Σημείωμα σκηνοθέτη: Σ' ένα πανδοχείο στην Τσεχία, δυο γυναίκες, μάνα και κόρη, ζουν μόνες και αποκομμένες από τον κόσμο. Μην μπορώντας να αντέξουν το σκοτεινό και κρύο τόπο τους, πιστή αντανάκλαση του ψυχισμού τους, έχουν εγκλωβίσει τη ζωή τους σε μία ψευδαίσθηση κάποιου παραδείσιου αλλού... Γεγονός, που τους παρέχει το άλλοθι να δολοφονούν, δίχως
ενδοιασμούς, τους λιγοστούς πελάτες τους , με σκοπό να τους ληστέψουν, για να μπορέσουν να φύγουν «Εκεί όπου ο ήλιος σκοτώνει τα προβλήματα και κατατρώει τα πάντα… μέχρι και τις ψυχές».
Ο ξαφνικός ερχομός όμως του γιου, που τις εγκατέλειψε πριν χρόνια, ανατρέπει με τον πιο τραγικό τρόπο το σχέδιο τους. Δε λέει το όνομά του, δεν τον αναγνωρίζουν (;) και γίνεται το τελευταίο θύμα τους. Τότε είναι που η ζωή, τιμωρός και λυτρωτής συνάμα, δίνει σε τούτη την παρεξήγηση, το τέλος.
Συνοπτικά, θα έλεγα ότι… αν δε χωράς στον εαυτό σου, δε χωράς πουθενά. Αν μέσα σου βιώνεις την ξενιτιά, δε θα βρεις τόπο φιλόξενο, που θα κάνει την επίγεια διαδρομή σου ευχάριστη ή έστω υποφερτή. Όπως πολύ εύστοχα ο Αλεξανδρινός ποιητής Κωνσταντίνος Καβάφης έγραψε μέσα από το ποίημά του «Η Πόλις».
Η Πόλις
Είπες· «Θα πάγω σ’ άλλη γη, θα πάγω σ’ άλλη θάλασσα.
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή.
Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή·
κ’ είν’ η καρδιά μου — σαν νεκρός — θαμένη.
Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμόν αυτόν θα μένει.
Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω
ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα.»
Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς·
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ’ ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού — μη ελπίζεις—
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη την μικρή, σ’ όλην την γη την χάλασες.
Συντελεστές Παράστασης:
Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Αποστολίδης
Σκηνικά: Ελπίδα Καλογερίδου
Kοστούμια: Ελπίδα Καλογερίδου – Ομάδα Έκφραση Α’
Πρωτότυπη Μουσική: Αλέξανδρος Ιωσηφίδης - Λάζαρος Μπίντσης
πιάνο: Αλέξανδρος Ιωσηφίδης
sound effects and ambient performance: Λάζαρος Μπίντσης
Φωτισμοί: Γιώργος Βέγκος - Κωνσταντίνος Αποστολίδης
Βοηθοί σκηνοθέτη: Σοφία Βέιου – Θεοδώρα Καραγιάννη
Οργάνωση Παραγωγής-Προβολή: Κατερίνα Γρηγοριάδου
Τους ρόλους ερμηνεύουν :
Μητέρα : Μαίρη Μεγγιάνη – Κάτια Κουπίδου
Μάρθα: Έλσα Πιπερίδου – Μαρία Κυροπούλου
Ζαν: Δημήτρης Τζιμογιάννης
Μαρία: Βίκυ Κουκάρα
Υπηρέτης: Νίκος Μανούδης
Ημερομηνίες παραστάσεων :
Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2016, ώρα 8.30μ.μ.
Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2016, ώρα 8.30μ.μ.
Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2016, ώρες 7.00μ.μ. & 9.00μ.μ.
Αντωνιάδειος Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών
είσοδος: 5€
ενδοιασμούς, τους λιγοστούς πελάτες τους , με σκοπό να τους ληστέψουν, για να μπορέσουν να φύγουν «Εκεί όπου ο ήλιος σκοτώνει τα προβλήματα και κατατρώει τα πάντα… μέχρι και τις ψυχές».
Ο ξαφνικός ερχομός όμως του γιου, που τις εγκατέλειψε πριν χρόνια, ανατρέπει με τον πιο τραγικό τρόπο το σχέδιο τους. Δε λέει το όνομά του, δεν τον αναγνωρίζουν (;) και γίνεται το τελευταίο θύμα τους. Τότε είναι που η ζωή, τιμωρός και λυτρωτής συνάμα, δίνει σε τούτη την παρεξήγηση, το τέλος.
Συνοπτικά, θα έλεγα ότι… αν δε χωράς στον εαυτό σου, δε χωράς πουθενά. Αν μέσα σου βιώνεις την ξενιτιά, δε θα βρεις τόπο φιλόξενο, που θα κάνει την επίγεια διαδρομή σου ευχάριστη ή έστω υποφερτή. Όπως πολύ εύστοχα ο Αλεξανδρινός ποιητής Κωνσταντίνος Καβάφης έγραψε μέσα από το ποίημά του «Η Πόλις».
Η Πόλις
Είπες· «Θα πάγω σ’ άλλη γη, θα πάγω σ’ άλλη θάλασσα.
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή.
Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή·
κ’ είν’ η καρδιά μου — σαν νεκρός — θαμένη.
Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμόν αυτόν θα μένει.
Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω
ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα.»
Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς·
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ’ ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού — μη ελπίζεις—
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη την μικρή, σ’ όλην την γη την χάλασες.
Συντελεστές Παράστασης:
Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Αποστολίδης
Σκηνικά: Ελπίδα Καλογερίδου
Kοστούμια: Ελπίδα Καλογερίδου – Ομάδα Έκφραση Α’
Πρωτότυπη Μουσική: Αλέξανδρος Ιωσηφίδης - Λάζαρος Μπίντσης
πιάνο: Αλέξανδρος Ιωσηφίδης
sound effects and ambient performance: Λάζαρος Μπίντσης
Φωτισμοί: Γιώργος Βέγκος - Κωνσταντίνος Αποστολίδης
Βοηθοί σκηνοθέτη: Σοφία Βέιου – Θεοδώρα Καραγιάννη
Οργάνωση Παραγωγής-Προβολή: Κατερίνα Γρηγοριάδου
Τους ρόλους ερμηνεύουν :
Μητέρα : Μαίρη Μεγγιάνη – Κάτια Κουπίδου
Μάρθα: Έλσα Πιπερίδου – Μαρία Κυροπούλου
Ζαν: Δημήτρης Τζιμογιάννης
Μαρία: Βίκυ Κουκάρα
Υπηρέτης: Νίκος Μανούδης
Ημερομηνίες παραστάσεων :
Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2016, ώρα 8.30μ.μ.
Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2016, ώρα 8.30μ.μ.
Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2016, ώρες 7.00μ.μ. & 9.00μ.μ.
Αντωνιάδειος Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών
είσοδος: 5€
