Στη θέση αυτή κάποια σχόλια θεωρώ πως είναι απαραίτητα: Κατ’ αρχήν, πρέπει να γίνει σαφές το αυτονόητο. Ότι οι Διευθύνσεις Εκπαίδευσης, ως δημόσιες υπηρεσίες, εκδίδουν αποφάσεις με βάση πάντοτε την υφιστάμενη νομοθεσία και σε καμιά περίπτωση δεν κλείνουν τα σχολεία κατά το δοκούν. Έτσι, για το συγκεκριμένο θέμα όλοι οι σχετικοί νόμοι, από τον Ν.1264/1982 και μετά, δίνουν το δικαίωμα στους εκπαιδευτικούς, όπως και σε πολλούς άλλους κλάδους εργαζομένων, να πραγματοποιούν τις γενικές τους συνελεύσεις σε ημέρα εργάσιμη και σε ημερομηνία που επιλέγουν οι ίδιοι. Αν η Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης δεν χορηγούσε την προβλεπόμενη άδεια, την οποία ζήτησαν εγγράφως οι Σύλλογοι Εκπαιδευτικών, τότε θα θεωρούνταν πως παρανομούσε, πως περιόριζε αυθαίρετα κατοχυρωμένα εργασιακά δικαιώματα κλπ. Αυτό είμαι σίγουρος πως το γνωρίζει καλά το «Ανθρώπινο Δυναμικό» γιατί στους κόλπους του διαθέτει και έγκριτους νομικούς.
Ως προς την ουσία του θέματος όμως και επειδή ρωτήθηκα στο παρελθόν, θα πω τη γνώμη μου χωρίς στρογγυλέματα κι ας στεναχωρήσω μερικούς: Οι Γενικές Συνελεύσεις των εκπαιδευτικών, όπως και όλων των εργαζομένων στο δημόσιο, θα πρέπει να γίνονται εκτός ωραρίου εργασίας. Κι αυτό, όχι γιατί δεν έχουν οι γονείς πού να αφήσουν τα παιδιά τους, όπως υπονοεί το «Ανθρώπινο Δυναμικό» (με τη λογική αυτή θα έπρεπε να μη γίνονται και απεργίες) αλλά κυρίως γιατί ο διδακτικός και παιδαγωγικός χρόνος είναι εξαιρετικά πολύτιμος και δεν πρέπει να περιορίζεται χάριν δικαιωμάτων τα οποία μπορούν να ασκηθούν ελεύθερα και άνετα σε χρόνο εκτός εργασίας. Πέρα απ’ αυτό όμως, υπάρχει και ένας άλλος λόγος: Γενικές Συνελεύσεις όπου, από τα 1000 περίπου μέλη, συμμετέχουν στις εργασίες τα 50, ενώ τα υπόλοιπα προσέρχονται το απόγευμα μόνο για να ψηφίσουν, αυτοακυρώνονται στην πράξη αποδεικνύοντας πως δεν υπάρχει κανένας λόγος να πραγματοποιούνται σε ώρα εργασίας.
Όλα αυτά είναι κοινές διαπιστώσεις και ζητήματα που πρέπει να τα δούμε πρώτα εμείς οι εκπαιδευτικοί, με γνώμονα τη διαφύλαξη του αγαθού της Παιδείας την οποία υπηρετούμε και την προστασία του κύρους του δασκάλου που, ειδικά σήμερα και λόγω της κρίσης, βάλλεται από παντού. Ειδικά στο θέμα των άδικων επιθέσεων και καταγγελιών που δέχονται τελευταία οι εκπαιδευτικοί, με συνέπεια την υποχώρηση της παιδαγωγικής, θα θέλαμε τη βοήθεια και συνεργασία φορέων με ιδιαίτερο κύρος και δυναμική, όπως είναι το «Ανθρώπινο Δυναμικό Βέροιας».
Και μια αναγκαία επισήμανση: Αυτό που αναφέρει στην αρχή της ανακοίνωσής του το «Ανθρώπινο Δυναμικό» ως αυτολεξεί ανακοίνωση της Διεύθυνσης δεν είναι η επίσημη υπηρεσιακή απόφαση. Γι’ αυτό και την παραθέτω.
