί βαπτιστοῦ Ἰωάννου νά τό ἐπιτύχουμε ὅλοι μας.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχόλια να είναι σύντομα και να χρησιμοποιείτε nickname για τη διευκόλυνση του διαλόγου. Ο «Βεροιώτης» δεν υιοθετεί τις απόψεις των σχολιαστών, οι οποίοι και είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι για αυτές.