Κυριακή της Πεντηκοστής στην Παλιά Μητρόπολη

Την Κυριακή της Πεντηκοστής 4 Ιουνίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο και στη συνέχεια χοροστάτησε στον εσπερινό της γονυκλισίας στον Παλιό Μητροπολιτικό Ιερό Ναό των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου Βεροίας. Δείτε φωτογραφίες και την ομιλία
του Σεβασμιωτάτου:

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΟΥΡΑ

«Ἐάν τις διψᾷ ἐρχέσθω πρός με καί πινέτω».
Ἡ φωνή τοῦ Χριστοῦ ἀκούεται κατά τήν ἡμέρα τῆς Ἰου­δαϊκῆς Πε­ντηκοστῆς, τήν ἐσχάτη ἡμέρα τῆς μεγάλης ἑορτῆς, ὅπως σημειώ­νει ὁ ἱερός εὐαγγελιστής Ἰωάννης, καί προσκαλεῖ ὅλους ἐκείνους πού τόν ἀκοῦν καί διψοῦν νά τόν πλησιά­σουν καί νά πιοῦν ἀπό τό νερό πού προσφέρει.

Δέν προσέ­φερε βεβαίως ὁ Χρι­στός φυσικό νερό, ἀπό αὐ­τό τό ὁ­ποῖο πίνει κανείς καί στή συνέχεια διψᾶ καί πάλι, ὅπως εἶπε ὁ ἴδιος στή Σαμαρείτιδα πού συνά­ντησε στό φρέαρ τοῦ Ἰακώβ. Προσ­φέρει τό νερό πού, ὅποι­ος τό πιεῖ. δέν διψᾶ εἰς τόν αἰώνα.

Αὐτό τό νερό, πoύ προσέφερε τότε ὁ Κύριος στούς Ἰουδαίους, ἦ­ταν ὁ λόγος του, πού εἶναι «ὕδωρ ζῶν», τό ὁποῖο ξεδιψᾶ τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων, τούς ἑλκύει κο­ντά του καί τούς κάνει νά ξεχνοῦν τίς φυσικές τους ἀνάγκες, γιατί πληροῖ καί ἀναπαύει τήν ψυχή τους.

Ὅμως ὁ Χριστός ἐπαναλαμβάνει τήν πρόσκλησή του καί σέ μᾶς σή­μερα, κατά τή μεγάλη ἡμέρα τῆς δικῆς μας Πεντηκοστῆς, τῆς ἐπι­φοι­­τήσεως τοῦ Παναγίου Πνεύμα­τος ἐπί τούς ἁγίους μαθητές καί ἀποστόλους του. Ἡ φωνή του ἀκού­εται καί πάλι καί μᾶς καλεῖ λέ­­γοντας: «Ἐάν τις διψᾷ ἐρχέσθω πρός με καί πινέτω». Ἄν κάποιος διψᾶ, ἄς ἔρθει κοντά μου καί ἄς πιεῖ.

Καί ποιός μπορεῖ, ἀδελφοί μου, νά ἰσχυρισθεῖ ὅτι δέν διψᾶ; Ποιός μπορεῖ νά πεῖ ὅτι δέν ἔχει ἀνάγκη ἀπό τό νερό πού ἀναζωογονεῖ τήν ὕπαρξή του, πού τόν δροσίζει καί τόν ἀναπαύει; Ποιός μπορεῖ νά πεῖ ὅτι δέν ἔχει ἀνάγκη ἀπό τή θεία δω­ρεά τοῦ νεροῦ, ὅταν εἶναι γνω­στό ὅτι ὅλοι ζοῦμε «ἐν γῇ ἐρήμῳ καί ἀβάτῳ καί ἀνύδρῳ», σέ μία γῆ ἔρημη ἀπό τήν ἀπουσία τῆς ἀγά­πης, ἄβατη ἀπό τά ἀγκάθια τῆς κα­κίας καί τῶν πειρασμῶν καί ἄνυ­δρη ἐξαι­τίας τῆς ἐλλείψεως τοῦ πο­λύτιμου αὐτοῦ στοι­χείου;

Ὅμως τό νερό πού προσφέρει σέ μᾶς ὁ Χριστός καλώντας μας σή­με­ρα πλησίον του δέν εἶναι μόνο τό ζωογόνο ὕδωρ τοῦ λόγου του, τό ὁποῖο προσέφερε στούς Ἰου­δαί­ους τῆς ἐποχῆς του. Μαζί μέ αὐτό τό νερό ὁ Χριστός μᾶς προσφέρει καί τό ζωη­φόρο ὕδωρ τῆς χάριτος τοῦ Πανα­γίου Πνεύματος, καθώς μέσα στήν Ἐκκλησία του μᾶς κα­λεῖ νά λά­βουμε «πνεῦμα», μᾶς κα­λεῖ νά λάβουμε «πνεῦμα σο­φίας, πνεῦμα συνέσεως, πνεῦμα φόβου Θεοῦ». Μᾶς καλεῖ, δηλαδή, νά με­τά­σχουμε στά ζωήρρυτα νάματα πού προσ­φέ­ρει σήμερα διά τῆς ἐπι­φοι­τή­σεώς του τό Ἅγιο Πνεῦμα.

Καί μπορεῖ τό Ἅγιο Πνεῦμα νά κατῆλθε στούς μα­θητές τοῦ Κυ­ρίου ὡς πῦρ, κατῆλθε ὅμως ὄχι ὡς «πῦρ κα­ταναλίσκον», ἀλλά ὡς πῦρ κα­θαῖρον καί ζωογονοῦν τήν κτί­ση. Διότι ἡ ἰδιότητα τοῦ πυρός δέν εἶναι γιά τό Πανάγιο Πνεῦμα ἀντί­θετη πρός αὐτή τοῦ ὕδατος, ἀλλά ἀπολύτως συμβατή, διότι τό ὕδωρ τοῦ ἁγίου Πνεύματος, τό ὁποῖο «ἀρ­δεύει ἅπασαν τήν κτίσιν πρός ζωογονίαν», δέν εἶναι ὕδωρ φυσι­κό ἀλλά ὕδωρ πνευματικό, εἶ­ναι νερό ἀπό τό ὁποῖο ὅσοι πιοῦν δέν διψοῦν πλέον, ὅπως βεβαιώ­νει ὁ ἴδιος ὁ Χριστός· εἶναι νερό τό ὁ­ποῖο ξεδιψᾶ τίς ψυχές περισσό­τε­ρο ἀπό ὅ,τι τό φυσικό νερό ξεδιψᾶ τά σώματα τῶν ἀνθρώπων. Εἶναι νε­ρό τό ὁποῖο ποτίζει τό γεώργιο τῆς ψυχῆς τῶν ἀνθρώπων καί κά­νει τόν σπόρο τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ νά βλαστάνει «καρπόν ἑκατοντα­πλα­­σίονα». Εἶναι νερό τό ὁποῖο δρο­σίζει καί ἀναπαύει τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων πού εἶναι κατά­κοπες ἀπό τήν προσπάθεια καί τήν ὁδοι­πορία στούς δρόμους τοῦ κό­σμου καί τίς ἀναζωογονεῖ ἀπό τήν ταλαιπωρία τῶν πειρασμῶν καί τῶν δοκιμασιῶν. Εἶναι τό νερό, πού, ὅταν τό δεχθεῖ ὁ ἄνθρωπος στήν ψυχή του, τήν αἰσθάνεται νά μαλακώνει, νά γαληνεύει, ἀλλά καί τό αἰσθάνεται νά πολλαπλα­σι­ά­­­ζεται καί νά αὐξάνεται μέσα του. Διότι ἔτσι λειτουργεῖ ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ μέσα στήν ψυχή τοῦ ἀνθρώ­που. Γιά ὅποιον τήν λάβει καί τήν δεχθεῖ στήν ψυχή του, ἡ θεία Χάρις δέν παραμένει ἀδρα­νής, ἀλ­λά αὐξάνεται, ἐφόσον ὁ ἄν­θρωπος ἐναρμονίζει τήν ὕπαρ­ξή του πρός τήν παρουσία της. Αὐξάνεται καί πλημμυρίζει τήν ψυχή καί τήν ὕπαρξη τοῦ ἀνθρώ­που, ὅπως ἀκρι­βῶς τό περιγράφει ὁ Χριστός γιά ὅσους πιστεύουν σ᾽ Αὐτόν, λέγο­ντας: «ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ ποταμοί ἐκ τῆς κοικίας αὐτοῦ ρεύσουσι ὕδατος ζῶντος».

Ἀδελφοί μου, ὁ Χριστός μᾶς ἀπευ­­θύνει καί πάλι τήν πρόσ­κλη­σή του καί μᾶς καλεῖ νά λά­βουμε τό ὕδωρ τό ζῶν τοῦ λόγου του καί τή χάρη τοῦ Παναγίου Πνεύματος. Ἄς μήν ἀμελήσουμε. Ἄς μήν ἀφή­σουμε τήν ψυχή μας νά διψᾶ καί νά στερεῖται τήν πνευματική τρο­φο­δοσία πού τῆς προσφέρει ὁ Χρι­στός διά τῆς Ἐκκλησίας του. Ἄς σπεύσουμε ὅλοι νά λάβουμε τό ὕδωρ τό ζῶν. Ἄς ἀνοίξουμε μέ τα­πείνωση τήν ψυχή μας γιά νά δε­χθοῦμε τή χάρη τοῦ Παρακλήτου Πνεύματος. Ἄς τό παρακαλέσουμε νά ἔρθει καί νά σκηνώσει στίς ψυ­χές μας καί νά μᾶς πλημμυρίσει μέ τά νάματα τῆς χάριτός του, ὥστε νά γίνουμε καί ἐμεῖς σάν τούς μα­θητές του, κήρυκες καί ἀπόστολοι τῆς ἀλη­θεί­ας καί τῆς πίστεώς του στόν κόσμο, πού ἔχει ἀπόλυτη ἀνάγκη ἀπό τόν Χριστό καί τό πνευ­ματικό ὕδωρ πού Ἐκεῖνος προσ­φέρει.