Καμπούρης. «Με κάθε κίνδυνο να χαρακτηριστώ αγενής ή
ακόμα και αλαζόνας και με αφορμή τα όσα είπε δημοτικός σύμβουλος για εμένα, θέλω απλά να πω ότι μου είναι αδιάφορα και ο λόγος είναι απλός. Τι να απαντήσω σε κάποιον που είναι απών από ότι συμβαίνει στο χώρο του πολιτισμού εδώ και χρόνια.
Βέβαια θα ρωτήσετε και από γνωρίζει όλα όσα αναφέρει;
Μεταξύ μας, την ίδια απορία έχω και εγώ. Προφανώς έπιασαν και πάλι την παλιά δουλειά τους αυτή της «ενημέρωσης» οι χαμηλόφωνοι «ψιθυριστές», που βάζοντας την απαραίτητη σάλτσα και τις εκτιμήσεις τους σε ότι ενδεχόμενα συμβαίνει, υπηρετούν και τα δικά τους μικροσυμφέροντα. Χάρισμα του όλοι αυτοί, προσωπικά μου προκαλούν αηδία.
Όσο για την μομφή που μου απευθύνει με το χαρακτηρισμό θράσος, απλά να πω ότι εγώ το λέω εντιμότητα, αυτά που σκέφτομαι αυτά γράφω. Ειλικρινά όμως δε φανταζόμουν ότι αυτό θα έδειχνε τόσο εξωπραγματικό!
Το θέμα όμως δεν είναι το τι γράφω, αλλά το γεγονός ότι γράφω, ο ορισμός της «συνδικαλιστικής δημοκρατίας»!
Φτάνει ακόμα να υποδεικνύει την ανάγκη να τιμωρηθώ γιατί είχα το «θράσος» να μιλήσω. Ακούς εκεί να έχουν όλοι γνώμη!
Επιτέλους μεταξύ μας είμαστε, γνωριζόμαστε και προφανώς δεν περιμένω τα εύσημα του. Αν μάλιστα μου τα έδινε, δεν το κρύβω ότι θα ψαχνόμουν.
Και κάτι τελευταίο. Προς το παρόν δε σκοπεύω να δώσω συνέχεια στα λεγόμενα του. Ίσως στο όχι και μακρινό μέλλον, να έχουμε την ευκαιρία να τα λέμε και από άλλη θέση. Που να ξέρει κανείς, η ζωή είναι τόσο απρόβλεπτη!»
Γιάννης Καμπούρης
17.04.2018
